Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2015 r

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu III Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Fryderyk Kwiatek

Protokolant: Anna Mendelska

przy udziale Małgorzaty Czajkowskiej Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015 r, 5 marca 2015 r

sprawy A. M.

syna J. i K. zd. T.

urodzonego (...) w W.

skazanego prawomocnymi wyrokami :

I.  prawomocnym wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 21 marca 2013 roku sygn. akt II K 103/13 za czyn:

a)  z art. 278 § 1 i 5 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw z art. 11 § 2 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony w dniu 15 października 2012 roku, na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności ,

b)  z art. 245 kk, popełniony w dniu 25 listopada 2012 roku, na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

oraz karę łączną roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 28 sierpnia 2013 roku sygn. akt III K 676/13 za czyn:

a)  z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełniony w dniu 24 marca 2013 roku, na karę roku pozbawienia wolności ,

b)  z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony w dniu 24 marca 2013 roku, na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

oraz karę łączną roku pozbawienia wolności,

III.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 10 kwietnia 2014 roku sygn. akt II K 153/13 za czyn z art. 281 kk i art. 275§1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełniony w dniu 29 października 2012 roku, na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

I rozwiązuje karę łączną orzeczoną wyrokiem opisanym w pkt I części wstępnej niniejszego wyroku łącznego;

II na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy skazanemu A. M. jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami opisanymi w pkt. I i III części wstępnej niniejszego wyroku łącznego, tj. w sprawie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt II K 103/13 i II K 153/13 i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

III na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w zakresie połączenia kar orzeczonych wyrokiem opisanym w pkt II części wstępnej niniejszego wyroku łącznego,

IV pozostałe orzeczenia, nieobjęte wyrokiem łącznym i zawarte w połączonych wyrokach, pozostawia do odrębnego wykonania,

V na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet kary łącznej orzeczonej wobec skazanego w pkt II części dyspozytywnej niniejszego wyroku łącznego zalicza okres kary pozbawienia wolności odbytej w sprawie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt II K 103/13,

VI zasądza od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Wałbrzychu na rzecz adw. M. K. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu udzielonej skazanemu w postępowaniu przed Sądem,

VII zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III K 1211/14

UZASADNIENIE

W piśmie z dnia 8 grudnia 2014 roku skazany A. M. wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego wyroki wydane w sprawach Sądu Rejonowego w Wałbrzychu o sygnaturach III K 676/13, II K 153/13 i III K 103/13.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w sprawie prowadzonej pod sygnaturą III K 1322/13 rozpoznał wcześniejszy wniosek skazanego o wydanie wyroku łącznego i nie znajdując podstaw do wymierzenia kary łącznej umorzył postępowanie.

Badając ponownie czy zachodzą podstawy do wymierzenia kary łącznej Sąd miał na uwadze, że prawomocnym wyrokiem zaocznym z dnia 21 marca 2013 roku, wydanym w sprawie prowadzonej pod sygnaturą akt II K 103/13, Sąd Rejonowy w Wałbrzychu skazał A. M. za czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 15 października 2012 roku, na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Nadto, tym samym wyrokiem Sąd skazał A. M. za czyn z art. 245 k.k., popełniony w dniu 25 listopada 2012 roku, na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd połączył wzmiankowane kary i wymierzył karę łączną roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Skazany odbył wspomnianą karę w okresie od dnia 6 czerwca 2013 roku do dnia 5 lutego 2015 roku. Okres zatrzymania skazanego w dniu 29 listopada 2011 roku został zaliczony na poczet kary.

Nadto, prawomocnym wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2013 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt III K 676/13, Sąd Rejonowy w Wałbrzychu skazał A. M. za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., popełniony w dniu 24 marca 2013 roku, na karę roku pozbawienia wolności. Tym samym wyrokiem Sąd skazał A. M. za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 24 marca 2013 roku, na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd połączył obie kary i wymierzył skazanemu karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Data rozpoczęcia wykonywania kary została ustalona na 5 lutego 2015 roku, a data zakończenia - 5 sierpnia 2016 roku.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2014 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt II K 153/13, Sąd Rejonowy w Wałbrzychu skazał A. M. za czyn z art. 281 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., popełniony w dniu 29 października 2012 roku, na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Data rozpoczęcia wykonywania kary została ustalona na 4 marca 2017 roku, a data zakończenia - na 1 września 2019 roku.

Dowód: - akta Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt III K 1322/13

- odpis wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt III K 103/13 k. 5-6,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt II K 153/13 k. 7-9

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt III K 676/13 k. 10-11

- opinia o skazanym k. 20-21

- informacja o karalności k. 16-19.

Przełożeni oceniają postępy resocjalizacji skazanego jak umiarkowane. Skazany nie wchodzi w konflikty z innymi osadzonymi. Dba o higienę osobistą i porządek w celi. Nie był nagradzany. Dwa razy został ukarany dyscyplinarnie, ale już dwudziestokrotnie udzielano mu ulgi w postaci prawa do dodatkowej paczki żywnościowej i dwukrotnie udzielono mu zezwolenia na dodatkowe widzenie. Skazany nie przejawia gotowości do podjęcia pracy w zakładzie karnym. Odbywa karę w systemie programowanego oddziaływania i na ogół dobrze wykonuje zadania nałożone w związku z indywidualnym programem oddziaływania. Brał udział w programie społecznej readaptacji skazanych poprzez edukację obywatelską, uczestniczył w programie kształtującym umiejętności społeczne poprzez ekologiczną gospodarkę odpadami oraz w programie readaptacyjnym aktywizacji zawodowej i promocji zatrudnienia. Skazany jest uczestnikiem podkultury przestępczej, ale przełożeni nie odnotowali żadnych incydentów mających podstawę w takiej przynależności. Skazany nie podejmował prób samobójczych ani nie dawał powodu do stosowania środków przymusu bezpośredniego. Kontakt z bliskimi utrzymuje poprzez widzenia z matką i rodzeństwem. Uczestniczy w zajęciach kulturalno-oświatowych organizowanych na terenie jednostki penitencjarnej. Skazany nie kryje krytycznego stosunku do popełnionych przestępstw. Deklaruje gotowość powrotu do miejsca zamieszkania w W.. Nie jest dłużnikiem alimentacyjnym.

Dowód: - opinia o skazanym k. 21.

Sąd zważył nadto, co następuje:

Zgodnie z art. 572 § 1 k.p.k., jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji. Przywołane unormowanie odsyła do przepisów o karze łącznej zawartych w art. 85 i następnych kodeksu karnego.

Przesłanki wymierzenia kary łącznej opisuje przepis art. 85 kk. Zgodnie z powołaną normą, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Gdy istnieją podstawy do wymierzenia kary łącznej sąd wymierza tą karę w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 540 stawek dziennych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności (art. 86 § 1 zd. 1 k.k.).

Oceniając sytuację prawną skazanego Sąd przyjął, że zachodzą podstawy do połączenia kar wymierzonych wyrokami wydanymi w sprawie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu o sygn. akt II K 103/13 i sprawie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu o sygn. akt II K 153/13. Wobec istnienia podstaw do wymierzenia nowej kary łącznej Sąd rozwiązał karę łączną orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu w sprawie o sygn. akt II K 103/13. Obecnie, łącząc kary jednostkowe orzeczone we wspomnianych wyżej sprawach, Sąd miał na uwadze, że czyn przypisany skazanemu wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2014 roku, wydanym w sprawie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu o sygn. akt II K 153/13, został popełniony w dniu 29 października 2012 roku, a więc kilka miesięcy przed wydaniem wyroku w sprawie o sygn. akt II K 103/13, który zapadł w dniu 21 marca 2013 roku. W obu sprawach Sąd wymierzył skazanemu bezwzględne kary pozbawienia wolności.

Kary jednostkowe wymierzone skazanemu w sprawie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu o sygn. akt III K 676/13 nie spełniały wymogów opisanych w art. 85 k.k. Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w sprawie o sygn. akt III K 1322/13 badał już tę kwestię rozpoznając wcześniejszy wniosek skazanego, zabiegającego o połączenie kar orzeczonych tym wyrokiem i kar wymierzonych w sprawie II K 103/13. Tak wówczas, jak i obecnie, nie ujawniły się okoliczności przemawiające za stanowiskiem skazanego. Czyny, za które wymierzono kary w sprawie III K 676/13 zostały popełnione w dniu 24 marca 2013 roku, a więc trzy dni po wydaniu wyroku sprawie o sygn. III K 103/13. W tym świetle bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostawało to, jakie skutki dla skazanego miało postanowienie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu zmieniające karę orzeczoną w pkt II części dyspozytywnej wyroku tego Sądu w sprawie o sygn. akt III K 676/13.

Decydując o połączeniu kar orzeczonych wyrokami wydanymi w sprawie o sygn. akt II K 103/13 i II K 153/13 Sądu Rejonowego w Wałbrzychu Sąd miał na uwadze, że skazany nie odbył jeszcze kary roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej w sprawie II K 153/13. Sąd miał nadto na względzie pozytywną ocenę zachowania skazanego prezentowaną na kartach opinii, ale nie tracił z pola widzenia, że skazany jest uczestnikiem podkultury przestępczej; to ostatnie bowiem wymuszało ostrożną ocenę postępów resocjalizacji. Poprawne zachowanie skazanego nie znamionowało postępu demoralizacji; podobnie, wywiązywanie się w zadowalającym stopniu z powinności nałożonych w ramach indywidualnego programu oddziaływania przemawiało za przyjęciem, że czas izolacji krótszy niż pierwotnie planowany będzie wystarczający, by oddziaływanie karnoprawne w tych warunkach przyniosło oczekiwane efekty. Skazany identyfikuje się z uczestnikami podkultury przestępczej, dlatego przyjdzie mu znacznie łatwiej niż innym osadzonym powrócić do przestępstwa, niemniej przywołana wyżej umiarkowanie pozytywna prognoza kryminologiczna przemawiała za odejściem od zasady kumulacji i usprawiedliwiała wymierzenie kary łącznej 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Taka kara pogodzi racje skazanego z potrzebą realnego oddziaływania służącego jego pełnej resocjalizacji.

Pozostałe orzeczenia w sprawie o sygn. akt II K 103/13 i II K 153/13 Sądu Rejonowego w Wałbrzychu, nieobjęte przedmiotowym wyrokiem łącznym, Sąd pozostawił do odrębnego rozpoznania. Procedując na podstawie art. 572 k.p.k. z przyczyn omówionych wyżej Sąd umorzył postępowanie w części obejmującej skazania w sprawie opisanej w pkt II części wstępnej wyroku łącznego.

Okres kary odbytej w sprawie o sygn. akt II K 103/13 Sąd zaliczył na poczet wspomnianej kary łącznej.

Sąd uznał obecność obrońcy skazanego na rozprawie za wystarczającą. Mając na względzie, że koszty pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu nie zostały opłacone, na podstawie art. § 19 w zw. z § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokacie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu Sąd zasądził należność obrońcy w przepisanej wysokości.

Na podstawie art. 623 kpk Sąd zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w przedmiocie wydania wyroku łącznego uznając, iż jego obecna sytuacja majątkowa, w szczególności brak jakiegokolwiek zajęcia przynoszącego stały dochód i obowiązek łożenia na utrzymanie bliskich, sprawia, że wyłożenie rzeczonych kosztów było dla niego zbyt uciążliwe.