Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V .2 Ka 69/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec (spr.)

Sędziowie: SO Olga Nocoń

SR (del.) Barbara Wajerowska-Oniszczuk

Protokolant: Anna Mańka

w obecności Magdaleny Szymańskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2015 r.

sprawy: J. R. /R./,

syna B. i A.,

ur. (...) w R.,

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 27 listopada 2014r. sygn. akt IX K 778/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż na zasadzie art. 49 § 2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 200 (dwieście) złotych;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze.

Sygn. Akt V.2 Ka 69/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy w Rybniku w sprawie o sygn. akt IX K 778/14 uznał oskarżonego J. R. za winnego tego, że w dniu 16 listopada 2014 roku w R. przy ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, na drodze publicznej, a to samochód osobowy marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, stwierdzonej wynikami badania przeprowadzonego na urządzeniu typu A. (...) odpowiednio I – 0,34 mg/l i II – 0,32 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz na urządzeniu typu Alkometr A2.0 odpowiednio I – 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 178a § 1 kk i za to na mocy art. 178a § 1 kk skazał go na karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 30 złotych.

Nadto na mocy art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego J. R. środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku oraz na mocy art. 63 § 2 kk na poczet orzeczonego wyżej środka karnego zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy oskarżonego od dnia 16 sierpnia 2014 roku do dnia 27 listopada 2014 roku.

Na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 roku Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 240 złotych i wydatki poniesione od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w kwocie 70 złotych.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator, który na podstawie art. 425 kpk oraz art. 444 kpk zaskrzył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego.

Na zasadzie art. 427 § 1 i § 2 kpk oraz powołując się na przepisy art. 438 pkt 2 kpk wyrokowi zarzucił:

obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 335 § 1 kpk poprzez wydanie wyroku w trybie art. 335 kpk nie zawierającego orzeczenia na podstawie art. 49 § 2 kk świadczenia pieniężnego w sytuacji, gdy do Sądu skierowano akt oskarżenia z wnioskiem o wydanie wyroku i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków, zawierającym m.in. wniosek o orzeczenie wobec oskarżonego uzgodnionego z nim świadczenia pieniężnego.

Podnosząc powyższe zarzuty w myśl art. 437 kpk skarżący wniósł o uchylenie wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja prokuratora okazała się zasadna i skutkować musiała zmianą zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez skarżącego. Niewątpliwie zaskarżony wyrok zapadł z naruszeniem przepisów prawa procesowego, a to art. 343 § 7 kpk, co miało wpływ na treść orzeczenia. Sąd jest każdorazowo związany treścią wniosku prokuratora złożonego w trybie określonym w art. 335 kpk w tym sensie, że potrzeba dokonywania jakiejkolwiek zmiany jego treści powoduje rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych. W przedmiotowej sprawie Sąd meriti, mimo uwzględnienia wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 kpk o skazanie J. R. za przypisane mu przestępstwo bez przeprowadzenia rozprawy, nie orzekł uzgodnionego z oskarżonym i ujętego we wniosku środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 200 złotych. Jak wynika z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, brak powyższego rozstrzygnięcia był nie tyle efektem kwestionowania przez Sąd zasadności i potrzeby orzeczenia takiego środka, co przeoczeniem. W takiej sytuacji, zdaniem Sądu Okręgowego nie zachodziła potrzeba wydania rozstrzygnięcia o charakterze kasatoryjnym. Należało bowiem w treści wyroku powrócić do wzajemnych uzgodnień i wniosku prokuratora. Tak ukształtowana kara odpowiada parametrom określonym w art. 53 kk i możliwa jest sanacja rozstrzygnięcia poprzez orzeczenie środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego.

Z tych powodów Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej.