Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKz 372/13

POSTANOWIENIE

Dnia 20 listopada 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Andrzej Mania

Sędziowie: SSA Andrzej Wiśniewski (spr.)

SO del. do SA Małgorzata Jankowska

Protokolant: st. sekr. sądowy Anita Jagielska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej del. do Prokuratury Apelacyjnej Janiny Rzepińskiej

po rozpoznaniu w sprawie F. R.

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie

z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt III K 167/13

w przedmiocie umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego

na podstawie art. 437 § 1 kpk

postanawia:

1. zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy,

2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. R. kwotę 147, 60 zł (sto czterdzieści siedem 60/100 złotych) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Dnia 19 lipca 2013 r. F. R. złożył ponowny wniosek o wydanie wyroku łącznego.

Postanowieniem z dnia 8 października 2013 r., Sąd Okręgowy w Szczecinie nie uwzględnił wniosku skazanego i umorzył postępowanie w sprawie. Uzasadniając powyższe wskazał, iż na skutek wniosku tego samego skazanego z dnia 15 maja 2013 r. zostało uprzednio wszczęte postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego przed Sądem Rejonowym w Gryfinie. Sprawa została przez Sąd Rejonowy w Gryfinie na mocy postanowienia z dnia 11 lipca 2013 r. (sygn. akt II K 225/13) przekazana według właściwości Sądowi Okręgowemu w Szczecinie, zarejestrowana pod sygnaturą III K 180/13 i nie została prawomocnie zakończona.

Dalej sąd wskazał, iż zgodnie z art. 17 § 1 pkt 7 kpk nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza gdy postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone lub wcześniej wszczęte toczy się. Skoro zatem późniejszy wniosek skazanego złożony w niniejszej sprawie (z dnia 19 lipca 2013 r.) doprowadził do wszczęcia kolejnego postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego, co do tej samej osoby a przedmiot postępowania jest tożsamy, postępowanie wszczęte w niniejszej sprawie, jako wszczęte później (tj. na skutek wniosku skazanego z dnia 19 lipca 2013 r.) należało umorzyć, co też uczyniono.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył obrońca skazanego, który wydanemu rozstrzygnięciu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych i naruszenie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. poprzez przyjęcie, że w tej samej sprawie toczy się już inne postępowanie III K 180/13, a zatem zachodzą przesłanki do umorzenia postępowania.

Tak podnosząc, obrońca skazanego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy skazanego okazało się bezzasadne.

Na wstępie Sąd Apelacyjny zauważa, iż sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału w sprawie i wydał rozstrzygnięcie, którego nie podważają argumenty przedstawione przez skarżącą.

Skoro zatem na skutek wniosku skazanego z dnia 15 maja 2013 r., zostało wszczęte postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego, którego przedmiot jest tożsamy z wnioskiem, który skazany złożył później a to 19 lipca 2013 r., to zaszła w sprawie powaga rzeczy osądzonej. Zgodnie bowiem z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. nie wszczyna się postępowania a wszczęte umarza gdy postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone lub wcześniej toczy się.

Niezależnie od powyższego Sąd Odwoławczy wskazuje, iż skazany był dotychczas osiem razy karany (k- 7-8). Jego skazania były analizowane w kierunku wydania wyroku łącznego i zakończyły się wydaniem takiego przez Sąd Rejonowy w Gryfinie w dniu 27 października 2011 r., sygn. akt II K 451/11. Od tego czasu nie nastąpiła zmiana jakichkolwiek okoliczności dot. skazanego, mogących mieć wpływ na wydanie nowego wyroku łącznego (art. 575 § 2 k.p.k.), o czym wypowiadał się już zarówno Sąd Okręgowy w Szczecinie (vide post. z dnia 16 lutego 2012 r., sygn. akt III K 14/12 oraz 23 sierpnia 2013 r., sygn. akt III K 126/12) a także Sąd Apelacyjny (vide post. z dnia 12 września 2012 r., sygn. akt II AKz 363/12).

W tej też sytuacji, nie znajdując podstaw do uwzględnienia zarzutów podniesionych przez obrońcę skazanego w zażaleniu, Sąd Apelacyjny postanowił, jak na wstępie i utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

Orzeczenie o wynagrodzeniu za obronę z urzędu znajduje swoje uzasadnienie w przepisie par. 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (…) – Dz. U. nr 163, poz. 1348 z późn. zmianami.

II AKz 372/13

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE