Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

25 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Rafał Cieszyński

Protokolant Ewelina Kiałka

po rozpoznaniu na rozprawie 11 marca 2013 roku we W.

sprawy z powództwa (...) Spółki z o.o. z siedzibą we W.

przeciwko (...) Klubowi Sportowemu „ (...)” S.A. z siedzibą we W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Klubu Sportowego „ (...)” S.A. z siedzibą we W. na rzecz powoda (...) Spółki z o.o. z siedzibą we W. kwotę 65.000 zł ( sześćdziesiąt pięć tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od 08 lipca 2001 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.244 zł tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 850/12

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym 20 kwietnia 2012 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Klubu Sportowego „ (...)” Sportowa Spółka Akcyjna z siedzibą we W. kwoty 101.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od 08 lipca 2001 roku do dnia zapłaty. Uzasadniając roszczenie powód wskazał, że 26 lutego 2001 roku reprezentujący pozwanego Prezes Zarządu J. C. (1) oraz Wiceprezes Zarządu J. C. (2) złożyli oświadczenie woli, w myśl którego, zgodnie z art. 89 k.c., pod warunkiem ziszczenia się zdarzenia przyszłego i niepewnego – zakwalifikowania się do kadry zawodniczej klubu (...) na sezon 2001/2002 zawodnika M. J. – pozwany zobowiązał się do wypłaty na rzecz G. i L. małżonków G. kwoty 460.000 zł. Wskazany w oświadczeniu warunek został spełniony 30 lipca 2001 roku, bowiem tego dnia zawarta została umowa – kontrakt o profesjonalne uprawianie piłki nożnej między (...), a M. J.. Przedmiotowa wierzytelność w części obejmującej kwotę 20.000 zł stała się przedmiotem przelewu pomiędzy G. i L. G., a powodem na podstawie umowy z 02 lutego 2009 roku. Wskutek wytoczenia powództwa przez powoda, Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu wyrokiem z 17 czerwca 2010 roku, sygn. akt I C 690/09 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9.999 zł z ustawowymi odsetkami od 08 lipca 2001 roku. Następnie Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu nakazem zapłaty z 01 sierpnia 2011 roku, sygn. akt IX Nc 1303/11 nakazał pozwanemu zapłacić na rzecz powoda kwotę 10.001 zł. W opinii powoda, umowa z 15 marca 1999 roku i oświadczenie z 26 lutego 2001 roku to odrębne, zamknięte stany prawne, stanowiące podstawy odrębnych roszczeń. Zdaniem powoda, umowa z 15 marca 1999 roku odnosi się ściśle do sponsorowania i kierowania karierą i rozwojem sportowym M. J., natomiast celem oświadczenia z 26 lutego 2001 roku nie było określenie praw do karty zawodniczej, ani ich potwierdzenie, lecz zabezpieczenie roszczeń państwa G. w stosunku do (...) i należy je traktować, jako causa ustalającą istnienie stosunku prawnego między stronami.

W sprzeciwie z 15 maja 2012 roku od nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu 25 kwietnia 2012 roku, sygn. akt I Nc 251/12 pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, że bezspornym jest, że państwo G., w związku z umową transferową z 15 marca 1999 roku przekazali (...) O. B.kwotę 400.000 zł w związku z przejściem zawodnika M. J.do klubu pozwanego oraz, że bezspornym jest również fakt złożenia 26 lutego 2001 roku oświadczenia przez członków zarządu pozwanego, którym zobowiązali pozwanego do zapłaty państwu G.kwoty 460.000 zł w przypadku zakwalifikowania się M. J.do kadry zawodniczej klubu pozwanego w sezonie 2001/2002. Pozwany podniósł również, że państwo G.zaciągnęli pożyczkę od A. I., zobowiązując się do spłaty długu do 07 lipca 2001 roku pod rygorem nieodpłatnego przeniesienia praw do karty zawodniczej M. J.. Pismem z 18 lipca 2001 roku pozwany oświadczył, że od 08 lipca 2001 roku dysponentem praw do karty zawodniczej M. J., a w konsekwencji uprawnionym do otrzymania całości kwot z tytułu ewentualnego transferu, jest A. I.. Ponadto pozwany podniósł, że 16 sierpnia 2001 roku i 22 maja 2002 roku pozwany zawarł odpowiednio z klubem (...)i (...)umowy transferowe, w wyniku których M. J.stał się zawodnikiem tych klubów, a łączna kwota wynagrodzenia z tytułu transferów, którą w całości otrzymał A. I., wniosła 375.000 zł. W ocenie pozwanego, umowa z 15 marca 1999 roku i oświadczenie z 26 lutego 2001 roku stanowiły logiczną całość i łączny element porozumienia między stronami. Nadto pozwany zarzucił, że M. J.nie został zakwalifikowany do kadry zawodniczej klubu (...)w sezonie piłkarskim 2001/2002 i nie rozegrał w tym czasie w barwach drużyny ani jednego meczu. Zawarty bowiem 30 lipca 2001 roku kontrakt o profesjonalne uprawianie piłki nożnej na okres od 30 lipca 2001 roku do dnia 30 czerwca 2003 roku w § 2 i § 4 ustęp 4 stanowił, że M. J.zostanie wypożyczony do innego klubu sportowego. Ponadto 16 sierpnia 2001 roku M. J.na podstawie umowy transferowej stał się zawodnikiem (...)i cały sezon 2001/2002 rozegrał w barwach tego klubu. Pozwany jednocześnie nie zgłaszał M. J.do odpowiednich organów (...), jako zawodnika (...)– tym samym zawodnik ten nie był uprawniony do reprezentowania klubu pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Klub (...) 15 marca 1999 roku zawarł we W. z pozwanym (...) Spółką Akcyjną z siedzibą we W. umowę transferową, na podstawie której Klub (...) wyraził zgodę na przejście zawodnika M. J. do (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. na zasadzie transferu czasowego od 15 marca 1999 roku do 30 czerwca 1999 roku (§ 1). Transfer M. J. miał charakter transferu czasowego i bezpłatnego, jednakże zastrzeżono kwotę transferu stałego na poziomie 200.000 zł (§ 4)

(dowód: bezsporne, a ponadto umowa transferowa zawarta 15 marca 1999 roku we W. k. 48-49)

L. G. wraz z G. G. zawarli 15 marca 1999 roku we W. z pozwanym (...) Spółką Akcyjną z siedzibą we W. umowę, której przedmiotem były uprawnienia do sponsorowania i kierowania karierą – rozwojem sportowym zawodnika M. J. (§ 1). Stosownie do postanowień umowy, L. G. i G. G. zobowiązali się do przeprowadzenia transferu M. J. z klubu (...) do (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W.. Pozwany zobowiązał się natomiast do przekazania L. G. i G. G. wszelkich koniecznych upoważnień do przeprowadzenia transferu, w tym również upoważnienia do dokonania stosownych opłat transferowych (§ 2 i § 3).

(dowód: bezsporne, a ponadto umowa-porozumienie zawarta 15 marca 1999 roku we W. k. 40-41)

Stosownie do treści umowy z 15 marca 1999 roku L. G. i G. G. przekazali Klubowi (...) kwotę 400.000 zł.

(dowód: bezsporne)

Pozwany, reprezentowany przez Prezesa Zarządu J. C. (1) i Prezesa do spraw sportowych J. C. (2), na prośbę G. G., złożył 26 lutego 2001 roku pisemne oświadczenie, w którym zobowiązał się, że „w przypadku, w którym zawodnik M. J. zostanie zakwalifikowany do kadry zawodniczej na sezon piłkarski 2001/2002, (...) W. SSA wypłaci Państwu G. i L. G. do dnia 07.07.2001 r. kwotę 460.000 zł (słownie: czterysta sześćdziesiąt tysięcy złotych), jako zadośćuczynienie za finansowe wspieranie i wykupienie karty zawodniczej ww. zawodnika”.

Celem oświadczenia było zapewnienie G. G. i L. G., że pozwany rozliczy się z poniesionych przez nich wydatków na zakup zawodnika M. J.. Treść oświadczenia była przez strony negocjowana, a jego ostateczna treść stanowiła wyraz osiągniętego przez strony konsensusu w tym zakresie.

(dowód: oświadczenie z 26 lutego 2001 roku k. 19, przesłuchanie świadka G. G. e-protokół z 11 marca 2013 roku od 00:15:16 do 00:20:13 k. 92, przesłuchanie świadka J. C. (1) e-protokół z 11 marca 2013 roku od 00:46:16 do 00:49:31 k. 92)

G. G. i L. G. pisemnym oświadczeniem z 01 marca 2001 roku zobowiązali się do zapłaty A. I. kwoty 140.000 zł do 07 lipca 2001 roku, z zastrzeżeniem, że w przypadku niespełnienia tego świadczenia zobowiązują się do nieodpłatnego przekazania A. I. praw z karty zawodniczej M. J.. Powodowie przekazali uprawnienia z karty zawodniczej M. A. I..

(dowód: przesłuchanie świadka G. G. e-protokół z 11 marca 2013 roku od 00:27:39 do 00:29:05 k .92, oświadczenie z 01marca 2001 roku k. 61 akt Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu sygn. akt I C 690/09)

Pismem z 18 lipca 2001 roku pozwany zawiadomił A. I. o zgodzie na nieodpłatny transfer definitywny M. J. i potwierdził jego prawa do negocjacji w przedmiocie transferu z dowolnym kontrahentem.

(dowód: oświadczenie z 18 lipca 2001 roku k. 46)

Pozwany zawarł 30 lipca 2001 roku z M. J. umowę – kontrakt o profesjonalne uprawianie piłki nożnej na czas określony od 30 lipca 2001 r. do 30 czerwca 2003 r., z zastrzeżeniem, że w sezonie 2001/2002 nie będzie otrzymywał wynagrodzenia z uwagi na transfer czasowy.

(dowód: umowa z 30 lipca 2001 roku k. 14 akt Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu sygn. akt I C 690/09)

Pozwany zawarł 16 sierpnia 2001 roku z Klubem Sportowym (...) z siedzibą w K. umowę transferową, na podstawie której pozwany wyraził zgodę na przejście zawodnika M. J. do Klubu Sportowego (...) na zasadzie transferu czasowego od 16 sierpnia 2001 roku do 10 czerwca 2002 roku (§ 2). Transfer M. J. miał charakter transferu odpłatnego, za którego wykonanie pozwanemu należało zapłacić 75.000 zł (§ 4)

(dowód: umowa transferowa zawarta 16 sierpnia 2001 roku we W. k. 50-51)

W sezonie piłkarskim 2001/2002, M. J. jako zawodnik klubu piłkarskiego pozwanego, na podstawie transferu czasowego, grał w barwach drużyny klubu piłkarskiego (...).

(dowód: przesłuchanie świadka M. K. e-protokół z 11 marca 2013 roku od 01:16:51do 01:17:50 k .92)

Pozwany zawarł 22 maja 2002 roku z (...) Sportowa Spółka Akcyjna z siedzibą w P. umowę transferową, na podstawie której nastąpił transfer zawodnika M. J. do klubu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w P.. Transfer zawodnika miał charakter definitywny i odpłatny, za którego wykonanie na wskazany przez pozwanego rachunek należało zapłacić 300.000 zł

(dowód: umowa transferowa zawarta 22 maja 2002 roku we W. k. 42-43)

Łączna kwota z transferów, którą w całości otrzymał A. I. wyniosła 375.000 zł.

(dowód: okoliczność bezsporna, umowa transferowa zawarta 16 sierpnia 2001 roku we W. k. 50-51, umowa transferowa zawarta 22 maja 2002 roku we W. k. 42-43)

L. G. wraz z G. G. zawarli 17 października 2011 roku we W. z powodem (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. umowę powierniczego przelewu wierzytelności, na podstawie której na powoda przelana została przysługująca w stosunku do pozwanego wierzytelność wynikająca z oświadczenia z 26 lutego 2001 roku w zakresie kwoty 440.000 zł.

(dowód: umowa powierniczego przelewu wierzytelności z 17 października 2011 roku k. 17-18 i k. 21)

L. G. wraz z G. G. pismem z 17 października 2011 roku zawiadomili pozwanego o przelewie wierzytelności wynikającej z oświadczenia z 26 lutego 2001 roku w zakresie kwoty 440.000 zł.

(dowód: zawiadomienie o przelewie wierzytelności z dnia 17 października 2011 roku k. 20)

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu prawomocnym wyrokiem z 17 czerwca 2010 roku, sygnatura akt I C 690/09 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9.999 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od 08 lipca 2001 roku do dnia zapłaty.

(dowód: akta sprawy Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu sygn. akt I C 690/09 )

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu prawomocnym nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 01 sierpnia 2011 roku, sygnatura akt IX Nc 1303/11 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.001 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od 08 lipca 2001 roku do dnia zapłaty.

(dowód: akta sprawy Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu sygn. akt IX Nc 1303/11)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powód w niniejszej sprawie domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 101.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 08 lipca 2001 roku do dnia zapłaty, tytułem zaspokojenia wierzytelności nabytej od G. G. i L. G..

Stosownie do treści art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast zgodnie z § 2 przywołanego przepisu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W niniejszej sprawie skuteczność przelewu wierzytelności nie była przez strony kwestionowana.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia powód wywodził ze złożonego przez pozwanego poprzednikom prawnym powoda oświadczenia z 26 lutego 2001 roku.

W ocenie Sądu, na podstawie całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności na podstawie zgodnych – w tym zakresie – zeznań świadków G. G. i J. C. (1), oświadczenie z 26 lutego 2001 roku, stosownie do zgodnego zamiaru stron, nie miało być oświadczeniem woli pozwanego kreującym nowy, abstrakcyjny i jednostronnie zobowiązujący stosunek prawny po stronie pozwanego, ale oświadczeniem wiedzy pozwanego o istnieniu po stronie pozwanego określonego długu wobec G. G. i L. G. oraz określenia warunków jego spłaty. Wskazać bowiem należy, iż strony łączyła umowa o charakterze zbliżonym do umowy sponsoringu, w wykonaniu której G. G. i L. G. mieli spełnić określone świadczenia na rzecz pozwanego, za które to świadczenia mieli otrzymać stosowny ekwiwalent. Umowa ta zetem, w ocenie Sądu, bez wątpienia miała charakter umowy wzajemnej i odpłatnej, bowiem stosownie do treści art. 487 § 2 k.c. umowa jest wzajemna, gdy obie strony zobowiązują się w taki sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej.

Wykonanie przez poprzedników prawnych powoda umówionych świadczeń na rzecz pozwanego było w niniejszej sprawie bezsporne. Z tytułu przedmiotowych świadczeń, w ramach których doszło w szczególności do wykupienia z Klubu (...) zawodnika M. J. za kwotę 400.000 zł, G. G. i L. G. ponieśli wydatki, których wysokość określono na łączną kwotę 460.000 zł. Stosownie do treści art. 488 § 1 k.c. świadczenia będące przedmiotem zobowiązań z umów wzajemnych (świadczenia wzajemne) powinny być spełnione jednocześnie, chyba że z umowy, ustawy albo z orzeczenia sądu lub decyzji innego właściwego organu wynika, iż jedna ze stron obowiązana jest do wcześniejszego świadczenia. W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, oświadczenie z 26 lutego 2001 roku, stanowiło wyraz konsensusu stron w zakresie dookreślenia zasad spełnienia świadczenia przez pozwanego.

Poczyniony natomiast w przedmiotowym oświadczeniu „warunek” zapłaty kwoty 460.000 zł – uwzględniając uzgodniony, zamierzony cel oświadczenia – rozumiany winien być w ten sposób, że pozwany zobowiązywał się zapłacić kwotę 460.000 zł w przypadku, gdyby nie doszło do definitywnego transferu zawodnika M. J., a zatem gdyby cedenci nie mogli w ten sposób odzyskać wydatkowanych kwot. Wskazać bowiem należy, iż dysponentem karty zawodniczej M. J. pozostawali G. G. i L. G.. W konsekwencji poprzednicy prawni powoda uprawnieni byli do otrzymania kwoty wynikającej z ewentualnego odpłatnego transferu tego zawodnika. W kluczowym dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu okresie czasu do transferu takiego jednak nie doszło. Wobec powyższego nie ulega w ocenie Sądu wątpliwości, że w okresie czasu, w którym poprzednicy prawni powoda dysponowali kartą zawodnika M. J., a zawodnik ten był zawodnikiem pozwanego – bez względu na to czy grał w barwach klubu piłkarskiego pozwanego, czy czasowo w barwach innego klubu piłkarskiego – pozwany pozostawał wzbogacony względem G. G. i L. G. o kwotę poniesionych przez nich wydatków na tego zawodnika.

Wskazać jednak należy, iż w momencie zawierania przez G. G. i L. G. umowy przelewu wierzytelności na rzecz powoda, to jest 17 października 2011 roku, przedmiotowa wierzytelność nie przysługiwała poprzednikom powoda w wysokości przez nich zadeklarowanej. Nadmienić bowiem należy, iż w związku z dokonaną przez poprzedników prawnych powoda nieodpłatną cesją uprawnień wynikających z karty zawodniczej M. J. na osobę trzecią A. I., wierzytelność poprzedników prawnych powoda względem pozwanego wygasła w zakresie kwoty uzyskanej przez A. I. z tytułu transferów tego zawodnika, to jest co do kwoty 375.000 zł. Powtórzyć bowiem należy, iż oświadczenie z 26 lutego 2001 r. nie miało charakteru abstrakcyjnego, a miało zagwarantować cedentom zwrot wydatkowanych nakładów na pozwany klub; stąd wykonanie tego zobowiązania oceniane musi być przez pryzmat późniejszych czynności cedentów, w takim zakresie w jakim zobowiązanie to – poprzez uzyskane środki z transferu – wygasło. Mając na względzie treść art. 516 zdanie pierwsze k.c., który stanowi, że zbywca wierzytelności ponosi względem nabywcy odpowiedzialność za to, że wierzytelność mu przysługuje, należną powodowi kwotę należało pomniejszyć o kwotę 375.000 zł. Ponadto, na poczet spłaty przedmiotowej wierzytelności, powód uzyskał już w toku zakończonych prawomocnymi orzeczeniami procesów kwotę 20.000 zł. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu, do zapłaty pozostało jedynie 65.000 zł. O odsetkach od kwoty zasądzonej orzeczono na podstawie art. 481 k.c.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w punkcie I. i II. sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zdanie pierwsze k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Na poniesione przez powoda koszty procesu w kwocie 8.667 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 5.050 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3600 zł, tytułem stawki minimalnej określonej w § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.). Natomiast na poniesione przez pozwanego koszty procesu w kwocie 3.617 zł złożyły się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3.600 zł, tytułem stawki minimalnej określonej w § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.). W związku z tym, że powództwo zostało uwzględnione w 64 % oraz mając na względzie poniesione przez strony koszty procesu, Sąd orzekł jak w punkcie III. sentencji wyroku.

zarządzenie:

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

a)  pełnomocnikowi powoda,

b)  pełnomocnikowi pozwanego;

3.  kalendarz 14 dni.

29 maja 2013 r.