Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

I. Stanowiska stron i przebieg postępowania. 1. Agencja Ochrony (...) spółka z o.o. w W. wytoczyła powództwo przeciwko (...)sp. z o.o.
w W., A. P. i R. W. żądając zapłaty solidarnie kwoty 97.909,67 zł ustawowymi odsetkiem od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty. 1.1. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż w maju 2010 r. uchwałą Walnego Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Agencji Ochrony (...)sp. z o.o. na prezesa zarządu został powołany
A. P., a na członka zarządu, dyrektora do sprawy finansowych R. W.. Wyżej wymienieni byli zatrudnieni do dnia 31 stycznia 2011 r. a następnie tegoż dnia dyscyplinarnie zwolnieni w trybie art. 52 kp, między innymi przez zawieranie umów ze szkodą dla spółki i nie prowadzenie rozliczeń kasowych oraz inne nieprawidłowości powodujące straty w majątku spółki. W czerwcu 2010 r. wymienieni członkowie zarządu zawarli umowę z firmą (...) sp. z o.o. Umowy tej nie wpisano w rejestrze i nie załączono do segregatora, ukrywając fakt jej podpisania jak i treść umowy przed radą nadzorczą spółki. Umowa została znaleziona po dyscyplinarnym zwolnieniu R. W.. Umowa była wyjątkowo niekorzystna dla spółki, a działania (...) sp. z o.o. spowodowały wiele skarg długoletnich klientów Agencji Ochrony (...)Ponieważ umowa została w sposób rażący naruszana przez (...) sp. z o.o., została w trybie natychmiastowym wypowiedziana przez Agencję Ochrony (...). Umowa określała, że podstawą realizacji czynności windykacyjnych miało być przekazanie danych o dłużniku to jest faktury VAT, daty płatności, salda, pełnych danych teleadresowych i NIP. Odpłatność za usługę należała wyłącznie na podstawie skutecznej windykacji prowadzonej prz3ez (...) zgodnie z wysokości prowizji procentowej naliczonej od windykowanej kwoty na podstawie § 5 umowy. Na podstawie nienależnie wystawianych faktu (...)sp. o.o. wyłudziło kwotę 97.909,67 zł.
Wyłudzenie było możliwe wyłącznie przez współdziałanie (...)z członkami zarządu Agencji Ochrony (...)., to jest A. P. i R. W.. Okoliczność powyższe zmusiła powoda do przyjęcia solidarnej odpowiedzialności pozwanych za zapłatę kwoty, dochodzonej tytułem zwrotu nienależnego świadczenia. 2. A. P. wniósł w odpowiedzi na pozew z dnia
15 lipca 2012 r. o oddalenie powództwa. 3. R. W. zakwestionował w odpowiedzi na pozew z dnia
16 lipca 2012 r. prawidłowość zarzutów i dowodów przedstawionych przez powoda. 4. (...) sp. z o.o. nie wniosła odpowiedzi na pozew. 5. Na rozprawie w dniu 7 marca 2013 r. powódka wskazała,
iż roszczenie skierowane przeciwko pozwanym R. W.
i A. P. i spółce wynika z popełnienia czynu niedozwolonego. Czyn niedozwolony popełniony przez spółkę polegał na żądaniu zapłaty za czynności, które nie zostały w istocie wykonane, a których wykonanie było pozorowane wspólnie przez spółkę wraz z uprzednimi członkami zarządu powodowej spółki. 5.1. Na rozprawie w dniu 7 marca 2013 r. Sąd wyłączył do odrębnego rozpoznania sprawę przeciwko A. P. i R. W. oraz przekazał sprawę w tym zakresie zgodnie z właściwością funkcjonalną do VII Wydziału Sądu Okręgowego Warszawa – Praga. 5.2. Na rozprawie w dniu 7 marca 2013 r. nie stawił się reprezentant pozwanej spółki.

II. Podstawa faktyczna rozstrzygnięcia. 1. W ramach umowy dniu 25 czerwca 2010 r. (...) sp. z o.o. zobowiązała się do kompleksowej obsługi wierzytelności Agencji Ochrony (...)sp. z o.o. w W.. Prowizje i opłaty za czynności podejmowane w ramach windykacji przesądowej i sądowej zostały ustalone
w § 5 umowy. 2. W okresie pełnienia obowiązków członka zarządu Agencji Ochrony (...)sp. z o.o. w W. przez R. W. i A. P. spółka wypłaciła w ramach wykonania umowy z dnia
25 czerwca 2010 r. na rzecz (...)sp. z o.o. na podstawie wystawionych faktur kwotę 97.909,67 zł. Zasadność zapłaty tej kwoty została zakwestionowana przez Agencję Ochrony (...) sp. z o.o.
w W. po odwołaniu z funkcji członków zarządu spółki
R. W. i A. P..

III. Ocena zasadności roszczenia z wyjaśnieniem podstawy prawnej rozstrzygnięcia. 1. Reprezentant pozwanej spółki nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę i także przed rozprawą spółka nie wdała się w spór. Oznacza to, iż spełnione zostały warunki formalne do wydania w tej sprawie wyroku zaocznego. 2. Powódka wskazała ostatecznie, iż roszczenie przeciwko pozwanej spółce wynika z popełnienia przez pozwaną czynu niedozwolonego. 3. Okoliczność, że strony procesu łączyła umowa z dnia 25 czerwca
2010 r. , którą należy zakwalifikować jako umowę o świadczenie usług, nie wyłącza możliwości wystąpienia przez powódkę z roszczeniem przeciwko pozwanej o naprawienie szkody z tytułu czynu niedozwolonego, co wynika wprost z art. 443 k.c. Prezentowane jest jednak w orzecznictwie sądowym stanowisko, które podziela Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, iż w przypadku wystąpienia z roszczeniem wynikającym z czynu niedozwolonego konieczne jest, aby działanie (zaniechanie), z którego wynika szkoda stanowiło samoistne, to znaczy niezależne od istniejącego zobowiązania, naruszenie ogólnych przepisów prawa, bądź zasad współżycia społecznego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 czerwca 1981 r., IV Cr 18/81, niepubl.; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1983 r., I Cr 484/82, niepubl.). 4. Odnosząc powyższe do roszczenia skierowanego przeciwko pozwanej spółce w ramach odpowiedzialności deliktowej Sąd stwierdza,
iż okoliczności przywołane przez powódkę dla uzasadnienia roszczenia
w sposób jednoznaczny odwołuje się wyłącznie do nienależytego wykonania postanowień umowy przez pozwaną, to jest podejmowania przedwczesnych czynności windykacyjnych lub ich niepodejmowania, przy jednoczesnym wyliczeniu i uzyskaniu wynagrodzenia, które w ocenie powódki było tej sytuacji nienależne. 5. Opisane przez powódkę okoliczności nie wykraczają poza zakres klasycznej sytuacji nienależytego wykonania umowy przez pozwaną spółkę, co wyklucza możliwość przyjęcia, iż roszczenie skierowane przeciwko pozwanej może znaleźć swoją podstawę w odpowiedzialności deliktowej,
w tym art. 415 k.c. 5.1. Niezależnie od powyższego Sąd stwierdza, iż wystąpienie
przez pozwaną z żądaniem zapłaty przez powódkę kwot podanych
w wystawionych i doręczonych powódce frakturach nie oznaczało konieczności dokonania zapłaty ustalonego przez pozwaną wynagrodzenia. Powódka była uprawniona do odmowy przekazania oczekiwanego przez pozwaną wynagrodzenia, o ile konieczność jego zapłaty co do zasady lub wysokości nie odpowiadała postanowieniom umowy. Powódka dokonała jednak zapłaty, co oznacza ostatecznie, iż zaistniałe uszczuplenie w majątku spółki wynika w sposób bezpośredni z czynności dokonanych wyłącznie przez powódkę. Zatem zaistniały uszczerbek majątkowy nie może być oceniony jako pozostający w adekwatnym związku przyczynowym
z działaniem pozwanej podjętym w celu uzyskania kwoty dochodzonej przez powódkę w niniejszym postępowaniu. 6. Wobec powyższego, a to wobec niewykazania przez powódkę przesłanek odpowiedzialności pozwanej na podstawie art. 415 k.c., Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku.