Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2012r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Barbara Nowicka

Sędziowie: SO Aleksandra Żurawska

SO Piotr Rajczakowski

Protokolant: Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2012r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...)

w W.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w W.

o zapłatę 13.528,13zł

oraz

z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w W.

o zapłatę 1.821,28zł

na skutek apelacji stron pozwanych

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 30 września 2011r., sygn. akt VIII C 29/11

I zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądzoną od strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...)

w W. na rzecz strony powodowej kwotę 13.528,13zł obniża

do 1.805,06zł (tysiąc osiemset pięć i 6/100)zł, a dalej idące powództwo oddala (pkt I), zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...)

w W. 1.630,84zł tytułem kosztów procesu (pkt II), oddala powództwo wobec strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy

ul. (...) w W. (pkt III) oraz zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej

przy ul. (...) w W. 600zł tytułem kosztów procesu

(pkt IV);

II oddala dalej idącą apelację strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W.;

III zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W. 1.446,11zł kosztów postępowania apelacyjnego;

IV zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W. 392zł kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 118/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 września 2011 r. Sąd Rejonowy w pkt. I zasądził od strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W. na rzecz strony powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W. kwotę 13.528,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 października 2010 r. do dnia zapłaty, w pkt. III zasądził od strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W. na rzecz strony powodowej kwotę 1.821,28 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 listopada 2010r. do dnia zapłaty, a w pkt. II i IV orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy oparł swój rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych:

W dniu 27 kwietnia 2001 r. zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości położonej w W. przy ulicy (...) podpisał ze Spółdzielnią Mieszkaniową (...) w W. umowę zlecenia zarządzania nieruchomością wspólną położoną w W. przy ulicy (...). W dniu 2 lipca 2001 r. pomiędzy Przedsiębiorstwem (...) S.A. w W. (obecnie Przedsiębiorstwem (...) Spółką Akcyjną w W.) zwanym „dostawcą" a Wspólnotą Mieszkaniową przy ul. (...) w W. zwanym „odbiorcą" zawarta została umowa sprzedaży ciepła Nr (...) SA (...), której przedmiotem było dostarczenie ciepła w wodzie gorącej do obiektu położonego w W. przy ul. (...) w W.. Dostawa ciepła określona umową dotyczyła Wspólnot Mieszkaniowych nieruchomości położonych w W. przy ulicy (...) z uwagi na istnienie węzła cieplnego, którego urządzenia zlokalizowano w nieruchomości położonej przy ulicy (...) („odbiorcy"), a zasilającego wszystkie Wspólnoty Mieszkaniowe nieruchomości, położonych w W. przy ulicy (...). Zgodnie z § 2 umowy „dostawca" zobowiązuje się dostarczać ciepło do obiektów odbiorcy w ilości określonej przez odbiorcę natomiast „odbiorca" zobowiązuje się do m. in. użytkowania ciepła zgodnie z obowiązującymi przepisami i warunkami umowy oraz regulowania opłat i należności zgodnie z umową (,..).Zgodnie z § 8 należność za energię cieplną regulowana będzie przez "odbiorcę" na podstawie wystawionych przez „dostawcę" miesięcznych faktur w terminie 14 dni od ich otrzymania (pkt 2). Do rozliczenia budynku wspólnego stosuje się wewnętrzne ustalenia pomiędzy „odbiorcą" a SM (...) w W. (pkt 5). W 2002 roku przedstawiciele wspólnot podpisali Porozumienie z dostawcą ciepła i wyrazili zgodę na demontaż i likwidację urządzeń istniejącego węzła oraz wykonanie nowego węzła, a także ustalenie, że wykonawca tj. (...) będzie prowadził kompleksową obsługę i czynności dozorowe. Jednocześnie w § 7 pkt 2 Porozumienia strony uzgodniły, że szczególne warunki sprzedaży ciepła określa odrębna umowa (umowa z 2.07.2001 r.). W okresie od 2002 r. do 2009 r. zasady rozliczania kosztów energii cieplnej zużywanej przez Wspólnoty Mieszkaniowe nieruchomości przy ulicy (...), w tym Wspólnoty pozwane, uregulowane były w porozumieniach podpisanych przez przedstawicieli ww. Wspólnot, które to unormowanie stanowiło podstawę dokonywanych rozliczeń. Pismem z dnia 28 września 2009 r. powodowa Wspólnota rozwiązała za wypowiedzeniem ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2009 r. „Porozumienie z dnia 15.02.2002 r. w sprawie zasad rozliczeń kosztów eksploatacji węzła cieplnego oraz energii cieplnej dostarczanej do nieruchomości położonych przy ulicy (...) w W." zawarte ze Wspólnotą Mieszkaniową przy ulicy (...) w W. oraz „Porozumienie z dnia 22.01.2002 r. w sprawie zasad rozliczeń kosztów eksploatacji węzła cieplnego oraz energii cieplnej dostarczanej do nieruchomości położonych przy ulicy (...) w W." zawarte ze Wspólnotą Mieszkaniową przy ulicy (...) w W.. W uzasadnieniu rozwiązania Porozumienia powodowa Wspólnota wskazała, że istnieje konieczność umownego uregulowania zasad rozliczania, podziału i ustalenia kosztów dostarczanych mediów oraz odpłatności za ww. czynności, przedkładając jednocześnie dwa egzemplarze umowy nr (...) celem jej podpisania. Powodowa Wspólnota wraz z ww. pismem przedstawiła stronom pozwanym projekt umowy nr (...) w przedmiocie odsprzedaży energii cieplnej zakupionej od (...) SA w W., ustalenia zasad wyliczania kosztu zużytej energii cieplnej przez odbiorcę na potrzeby centralnego ogrzewania i podgrzewania wody, ustalenia rozliczenia kosztów eksploatacji pomieszczenia węzła cieplnego, ustalenia odpłatności za obsługę odbiorcy w zakresie rozliczenia, podziału i ustalenia kosztów. Do dnia wniesienia pozwu pozwane Wspólnoty uchylały się od podpisania zaproponowanej przez powodową Wspólnotę umowy, dążąc bezskutecznie do zawarcia z Przedsiębiorstwem (...) indywidualnych umów o dostawę energii cieplnej do swoich nieruchomości. Węzeł cieplny, stanowiący własność Przedsiębiorstwa (...), znajduje się w pomieszczeniu usytuowanym w nieruchomości powodowej Wspólnoty. Pozostałe Wspólnoty nie posiadają własnego węzła cieplnego, co stanowi przeszkodę w zawarciu indywidualnych umów o dostawę energii cieplnej. Powodowa Wspólnota dokonuje zapłaty za dostarczone przez Przedsiębiorstwo (...) Spółkę Akcyjną w W. ciepło do węzła cieplnego na podstawie faktur wystawionych przez dostawcę na potrzeby wszystkich odbiorców tam zamieszkujących, wywiązując się tym samym z umowy zawartej z Przedsiębiorstwem (...) Spółką Akcyjną w W., a następnie dokonuje rozliczenia kosztów ciepła na rzecz poszczególnych Wspólnot. Rozliczenie kosztów ciepła następuje w oparciu o udział procentowy obliczony jako stosunek powierzchni grzewczej do sumy powierzchni lokali mieszkalnych i pomieszczeń gospodarczych z grzejnikami danej nieruchomości. Udział procentowy przypadający pozwanym Wspólnotom wyliczony na 1 stycznia 2008 r. wynosi 11.0706% ((...), 11.0820% (...)). Pismem z dnia 24 stycznia 2008 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) jako administrator poinformowała poszczególne Wspólnoty o wysokości procentowej udziału poszczególnych Wspólnot, w tym pozwanych Wspólnot, który to udział nie uległ zmianie. Rozliczenia kosztów energii cieplnej dokonuje powód i z tego tytułu ponosi określone koszty, które zostały określone w porozumieniu z 2001 r. na kwotę 150 zł netto w skali roku od każdej Wspólnoty. Od 2010 r. koszty rozliczenia podziału i ustalania kosztów zostały ustalone na kwotę 12,50 zł netto miesięcznie (150 zł :12 miesięcy). Moc zamówiona na potrzeby centralnego ogrzewania ogółem na budynek (...) wynosi 0,844 MW, w tym na potrzeby ciepłej wody użytkowej 0,170 MW. Tytułem odszkodowania za bezumowny pobór energii cieplnej w okresie objętym żądaniem (...) wystawił Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy (...) faktury nr (...) na łączną kwotę 156.621,56 zł, z czego do zapłaty przez Wspólnotę przy ulicy (...) pozostała kwota należności głównej 13.172,90 zł wraz z kosztami rozliczeń, upomnień i odsetek ustawowych. Tytułem odszkodowania za bezumowny pobór energii cieplnej w okresie objętym żądaniem (...) wystawił Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy (...) faktury nr (...) na łączną kwotę 15.736,80 zł, z czego do zapłaty przez Wspólnotę przy ulicy (...) pozostała kwota należności głównej 1.742,95 zł wraz z kosztami rozliczeń, upomnień i odsetek ustawowych. Strona powodowa kilkakrotnie bezskutecznie wzywała strony pozwane do uregulowania należnej kwoty z tytułu bezumownego poboru energii cieplnej.

Rozważając tak ustalony stan faktyczny, Sąd Rejonowy stanął na stanowisku, że powództwo zasługuje na uwzględnienie. W uzasadnieniu wskazał, że pozwem w niniejszej sprawie strona powodowa Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w W. dochodzi od stron pozwanych Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) oraz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) zapłaty za energię cieplną zużytą przez strony pozwane w okresie wskazanym w pozwie. Na dochodzoną kwotę składają się również koszty rozliczeń, koszty skapitalizowanych odsetek, koszty wezwań i upomnień. Zgodnie z polskim prawem, a w szczególności przepisami kodeksu cywilnego, występują różne podstawy prawne domagania się zapłaty należności. Są to w szczególności zobowiązania, jaki i również bezpodstawne wzbogacenie, czy też czyn niedozwolony. W związku z powyższym nie tylko zawarcie umowy między stronami może rodzić po stronie pozwanej obowiązek zapłaty na rzecz strony powodowej. Sąd zauważył przy tym, że strona powodowa wskazała, iż dochodzi zapłaty za bezumowne korzystanie z energii cieplnej, a zatem nie wywodzi swego roszczenia z jakiejkolwiek umowy łączącej ją ze stroną pozwaną. Bezzasadne są więc twierdzenia strony pozwanej, że skoro nie ma podpisanej ze stroną powodową jakiejkolwiek umowy dotyczącej rozliczenia energii cieplnej, bowiem obowiązujące dotychczas porozumienie, ustalające zasady rozliczeń dostaw i eksploatacji ciepła, zostało wypowiedziane, to nie ma obowiązku uiszczania stronie powodowej należności z tytułu korzystania z energii cieplnej. Sąd podniósł, że strona pozwana w toku procesu nie kwestionowała, że zużyła energię cieplną w okresie objętym żądaniem. W analizowanym stanie faktycznym nie zasługuje, w ocenie Sądu, na uwzględnienie argument, że należności z tytułu energii cieplnej strona pozwana winna uiszczać bezpośrednio do jego dostawcy, tj. Przedsiębiorstwa (...) S.A. w W.. Sąd wskazał mianowicie, że to strona powodowa, jako bezpośredni odbiorca ciepła, w dniu 2 lipca 2001 r. podpisała z Przedsiębiorstwem (...) S.A. w W. (aktualnie Przedsiębiorstwem (...) Spółką Akcyjną w W.) umowę o dostawę ciepła, stąd jako strona ww. umowy jest płatnikiem z tytułu kosztów za całe ciepło dostarczane do węzła cieplnego na potrzeby poszczególnych Wspólnot, w tym pozwanej Wspólnoty. Co więcej, podpisanie umowy ze wspólnotą powodową uwarunkowane było istnieniem węzła cieplnego zainstalowanego w jednym z jej pomieszczeń, którego to nie posiadają pozostałe wspólnoty. Jedynie zmiana instalacji cieplnej, która na chwilę obecną nie nastąpiła, umożliwiłaby podpisanie indywidualnych umów. W aktualnym stanie faktycznym i prawnym to stronie powodowej dostawca ciepła wystawia faktury VAT za całe ciepło dostarczane do węzła cieplnego na potrzeby poszczególnych Wspólnot. Strona powodowa zaś dokonuje zapłaty za ciepło dostarczone do węzła cieplnego na potrzeby wszystkich odbiorców tam zamieszkujących, wywiązując się tym samym z umowy zawartej z Przedsiębiorstwem (...) Spółką Akcyjną w W.. Stronie powodowej należy się zatem od strony pozwanej zapłata za zużytą przez nią energię cieplną. Uwagę Sądu wzbudził fakt, że sposób rozliczania energii cieplnej zaproponowany stronom pozwanym w projekcie z 2010 r. nie różni się znacznie od sposobu będącego podstawą takich rozliczeń między stronami przez wiele lat, a zawartego w porozumieniach z 2002 r. W projekcie z 2010 r., który to został podpisany przez wszystkie wspólnoty nieruchomości położonych w W. przy ulicy (...) z wyjątkiem wspólnot pozwanych, został on jedynie doprecyzowany. Niezrozumiałym jest zatem dlaczego strony pozwane obecnie nie zaakceptowały ww. projektu umowy i pomimo technicznych przeszkód usilnie dążą do podpisania indywidualnych umów, a co więcej, nie uznają roszczeń strony powodowej, mimo że same przyznają, iż zużyły energię cieplną, za którą zapłaciła strona powodowa. Sąd wskazał nadto, że - wbrew twierdzeniom stron pozwanych - wspólnota powodowa jest przedsiębiorstwem obrotu ciepłem, które z uwagi na moc zamawianą na potrzeby centralnego ogrzewania jest wyłączona spod obowiązku uzyskania koncesji (art. 32 ust. 4a ustawy prawo energetyczne oraz wyrok SN z 09.10.2003 r. ICK 144/02). Wprawdzie w projekcie umowy widnieje zapis „odsprzedaż", jednakże ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wspólnota powodowa jedynie uczestniczy w obrocie ciepłem. Niezależnie od powyższego, zdaniem Sądu, w niniejszym stanie faktycznym i prawnym stronie powodowej należy się od stron pozwanych zapłata za zużytą przez nie energię cieplną z tytułu bezumownego poboru energii. Wierzycielem z tego tytułu jest strona powodowa, a nie (...), gdyz to powodowa Wspólnota dostarcza ciepło do pozwanych na mocy umowy zawartej z (...). Dla oceny zobowiązania pozwanych nie ma zaznaczenia okoliczność podnoszona przez pozwane, czy strona powodowa dysponuje środkami finansowymi koniecznymi dla zapłaty za całą pobraną energię cieplną, bowiem z zeznań głównej księgowej (...) I. Ż. wynika jednoznacznie, że strona powodowa nie ma żadnych zaległości za okres dochodzony pozwem i sama uregulowała należność za całe pobrane ciepło. Powodowej wspólnocie należy się, w ocenie Sądu, nie tylko zapłata za pobraną przez daną wspólnotę energię cieplną, ale też wynagrodzenie za rozliczanie i refakturowanie dokonywane przez Zarządcę powodowej wspólnoty. Mając na względzie powyższe, w oparciu o przepis art. 405 kc, Sąd orzekł jak w sentencji. W dalszej kolejności Sąd pominął rozważania na temat kwot dochodzonych niniejszymi pozwami, albowiem nie były on kwestionowane w toku postępowania. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc, mając na uwadze wysokość uiszczonych przez stronę powodową opłat sądowych oraz koszty zastępstwa prawnego przez pełnomocnika będącego radcą prawnym.

Apelacje od powyższego wyroku wniosły obie strony pozwane.

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...), wnosząc o zmianę wyroku przez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, zarzuciła:

1.naruszenie przepisów prawa materialnego, tj,:

- art. 405 kc poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że strona pozwana uzyskała korzyść majątkową, kosztem strony powodowej,

- art. 470 kc poprzez jego niezastosowanie, w związku ze złożeniem przez stronę pozwaną przedmiotu świadczenia do depozytu, zgodnie z postanowieniami Sądu Rejonowego w Wałbrzychu oraz wygaśnięcie zobowiązania w związku z dobrowolnym odebraniem przez wierzyciela przedmiotu świadczenia z depozytu,

2.  naruszenie przepisów o postępowaniu, a to art. 366 kpc przez naruszenie powagi rzeczy osądzonej, poprzez zasądzenie kosztów z tytułu tzw. rozliczania oraz zasądzenie na rzecz powoda przedmiotu świadczenia złożonego do depozytu i dobrowolne odebranie przez wierzyciela (...) S.A. przedmiotu świadczenia z depozytu sądowego,

3.  wadliwość podstawy faktycznej, będącej wynikiem naruszenia przepisów postępowania, a to art. 227 kpc i art. 233 kpc, m. in. poprzez wydanie wyroku bez rozważenia w sposób bezstronny i wszechstronny twierdzeń przedstawianych przez powoda i zasądzenie kosztów z tytułu bezumownego korzystania z pomieszczenia węzła cieplnego, odsetek oraz kosztów tzw. rozliczania mimo braku jakiegokolwiek stosunku zobowiązaniowego łączącego stronę pozwaną z powódką, oraz sprzeczności poczynionych przez sąd orzekający ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego,

4.naruszenie art. 321 kpc, poprzez orzeczenie ponad żądanie strony powodowej.

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...), wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. III i IV przez oddalenie powództwa, zarzuciła:

1. naruszenie prawa materialnego, mianowicie:

a)przepisu art. 405 kc polegające na jego błędnym zastosowaniu w sprawie, w której nie doszło do bezpodstawnego wzbogacenia pozwanego kosztem powoda,

b) przepisu art. 470 kc, poprzez niezastosowanie go w sprawie, w której z uwagi na ważne złożenie przez pozwanego do depozytu sądowego należności za dostawę ciepła uiścił on tę należność, a wobec tego nie można przyjąć że jest wzbogacony,

c) przepisu art. 32 ust. 4 a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (tekst jednolity Dz. U. z 2006r., Nr 89, poz. 625 z późn. zm.) poprzez uznanie przez Sąd I instancji, że powód jest przedsiębiorstwem obrotu ciepłem, podczas gdy powód nie jest takim przedsiębiorstwem, ponieważ nie jest ani wytwórcą, ani pośrednikiem w obrocie ciepłem, albowiem nie spełnia ustawowych wymagań bycia takim podmiotem,

2. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, poprzez ustalenie, że powód dokonywał zapłaty na rzecz (...) S.A. w W. za zużywane przez pozwanego ciepło dostarczane mu właśnie przez to przedsiębiorstwo energetyczne,

3. naruszenie art. 233 § 1 kpc, mające wpływ na rozstrzygnięcie i wybiórczą ocenę materiału dowodowego, tj. przyznanie mocy dowodowej zeznaniom świadków wnioskowanych przez powoda i zeznaniom samego powoda (J. S.), a zupełne pominięcie dowodów z dokumentów przedstawionych przez pozwanego oraz zeznań strony pozwanej, składanych na okoliczność zadłużenia powoda w opłatach za ciepło oraz ustanowienia przez Sąd depozytu sądowego, a w szczególności:

a)  pominięcie dowodu z dokumentu na okoliczność braku podstaw do zapłaty przez pozwanego na rzecz powoda należności za tzw. rozliczanie w postaci prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu Sygn. akt IC 909/09,

b)  zupełne pominięcie dowodu z prawomocnego postanowienia tego Sądu z dnia 13 sierpnia 2010r.sygn. akt VIII Ns 210/10 o zezwolenie na złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego na rzecz (...) S. A. w W. w kwocie 11.886,88 zł. oraz na składanie do tego depozytu kwot zapłaty za ciepło zużywane przez pozwanego na przyszłość z chwilą wymagalności tego świadczenia, jak również dowodu w postaci prawomocnego postanowienia o zezwoleniu (...) S.A. w W. na wypłatę z konta depozytowego jego należności za ciepło dostarczane do strony pozwanej (sygn. akt VIII Ns 500/10).

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W. jest zasadna w całości, natomiast apelacja strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W. podlegała uwzględnieniu w znacznej większości.

Sąd Okręgowy rozpoznając niniejszą sprawę wziął pod uwagę ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy, zaś po przeprowadzeniu uzupełniającego postępowania dowodowego ustalił ponadto, co następuje:

W dniu 21 września 2010r Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w W. złożyła do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wniosek o zezwolenie na złożenie do depozytu sądowego kwoty 11.359 zł, 06 gr tytułem należności za pobór przez nią energii cieplnej za okres od stycznia do kwietnia 2010r. Postanowieniem z dnia 6 października 2010r wydanym w sprawie VIII Ns 540/10 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zezwolił wnioskodawcy na złożenie do depozytu sądowego powyższej kwoty, a także dalszych świadczeń z tytułu poboru energii cieplnej. Przedmiotowe orzeczenie jest prawomocne, nie został od niego złożony środek odwoławczy. W dniu 29 grudnia 2010r Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w W. wpłaciła do depozytu sądowego kwotę 11.359 zł, 06 gr tytułem należności za pobór energii cieplnej za okres od stycznia do kwietnia 2010r.

W dniu 9 kwietnia 2010r Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w W. wniosła do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wniosek o zezwolenie na złożenie do depozytu sądowego kwoty 11.886 zł, 88 gr tytułem należności za pobór energii cieplnej za okres od stycznia do marca 2010r oraz na składanie w przyszłości do depozytu dalszych świadczeń z tego tytułu. Postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2010r wydanym w sprawie VIII Ns 210/10 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zezwolił wnioskodawcy na złożenie do depozytu sądowego powyższej kwoty, a także dalszych świadczeń z tytułu poboru energii cieplnej. Przedmiotowe orzeczenie jest prawomocne, nie został od niego złożony środek odwoławczy. W dniu 23 września 2010r Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w W. wpłaciła do depozytu sądowego kwotę 17.257 zł, 33 gr tytułem należności za pobór energii cieplnej za okres od stycznia do sierpnia 2010r.

W dniu 3 września 2010r Przedsiębiorstwo (...) SA w W. złożyło do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wniosek o wypłatę na jego rzecz środków pieniężnych złożonych w depozycie sądowym przez Wspólnotę Mieszkaniową przy ul. (...) w W. w łącznej kwocie 16.264 zł, 92 gr stanowiących wynagrodzenie za pobór energii cieplnej m. in. za miesiąc czerwiec i lipiec 2010r. Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2011r wydanym w sprawie VIII Ns 500/10 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zezwolił na wypłatę powyższej kwoty na rzecz (...)u w W.. Kwota ta została wypłacona 22 lutego 2011r.

W dniu 21 października 2010r Przedsiębiorstwo (...) SA w W. złożyło do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wniosek o wypłatę na jego rzecz środków pieniężnych złożonych w depozycie sądowym przez Wspólnotę Mieszkaniową przy ul. (...) w W. w kwocie 11.359 zł, 06 gr. Postanowieniem z dnia 20 grudnia 2010r wydanym w sprawie VIII Ns 608/10 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zezwolił na wypłatę powyższej kwoty na rzecz (...)u w W. tytułem wynagrodzenia za pobór energii cieplnej za okres od stycznia do kwietnia 2010r. Kwota ta została wypłacona w dniu 13 kwietnia 2011r.

Biorąc pod uwagę tak ustalony stan faktyczny niniejszej sprawy, należy stwierdzić, iż zważenia prawne dokonane przez Sąd Rejonowy nie są trafne. Zastrzeżenia budzi zwłaszcza ta ich część, gdzie Sąd stwierdził, iż strony pozwane nie powinny uiszczać należności za pobór energii cieplnej wprost do Przedsiębiorstwa (...) SA w W., gdyż bezpośrednim odbiorcą ciepła jest strona powodowa. Jednocześnie jednak Sąd w tym samym składzie personalnym w dniu 6 października 2010r wydał postanowienie o zezwoleniu na złożenie do depozytu sądowego kwoty 11.359 zł, 06 gr tytułem należności za pobór energii cieplnej, wskazując w uzasadnieniu orzeczenia, iż to właśnie Przedsiębiorstwo (...) SA w W. powinno być wierzycielem wobec tych należności.

Przechodząc do oceny wniesionych apelacji, Sąd Okręgowy uznał, iż zarzuty w nich podniesione w znacznej części są uzasadnione. Przede wszystkim należy podkreślić, że poczynając od roku 2010 strony nie łączyło już żadne porozumienie określające obowiązek i zasady rozliczeń za zużytą energię cieplną. Brak więc między stronami niniejszego procesu stosunku zobowiązaniowego, z którego wynikałby obowiązek uiszczenia wynagrodzenia za 2010r. Jednakże powództwo o zapłatę przedmiotowych należności za rok 2010 nie mogło zostać uwzględnione przede wszystkim z tej racji, iż wobec tychże roszczeń zostały wydane prawomocne orzeczenia Sądu zezwalające na wpłatę do depozytu sądowego wskazanych należności i uznające, że wierzycielem w stosunku do nich jest Przedsiębiorstwo (...) SA w W., a także postanowienia, na mocy których wypłacono przedmiotowe kwoty na rzecz tego właśnie przedsiębiorstwa. W sytuacji więc gdy pozwane wspólnoty mieszkaniowe poniosły koszty związane z energią cieplną za rok 2010, nie można przyjąć, by po ich stronie nastąpiło bezpodstawne wzbogacenie. W tym zakresie więc wniesione apelacje należało uznać za trafne.

Nie można natomiast zgodzić się z zarzutem apelacji pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W., a dotyczącym niezasadności całego powództwa strony powodowej. Należy bowiem pamiętać, że żądanie zgłoszone w niniejszej sprawie obejmowało również należności za pobór energii cieplnej w miesiącu grudniu 2009r, kiedy to jeszcze obowiązywało porozumienie z 2002r w sprawie zasad rozliczeń kosztów eksploatacji węzła cieplnego oraz energii cieplnej. Zgodnie z fakturą z dnia 5 stycznia 2010r / k. 29 / oraz z rozliczeniem nie zapłaconych faktur / k. 55 / z tytułu dostarczenia energii cieplnej w miesiącu grudniu 2009r pozwana Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w W. nie zapłaciła na rzecz strony powodowej całej wymaganej kwoty, zaś niedopłata z tego tytułu wyniosła 1.805 zł, 06 gr. Strona pozwana co prawda w trakcie postępowania apelacyjnego sformułowała zarzuty odnośnie wysokości zaległej kwoty, jednak w ocenie Sądu Okręgowego zarzuty te jako spóźnione nie mogą podlegać uwzględnieniu. Trzeba bowiem pamiętać, że przedmiotowe postępowanie toczy się na skutek sprzeciwu od nakazu zapłaty wniesionego przez pozwaną wspólnotę przy ul. (...), zaś zgodnie z art. 503 § 1 kpc w sprzeciwie pozwany powinien przedstawić wszystkie zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór. Zarzuty dotyczące wysokości zaległej zapłaty z tytułu poboru energii cieplnej za grudzień 2009r w sprzeciwie nie zostały podniesione.

Mając więc na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art. 386 § 1 kpc orzeczono jak w pkt I wyroku, zaś dalej idącą apelację pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W., na podstawie art. 385 kpc oddalono jako bezzasadną. Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego zawarte w pkt III wyroku wydano w oparciu o przepis art. 100 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc, przyjmując, że strona powodowa wygrała postępowanie apelacyjne w 14%, zaś pozwana wspólnota przy ul (...) w 86 %. Koszty należne stronie powodowej wyniosły więc 168 zł / 1.200 zł x 14%= 168 zł /, zaś koszty należne stronie pozwanej to 1.614 zł, 22 gr / 1.200 zł+ 677 zł= 1.877 zł x 86%= 1.614 zł, 22 gr /. Po wzajemnym potrąceniu, koszty należne stronie pozwanej wyniosły 1.446 zł, 22 gr / 1.614 zł, 22 gr – 168 zł= 1.446 zł, 22 gr /.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego należnych pozwanej wspólnocie przy ul. (...) jest oparte o przepis art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc.