Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 208/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2013r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Jan Krośnicki

Sędziowie: SA – Zbigniew Kapiński (spr.)

SA – Ewa Plawgo

Protokolant: – sekr. sąd. Kazimiera Zbysińska

przy udziale Prokuratora Marka Deczkowskiego

po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2013 r.

sprawy M. L.

w przedmiocie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wynikłą
z niewątpliwie niesłusznego zatrzymania

na skutek apelacji, wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w. W.

z dnia 12 marca 2013 r. sygn. akt XVIII Ko 335/12

zmienia wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że zasądzoną od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy M. L. w pkt 1 wyroku kwotę podwyższa do 1000 (jeden tysiąc) złotych;

w pozostałym zakresie wyrok utrzymuje w mocy, wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 12 marca 2013 r. Sąd Okręgowy w. W. zasądził na podstawie art. 552 § 4 k.p.k. od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy M. L. kwotę 200 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy wniosek oddalił i kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez pełnomocnika wnioskodawcy w części oddalającej powództwo ponad 200 złotych.

Na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 552 § 1 k.p.k. w zw. Z art. 445 § 1 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji przyznanie zadośćuczynienia w kwocie rażąco niskiej, całkowicie nieadekwatnej do krzywdy doznanej przez wnioskodawcę.

Wskazując na powyższe na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie od Skarbu Państwa na rzez wnioskodawcy kwoty 10.000 zł wraz ustawowymi odsetkami liczonymi od tej kwoty od daty uprawomocnienia się wyroku - tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przezeń na skutek niewątpliwie niesłusznego zatrzymania w okresie od dnia 25 lipca 2011 r. do dnia 27 lipca 2011 r.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna i w części zasługuje na uwzględnienie zawarty w niej wniosek.

Przyznać należy rację skarżącemu, że zasądzona przez Sąd Okręgowy od Skarbu Pastwa na rzecz wnioskodawcy M. L. kwota 200 zł tytułem zadośćuczynienia wynikłą z niewątpliwie niesłusznego zatrzymania jest rażąco niska. Z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd Okręgowy miał świadomość, że powyższa kwota ma wymiar symboliczny. Tego rodzaju stanowiska Sądu meriti nie można zaakceptować bowiem z utrwalonego w tym zakresie orzecznictwa w sposób jednoznaczny wynika, że zarzut niewłaściwego ustalenia kwoty zadośćuczynienia może być skuteczny w postępowaniu odwoławczym tylko wtedy, gdy orzeczenie w sposób oczywisty narusza zasady ustalania wysokości tego świadczenia. Praktycznie rzecz biorąc, ma to miejsce tylko przy ustaleniu kwoty symbolicznej (Postanowienie Sądu Najwyższego z 1 marca 2013 r. V KK 403/12, Lex Nr 1308181).

Dla interpretacji pojęcia „zadośćuczynienie” zastosowanie mają przepisy k.c. a w szczególności art. 445 § 2 k.c., z którego wynika, iż zadośćuczynienie powinno być odpowiednie. Ustalenie jaka kwota jest „odpowiednia” należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego. Zarzut niewłaściwego ustalenia kwoty zadośćuczynienia może być skuteczny, gdy orzeczona kwota w sposób oczywisty narusza zasady ustalenia wysokości tego świadczenia, ma to miejsce zwłaszcza przy ustaleniu kwoty symbolicznej (wyrok SA w Szczecinie z 23 sierpnia 2012 r., II AKa 144/12, Lex
Nr 1217767).

Podzielając w pełni stanowiska zawarte w przytoczonych orzeczeniach, Sąd Apelacyjny uznał, że kwota zadośćuczynienia dla wnioskodawcy M. L. powinna wynieść nie 200 zł ale 1.000 zł, i uwzględnia ona wszystkie przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przez Sąd pierwszej instancji względy, w tym czas niewątpliwie niesłusznego zatrzymania M. L., okoliczności w jakich do niego doszło oraz skutki dla wnioskodawcy w postaci jego negatywnych przeżyć.

Sąd Apelacyjny zmieniając we wskazanym zakresie wyrok Sądu Okręgowego uznał również, że brak jest podstaw aby uwzględnić w całości żądanie pełnomocnika wnioskodawcy o zasądzenie kwoty 10.000 zł, bowiem jest to kwota zbyt wygórowana. Kwota zadośćuczynienia nie może bowiem być nadmierną w stosunku do wszystkich elementów składających się na pojęcie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Zasądzoną z tego tytułu kwotę w ramach sędziowskiego swobodnego uznania należy oznaczać z umiarem, tak aby nie była ona nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, oraz w granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej w kraju.

Sąd Apelacyjny mając na uwadze powyższe orzekł jak w wyroku.

II AKa 208/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE