Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Maciej Schulz (spr.)

Sędziowie: SO Agnieszka Wojciechowska-Langda

SO Sebastian Mazurkiewicz

protokolant p.o. protokolant sądowy Julita Kowalczyk

przy udziale prokuratora Agaty Stawiarz

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2015 r.

sprawy T. M.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a 1 i 4 kk, art. 229 § 1 i 3 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 15 lipca 2014 r. sygn. akt II K 1179/13

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych
w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

VI Ka 1207/14

UZASADNIENIE

T. M. został oskarżony o to, że:

I. w dniu 14 września 2013 roku w L., pow. (...), woj. (...), kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki H. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości - I badanie 0,86 mg/l, II- badanie 0,93 mg/l, III badanie -0,76 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie, sygn. akt IIK 373/11, tj. o czyn z art. 178a §1 i 4 k.k.

II. w dniu 14 września 2013 roku w L., pow. (...), woj. (...), obiecał udzielić korzyść majątkową w kwotach 10 000 zł oraz 600 zł. funkcjonariuszom Komendy Powiatowej Policji w L. -sierż. sztab. A. Ś. i st. asp. M. G., w zamian za naruszenie przepisów prawa poprzez odstąpienie przez nich od prawnych czynności służbowych w związku z zatrzymaniem go jako sprawcy przestępstwa z art. 178a § l k.k. tj. o czyn z art. 229 § 1 i 3k.k.

Sad Rejonowy w Legionowie wyrokiem z dnia 15 lipca 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 1179/13:

oskarżonego T. M. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt I czynu i za to na podstawie art. 178a § 1 i 4 k.k. skazał, a na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzył mu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności, w ramach czynu II uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 14 września 2013 roku w L., pow. (...) woj. (...) obiecał udzielić korzyść majątkową w kwocie 10 000 zł funkcjonariuszom Komendy Powiatowej Policji w L. - sierż. sztab. A. Ś. i st. asp. M. G., w zamian za naruszenie przepisów prawa poprzez odstąpienie przez nich od prawnych czynności służbowych w związku z zatrzymaniem go jako sprawcy przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., a następnie usiłował udzielić korzyść majątkową w kwocie 600 zł funkcjonariuszowi policji M. G. w zamian za naruszenie przepisów prawa poprzez poddanie się badaniu stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym zamiast niego, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowę poddaniu się badaniu przez M. G., czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 229 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 229 § 1 i 3 k.k. w zw. z art.12 k.k. i za to na podstawie art. 229 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 229 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał, a na podstawie art. 229 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 85 k.k. art. 86 § 1 k.k. wymierzone kary połączył i wymierzył
oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia
wolności;

na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności
zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 14.09.2013r. do dnia 15.09.2013r.;

4.. na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia
wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

5. na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów
rzeczowych wymienionych w wykazie na k. 41 poz.1-4;

na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych;

Od powyższego wyroku apelacje wniósł oskarżony. Zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze. Wyrokowi temu zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej kary. Podniósł, że popełniony prze niego czyn winien skutkować orzeczeniem kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, względnie bezwzględnej kary pozbawienia wolności, ale znacznie łagodniejszej. Wniósł o uchylenie wyroku do ponownego rozpoznania. Na rozprawie odwoławczej z kolei wniósł o warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawieni wolności,

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd I Instancji prawidłowo ustalił okoliczności czynu, w tym okoliczności przedmiotowe i podmiotowe mające wpływ na wymiar kary. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego wina oskarżonego T. M. nie budzi wątpliwości, nie była ona też skarżona.

W ocenie Sądu Odwoławczego orzeczone wobec oskarżonego kary cząstkowe, jak i kara łączna absolutnie nie noszą cech rażącej surowości. Kary te adekwatne są do stopnia zawinienia oraz do stopnia społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu.

Podniesione w apelacji oskarżonego okoliczności, że przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów, że wyraża skruchę oraz że deklaruje zmianę swojego zachowania zasługują na uwzględnienie, jako okoliczności łagodzące, tym niemniej jednak w niniejszej sprawie orzeczona wobec T. M. kara absolutnie nie może być uznawana za rażąco surową. Podnieść bowiem należy, że oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa podobne. Między innymi wyrokiem z dnia 20 marca 2012r. w sprawie IIK 373/11 Sąd Rejonowy w Legionowie skazał oskarżonego za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i art. 229 § 1 i 3, na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres 3 lat próby i z orzeczeniem wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B na okres 2 lat. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 28 marca 2015 roku. Przedmiotowego czynu oskarżony dopuścił się, zatem zarówno w okresie próby, jak i w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Świadczy to w ocenie Sądu Okręgowego o bezskuteczności stosowania dotychczasowej represji karnej wobec oskarżonego. Analizując okoliczności przedmiotowe niniejszej sprawy mające wpływ na wymiar kary podkreślić należy między innymi, że oskarżony dwukrotnie usiłował nakłonić funkcjonariuszy policji do przyjęcia korzyści majątkowej, raz bezpośrednio po zatrzymaniu, drugi raz na komendzie. Takie zachowanie oskarżonego świadczy o działaniu z pełną premedytacją w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej. Okoliczność tę w ocenie Sądu Odwoławczego uznać należy za obciążająca i mającą niewątpliwie wpływ na wymiar kary. Podkreślić przy tym należy, że czyn z art. 229 § 3 k.k. zagrożony jest karą od roku do 10 lat pozbawienia wolności. Tym samym orzeczona za czyn II kara kształtuje się nie wiele powyżej najniższego ustawowego zagrożenia. Odnosząc się natomiast do kary orzeczonej za czyn I z art. 178 a § 4 k.k. godzi się zauważyć, że dodatkową okolicznością obciążającą mającą wpływ na wymiar kary pozbawienia wolności jest niewątpliwie znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego kształtujący się w przedziale od 1,62 promila do 1,86 promila..

Reasumując, Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu Rejonowego odnośnie całego orzeczenia o karze, która to kara, jak już podkreślono nie nosi cech rażącej surowości i jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego, jak również do stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów. Zgodzić się należy, ze stanowiskiem Sądu meriti, że przy wymiarze kary łącznej z uwagi na ścisły związek czasowy obu czynów, lecz jednocześnie z uwagi na naruszenie innych dóbr chronionych należało zastosować zasadę asperacji.

Odnosząc się do wniosku oskarżonego o warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, podnieść należy, że w ocenie Sądu Odwoławczego, który także i w tym zakresie podzielił stanowisku Sądu I instancji, oskarżony z uwagi na jego dotychczasowy sposób bycia oraz sposób działania nie daje rękojmi, że będzie przestrzegał porządku prawnego, a warunkowe zawieszenie wykonania kary nie byłoby wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Należy przy tym zauważyć, że przy przestępstwie z art. 178a § 4 k.k. przepisy kodeksu karnego – w art. 69 § 4 k.k. przewidują możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Takie okoliczności w niniejszej sprawie nie zachodzą. Dlatego też Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu Rejonowego i utrzymał zaskarżony wyrok w mocy. Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, ze względu na fakt, że odbywa on karę pozbawienia wolności.

Mając powyższe na uwadze Sąd Odwoławczy orzekł, jak w wyroku.