Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa R. N., M. N.

przeciwko (...) S. A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwotę 550,00 zł (pięćset pięćdziesiąt złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od kwot

- 350,00 zł od dnia 06.05. 2013 r. do dnia zapłaty,

- 200,00 zł od dnia 21.01.2014 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwotę 562,80 zł tytułem kosztów postępowania, po stosunkowym ich rozdzieleniu.

III.  umarza postępowanie w zakresie kwoty 400,00 zł.

Sygn. akt V GC 46/14

UZASADNIENIE

R. N. i M. N. wspólnicy spółki cywilnej (...) S.C. M. i R. N. w pozwie skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. i w piśmie z dnia 27.02.2014 r. wnieśli o zasądzenie kwoty 950,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 06.05.2013r. do dnia zapłaty oraz koszty postępowania w tym koszty zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazali, że w dniu 10.09.2013r. za pośrednictwem (...) Towarzystwa (...) S.A. wezwali pozwanego do zapłaty odszkodowania w wysokości 1.110 zł tytułem rynkowego ubytku wartości pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...). Pozwany dokonał jedynie częściowej wypłaty kwoty w wysokości 400 zł tytułem utraty handlowej wartości pojazdu. Wobec powyższego powód wystąpił z kolejnym wezwaniem do zapłaty domagając się zapłaty całkowitej kwoty rynkowego ubytku wartości pojazdu, koszty wyceny rzeczoznawcy oraz koszty badania technicznego. W związku z brakiem uznania roszczenia ponad wypłaconą kwotę powód wystąpił z powództwem o zasadzenie kwoty 950 zł obejmującym kwotę 750 zł z tytułem nieuiszczonej w całości kwoty rynkowego ubytku wartości pojazdu obliczonego przez rzeczoznawcę samochodowego oraz kwotę 200 zł tytułem nieopłaconej faktury VAT za wykonaną przez rzeczoznawcę wycenę pojazdu.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew (k.30) wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania według norm.

W uzasadnieniu zarzuciła, że wypłaciła uznaną przez siebie wysokość odszkodowania za utratę rynkowej wartości pojazdu w kwocie 400 zł, natomiast nie uznała roszczenia w zakresie kosztów sporządzenia prywatnej opinii bowiem nie mieszczą się one w dyspozycji art.15 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych.

Podczas rozprawy w dniu 12.02.2015 r. (k.197) powodowie cofnęli częściowo powództwo wnosząc o zasądzenie kwoty 550 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 350 zł od dnia 06.05.2013 r. do dnia zapłaty i od kwoty 200 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania i kosztów dojazdów pełnomocnika na dwa terminy rozpraw samochodem w wysokości 200,60 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami.

(okoliczność bezsporna, odpis z KRS k.34-40)

Bezsporny między stronami był fakt uszkodzenia w dniu 26.03.2013 r. pojazdu marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należącego do powoda z winy innego uczestnika ruchu drogowego oraz wypłacenie przez pozwaną odszkodowania obejmującego naprawę pojazdu.

Powodowie w ramach weryfikacji wypłaconego odszkodowania zwrócili się do rzeczoznawcy samochodowego o ustalenie wysokości rynkowego ubytku wartości pojazdu. Rzeczoznawca wycenił rynkowy ubytek wartości pojazdu na kwotę 1.100 zł i wystawił fakturę VAT za wykonaną opinie na kwotę 200 zł netto.

Pismem z dnia 10.09.2013r. powodowie zwrócili się do pozwanej o wypłatę odszkodowania w wyliczonej przez rzeczoznawcę wysokości.

Pozwana uznała roszczenie powoda z tytułu rynkowego ubytku wartości pojazdu
w łącznej wysokości 400 zł i kwotę tę wypłaciła powodom.

(wycena rzeczoznawcy k. 7-14; pismo z 10.09.2013r. k.15; potwierdzenie dokonania operacji na kwotę 350 zł k.16, akta szkodowe k.41-81, faktura z 24.08.2013r. k.110)

Powodowie pismem z dnia 11.12.2013r. wezwali pozwaną do zapłaty odszkodowania w kwocie 2200 zł, na którą składają się kwota 750 zł z tytułu nieuiszczonej całości kwoty rynkowego ubytku wartości pojazdu, kwota 246 zł z tytułu nieopłaconej faktury VAT nr (...) za wykonaną przez rzeczoznawcę wycenę i kwota 1204 zł z tytułu nieopłaconej faktury VAT nr (...) za badanie techniczne samochodu po jego naprawie.

(wezwanie do zapłaty z 11.12.2013r. k.17-18)

Wartość rynkowego ubytku wartości w/w pojazdu w dniu zdarzenia z dnia 26.03.2013 r. wynosi 750 zł.

(opinia biegłego k.111-125)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Powodowie w tym zakresie dowiedli w niniejszym postępowaniu za pomocą dowodów z dokumentów zasadność swojego roszczenia zarówno co do samej zasady, jak i co do konkretnej, żądanej kwoty. Wypełnili zatem nałożony nań dyspozycją art. 6 k.c. obowiązek dowodowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Dowody z dokumentów zaoferowane przez strony były spójne, Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności. Ich treść odpowiadała zatem prawdzie. W zakresie oceny wiarygodności dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego Sąd stoi na stanowisku, iż należało jej przydać walor wiarygodności. Biegły dokonał zdaniem Sądu rzetelnej analizy całego stanu faktycznego sprawy (w tym akt szkodowych pozwanej) i poczynił klarowne spostrzeżenia. Istotne przy tym jest, że strony nie wniosły żadnych zastrzeżeń do opinii biegłego w terminie zakreślonym przez Sąd.

Bezsporny między stronami był fakt uszkodzenia pojazdu marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należącego do powoda i zobowiązanie pozwanej do wypłaty odszkodowania za szkody spowodowane zdarzeniem drogowym z winy innego uczestnika ruchu drogowego.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było ustalenie wysokości należnego odszkodowania za ubytek wartości pojazdu w związku ze szkodą oraz wypłaty w ramach odszkodowania kosztu sporządzenia ekspertyzy przez rzeczoznawcę.

W myśl art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie z tym przepisem umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Paragraf 4 tego przepisu stanowi, iż uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia szkody. Jednakże w orzecznictwie i doktrynie przeważa pogląd, że szkoda majątkowa to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem jaki by istniał, gdyby to zdarzenie nie nastąpiło ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00; uchwała Sądu Najwyższego z dnia z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01). W takim rozumieniu szkodę ujmuje przepis art. 361 § 1 k.c., który wprowadza zasadę pełnego odszkodowania w zakresie faktycznie poniesionej szkody. Przy czym należy zauważyć, że pojęcie szkody obejmuje wydatki i koszty poniesione w następstwie zdarzenia wywołanego zaistniałą szkodą, natomiast podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, że wypłacone odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego pierwotny stan rzeczy ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00).

Wobec powyższego jak również w oparciu o ugruntowany pogląd, szeroko prezentowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego nalży przyjąć, że odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia OC pojazdów mechanicznych obejmuje także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 r. III CZP 24/04; wyrok Sądu Najwyższego z 7 sierpnia 2003r., IV CKN 387/01, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 czerwca 2001r., V CKN 266/00).

Sąd wobec powyższego miał na uwadze, że w świetle ustaleń biegłego sądowego wartość rynkowego ubytku wartości w/w pojazdu w dniu zdarzenia z dnia 26.03.2013 r. wynosi 750 zł oraz że pozwana tym tytułem wypłaciła już powodom kwotę 400 zł. Zatem za zasadne w tym zakresie należało uznać żądanie zasądzenia różnicy tj. 350 zł. Nadto Sąd miał na uwadze, iż zgodnie fakturą VAT z 24.08.2013r. koszty wydania opinii przez rzeczoznawcę opiewały na kwotę 200 zł netto. Zatem w punkcie I wyroku należało zasądzić kwotę 550 zł (350 zł + 200 zł) solidarnie na rzecz powodów jako wspólników spółki cywilnej.

Sąd zasądził odsetki ustawowe na podstawie dyspozycji art. 481 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. odszkodowanie winno być co do zasady wypłacone w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody. Z akt sprawy wynika, że w dniu 05.04.2013 r. nastąpiło zawiadomienie strony pozwanej o szkodzie.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na dyspozycji art. 100 k.p.c. stanowiącego o stosunkowym rozdzieleniu kosztów procesu. Zważyć zatem należało, że powodowie domagali się zapłaty kwoty 950 zł, co do 400 zł w toku procesu cofnęli powództwo, zaś zasądzono od strony pozwanej sumę 550 zł. Biorąc pod uwagę kwotę żądaną oraz zasądzoną Sąd stwierdził, iż powodowie w 57,89% wygrali niniejszy spór sądowy, zaś pozwana w 42,11%. Wynik procentowy należało więc odnieść do kosztów poniesionych przez strony. Sąd miał na uwadze, że powodowie ponieśli koszty w kwocie 1.115,50 zł (48 zł – opłata od pozwu, 197 zł - koszty zastępstwa procesowego i opłaty od pełnomocnictwa, 703,34 zł koszty opinii biegłego, 167,16 zł koszty dojazdów pełnomocnika na rozprawy), natomiast strona pozwana poniosła koszty w wysokości 197 zł tytułem zastępstwa procesowego i opłaty od pełnomocnictwa. Pomnożywszy koszty powodów przez procentową wygraną (tzn. 1.115,50 zł x 57,89%) Sąd uzyskał wynik 645,76 zł. Natomiast pomnożywszy koszty strony pozwanej przez procentową wygraną (tzn. 197 zł x 42,11%) Sąd uzyskał wynik 82,96 zł. Różnica pomiędzy uzyskanymi wynikami wynosiła 562,80 zł. Kwotę tę należało zasądzić od strony pozwanej na rzecz powodów – co odzwierciedla punkt II wyroku.

Wynagrodzenia pełnomocników stron w kwotach po 180 zł obliczone zostały stosownie do przepisów rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (i odpowiednio radców prawnych) oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Zwrot kosztów dojazdów na dwie rozprawy pełnomocnika powodów następował według zasad określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).Zgodnie z § 5 pkt 3 wskazanego rozporządzenia na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088, z późn. zm.). Stosowanie do § 2 pkt 1 lit. b rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. nr 27 poz. 271 ze zm.) koszty używania pojazdów do celów służbowych pokrywa pracodawca według stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu, która dla samochodów z silnikiem o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm ³ nie może być wyższa niż 0,8358 zł. Uwzględniając odległość pomiędzy B., a J. (około 50 km w jedną stronę) oraz wskazane powyżej przepisy sąd przyznał kwotę 167,16 zł tytułem zwrotu kosztów podróży (200 km x 0,8358 zł).

Sąd w punkcie III wyroku umorzył postępowanie co do kwoty 400 zł albowiem powód na rozprawie w dniu 12.02.2015 r. cofnął skutecznie pozew w tym zakresie (art. 355 § 1 k.p.c.).