Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2011 roku

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2011 roku w Lubinie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko T. F.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego, T. F. na rzecz powoda, J. K. kwotę 2.900 zł (dwa tysiące dziewięćset złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 22 maja 2010 roku do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.

Sygn. akt I C 169/10

UZASADNIENIE

Powód, J. K. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego, T. F. kwoty 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 900 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami od dnia 18 marca 2010r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i opłaty od pełnomocnictwa według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w listopadzie 2009r. w zakładzie pracy, pozwany publicznie bez powodu uderzył powoda pięścią w twarz. W wyniku uderzenia powód doznał wybicia zęba, pęknięcia protezy, pęknięcia wargi i stłuczenia lewej strony twarzy. Przez okres trzech tygodni powód odczuwał silny ból głowy. Do chwili obecnej pozwany nie przeprosił powoda. W wyniku uderzenia powód stracił zęba, a nadto uszkodzeniu uległa proteza zębowa którą nosił i musiał zamówić nową, za którą zapłacił 900 zł. W zwitku z powyższym, w ocenie powoda wniesie pozwu stało się konieczne i prawnie uzasadnione.

W odpowiedzi na pozew pozwany, T. F. wniósł o oddalenie powództwa i obciążenie powoda kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa adwokackiego w kwocie 1.200 zł.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany podniósł, że powód domagając się zasądzenia na jego rzecz zadośćuczynienia i odszkodowania nie podał w uzasadnieniu żądania, że to on pobił pozwanego i został skierowany przez Prokuraturę do Sądu akt oskarżenia przeciwko powodowi. Pozwany bronił się przed atakiem, lecz w takiej sytuacji nie ponosił żadnej odpowiedzialności za ewentualną szkodę. Poza zdarzeniem objętym zarzutem aktu oskarżenia do innego zdarzenia między stronami nie doszło.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 listopada 2009r. przed godziną 6.00 rano, powód, J. K. stawił się do miejsca wykonywania swej pracy na terenie szybu górniczego SG1 w S.. Po przebraniu się w ubranie robocze powód wraz ze swymi współpracownikami tj. G. B., R. J., M. P. i sztygarem, Z. G. (1) szli korytarzem w kierunku windy do zjazdu na dół kopalni. Gdy w/w osoby podeszły do miejsca blisko windy, zobaczyły tam siedzącego na ławce, czekającego także na zjazd windą pozwanego, T. F.. Mężczyźni zaczęli się z nim witać, podając mu zwyczajowo ręce. Powód powiedział wówczas do pozwanego słowa cyt.: „ty skurwysynku jak jest robota to ciebie nie ma”. Po wypowiedzeniu tych słów powód wyciągnął rękę na przywitanie do powoda, lecz ten nie podał mu ręki, lecz nagle wstał z ławki na której siedział i uderzył powoda pięścią w lewą stronę twarzy. Wtedy między powodem i pozwanym stanął ich kolega, G. B., który lekko odepchnął pozwanego od powoda. Powód trzymał się po tym uderzeniu za szczękę, z wargi leciała mu krew. Do powoda podeszli pozostali współpracownicy, w tym sztygar, Z. G. (2), któremu powód powiedział, że chyba pękła mu szczęka i przez to nie może już w tym dniu wykonywać pracy. Po przebraniu się w szatni, powód poszedł do punktu pielęgniarskiego na terenie swego zakładu pracy, gdzie stwierdzono u niego uraz twarzy- policzka lewego i udzielono powodowi pierwszej pomocy.

Następnie powód razem ze swymi współpracownikami tj. sztygarem, Z. G. (1), R. J. i M. P. pojechali do siedziby biura swego zakładu pracy, gdzie rozmawiali ze swym przełożonym, M. K. na temat powyższego zdarzenia między stronami. Powód uskarżał się, że w wyniku uderzenia przez pozwanego pękła mu proteza zębowa.

DOWODY: kopia zaświadczenia z dnia 16 listopada 2009r. k.7 akt, zeznania świadków:

-

G. B. k.61-62 i k.88-89 akt,

-

R. J. k.62 akt,

-

M. P. k.63 i k.89-90 akt,

-

Z. G. (1) k.90-91 akt,

-

M. K. k.91 akt,

zeznania powoda, J. K. k.94-95 akt.

W wyniku powyższego zdarzenia i uderzenia powoda przez pozwanego pięścią, w lewą stronę twarzy, powód doznał obrażeń ciała w postaci uszkodzenia pourazowego korony zęba i pęknięcia protezy zębowej oraz urazu wargi po stronie lewej.

W związku z powyższymi obrażeniami powód był zmuszony usunąć stomatologicznie uszkodzonego zęba oraz wydatkować kwotę 900 zł na wykonanie przez lekarza stomatologa dwóch nowych protez zębowych.

DOWODY: kopia karty stomatologicznej k.8 akt,

kopia rachunku nr (...) z dnia 17 marca 2010r. k.9 akt, zeznania powoda, J. K. k.94-95 akt.

W tym samym dniu między stronami w godzinach późniejszych doszło do kolejnego zdarzenia w L., przy miejscu zamieszkania pozwanego, w trakcie którego to zdarzenia to powód działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą dokonał pobicia pozwanego, powodując u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy, naruszając czynności narządów na okres poniżej 7 dni, dopuszczając się tym samym występku z art. 158§ 1 kk, co do którego to czynu Sąd Rejonowy w Lubinie wyrokiem z dnia 3 listopada 2010r. sygn.akt IIK 1027/10 postępowanie wobec powoda warunkowo umorzył na okres próby 2 lat, ustalając, że w czasie popełnienia tego czynu powód miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność pokierowania swoim postępowaniem w rozumieniu art.31 §2 kk.

DOWODY: akta sprawy Sądu Rejonowego w Lubinie sygn.akt IIK 1027/10, zeznania pozwanego, T. F. k.95-96 akt.

Powództwo było zasadne jedynie w części, a przez to jedynie częściowo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.415 kc kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie także z art.444§l kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Zgodnie także z art.445§ 1 kc, w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Powód, J. K. wniósł w przedmiotowej sprawie o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego, T. F. zarówno zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, jak też odszkodowania pieniężnego, a to zwrotu kosztów leczenia, wynikłych w związku z uderzeniem powoda przez pozwanego pięścią w twarz w dniu 16 listopada 2009r.

W ocenie Sądu roszczenia powoda co do zasady były słuszne i zasługiwały na uwzględnienie. Jednakże w ocenie Sądu żądana wysokość zadośćuczynienia została przez powoda zawyżona.

Jak wynikało bowiem z dowodów w postaci dokumentacji leczenia stomatologicznego powoda dokonanego po zdarzeniu będącym przedmiotem niniejszego postępowania oraz w postaci zeznań naocznych świadków tego zdarzenia, współpracowników stron tj. G. B., M. P., R. J. i Z. G. (1), pozwany, T. F., faktycznie zgodnie z twierdzeniami powoda, J. K., uderzył powoda pięścią w twarz powodując u niego obrażenia ciała w postaci uszkodzenia protezy zębowej, uszkodzenia zęba oraz rozcięcia wargi.

Dlatego też, w ocenie Sądu w związku z tym, że profesjonalny lekarz stomatologii podjął leczenie powoda w związku z powyższym zdarzeniem poprzez wyrwanie uszkodzonego zęba oraz wymianę protez zębowych, a powód z tego powodu poniósł koszty tego leczenia swego uzębienia w kwocie 900 zł, pozwany był zobowiązany do zwrotu powodowi kosztów tego leczenia w całości.

Powyższe koszty leczenia uszkodzonego uzębienia powoda zostały przez niego wykazane i udokumentowane w toku niniejszego postępowania kopią rachunku nr (...) z dnia 17 marca 2010r. wystawionego za wykonanie dwóch protez zębowych powoda przez lekarza stomatologa, M. D..

W ocenie Sądu pozwany powinien był także uiścić na rzecz powoda oprócz należnego odszkodowania tytułem kosztów leczenia uzębienia, także odpowiednią sumę pieniężną tytułem należnego powodowi od pozwanego zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w wyniku uderzenia pięścią w twarz w dniu 16 listopada 2009r.

W ocenie Sądu jednakże wbrew twierdzeniom powoda odpowiednią sumą zadośćuczynienia była kwota 2.000 zł, a nie jak wnosił powód w żądaniu pozwu kwota 5.000 zł, która została zawyżona.

Ustalając w przedmiotowej sprawie jako odpowiednią i adekwatną do doznanych przez powoda krzywd i cierpień w związku z uderzeniem pięścią w twarz przez pozwanego, Sąd miał na względzie fakt, że leczenie powoda nie było długotrwałe, oprócz uszkodzenia zęba, protezy zębowej i rozcięcia wargi pozwany nie spowodował u powoda żadnego poważnego i długotrwałego rozstroju zdrowia.

O powyższym w ocenie Sądu świadczyły zeznania przesłuchanych w sprawie w/w świadków, współpracowników stron oraz ich przełożonego, M. K..

Z zeznań powyżej wskazanych świadków wynikało bowiem, że powód, mimo doznanych obrażeń ciała był w stanie po tym uderzeniu stawić się w miejscu pracy swego przełożonego i przedstawiać swe racje dotyczące zdarzenia z dnia 16 listopada 2009r. będącego przedmiotem sprawy. Jak wynikało także z akt sprawy postępowania karnego Sądu Rejonowego w Lubinie sygn.akt IIK 1027/10, powód także po uderzeniu go pięścią w twarz przez pozwanego w godzinach rannych, był w stanie jeszcze tego samego dnia w godzinach późniejszych dokonać pobicia pozwanego działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, co stwierdził Sąd Rejonowy w Lubinie w wyroku z dnia 3 listopada 2010r. wydanym w sprawie sygn.akt IIK 1027/10.

Sąd uwzględnił przy tym 30% przyczynienia się powoda do uderzenia go pięścią w twarz przez pozwanego, uwzględniając fakt, że powód częściowo sprowokował pozwanego do agresywnego zachowania, używając wobec pozwanego słów uznanych powszechnie za obelżywe przy powitaniu się stron w czasie tego zdarzenia.

Sąd nie podzielił natomiast stanowiska pozwanego zawartego w pisemnej odpowiedzi na pozew, jakoby pozwany faktycznie powoda pięścią w twarz nie uderzył i aby nie spowodował przez to u pozwanego wskazanych przez niego obrażeń ciała, a późniejsze zdarzenie między stronami jakie miało miejsce tego samego dnia w godzinach późniejszych było jedynym zajściem między stronami w tym dniu.

Powyższym twierdzeniom bowiem przeczyły zeznania przesłuchanych w sprawie naocznych świadków tego zdarzenia, współpracowników stron, którzy potwierdzili wersję zdarzeń przedstawioną przez powoda i które świadczyły o tym, że powód faktycznie został uderzony przez pozwanego pięścią w twarz i od razu po tym zdarzeniu powód uskarżał się do swych kolegów z pracy na uszkodzenie jego uzębienia, a zwłaszcza uszkodzenie protezy zębowej.

W ocenie Sądu także bez względu na to czy powód w dniu 16 listopada 2009r. w miejscu pracy, w godzinach rannych zachowywał się wobec pozwanego prawidłowo, czy też nie, wypowiadając w stosunku do pozwanego słowa wulgarne i obelżywe, pozwany zgodnie z obowiązującymi w naszym społeczeństwie zarówno normami społecznymi, jak też prawnymi nie posiadał żadnego uprawnienia do rozwiązywania konfliktów z powodem w sposób siłowy, dopuszczając się rękoczynów i uderzając powoda pięścią w twarz.

Takie zachowanie pozwanego nie podlegało ochronie prawnej i nie wyłączało jego odpowiedzialności odszkodowawczej za skutki dla zdrowia powoda tego uderzenia.

Odpowiedzialności powyższej także nie wyłączało i takiego zachowania nie usprawiedliwiało także późniejsze, inne zdarzenie między stronami w tym samym dniu, w trakcie którego to powód dopuścił się pobicia pozwanego.

Należy mieć bowiem na względzie, że pozwany posiadał uprawnienia do rozwiązywania konfliktów z powodem dotyczących zachowania powoda względem pozwanego w sposób dopuszczalny zgodnie z obowiązującymi normami prawa, a nie w sposób siłowy, tymi przepisami niedopuszczalny.

Mając powyższe okoliczności na względzie Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji niniejszego wyroku, w którym zasądził od pozwanego na rzecz powoda łącznie kwotę 2.900 zł, w tym kwotę 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kwotę 900 zł tytułem zwrotu należnych kosztów leczenia.

O należnych odsetkach ustawowych od zasądzonej kwoty z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę oraz odszkodowania pieniężnego, jak w punkcie I sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art.481§l i §2 kc, ustalając, że powodowi należne są odsetki ustawowe od w/w kwoty od dnia następnego od wezwania pozwanego przez powoda do zapłaty powyższych należności, a więc dnia następnego od doręczenia odpisu pozwu wniesionego w przedmiotowej sprawie.

O kosztach procesu jak w punkcie III sentencji wyroku Sąd orzekł zgodnie z art. 100 kpc, znosząc wzajemnie między stronami koszty procesu z uwagi na wzajemne, częściowe uwzględnienie żądań stron.