I C 1332/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Ewelina Urbańska
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-06-2013
-
Osoba publikująca:Jolanta Kubiak
-
Korektor:Jolanta Kubiak
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I C 1332/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 31 stycznia 2013 r.
Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Krzysztof Skowron
Protokolant: Ewelina Urbańska
po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2013 r.
w Z.
sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w W.
przeciwko T. K.
o zapłatę
powództwo oddala.
Sygn. akt I C 1332/12
UZASADNIENIE
Powód, Bank (...) S.A. w W., wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego T. K. kwoty 39.819,54 zł z umownymi odsetkami (w wysokości 1,5-krotności obowiązującej stopy odsetek ustawowych: od kwoty 34.756,30 zł - od dnia 29 sierpnia 2012 r. do dnia 18 września 2012 r. i od kwoty 39.514,28 zł - od dnia 19 września 2012 r. do dnia zapłaty) oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu żądania wyjaśnił, że łączyła go z pozwanym umowa rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego. Podał, że wobec braku spłaty przez pozwanego zadłużenia przeterminowanego umowa ta została wypowiedziana. Wskazał, że pozwany – mimo wezwania - nie uregulował należności.
Pozwany, T. K., wniósł o oddalenie powództwa. Zarzucił, że nie posiada zadłużenia u powoda.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 15 listopada 1999 r. T. K. zawarł z Bankiem (...) S.A. w W. umowę o prowadzenie rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego (...). W czerwcu 2012 r. umowa ta została wypowiedziana przez Bank, co zostało uzasadnione brakiem spłaty przez T. K. zadłużenia przeterminowanego w kwocie 38.519,82 zł. W sierpniu 2012 r. T. K. został wezwany przez Bank do uregulowania należności w wysokości 39.689,56 zł. Ostatecznie, w wyciągu z ksiąg rachunkowych Banku z dnia 29 sierpnia 2012 r. wysokość zadłużenia T. K. została oznaczona na sumę 39.819,54 zł; w tym samym dokumencie zostały zastrzeżone odsetki umowne w wysokości 1,5-krotności obowiązującej stopy odsetek ustawowych: od kwoty 34.756,30 zł - od dnia 29 sierpnia 2012 r. do dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa i od kwoty 39.514,28 zł - od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty.
(dowód:
- -
-
wyciąg z ksiąg rachunkowych Banku (...) S.A. w W. z dnia 29 sierpnia 2012 r. [k 13];
- -
-
umowa rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego (...) z dnia 15 listopada 1999 r. [k 16];
- -
-
wypowiedzenie umowy z dnia 5 czerwca 2012 r. [k 17];
- -
-
wezwanie do zapłaty z dnia 22 sierpnia 2012 r. [k 19])
Sąd zważył, co następuje:
W sprawie powód zobowiązany był udowodnić istnienie wierzytelności oraz jej wysokość (art. 6 k.c.).
Z treści umowy rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego (...) nie wynikało, żeby pozwany zawarł ją w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej lub zawodowej; również powód nie powoływał się na taką okoliczność. W efekcie pozwanemu przysługiwał w relacji z powodem status konsumenta (art. 22 1 k.c.). W takich warunkach dołączony do pozwu wyciąg z ksiąg rachunkowych Banku nie posiadał mocy prawnej dokumentu urzędowego (art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe), a miał jedynie znaczenie dokumentu prywatnego (por. wyrok TK z dnia 15 marca 2011 r., P 7/09) – z tej też przyczyny powód powinien był wykazać jego prawdziwość (tj. fakt istnienia wierzytelności w oznaczonej tam wysokości [art. 253 k.p.c.]). Żaden z pozostałych, przedstawionych przez powoda dokumentów nie pozwalał na zweryfikowanie kwoty przypadającej mu należności (prawidłowości jej oznaczenia w wyciągu z ksiąg rachunkowych); na ich podstawie nie można było ustalić w jaki sposób powód obliczył wysokość zadłużenia, ani też, w oparciu o jakie zasady określił wysokość przysługujących mu odsetek. To, że wypowiedzeniu umowy rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego i wezwaniu do zapłaty powód operował zbliżonymi sumami długu (narastającymi wraz z upływem czasu) nie było wystarczające do przyjęcia, że ostatecznie dług ten osiągnął rozmiar określony w wyciągu z ksiąg rachunkowych; były to zresztą również dokumenty prywatne podlegające rygorom dowodowym z art. 253 k.p.c.
O ile z faktu wypowiedzenia umowy o prowadzenie rachunku bankowego, jak i z późniejszych działań powoda można było wyprowadzić wniosek, że pozwany posiadał u niego dług, o tyle jego wysokość pozostała nie udowodniona. Z tej przyczyny powództwo podlegało oddaleniu.