Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKz 136/13

POSTANOWIENIE

Dnia 26 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSA – Jerzy Leder

Sędziowie: SA – Ewa Plawgo (spr.)

SA - Jarosław Góral

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko E. M.

podejrzanemu o popełnienie przestępstwa z art. 18 § 1 k.k. z 1969 r. w zw. z art. 148 § 1 k.k. z 1969 r.

zażalenia obrońcy podejrzanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w. W.

z dnia 23 stycznia 2013 r.

w przedmiocie właściwości co do rozpoznania zażalenia na postanowienie prokuratora o odmowie uchylenia postanowienia z dnia 26 października 2006 r. o zabezpieczeniu roszczeń majątkowych

na podstawie art. 35 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a :

uznać się niewłaściwym i zażalenie przekazać Sądowi Okręgowemu w. W. do rozpoznania jako Sądowi właściwemu.

UZASADNIENIE

Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w. Ł. w dniu 5 listopada 2012 r. wydał postanowienie odmawiające w jego pkt II uchylenia

postanowienia Prokuratury Apelacyjnej w. W. z dnia 26 października 2006 r. o zabezpieczeniu roszczeń majątkowych dochodzonych przez M. P. i N. P..

Zażalenie na powyższe postanowienie – co do jego pkt II - wniósł obrońca podejrzanego (k.- 7-12 akt XVIII Kp 30/13).

Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2012 r. Sąd Okręgowy w. W. uznał się niewłaściwym do rozpoznania zażalenia obrońcy podejrzanego i sprawę przekazał do rozpoznania Sadowi Rejonowemu d. Ł. Ś. w. Ł. jako właściwemu rzeczowo (k.- 15 powyższych akt).

Zażalenie na wyżej wymienione postanowienie z dnia 10 grudnia 2012 r. złożył obrońca E. M. (k.- 24-26 akt XVIII Kp 30/13).

Zażalenie to zostało przekazane do rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu zarządzeniem z dnia 15 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Jak wskazano już powyżej, niniejsza sprawa zawisła w Sądzie Okręgowym w. W. na skutek wniesienia zażalenia na postanowienie wydane przez prokuratora w toku postępowania przygotowawczego.

Oznacza to, że Sąd ten, gdyby rozpoznał wniesiony środek odwoławczy, obowiązany byłby do stosowania przepisów o postępowaniu odwoławczym, a wydane orzeczenie nie podlegałoby zaskarżeniu. W opisanej sytuacji Sąd Okręgowy w. W. jest więc sądem odwoławczym, sądem II instancji.

Art. 426 § 1 k.p.k. stanowi, że od orzeczeń wydanych przez sąd odwoławczy nie przysługuje środek odwoławczy, chyba, że ustawa stanowi inaczej. Ustawa stanowi inaczej przykładowo w art. 426 § 2 k.p.k. oraz art. 430 § 2 k.p.k. i jasno określa, że zażalenia wniesione na postanowienia wydane na podstawie powyższych przepisów rozpoznaje inny, równorzędny skład sądu odwoławczego.

Skoro w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy w. W. jest sądem odwoławczym, winien działać w ten sposób także co do wniesionego zażalenia w przedmiocie właściwości i rozpoznać go w innym równorzędnym składzie.

Brak jest podstaw do twierdzenia, że do rozpoznania zażalenia na postanowienie w przedmiocie właściwości w niniejszej sprawie, miałby być właściwy Sąd Apelacyjny. Oznaczałoby to de facto tworzenie trzeciej instancji, co stoi w sprzeczności – i co nie wymaga szerszego uzasadnienia – z modelem postępowania karnego jako postępowania dwuinstancyjnego.

Niezależnie od powyższego zauważyć także należy, że skoro Sąd działający jako sąd odwoławczy jest właściwy do rozpoznania zażalenia co do jego meritum, nielogicznym byłoby uznanie, że nie jest on także umocowany do rozpoznania zażalenia na postanowienie dotyczące właściwości.

Z powyższych względów orzeczono na mocy art. 35 § 1 k.p.k., jak w postanowieniu.

II AKz 136/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE