Sygn. akt II Ca 131/13
W Y R O KW I M I E N I U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J
Dnia 15 lutego 2013 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie :
Przewodniczący : SSO Anatol Gul
po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2013 r. w Świdnicy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa J. K.
przeciwko D. K.
o zapłatę 5950 zł
na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku
z dnia 28 listopada 2012 r. sygn. akt I C 823/12
I. oddala apelację;
II. zasądza od powoda na rzecz pozwanego 600 zł kosztów postępowania apelacyjnego.
Sygn. akt II Ca 131/13
Apelacja nie podlega uwzględnieniu, a podniesione w niej zarzuty nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym sprawy. Przyjmując bezsporne w istocie ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji za swoje, Sąd Okręgowy podziela także ocenę prawną tego stanu faktycznego oraz wyciągnięte z tej oceny wnioski, co zwalnia z potrzeby ponownego przytaczania szeregu powołanych już wcześniej trafnych argumentów.
Tylko dodatkowo odnośnie zarzutów apelacji należy wskazać na następujące kwestie :
- apelacja powoda w istocie sprowadza się jedynie do przedstawienia własnej oceny zaistniałej sytuacji, co nie może jednak prowadzić do skutecznego podważenia zaskarżonego wyroku;
- wykazanie przez stronę, że ocena materiału dowodowego nie trafna, nie może być zastąpione jedynie odmienną interpretacją dowodów zebranych w sprawie, chyba że strona jednocześnie wykaże, że przyjęta za podstawę rozstrzygnięcia ocena dowodów przekracza granice przysługującej sądowi w tym zakresie swobody ; oznacza to, że postawienie zarzutu naruszenia przepisu art. 233 § 1 kpc - chociaż skarżący tego wprost nie czyni - nie może polegać na zaprezentowaniu przez skarżącego stanu faktycznego przyjętego przez niego na podstawie własnej oceny dowodów, do czego - jak wskazano wyże j- sprowadza się apelacja; - w niniejszej sprawie zasady z art. 233 § 1 kpc nie zostały naruszone, gdyż ocena zgromadzonego materiału dowodowego i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne zostały dokonane przez sąd pierwszej instancji w sposób uprawniony ; wbrew twierdzeniom apelacji, sąd ten przeprowadził bowiem dostateczne postępowanie dowodowe, podejmując się analizy zebranych w sprawie dowodów, przy czym wnioski wyprowadzone z analizy dowodów nie budzą zastrzeżeń;
- nie ma uzasadnionych podstaw dla przyjęcia naruszenia przez sąd pierwszej instancji przepisów art. 65 kc i 471 kc oraz art. 245 kpc, gdy wbrew twierdzeniom apelacji, to powód powinien był wykazać, jaka w rzeczywistości spłata została dokonana przez pozwanego, co nie zostało przez niego uczynione, czego konsekwencją było oddalenie żądania pozwu;
-bezspornym było, że pozwany pożyczył od powoda 5000 zł na podstawie umowy z dnia 29 lipca 2009 r., przy czym umowa ta w istocie dotyczyła wyłącznie warunków spłaty pożyczki, a zatem należało ją oceniać w kategoriach pozornego oświadczenia woli dla ukrycia innej czynności prawnej, czyli pożyczki, do której zawarcia między stronami nigdy nie doszło;
-jak wskazał to szczegółowo sąd pierwszej instancji, powód nie wykazał stosownymi dowodami wysokości dochodzonego przez siebie roszczenia ani nawet sposobu jego obliczenia - czyli w istocie zasadności dochodzonego w niniejszym procesie żądania – co prowadziło do jego oddalenia , a pogląd ten sąd apelacyjny podziela i akceptuje.
Z tych przyczyn apelacja jako pozbawiona uzasadnionych podstaw została oddalona / art. 385 kpc w zw. z art. 505(10)§ 2 kpc i art. 505 (13)§ 2 kpc/.