Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 8 października 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSO Sławomir Urbaniak

Protokolant:Irmina Szawica

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa M. B. (1)

przeciwko J. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 130.000 zł (sto trzydzieści tysięcy złotych) wraz z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP:

– od kwoty 15.000 zł od dnia 1.10.2006 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 50.000 zł od dnia 1.01.2007 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 65.000 zł od dnia 2.01.2008 r. do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.117 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

I C 541/13

UZASADNIENIE

Powód M. B. (1) domagał się w pozwie orzeczenia nakazem zapłaty, że pozwany J. G. ma zapłacić powodowi kwotę 130.000 zł wraz z umownymi odsetkami liczonymi od dnia wymagalności do dnia zapłaty tj.:

a) odsetkami umownymi w wysokości 5% w stosunku miesięcznym od kwoty 50.000 zł liczonymi od 1.01.2007 r. wraz z odsetkami karnymi w wysokości 10% miesięcznie liczonymi od 1.01.2007 r.,

b) odsetkami umownymi w wysokości 5% w stosunku miesięcznym od kwoty 15.000 zł liczonymi od 1.10.2006 r. wraz z odsetkami karnymi w wysokości 10% miesięcznie liczonymi od 1.01.2007 r.,

c) odsetkami umownymi w wysokości 5% w stosunku miesięcznym od kwoty 65.000 zł liczonymi od 2.01.2008 r. wraz z odsetkami karnymi w wysokości 10% miesięcznie liczonymi od 2.01.2008 r.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że zawarł z pozwanym trzy umowy pożyczki.

Pierwsza umowa została zawarta 16.11.2005 r. we W. i zgodnie z jej postanowieniami M. B. (1) udzielił pozwanemu pożyczki w wysokości 50.000 zł, którą pozwany zobowiązany był zwrócić powodowi wraz z odsetkami w wysokości 5% w stosunku miesięcznym do 31.12.2006 r.

Druga umowa pożyczki zawarta została 27.03.2006 r. we W., mocą której M. B. (1) udzielił pozwanemu pożyczki w wysokości 15.000 zł z obowiązkiem zwrotu do 30.09.2006 r.

Trzecia umowa pożyczki zawarta została 1.01.2007 r. we W. i na jej podstawie M. B. (1) udzielił pozwanemu pożyczki w kwocie 65.000 zł. Kwotę tę pozwany zobowiązany był zwrócić do 1.01.2008 r.

Powód wielokrotnie wzywał pozwanego do natychmiastowego uregulowania wymagalnych należności, jednakże bezskutecznie.

W odpowiedzi na pozew pozwany J. G. (k.47-48) wniósł o oddalenie powództwa powyżej kwoty 20.000 zł. Pozwany przyznał, że zawarł w przeszłości z powodem umowy pożyczki. Pozwany jednak w większości spłacił w ratach zaciągnięte przez siebie zobowiązania. Pozwany przytaczał dalej szereg okoliczności, które świadczyć miały o osobliwym stanie faktycznym tej sprawy. Podał m.in., że wątpliwe jest ażeby pozwany miał dokonywać kolejnych pożyczek na rzecz powoda pomimo tego, że dotychczasowe kwoty nie zostały spłacone. Ponadto powód przez okres czterech lat od upływu terminu zwrotu pożyczki nie wzywał pozwanego do uregulowania zadłużenia, właściwie aż do chwili ostatecznego przesądowego wezwania do zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. B. (1) i J. G. łączyła kilkuletnia znajomość (okoliczność bezsporna).

W dniu 16.11.2005 r. we W. pomiędzy M. B. (1) i J. G. została zawarta umowa pożyczki.

Zgodnie z jej postanowieniami M. B. (1) udzielił pozwanemu pożyczki w wysokości 50.000 zł, którą pozwany zobowiązany był zwrócić powodowi wraz z odsetkami w wysokości 5% w stosunku miesięcznym, płatnymi do 16-tego każdego miesiąca, do 31.12.2006 r. Za opóźnienie w zwrocie pożyczki pożyczkodawca zobowiązany był do zapłaty odsetek karnych w wysokości 10% miesięcznie. Za zgodą obydwu stron termin spłaty pożyczki mógł zostać przesunięty, zgoda miała być wyrażona na piśmie pod rygorem nieważności. Zwrot pożyczki miał być pokwitowany na odwrocie umowy, na każdym z dwu jej egzemplarzy.

Umowa została podpisana przez M. B. (1) i J. G..

( dowód: umowa pożyczki z 16.11.2005r. k.49-50).

Pieniądze w kwocie 50 000 zł, stanowiące przedmiot tej umowy pożyczki, zostały w całości przekazane pozwanemu.

( dowód: przesłuchanie powoda M. B. (1), e-protokół z dn. 1.10.2013r. 16:240 24:39, przesłuchanie pozwanego J. G. e-protokół z dn. 1.10.2013r. 24:39-36:50).

Druga umowa pożyczki pomiędzy stronami zawarta została 27.03.2006 r. we W.. Na mocy tej umowy M. B. (1) udzielił pozwanemu pożyczki w wysokości 15.000 zł z obowiązkiem zwrotu tej kwoty do dnia 30.09.2006 r. Pożyczkodawca zobowiązał się zapłacić odsetki od zaciągniętej pożyczki w wysokości 5% w stosunku miesięcznym, płatne do 27-ego każdego miesiąca. Za opóźnienie w zwrocie pożyczki pożyczkodawca zobowiązany był do zapłaty odsetek karnych w wysokości 10% miesięcznie. Zwrot pożyczki miał być pokwitowany na odwrocie umowy, na każdym z dwu jej egzemplarzy.

Umowa została podpisana przez M. B. (1) i J. G..

( dowód: umowa pożyczki z 27.03.2006 r. k.51-52).

Pieniądze w kwocie 15.000 zł, stanowiące przedmiot tej umowy pożyczki, zostały w całości przekazane pozwanemu.

( dowód: przesłuchanie powoda M. B. (1), e-protokół z dn. 1.10.2013r. 16:240 24:39, przesłuchanie pozwanego J. G. e-protokół z dn. 1.10.2013r. 24:39-36:50).

Trzecia umowa pożyczki zawarta została 1.01.2007 r. we W.. Na jej podstawie M. B. (1) udzielił pozwanemu pożyczki w kwocie 65.000 zł. Kwotę tę pozwany zobowiązany był zwrócić wraz z odsetkami w wysokości 5% miesięcznie, płatne do 26-ego każdego miesiąca, do dnia 1.01.2008 r. Za opóźnienie w zwrocie pożyczki pożyczkodawca zobowiązany był do zapłaty odsetek karnych w wysokości 10% miesięcznie. Zwrot pożyczki miał być pokwitowany na odwrocie umowy, na każdym z dwu jej egzemplarzy.

Umowa została podpisana przez M. B. (1) i J. G..

( dowód: umowa pożyczki z dnia 27.03.2006r. k.51-52).

Pieniądze w kwocie 65 000 zł, stanowiące przedmiot tej umowy pożyczki, zostały w całości przekazane pozwanemu.

( dowód: przesłuchanie powoda M. B. (1), e-protokół z dn. 1.10.2013r. 16:240 24:39, przesłuchanie pozwanego J. G. e-protokół z dn. 1.10.2013r. 24:39-36:50).

Powód M. B. (1) w piśmie datowanym na dzień 28.11.2012 r. wezwał pozwanego J. G. do zwrotu kwoty 130.000 zł w nieprzekraczalnym terminie do 4.12.2012 r. Pozwany w wyznaczonym terminie nie spełnił zobowiązania.

(dowód: ostateczne przesądowe wezwanie do zapłaty k. 11-12).

Sąd zważył, co następuje:

Powód M. B. (1) dochodził zasądzenia od pozwanego J. G. kwoty 130.000 zł wraz z umownymi odsetkami od tej kwoty od wskazanych w pozwie dat. Roszczenie swoje powód opierał na zawartych w latach 2005-2007 trzech umowach pożyczki, w ramach których M. B. (1) pożyczył pozwanemu kolejno kwoty 50.000 zł, 15.000 zł i 65.000 zł. Powód wskazał dalej, że pieniądze stanowiące przedmiot umowy zostały w całości przekazane pozwanemu. Termin zwrotu pożyczki upłynął i pozwany pomimo wezwania go do zapłaty, żądanej kwoty nie zwrócił.

Pozwany J. G. w odpowiedzi na pozew nie zaprzeczył, że umowy pożyczki między stronami zostały zawarte. Wskazał jednak, że w większości spełnił swoje zobowiązanie wynikające z zaciągniętych umów. Dodał też, że nie dysponuje potwierdzeniem spłaty należnych kwot w formie pisemnej.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd stwierdził, że bez wątpienia pomiędzy stronami doszło do zawarcia trzech umów pożyczek na kwotę w łącznej wysokości 130.000 zł. Umowy zostały sporządzone w formie pisemnej i podpisane przez obie strony. Okoliczność zawarcia umów pożyczek, jak i przekazania na ich podstawie kwot pieniężnych pozwanemu nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania. Rzeczą więc pozwanego było wykazanie, że doszło do zwrotu pożyczonej kwoty pieniężnej. J. G. nie zaoferował żadnych dowodów pisemnych na potwierdzenie swojego stanowiska. Zawnioskował jedynie dowód z przesłuchania trzech świadków i dowód z przesłuchania stron. Słuchani przed Sądem świadek A. K. (e-protokół z dnia 1.10.2013r.) oraz świadek Z. L. (e-protokół z dnia 1.10.2013r.) nie byli w stanie wskazać żadnej konkretnej kwoty, którą rzekomo pozwany miałby przekazywać powodowi w ramach rozliczenia zaciągniętych przez pozwanego umów pożyczek. Świadkowie nie potrafili też wskazać z jakiego tytułu kwoty miały być przekazywane powodowi M. B. (1). Dowód z przesłuchania kolejnego świadka- A. B. Sąd, jako spóźniony, oddalił. Również sam pozwany J. G. nie wskazał w sposób precyzyjny w jakich datach i w jakiej wysokości dokonał spłaty swojego zadłużenia wynikającego z zawartych z powodem umów pożyczek. To na pozwanym w tej sytuacji spoczywał ciężar dowodu wykazania swoich twierdzeń dotyczących rozliczenia zawartych umów pożyczek. Ogólną regułę kreuje tu art. 6 k.c. (,,ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne"). Pozwany nie wykazał zatem okoliczności związanych ze spłatą swojego zadłużenia. W tej sytuacji Sąd ostatecznie zasądził na rzecz powoda kwotę należności głównej dochodzonej pozwem.

Rozstrzygnięcie co do odsetek uzasadnione było treścią art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (§1). Natomiast zgodnie z art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Strony w § 3 każdej z umów pożyczki określiły termin jej zwrotu i zastrzegły, że w przypadku niespłacenia pożyczki w umówionym terminie pozwany zobowiązany będzie do zapłaty odsetek umownych w wysokości 5% w stosunku miesięcznym i odsetek karnych w wysokości 10% miesięcznie.

Sąd zasądził zatem odsetki od tych dat, które zostały wskazane przez powoda i wynikają z umowy. Natomiast co do wysokości tych odsetek to Sąd zasądził je jedynie do wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP (odsetki maksymalne) z uwagi na ograniczenia maksymalnej stopy odsetek obowiązujące zgodnie z treścią art. 359§2 ¹ k.c.

W rezultacie dalej idące powództwo obejmujące odsetki przewyższające czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP Sąd oddalił.

Podstawę orzeczenia o kosztach zawartego w punkcie III wyroku stanowił przepis art. 100 zdanie drugie k.p.c. Sąd obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu całości kosztów albowiem powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania. Na zasądzoną kwotę złożyły się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 6.500 zł i koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł ustalone na podstawie § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm. wraz z opłatą od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Z. 1) odnotować uzasadnienie,

2) odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego,

3) kal. 14 dni

W-w, 25.10.2013 r.