Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 marca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Kruszewska-Sobczyk

Protokolant: Agnieszka Michałowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Adama Wróbel

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2015 r.

sprawy J. T.

urodz. (...) w O., syna A. i U. z d. H.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 08 października 2010 r. (sygn. akt VII K 737/10) za czyn z art. 280§1 kk popełniony w dniu 09 kwietnia 2010r. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 5 tytułem próby, oddanie pod dozór kuratora, zobowiązanie do powstrzymania się od nadużywania alkoholu oraz do wykonywania pracy zarobkowej, kontynuowania nauki lub przygotowania do zawodu, na podstawie art. 46§1 kk orzeczono obowiązek naprawienia szkody, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 stycznia 2014r. zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, na podstawie art. 63§1 kk zaliczając na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 09 kwietnia 2010r.,

2)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2011 r. (sygn. akt VII K 1249/10) za czyn z art. 158§1 kk popełniony w dniu 31 lipca 2010r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 5 tytułem próby, na podstawie art. 46§1 kk orzeczono zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonego, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 7 kwietnia 2014r. zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności,

3)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 03 października 2013 r. (sygn. akt VII K 141/13) za czyn z art. 291§1 kk popełniony w miesiącu sierpień/wrzesień 2012r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,

4)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 09 kwietnia 2014 r. (sygn. akt VII K 1258/13) za czyn z art. 280§1 kk i in. popełniony w dniu 11 lipca 2013r. na karę 5 lat pozbawienia wolności, za czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 280§1 kk popełniony w dniu 11 lipca 2013r. na karę 3 lat pozbawienia wolności oraz na karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności

orzeka

I.  na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk oraz art. 569 § 1 kpk łączy skazanemu J. T. kary jednostkowe pozbawienia wolności:

- orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach VII K 737/10 i VII 1249/10, opisanych w pkt 1 i 2, w ten sposób, że wymierza skazanemu karę łączną 2 (dwóch) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach VII K 141/13 i VII 1258/13, opisanych w pkt 3 i 4, w ten sposób, że wymierza skazanemu karę łączną 6 (sześciu) lat i 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 576§1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania;

III.  na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności zalicza skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności i dotychczas odbytych kar pozbawienia wolności w sprawach podlegających połączeniu,

IV.  na podstawie art.624§1 kpk zwalnia skazanego od kosztów sądowych za postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego,

V.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. K. kwotę 120 zł tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego wykonywaną z urzędu w sprawie o wydanie wyroku łącznego oraz kwotę 27,60 zł tytułem podatku VAT od tego wynagrodzenia.

Sygn. akt VII K 62/15

UZASADNIENIE

Skazany J. T. złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego.

Sąd ustalił, co następuje:

J. T. został skazany prawomocnymi wyrokami :

5)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 08 października 2010 r. (sygn. akt VII K 737/10) za czyn z art. 280§1 kk popełniony w dniu 09 kwietnia 2010r. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 5 tytułem próby, oddanie pod dozór kuratora, zobowiązanie do powstrzymania się od nadużywania alkoholu oraz do wykonywania pracy zarobkowej, kontynuowania nauki lub przygotowania do zawodu, na podstawie art. 46§1 kk orzeczono obowiązek naprawienia szkody, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 stycznia 2014r. zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, na podstawie art. 63§1 kk zaliczając na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 09 kwietnia 2010r.,

6)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2011 r. (sygn. akt VII K 1249/10) za czyn z art. 158§1 kk popełniony w dniu 31 lipca 2010r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 5 tytułem próby, na podstawie art. 46§1 kk orzeczono zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonego, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 7 kwietnia 2014r. zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności,

7)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 03 października 2013 r. (sygn. akt VII K 141/13) za czyn z art. 291§1 kk popełniony w miesiącu sierpień/wrzesień 2012r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,

8)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 09 kwietnia 2014 r. (sygn. akt VII K 1258/13) za czyn z art. 280§1 kk i in. popełniony w dniu 11 lipca 2013r. na karę 5 lat pozbawienia wolności, za czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 280§1 kk popełniony w dniu 11 lipca 2013r. na karę 3 lat pozbawienia wolności oraz na karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności Sąd rozważył czy w stosunku do wskazanych wyżej prawomocnych wyroków wydanych wobec skazanego J. T. istnieją warunki do orzeczenia kary łącznej określone w art.85 kk, a zatem czy przestępstwa objęte tymi wyrokami zostały popełnione przez skazanego zanim zapadł pierwszy wyrok skazujący, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.

Na tej podstawie Sąd ustalił, że w wypadku wyroków w sprawach VII K 737/10 i VII K 1249/10 istnieją warunki do orzeczenia kary łącznej.

Pierwszy z powyższych wyroków w sprawie VII K 737/10 zapadł bowiem w dniu 08 października 2010r., a zatem później niż czas popełnienia czynu objętego wyrokiem w sprawie VII K 1249/10 tj. w dniu 31 lipca 2010r.

Ponadto w obu tych sprawach orzeczono kary pozbawienia wolności, początkowo z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, następnie zaś zarządzono ich wykonanie, nadawały się one zatem do połączenia i orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności.

Przesłanki do wydania wyroku łącznego istniały również wobec wyroków w sprawach VII K 141/13 i VII K 1258/13. Pierwszy z nich w sprawie VII K 141/13 został bowiem wydany w dniu 03 października 2013r., a zatem już po popełnieniu czynów objętych wyrokiem w sprawie VII K 1258/13, które popełnione zostały w dniu 11 lipca 2013r. W obu tych sprawach orzeczono też kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia ich wykonania.

Natomiast brak było przesłanek do orzeczenia jednej kary łącznej odnośnie wszystkich wyroków wydanych wobec skazanego, albowiem wyrok w sprawie VII K 737/10 z dnia 8 października 2010r. i VII K 1249/10 z dnia 11 stycznia 2011r. zostały wydany jeszcze przed popełnieniem czynów objętych wyrokami w sprawach VII K 141/13 (tj. w miesiącu sierpień/wrzesień 2012r.) i VII K 1258/13 (tj. w dniu 11 lipca 2013r.), brak zatem było w tym zakresie przesłanek do wydania wyroku łącznego.

Sąd wymierzył karę łączną 2 (dwóch) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności na skutek połączenia kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach VII K 737/10 i VII 1249/10 oraz karę łączną 6 (sześciu) lat i 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności na skutek połączenia kar pozbawienia wolności, orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach VII K 141/13 i VII 1258/13, bez warunkowego zawieszenia ich wykonania w granicach określonych w art.86 § 1 kk przy zastosowaniu zasady asperacji.

Zgodnie z art.86 § 1 kk Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy.

Orzekając wskazane wyżej kary łączne pozbawienia wolności Sąd podzielił wyrażony zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. wyrok SN z 02.12.1975 r., Rw 628/75, OSNKW 1976/2/33) jak i w doktrynie pogląd, iż zasada absorpcji czy kumulacji przy wymiarze kary łącznej jako rozwiązania skrajne, powinny być rozstrzygnięciami o charakterze wyjątkowym.

Kara łączna nie może pogarszać sytuacji skazanego, ale nie może też stanowić zbyt znacznej premii płynącej z faktu popełnienia wielu przestępstw. Stałoby to bowiem w sprzeczności z wymogami prewencji szczególnej i ogólnej, prowadząc do premiowania sprawcy popełniającego więcej niż jedno przestępstwo i w praktyce – do bezkarności pewnych działań takiego sprawcy oraz uprzywilejowałoby sprawcę wielokrotnego w porównaniu z osobą, która popełnia jedno przestępstwo.

W tym stanie rzeczy Sąd nie widząc wystarczających przesłanek dla wykorzystania skrajnych rozwiązań przy orzekaniu kary łącznej zastosował zasadę asperacji mając na względzie stopień bliskości czasowej i przedmiotowej łączącej czyny skazanego oraz przebieg procesu jego resocjalizacji.

Jak wynika z opinii o skazanym jego zachowanie w warunkach izolacji penitencjarnej ocenia się jako zmienne. Był dwukrotnie nagradzany kodeksowo, jak również dwukrotnie karany dyscyplinarnie. Z reguły nie sprawia problemów wychowawczych. Względem przełożonych prezentuje postawy zgodne z wymogami formalnymi. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej tzw. grypsujących. Relacje interpersonalne ze współosadzonymi układa właściwie. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania, zadania zapisane w (...) realizuje właściwie. Jest bezkrytycznie ustosunkowany do popełnionych przestępstw. Nie stwierdzono u niego uzależnień, nie dokonywał samoagresji, nie był inicjatorem ani uczestnikiem zdarzeń nadzwyczajnych.

Poza oceną Sądu przy wymiarze kary łącznej był natomiast stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez skazanego czynów, zawinienie oraz inne okoliczności, które zostały wcześniej przyjęte jako przesłanki wymiaru kar jednostkowych.

Sąd na podstawie art. 576§1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte wyrokiem łącznym pozostawił do odrębnego wykonania, zaś na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności i dotychczas odbytych kar pozbawienia wolności w sprawach podlegających połączeniu.

Sąd zwolnił skazanego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w przedmiocie wydania wyroku łącznego na podstawie art.624 § 1 kpk z uwagi na to, iż jest on pozbawiony wolności i obciążenie go kosztami byłoby ze względu na jego trudną sytuację majątkową zbyt uciążliwe.

O kosztach wynagrodzenia dla adw. K. K. za obronę skazanego wykonywaną z urzędu w sprawie o wydanie wyroku łącznego orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze jak w pkt V wyroku, powiększając zasądzoną kwotę o ustawowy podatek VAT od tegoż wynagrodzenia.