Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2012 r.

Sąd Okręgowy w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2012 roku w Katowicach

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki M. S. zadośćuczynienie w wysokości 50 000 zł /pięćdziesiąt tysięcy złotych/ z ustawowymi odsetkami od dnia 5 września 2011 roku;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Katowicach od powódki M. S. z zasądzonego roszczenia kwotę 7.000 zł /siedem tysięcy złotych/, a od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 2.500 zł /dwa tysiące pięćset złotych/;

4.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu w kwocie 2.712,75 zł /dwa tysiące siedemset dwanaście złotych siedemdziesiąt pięć groszy/.

Sygn. akt IC 872/11

UZASADNIENIE

Powódka domagała się od pozwanego zapłaty odszkodowania w wysokości 50 000 zł i zadośćuczynienia w wysokości 150 000 zł, obydwóch kwot z ustawowymi odsetkami od 3.09.2011r., a także zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu podała, że w wyniku wypadku komunikacyjnego, jaki miał miejsce w dniu 23.11.2009 roku zginął jej ojciec, w następstwie czego doszło do pogorszenia jej sytuacji życiowej. Doznała także krzywdy uzasadniającej żądanie zadośćuczynienia.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc iż powódka nie wystąpiła dotychczas ze zgłaszanymi roszczeniami, w związku z czym nie było prowadzone postępowanie likwidacyjne. Poza tym żądanie odszkodowania za pogorszenie sytuacji życiowej, jest nieuzasadnione, natomiast żądanie zadośćuczynienia jest zdecydowanie wygórowane.

Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, w szczególności na podstawie zeznań świadka B. S. i zeznań powódki, dowodów przedstawionych przez powódkę, jak również materiału zebranego w aktach szkodowych strony pozwanej i w aktach Sądu Rejonowego w Będzinie, sygn. akt II K 34/11 ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 23 listopada 2009 roku ojciec powódki K. S. zginął w wypadku samochodowym, gdyż został potrącony przez samochód na przejściu dla pieszych. Liczył wówczas 58 lat /dowód k. 7 akt/. Był czynny zawodowo, pracował w charakterze elektromechanika z miesięczną pensją około 2000 zł netto. Oprócz tego, jako tzw. złota rączka, dorabiał sobie świadcząc, bez rejestracji, usługi na rzecz sąsiadów i znajomych. W ten sposób dodatkowo zarabiał około 600 zł miesięcznie. Z pieniędzy tych utrzymywał siebie, swoją niepracującą żonę i powódkę. Mieszkali razem i prowadzili wspólnie gospodarstwo domowe. Powódka do czerwca 2008 roku studiowała w Policealnym Studium (...). Od 20 listopada 2008 roku rozpoczęła staż w aptece, a jej wynagrodzenie początkowo wynosiło miesięcznie 800 zł, a później 1000 zł. Staż trwał 2 lata. Potem podjęła w tej samej aptece pracę, gdzie początkowo zarabiała 1600 zł miesięcznie, a następnie 1800 zł. Gdy była na studiach ojciec finansował jej naukę, a gdy rozpoczęła pracę nie przekazywała pieniędzy na swoje utrzymanie, lecz od czasu do czasu płaciła rachunki związane z mieszkaniem i robiła zakupy do wspólnie prowadzonego gospodarstwa.

/ dowód: zeznania świadka B. S. i powódki/.

Powódka była silnie uczuciowo związana z ojcem. Mieli wspólne plany dotyczące wyjazdu w 2010 roku na wakacje do Grecji. Z rozmów prowadzonych między nimi wynikało, że w przypadku usamodzielnienia się powódki ojciec pomoże jej w pracach związanych z jej mieszkaniem, a zwłaszcza ewentualnym jego remontem.

Gdy po śmierci ojca, razem z matką, musiały przeprowadzić remont łazienki, koszt z tym związany pokryły same, gdyż konieczne było skorzystanie z pomocy wynajętych do tych prac ludzi.

/dowód: zeznania powódki/.

Śmierć ojca powódka bardzo przeżyła i do tej pory pozostaje w okresie żałoby, aczkolwiek stopniowo ulega on zmniejszeniu. Stan psychiczny powódki w związku ze śmiercią ojca nie wymagał korzystania z pomocy psychiatry bądź psychologa. W poprawie swojego samopoczucia radziła sobie wspólnie z matką i resztą rodziny.

/dowód: zeznania świadka i powódki/.

Strona pozwana wypłaciła rodzinie powódki odszkodowanie i zadośćuczynienie, przy czym matka, a żona zmarłego, otrzymała kwotę 20 000 zł tytułem odszkodowania za pogorszenie sytuacji życiowej oraz kwotę 59 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie zostało wypłacone również dwóm siostrom zmarłego w wysokości po 5000 zł dla każdej i bratu powódki w wysokości 10 000 zł.

/okoliczności niesporne, akta szkodowe/.

Brat powódki od 2005 roku mieszka i pracuje w Anglii, lecz w dacie wypadku przebywał czasowo w Polsce.

Powyższe postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone zgodnie ze zgłoszonymi przez strony środkami dowodowymi, które Sąd przeprowadził i na ich podstawie poczynił ustalenia. Zarówno zeznania przesłuchanego w sprawie świadka, jak i powódki, w ocenie Sądu, zasługiwały na uznanie ich za wiarygodne i przekonywujące, bo wzajemnie się potwierdzały, uzupełniały, a poza tym wiarygodność ich została potwierdzona pozostałym materiałem dowodowym.

Na podstawie tak poczynionych ustaleń Sąd zważył co następuje:

Zasada odpowiedzialności pozwanego za skutki przedmiotowego wypadku nie jest pomiędzy stronami sporna i znajduje uzasadnienie w przepisie art. 822 k.c. w zw. z art. 436 k.c.

Sporne natomiast jest to, czy zasadne jest żądanie powódki dotyczące odszkodowania za znaczne pogorszenie jej sytuacji życiowej i w odniesieniu do drugiego żądania wysokość zadośćuczynienia.

Pierwsze żądanie oparte jest na przepisie art.446 par.3 k.c. i ma uzasadnienie w przypadku, gdy wskutek śmierci osoby najbliższej nastąpiło znaczne pogorszenie sytuacji życiowej, to jest, gdy wystąpiły szkody majątkowe szeroko pojęte , trudne do obliczenia, często nieuchwytne. W przekonaniu Sądu w tym przypadku nastąpiło pogorszenie sytuacji życiowej powódki, gdyż faktycznie, gdyby ojciec powódki żył, to z dużym prawdopodobieństwem pomagałby w urządzaniu w przyszłości mieszkania powódki i w tym sensie szkoda wystąpiła. Trudno jednak uznać ją za znaczną. Fakt, że w przeszłości ojciec utrzymywał powódkę w okresie nauki, a po jego śmierci nie miało to już miejsca, nie ma istotnego znaczenia. Przede wszystkim w dacie śmierci poszkodowanego powódka już nie uczyła się, lecz była na stażu i otrzymywała za to wynagrodzenie, a potem podjęcia stałą pracę. Jej wynagrodzenie wówczas było niewiele niższe od wynagrodzenia otrzymywanego przed śmiercią przez ojca, który oprócz siebie miał na utrzymaniu własną żonę. Nastąpiła zatem istotna zmiana w potrzebie wspierania jej finansowo.

W tej sytuacji Sąd uznał, iż brak jest przesłanek przewidzianych wyżej zacytowanym przepisem i dlatego powództwo w tym zakresie jako nieuzasadnione zostało oddalone.

Zasadne jednak było żądanie powódki dotyczące zadośćuczynienia w trybie art. 446 par. 4 k.c., ale nie w pełnym zakresie. W ogólnie stosowanym orzecznictwie przyjmuje się, że wysokość zadośćuczynienia winna być stosowna do zakresu krzywdy i rozmiaru bólu, jak również ewentualnych skutków zdrowotnych dla osoby występującej z takim żądaniem. Nie ma wątpliwości, że śmierć ojca była dla powódki wielkim i trudnym przeżyciem, spowodowała wystąpienie żałoby, którą jednak udało jej się z pomocą najbliższych pokonać bez potrzeby korzystania z opieki lekarza czy psychologa. Zdarzenie to zaistniało w okresie, gdy powódka była już dorosłą osobą, rozpoczynającą samodzielne życie wprawdzie jeszcze mieszkającą z rodzicami, lecz z planami usamodzielnienia się. Jej sytuacja w porównaniu z sytuacją jej brata mieszkającego od dłuższego czasu poza granicami kraju, była zdecydowanie różna. Strona pozwana uznała za stosowne przyznanie bratu powódki zadośćuczynienie w wysokości 10.000zł, wobec czego, mając to wszystko na uwadze, Sąd uznał, że stosowną kwotą dla powódki będzie kwota 50.000 zł. Zasądzenie wyższej kwoty byłoby nadmierne i nie uwzględniałoby stosunków majątkowych społeczeństwa.

Od zasądzonej kwoty, zgodnie z art. 481 k.c. w zw. z art. 482 k.c. przyznane zostały ustawowe odsetki, bowiem strona powodowa wykazała, że pismem z dnia 3 sierpnia 2011 wezwała pozwanego do zapłaty dochodzonej kwoty / k.10, 11 /.

Z wyżej powołanych powodów orzeczono jak w pkt 1 i 2 sentencji wyroku.

O kosztach sądowych i procesu orzeczono na podstawie art. 113 ustawy z dn. 28 lipca 2005 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i art.100 kpc.