Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 lipca 2014 roku (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą we W. wniósł przeciwko Towarzystwu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o zapłatę 615,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28 czerwca 2011 roku do dnia zapłaty z tytułu należnego odszkodowania z OC sprawcy wypadku komunikacyjnego, obejmującego zwrot kosztów opinii rzeczoznawcy. Prawo do odszkodowania nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z poszkodowanym. Pismem z dnia 30 października 2014 roku powód cofnął żądanie zasądzenia odsetek od dnia 28 czerwca 2011 r. do dnia 20 lipca 2011 r.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 maja 2010 roku doszło do zdarzenia objętego umową ubezpieczenia OC zawartą między Towarzystwu (...) sp. z o.o. a sprawcą kolizji w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd O. o nr. rej. (...) należącym do poszkodowanego R. C.. W dniu 19 maja 2010 roku (...) sp. z o.o. na podstawie cesji wierzytelności nabyło od poszkodowanego prawo do odszkodowania za wskazane zdarzenie. W procesie likwidacji szkody Towarzystwu (...) sp. z o.o określiło wartość należnego odszkodowania na kwotę 2.176,28 zł i dokonało wypłaty wskazanej kwoty. (...) sp. z o.o nie zgodziła się z wyceną wartości szkody i zleciła sporządzenie na swoją rzecz kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu, A. K. niezależnemu rzeczoznawcy z zakresu wyceny pojazdów, kosztorysów i rekonstrukcji wypadków drogowych prowadzącemu działalność gospodarcza pod firmą (...) (bezsporne).

Biegły A. K. wycenił szkodę w pojeździe na kwotę 4.760,53 zł (dowód: kalkulacja naprawy nr (...) k.17-21).

W dniu 7 czerwca 2011 r. A. K. wystawił na rzecz (...) sp. z o.o. fakturę VAT na kwotę 615,00 zł brutto. W dniu 6 grudnia 2011 roku (...) sp. z o.o dokonała płatności kwoty 615,00 zł na rzecz (...) Usługi (...) ( dowód: potwierdzenie transakcji k.80).

(...) sp. z o.o. wezwała Towarzystwu (...) sp. z o.o do zapłaty kwoty 3.199,25 zł tytułem odszkodowania za zdarzenie drogowe z dnia 9 maja 2010 r., w ty, kwoty 615,00 zł tytułem kosztów sporządzenia opinii przez rzeczoznawcę A. K. (dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania k.23-24v).

Wyrokiem z dnia 13 marca 2014 roku w sprawie VI GC 192/12 Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Fabrycznej IV Wydział Gospodarczy zasądził od Towarzystwa (...) sp. z o.o na rzecz (...) sp. z o.o. kwotę 2.172,52 zł tytułem odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 9 maja 2010 r. w pojeździe O. nr. rej. (...). W opinii biegłego sądowego W. A. na której oparł się tamtejszy sąd, szkodę w pojeździe wyceniono na 4.348,80 zł. Wycena szkody dokonana przez Towarzystwa (...) sp. z o.o była nie prawidłowa, bo prowadziła do zaniżenia wartości należnego odszkodowania (dowód: wyrok w sprawie VI GC 192/12 wraz z uzasadnieniem k. 49-53v, opinia biegłego sądowego wraz z kalkulacją naprawy k.27-38, 39-47).

Powołany powyżej stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności. Sąd oddalił wniosek o przeprowadzanie dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia rynkowych kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu O. (...) nr rej. (...), albowiem ustalenie okoliczności na które miał zostać przeprowadzony ten dowód nie wymagają wiadomości specjalnych, a co za tym idzie nie mogą być przedmiotem opinii biegłego. Pozwany jako ubezpieczyciel mógł bowiem wykazać wysokość rynkowych kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy i opinii w oparciu o dostępne mu źródła informacji, w tym opinie tego samego rodzaju sporządzane przez niego samego w toku postępowań likwidacyjnych. Sąd oddalił także wniosek o przesłuchanie w charakterze świadka A. K. biegłego który sporządził prywatna opinię na zlecenie powoda albowiem okoliczności które miały zostać wykazane zeznaniami były niesporne. Podobnie też jeśli chodzi o dowód z przesłuchania stron.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo było zasadne co do kwoty 615 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 sierpnia 2011 r. do dnia zapłaty. Wobec cofnięcia pozwu, co do odsetek za okres od dnia 28 czerwca 2011 r. do dnia 20 lipca 2011 roku, postepowanie w tej części podlegało umorzeniu na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., zaś w pozostałej części odsetek podlegało oddaleniu.

Roszczenie powoda ma swoją podstawę w normie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 509 § 2 k.c. Powód nabył wierzytelność ze wszystkimi prawami od poszkodowanego. Zgodnie z powołanym przepisem przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Roszczenie powoda znajduje nadto podstawę w normie określonej w art. 34 ust. 1 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr. 124 poz. 1152 ze zm.).

Ustalając wysokość należnego powodowi odszkodowania, trzeba mieć na uwadze, iż świadczenie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego winno w pierwszej kolejności korespondować z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody wyrażonej w art. 361 § 2 k.c., ale jednocześnie powinno obejmować tylko niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na rynku lokalnym (tak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 r. wydanej w sprawie o sygn. akt III CZP 32/03 (LEX nr 78592). Bezsporne jest także, że nie godząc się z wysokością wyliczonego przez pozwaną i wypłaconego odszkodowania powód zlecił rzeczoznawcy A. K. prowadzącemu (...) Biuro Usług (...) weryfikację kosztów naprawy pojazdu ustalonych przez stronę pozwaną. Poniesienie tego kosztu wynika ewidentnie z potwierdzenia transakcji z k. 80, gdzie jest wskazana zarówno data zdarzenia, jak i nazwisko poszkodowanego. Dołączenie do pozwu faktury dotyczącej innego zdarzenia (k. 22) nie może stanowić o niewykazaniu wysokości szkody. Związek ze zdarzeniem wskazuje powołane już potwierdzenie przelewu, zaś powołana faktura, której wysokość jest tożsama z wysokością kosztów sporządzenia opinii w niniejszej sprawie świadczy o pewnych ustandaryzowanych warunkach finansowych za tego typu czynności między powodem wykonawcą ekspertyzy.

Z opinii wydanej przez tego rzeczoznawcę w dniu 23 marca 2011 r. wynikał koszt naprawy pojazdu – w kwocie 4.760,53 zł brutto, a zatem był znacznie wyższy od kosztorysu ustalonego przez pozwanego, bo o kwotę 2.584,25 zł. Bezsporne w przedmiotowej sprawie jest, że pozwany na etapie postępowania likwidacyjnego zaniżył wartość należnego powodowi odszkodowania z tytułu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Wykonana przez pozwanego kalkulacja naprawy zawierała ceny części nie oryginalnych, co jak zauważył słusznie w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 marca 2014 roku w sprawie VI GC 192/12 Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Fabrycznej IV Wydział Gospodarczy było nieuzasadnione, a w efekcie prowadziło do zaniżenia wysokości należnego (...) sp. z o.o. odszkodowania. Przedmiotowym wyrokiem zasądzono na rzecz (...) sp. z o.o. kwotę 2.172,52 zł a więc blisko 85 % kwoty o jaką wedle opinii prywatnego rzeczoznawcy zaniżone zostały koszty naprawy pojazdu.

Koszty poniesione przez powoda tytułem sporządzenia prywatnej opinii są zasadne w sytuacji, gdy pozwane towarzystwo odmawia zaspokojenia roszczenia poszkodowanego, który decyduje się następnie w celu obrony swoich uzasadnionych interesów na wykonanie prywatnej opinii. Taka też sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie. Pozwany przyjął wartość szkody, z którą nie zgodził się powód. W takim stanie rzeczy zdecydował się on skorzystać z prywatnej opinii, która nie potwierdziła stanowiska pozwanego. Opinia biegłego sądowego potwierdziła stanowisko powoda, niemal w całości . Tym samym taka sytuacja procesowa pozwala uznać, iż poniesione koszty na prywatną opinię były potrzebne. W ocenie Sądu koszty prywatnej opinii sporządzonej na zlecenie powoda było obiektywnie uzasadnione i konieczne. Powód, bowiem mógł nie posiadać fachowej wiedzy, aby zweryfikować poprawność przedstawionej kalkulacji i wyliczonego odszkodowania przez ubezpieczyciela. Reasumując należy stwierdzić, iż strona powodowa poniosła również szkodę polegającą na konieczności poniesienia wydatków na prywatną ekspertyzę w postępowaniu przedsądowym i pozostawała ona w normalnym związku przyczynowym ze szkodą spowodowaną wypadkiem komunikacyjnym.

W obecnej dobie znacznego skomplikowania stosunków społecznych, specjalistycznego charakteru niektórych sfer działalności, nie można odmówić, zwłaszcza w sprawach o odszkodowanie, weryfikacji stanowiska ubezpieczyciela przy użyciu prywatnych opinii. Jeśli prywatna opinia faktycznie wykaże niezasadność stanowiska ubezpieczyciela, jej koszt stanowi dalszy element odszkodowania, albowiem do jego powstania przyczynił się ubezpieczyciel. Inny wniosek należy wywieźć w przypadku gdy opinia potwierdzi stanowisko ubezpieczyciela. Trudno wówczas uznać, iż jej koszt powinien pokryć ubezpieczyciel, albowiem wydając prawidłową decyzję nie może ponosić kosztów jej weryfikacji. Tak więc działanie poszkodowanego zlecającego prywatną ekspertyzę stanowi ryzyko poszkodowanego.

Mając na względzie powyższe żądanie było zasadne na podstawie art. 361 k.c.

O odsetkach sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. według wysokości ustawowej. Termin początkowy ich naliczania oznaczony został na podstawie art. 817 § 1 k.c. - tj. po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody z tego tytułu. Jako że, powódka nie wykazała kiedy zgłoszono ubezpieczycielowi szkodę, za datę pewną, od której liczony jest termin do wypłaty odszkodowania przyjęto datę wydania decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania tj. dzień 13 lipca 2011 r. W efekcie powódce należą się odsetki od dnia 13 sierpnia 2011 roku do dnia zapłaty.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 100 zd 2k.p.c., mając na uwadze, że powód wygrał proces co do całości roszczenia głównego, a przegrał tylko co do nieznacznej kwoty żądanych odsetek, obowiązek zwrotu wszystkich kosztów procesu został nałożony na stronę pozwaną. Na uiszczone przez powoda koszty proces składają się: opłata od pozwu – 31 zł, koszty zastępstwa procesowego według stawki minimalnej na podstawie § 6 pkt 2 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. (Dz.U. 2013 nr 0 poz. 461) wraz z opłata skarbową od pełnomocnictwa – 197,00 zł.

ZARZĄDZENIE

(...)