Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Bazelan

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2015 roku w Lublinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki (...) w K.

przeciwko B. F.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej

z dnia 12 września 2014 roku, sygn. akt I C 261/13

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Białej Podlaskiej do ponownego rozpoznania pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach instancji odwoławczej.

II Ca 915/14

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 4 stycznia 2013 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka (...) w K. domagał się zasądzenia od pozwanego B. F. kwoty 2053 zł 23 gr z odsetkami ustawowymi od dnia 4 stycznia 2013 roku i zasądzenia zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód powoływał się na fakt, że w drodze cesji z dnia 26 października 2012 roku nabył od (...) Spółki Akcyjnej w W. wierzytelność w stosunku do pozwanego z tytułu świadczonych przez tę Spółkę usług telekomunikacyjnych.

Wyrokiem z dnia 12 września 2014 roku Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej oddalił powództwo.

Apelację od tego wyroku wniósł powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka (...) w K., który zaskarżył wyrok w całości i zarzucił:

a. art. 233 § l k.p.c. poprzez naruszenie przez Sąd obowiązku rozpoznania całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i nieuwzględnienie, iż powód wykazał skuteczne nabycie wierzytelności przysługującej wobec pozwanego od wierzyciela pierwotnego, tj. (...) sp. z o.o. wynikających z nienależytego wykonania przez pozwanego umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartych przez pozwanego z operatorem telefonicznym; błędną ocenę mocy dowodowej przedłożonej przez powoda umowy cesji wierzytelności z dnia 26 października 2012 r. wraz z wyciągiem z listy wierzytelności stanowiących przedmiot umowy cesji dotyczącym wierzytelności przysługującej od pozwanego w formie wydruku z systemu informatycznego, którym dysponuje, w imieniu powoda, podmiot zarządzający wierzytelnościami nabytymi przez powoda, tj. spółka (...) s.a. z siedzibą w K.; poprzez nieuwzględnienie wykazania przez powoda, za pomocą dokumentów przedłożonych wraz z pozwem legitymacji procesowej czynnej po stronie powoda w niniejszej sprawie, w tym wydruku z płyty CD z listy wierzytelności stanowiącej przedmiot umowy cesji wierzytelności w odniesieniu do wierzytelności przysługującej wobec pozwanego; poprzez zupełne pominięcie treści zobowiązań pozwanego wynikających z zawartych z operatorem umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym zobowiązania do utrzymywania aktywnych kart SIM otrzymanych w ramach zawartych umów co najmniej przez okres ich obowiązywania, jak i uprawnienia umownego oraz wynikającego z ustawy Prawo telekomunikacyjne operatora do naliczenia pozwanemu umówionej kary w razie nienależytego wykonywania przez pozwanego postanowień zawartych w umowach, podczas gdy pozwany nie kwestionował że był stroną umów o treści przedłożonej przez powoda wraz z pozwem, uznał w sposób domniemany przysługujące powodowi roszczenie i w żaden sposób nie wykazał, by w sposób należyty wywiązał się ze zobowiązań z nich wynikających przez okres obowiązywania danej umowy; poprzez błędne uznanie, iż dokumentacja przedłożona przez powoda do akt niniejszej sprawy jest niewystarczająca do prawidłowego zweryfikowania istnienia, charakteru i wysokości roszczenia, podczas gdy powód załączył do pozwu zawarte przez pozwanego umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, wystawione na rzecz pozwanego faktury VAT, regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz warunki oferty promocyjnej w ramach których pozwany zawarł sporne umowy;

- art. 232 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. oraz w zw. z art. 6 k.c. wskutek nieuwzględnienia wniosków dowodowych zgłoszonych przez powoda w treści złożonego pozwu, w szczególności niezobowiązanie operatora do udostępnienia

dokumentów związanych z zawartymi przez pozwanego umowami o świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z regulaminem świadczenia usług telekomunikacyjnych w ramach których pozwany zawarł przedmiotowe umowy, podczas gdy okoliczności, na które powód powołał wskazane dowody miały istotne znaczenie z punktu widzenia przedmiotu mniejszego postępowania; poprzez błędne uznanie, iż powód nie wykazał wysokości roszczenia objętego pozwem, podczas gdy powód jednoznacznie wskazał okoliczności na poparcie swoich twierdzeń, w szczególności wskazał na przepisy obowiązującego pozwanego regulaminu o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz art. 57 ust. 6 ustawy Prawo telekomunikacyjne, które uzasadniają wysokość dochodzonej pozwem kary umownej, załączył do pozwu wystawione na rzecz pozwanego dokumenty księgowe, w sposób jednoznaczny podniósł w pozwie, iż kwota składająca się na dochodzone pozwem roszczenie obejmuje kwotę wynikającą z wystawionych na rzecz pozwanego faktur VAT wraz z odsetkami ustawowymi od wskazanych w fakturach kwot naliczając je od dnia następnego od dnia wymagalności do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym; poprzez błędne uznanie, że powód nie wykazał rodzaju dochodzonej pozwem kwoty, podczas gdy wielokrotnie wskazywał z czego wywodzi swoje roszczenie, a na poparcie twierdzeń załączył do pozwu wystawione na rzecz pozwanego faktury VAT;

b. rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności:

- art. 509 k.c. w zw. z art. 65 § 2 k.c. poprzez błędną wykładnię wskazanych przepisów i błędne przyjęcie iż powód nie wykazał nabycia dochodzonej wierzytelności od wierzyciela pierwotnego, a tym samym nie wykazał legitymacji procesowej czynnej w niniejszej sprawie, podczas gdy powód przedłożył zawartą z (...) sp. z o.o. umowę cesji wierzytelności wraz z wyciągiem z listy wierzytelności stanowiących jej przedmiot w odniesieniu do wierzytelności przysługującej wobec pozwanego, czym zrealizował zobowiązanie do wykazania, iż w ramach pakietu wierzytelności nabył zindywidualizowaną wierzytelność wobec pozwanego, a zatem w sposób skuteczny nabył wskazaną wierzytelność, a jednocześnie wykazał w sposób jednoznaczny posiadaną legitymację procesową czynną w niniejszej sprawie

- art. 512 k.c. poprzez niezastosowanie wskazanego przepisu i nieuwzględnienie, iż obowiązek poinformowania dłużnika o zmianie wierzyciela wynikającej z dokonanej umowy cesji niesie za sobą skutki wskazane jedynie w tym przepisie, tj. wywołuje skutek wobec nabywcy w przypadku gdy dłużnik spełni świadczenie do rąk poprzedniego wierzyciela nie wiedzące o dokonanym przelewie wierzytelności, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie, będąc tym samym okolicznością zupełnie nieistotną dla przebiegu niniejszego postępowania;

- art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r. Nr 171, póz. 1800) poprzez niezastosowanie wskazanego przepisu i nieuwzględnienie uprawnienia operatora telefonicznego do naliczenia kary umownej w wysokości przyznanej pozwanemu ulgi przy zawarciu danej umowy w sytuacji doprowadzenia przez pozwanego do dezaktywacji posiadanej karty SIM, otrzymanej przez pozwanego w ramach zawartej z operatorem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, przed umówionym terminem obowiązywania umowy zawartej na czas określony, co skutkowało rozwiązaniem z pozwanym umowy przez operatora przed upływem umówionego czasu jej trwania, podczas gdy przesłanki naliczenia kary umownej oraz jej wysokość zostały uzgodnione przez strony umowy w jej treści i zaakceptowane przez pozwanego;

przy czym wskazane naruszenia przepisów prawa materialnego i postępowania cywilnego, w szczególności oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie na gołosłownych twierdzeniach jednej ze stron z pominięciem twierdzeń i wniosków powoda, miały niewątpliwy wpływ na treść wydanego w sprawie wyroku.

Mając na uwadze treść powyższych zarzutów powód wnosił o: zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uwzględnienie powództwa powoda; zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, za postępowanie w obu instancjach.

Ponadto z ostrożności procesowej w razie uznania przez Sąd orzekający, że zachodzi naruszenie prawa materialnego, a zgromadzone dowody nie dają wystarczających podstaw do zmiany wyroku, powód wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja, o ile wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białej Podlaskiej jest uzasadniona, gdyż Sąd Rejonowy nie rozpoznał istoty sprawy.

Nierozpoznanie istoty sprawy zachodzi gdy rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, gdy zaniechał on zbadania materialnej podstawy powództwa albo merytorycznych zarzutów pozwanego, ewentualnie merytorycznego stanowiska strony bezpodstawnie przyjmując, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa unicestwiająca roszczenie.

Ta ostatnia sytuacja ma miejsce w niniejszym przypadku, gdyż Sąd Rejonowy oddalił powództwo bezpodstawnie przyjmując brak legitymacji czynnej po stronie powodowej. Sąd Rejonowy wskazał, że o ile, fakt zwarcia między (...) S.A. z siedzibą w W. a (...) spółka z z.o.o. S.K.A w K. ramowej umowy sprzedaży wierzytelności nie budzi wątpliwości, to jednak zdaniem Sądu zgromadzone w aktach sprawy i przedłożone przez powoda dowody nie dają podstawy do stwierdzenia, iż przedmiotem tej umowy cesji była wierzytelność wynikająca z zawartej w dniu 02.08.2010 r. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych pomiędzy pozwanym a (...) S.A. z siedzibą w W.. Z tego względu nie prowadził analizy tego, czy dochodzone należności przysługiwały zbywcy wierzytelności wobec pozwanego i w konsekwencji zasadności żądania powoda.

Takie stanowisko Sądu Rejonowego nie było uzasadnione i słusznie apelacja zarzuca w tym względzie naruszenie art. 233 § 1 k.p.c., a w konsekwencji art. 509 k.c. i art. 6 k.c.

Wbrew stwierdzeniom Sądu Rejonowego przedłożone przez stronę powodową dowody uzasadniają przyjęcie, że przedmiotem umowy cesji z dnia 26 października 2012 roku były dochodzone wierzytelności.

Jak wynika z § 3 i § 1 umowy cesji z 26 października 2012 roku zawartej pomiędzy powodem a (...) S.A. w W. przedmiotem przelewu były wierzytelności w stosunku do dłużników wymienione w załączniku do umowy (k.28). Strona powodowa przedstawiła wyciąg z listy dłużników stanowiącej załącznik do umowy obejmujący jako dłużnika pozwanego B. F., wskazujący na kwotę zakupionej należności głównej 1956, 90 zł wynikającej ze wskazanych w tym wyciągu konkretnych faktur (k.32).

Wprawdzie słusznie zauważył Sąd Rejonowy, że w wyciągu tym brak jest wszystkich danych, o których jest mowa w § 1ust. 3 umowy przelewu (np. nr Pesel, nr dowodu dłużnika, itp.), ale nie oznacza to nieważności, czy bezskuteczności umowy w zakresie tych wierzytelności przysługujących w stosunku do tego dłużnika.

Dane z wyciągu są wystarczające do przyjęcia, że wolą stron umowy przelewu było objęcie tych należności przeciwko B. F., które wynikają ze wskazanych w nim faktur, które z kolei odpowiadają złożonym przez powoda fakturom wystawionym przez (...) (k.36-44), a których to należności powód dochodzi w niniejszej sprawie.

Należy dodać, że art. 511 k.c. nie wymaga zawarcia umowy przelewu w formie pisemnej, a wymaga jedynie aby przelew wierzytelności był stwierdzony pismem, a to, że doszło do przeniesienia dochodzonej wierzytelności na powoda potwierdza też pochodzące od (...) Spółki Akcyjnej w W. pismo z dnia 12 grudnia 2012 roku (k.68) - zawiadomienie o przelewie wierzytelności.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, że powód udowodnił nabycie od (...) S.A. w W. objętej pozwem wierzytelności względem pozwanego. Natomiast skoro Sąd Rejonowy nie przeanalizował w żaden sposób zasadności żądania powoda co do istnienia tej wierzytelności, to świadczy o nierozpoznaniu istoty sprawy w powyższym rozumieniu i prowadzi do uchylenia zaskarżonego wyroku na mocy art. 386 § 4 k.p.c. i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

W tej sytuacji bezprzedmiotowym jest analiza pozostałych zarzutów apelacji, gdyż byłoby to przedwczesne.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy zweryfikuje w oparciu o materiał zgromadzony w sprawie czy powód wykazał, że jego poprzednikowi przysługiwała dochodzona wierzytelność i jej wysokość.

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.