Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 859/13

POSTANOWIENIE

Dnia 15 listopada 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący:

SSA Anna Gawełko (spraw)

Sędziowie:

SA Anna Pelc

SA Dariusz Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy
z powództwa E. Ł.

przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie (...)

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 6 września 2013 r., sygn. akt I C 81/13

p o s t a n a w i a:

o d d a l i ć zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 6 września 2013 r. Sąd Okręgowy w Krośnie odrzucił zażalenie powoda E. Ł. na zarządzenie z dnia 16 sierpnia 2013 r. o zwrocie pisma z dnia 15 kwietnia
2013 r.

W uzasadnieniu Sąd wskazał zarządzenie w przedmiocie zwrotu pisma procesowego na podstawie art. 130 § 2 kpc nie podlega zaskarżeniu i jeżeli zostało złożone, to podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne (art. 370 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc).

W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wskazał, że wywiązał się z zarządzenia z dnia 11 lutego 2013 r. Zgłosił się do adwokata, aby ten oświadczył, że pozew jest skierowany przeciwko Skarbowi Państwa. Potem zgłosił się do adwokata, by napisał odwołanie od postanowienia z dnia 6 września 2013 r., ale ten się wycofał.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Przepis art. 394 kodeksu postępowania cywilnego zawiera zamknięty katalog postanowień Sądu i zarządzeń przewodniczącego, od których strona niezadowolona z rozstrzygnięcia może złożyć zażalenie. Trafnie zauważył Sąd Okręgowy, że na zarządzenie o zwrocie pisma nie przysługuje zażalenie, bowiem to rozstrzygnięcie nie mieści się w katalogu spraw podlegających zaskarżeniu wymienionych w art. 394 kpc.

Skoro kodeks postępowania cywilnego nie dopuszcza możliwości zaskarżenia zarządzenia o zwrocie pisma procesowego – złożone przez powoda zażalenie trafnie zostało przez Sąd odrzucone jako niedopuszczalne.

Zażalenie powoda należało więc oddalić jako nieuzasadnione (art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc).