Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 sierpnia 2010 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 sierpnia 2010 r. w Lubinie

sprawy z powództwa Prokuratora Rejonowego w Lubinie działającego na rzecz J. C. (1)

przeciwko R. D.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego R. D. na rzecz J. C. (1) kwotę 2000zł (słownie: dwa tysiące złotych) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 20.07.2010r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w zakresie odsetek ustawowych za okres od 23.06.2010r. do dnia 19.07.2010r.,

III.  nakazuje pozwanemu aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Lubinie) kwotę 100zł tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 341/10

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Lubinie domagał się zasądzenia od pozwanego R. D. na rzecz pokrzywdzonej J. C. (1) kwoty 2 000 zł tytułem zadośćuczynienie za przestępstwo z art. 197§ 1 i 2 k.k. i art. 199§ 1 k.k. w zw. z art. 1 §2 k.k. w zw. z art. 12k.k. popełnione na jej szkodę .

W uzasadnieniu wskazał, że pozwany dopuścił się rażącego naruszenia dóbr osobistych Jego czyn nacechowany jest wysokim stopniem społecznej szkodliwości i winien ponieść jego konsekwencje również w sferze finansowej.

Pozwany R. D. wniósł o oddalenie powództwa , podając ,że został już ukarany i „nie poczuwa się do zadośćuczynienia „ dla pokrzywdzonej .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 2004r. do lipca 2008r. pokrzywdzona J. C. (2) pracowała w firmie prowadzonej przez pozwanego R. D. .

W okresie od wiosny 2005r. do początku lipca 2008r. pozwany R. D. , używając przemocy fizycznej i psychicznej gróźb i nadużywając zależności wynikającej z zatrudniania pokrzywdzonej i członków jej rodziny w swojej firmie wbrew woli pokrzywdzonej wielokrotnie doprowadził ją do obcowania płciowego i poddania się innym czynnościom seksualnym : dotykał jej piersi, wkładał palca do pochwy i inny przedmiot.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 27 stycznia 201 Or. pozwany został uznany winnym popełnienia przestępstwa z art. 197§1 i 2 k.k. i art. 199§1 k.k. wzw. z art. 11 §2 k.k. i art. 12 k.k. i skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności z

warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat oraz grzywnę 100 stawek dziennych po 30 zł stawka.

Dowód: akta sprawy o sygn IIK 141/09 zeznania pokrzywdzonej J. C. (1) k 24, pozwanego R. D. k 24,

Pozwany R. D. utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w wysokości 3 400 zł miesięcznie , nadto uzyskuje dochód z działalności gospodarczej (...)-1800 zł miesięcznie.

Dowód: zeznania pozwanego R. D. k 24,

Pokrzywdzona J. C. (1) utrzymuje się z zasiłku stałego z opieki społecznej w wysokości 440 zł. Leczy się psychiatrycznie.

Dowód: zeznania pokrzywdzonej J. C. (1) k 24,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W świetle art. 444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast stosownie do treści art. 445§li 2 k.c. w powyższym przypadku sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, a przepis powyższy stosuje się również w wypadku pozbawienia wolności oraz w wypadku skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu.

Zadośćuczynienie jest szczególną formą naprawienia niemajątkowej szkody na osobie (krzywdy) stanowiącej rodzaj rekompensaty pieniężnej za doznane przez osobę pokrzywdzoną czynem niedozwolonym cierpienia fizyczne lub psychiczne i powinno ułatwić przezwyciężenie przez nią negatywnych przeżyć psychicznych. Wprawdzie przepisy prawa nie określają szczegółowo kryteriów jakimi powinien kierować się Sąd przy ustalaniu wysokości należnego zadośćuczynienia, to jednak odpowiednie wskazówki w zakresie określania wysokości takiego świadczenia pieniężnego zostały wypracowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz w doktrynie prawa. Charakter szkody niemajątkowej decyduje o jej niewymierności, jednak biorąc pod uwagę, że zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i stanowi swoiste wynagrodzenie osobie poszkodowanej przeżytych cierpień fizycznych i psychicznych przez zobowiązanego do odszkodowania, to odpowiednia suma powinna być pochodną

wielkości doznanej krzywdy i przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość zasądzonej kwoty powinna być umiarkowana przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar krzywdy. Przesłanki, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości należnego zadośćuczynienia zostały wskazane w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Decydujące znaczenie powinien mieć rozmiar doznanej szkody niemajątkowej przejawiający się rodzajem uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, ich nieodwracalny charakter, długotrwałość i przebieg procesu leczenia, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i długotrwałość, wiek poszkodowanego, a także ujemne skutki zdrowotne w przyszłości (por. wyrok SN z dnia 27 lutego 2004 r. V CK 282/03, wyrok SN z dnia 1 kwietnia 2004 r. II CK 131/03).

Dokonane przez pozwanego przestępstwo popełniane w długim okresie czasu od wiosny 2005r. do początku lipca 2008r. spowodowało jak wynika z akt sprawy karnej i zeznań pokrzywdzonej J. C. (1) złożonych w niniejszej sprawie ,drastyczne następstwa w jej sferze psychicznej , w tym próby samobójcze, konieczność długotrwałego leczenia psychiatrycznego. .

W tych okolicznościach żądanie tytułem zadośćuczynienia zgłoszone przez Prokuratora Rejonowego w Lubinie na jej rzecz w kwocie 2 000 zł w żadnej mierze nie można uznać za wygórowane .

Odsetki ustawowe zostały zasądzone, na podstawie art. 481 § 1 i §2 k.c., od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu.

Rozstrzygnięcie Sądu w przedmiocie kosztów procesowych zapadło na podstawie art. 98§1 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 u.k.s.c.

Mając powyższe na uwadze , Sąd orzekł jak w sentencji.