Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2012r

Sąd Rejonowy w Lubinie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

  Przewodniczący SSR Łukasz Solecki

Protokolant: Justyna Łazińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2012r

w L.

sprawy z powództwa małoletniego M. B. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową R. B.

przeciwko Towarzystwu (...) SA w W.

o zapłatę

I zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) SA w W. na rzecz powoda M. B. kwotę 17.000,00zł (siedemnaście tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 lutego 2012r.;

II w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.818,72 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt I C 343/12

UZASADNIENIE

Powód M. B. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od strony pozwanej Towarzystwa (...) SA kwoty 25000 zł tytułem dopłaty do wypłaconego zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 20 grudnia 2011r oraz obciążenia strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 3600zł.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że uczestniczył w dniu 8 lipca 2011r na autostradzie (...) w wypadku samochodowym w wyniku, którego doznał obrażeń ciała. Sprawca wypadku W. B. posiadał ubezpieczenie obowiązkowe u strony pozwanej, która wypłaciła kwotę 25.000zł tytułem zadośćuczynienia.

Strona pozwana Towarzystwa (...) SA wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podała, że wypłacona powodowi łączna kwota 25000zł

w całości wypełnia ciążący na niej obowiązek z tego tytułu. Podniosła nadto, że wypłacona suma zadośćuczynienia w sposób właściwy spełnia charakter kompensacyjny i jest ekonomicznie odczuwalna dla powoda, jak również przy określeniu świadczenia z powyższego tytułu zostały uwzględnione wszelkie okoliczności mające wpływa na rozmiar doznanej krzywdy, w szczególności charakter i dolegliwość doznanych urazów, stopień uciążliwości i przebieg leczenia oraz konsekwencje w życiu osobistym obecnie i w przyszłości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 lipca 2011r małoletni powód M. B. jechał jako pasażer w samochodzie marki R. (...) nr rej (...)yy prowadzonym przez W. B.. W wyniku nie zachowania należytej ostrożności doszło do zderzenia z innym pojazdem.

Sprawca powyższego zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej Towarzystwa (...) SA.

dowód: akta szkodowe

Powód po wypadku został przewieziony do szpitala we W., gdzie przebywał od 8 lipca 2011r do 29 lipca 2011r ze stwierdzeniem złamania przynasad dalszych obu kości udowych.

W dniu 15 lipca 2011r przeprowadzono powodowi zabieg operacyjny polegający na repozycji odłamów i zespolenia ich drutami K.. W dniu 18 lipca 2011r zabieg został powtórzony i zastosowano zespolenie prętami TEN.

Po stwierdzeniu całkowitego zrostu usunięto złączniki i poddano małoletniego powoda rehabilitacji oraz dalszemu leczeniu.

dowód historia choroby powoda k 8

akta szkody

Następstwa urazu powoda w skutek powyższego wypadku komunikacyjnego było złamanie przynasad obu kości udowych Wysokość uszczerbku na zdrowiu łącznie wynosi 21 %.

Doznane obrażenia stanowią trwały uszczerbek na zdrowiu powoda i powodują nieodwracalne upośledzenie funkcji. Obrażenia wiązały się ze znacznymi dolegliwościami bólowymi w okresie od wypadku do momentu uzyskania zrostu złamań – grudzień 2011r

Małoletni powód uskarża się na bóle kolan , ma lęki przed jazdą samochodem i wymaga dalszej rehabilitacji

dowód opinia lekarza ortopedy-traumatologa k 50-53

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powoda k 79-79v

Pozwany zakład ubezpieczeń w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi łącznie kwotę 25.000zł tytułem zadośćuczynienia.

dowód: akta szkody

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Na podstawie art. 444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast stosownie do treści art. 445§1 k.c. w powyższym przypadku sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie jest szczególną formą naprawienia niemajątkowej szkody na osobie (krzywdy) stanowiącej rodzaj rekompensaty pieniężnej za doznane przez osobę pokrzywdzoną czynem niedozwolonym cierpienia fizyczne lub psychiczne i powinno ułatwić przezwyciężenie przez nią ujemnych przeżyć psychicznych. Pomimo tego, że przepisy prawa nie określają szczegółowo kryteriów jakimi należy kierować się przy ustalaniu wysokości należnego świadczenia z tytułu zadośćuczynienia, to jednak w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i doktrynie prawa zostały wypracowane pomocne wskazówki pozwalające na dokonanie odpowiednich ustaleń. Biorąc pod uwagę niewymierny charakter szkody niemajątkowej, zadośćuczynienie stanowi swoiste wynagrodzenie osobie poszkodowanej przeżytych cierpień psychicznych i fizycznych, przy czym wysokość takiego świadczenia powinna stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość jednakże nie nadmierną w stosunku do rozmiaru doznanej krzywdy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2000 r., III CKN 582/98). Nadto decydujące znaczenie przy ustaleniu rozmiaru szkody niemajątkowej na osobie mają takie przesłanki jak rodzaj uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, ich nieodwracalny charakter, długotrwałość i przebieg procesu leczenia, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i długotrwałość, wiek poszkodowanego, a także ujemne skutki zdrowotne w przyszłości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2004 r. II CK 131/03).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentacji medycznej i opinii lekarza ortopedy- traumatologa wskazuje na to, że obrażenia powoda, których doznała wskutek wypadku drogowego z dnia 8 lipca 2011r

polegały na złamaniu przynasad obu kości udowych. Uszczerbek na zdrowiu jaki został u powoda stwierdzony wyniósł łącznie 21 %. Okoliczność powyższą Sąd ustalił w oparciu o opinię lekarza z zakresu ortopedii. Wydana opinia jest rzetelna i spójne i zdaniem Sądu, mogła stanowić podstawę ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. Ponadto strona pozwana nie kwestionowała jej treści a zatem zgodziła się na ustalenie 21 % uszczerbku na zdrowiu u powoda.

Uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, rodzaj obrażeń ciała małoletniego powoda po wypadku, konieczność rehabilitacji a także leczenie farmakologiczne i ból jaki odczuwał do czasu zrostu złamań to jest przez 4 miesiące oraz ujemne następstwa dla jego sytuacji życiowej, Sąd uznał, że rozmiar doznanej przez powoda krzywdy uzasadnia przyznanie jednorazowego świadczenia pieniężnego z tytułu zadośćuczynienia w wysokości 42000zł Biorąc pod uwagę, że strona pozwana spełniła już część świadczenia w wysokości 25000 zł, Sąd zasądził od pozwanego zakładu ubezpieczeń dalszą kwotę 17.000 zł.

Ustalając wysokość należnego małoletniemu powodowi zadośćuczynienia za krzywdę, Sąd kierował się również ugruntowanym w orzecznictwie i w doktrynie stanowiskiem, że zdrowie jest dobrem szczególnie cennym i przyjmowanie niskich kwot zadośćuczynienia w przypadkach ciężkich uszkodzeń ciała prowadzi do deprecjacji tego dobra (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 września 2005 r., sygn. akt V CK 150/05, Lex nr 398563; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1997 r., sygn. akt II CKN 273/97, Lex nr 286781).

Ponadto Sąd miał na uwadze, że wysokość zadośćuczynienia pieniężnego powinna uwzględniać aktualne warunki oraz stopę życiową społeczeństwa kraju, w którym mieszka poszkodowany, przy czym najbliższym punktem odniesienia powinien być poziom życia osoby, której przysługuje zadośćuczynienie, gdyż jej stopa życiowa rzutować będzie na rodzaj wydatków konsumpcyjnych mogących zrównoważyć doznane cierpienie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2008 r., sygn. akt II CSK 78/08, Lex nr 420389).

Odsetki ustawowe zostały zasądzone, na podstawie art. 481§1 i §2 k.c., od dnia 8 lutego 2012r. ( dzień nadania pozwu na poczcie k 13-14).

Zgodnie z treścią przepisów art. 481 § 1 i § 2 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, przy czym, gdy stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Stosownie do brzmienia przepisu art. 455 k.c., jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Sąd miał na uwadze, że zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia, o którym mowa w art. 445 § 1 k.c., staje się wymagalne już w chwili wyrządzenia krzywdy, jednakże nie oznacza to jeszcze, że od tej chwili dłużnik zobowiązany do zapłaty tego świadczenia popada w opóźnienie w jego spełnieniu. Zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia ma bowiem pierwotnie charakter zobowiązania bezterminowego i zgodnie z cytowanym powyżej przepisem art. 455 k.c., jego przekształcenie w zobowiązanie terminowe następuje w momencie skierowania przez wierzyciela (poszkodowanego) wezwania do dłużnika (osoby ponoszącej odpowiedzialność odszkodowawczą), aby ten spełnił świadczenie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. akt I CSK 433/06, Lex nr 274209).

W przedmiotowej sprawie powód sprecyzował żądanie co do kwoty roszczenia w wysokości 25000zł dopiero w pozwie, gdyż wcześniej w dniu 7 grudnia 2011r wniósł o przyznanie kwoty 35.000zł. Skoro zatem skonkretyzowanie roszczenia nastąpiła na etapie złożenia pozwu Sąd uznał, iż żądanie zasądzenia odsetek uzasadnione jest od dnia jego wpłynięcia do Sądu.

Rozstrzygnięcie Sądu w przedmiocie kosztów procesowych zapadło na podstawie art. 100 kpc. Powód wygrał sprawę w części a mianowicie w 68% dlatego należało stosunkowo rozdzielić koszty. Po stronie powoda wyniosły one 2.592,16 zł ( 3.812zł x 68%) po stronie pozwanej 773,44 ( (...) 32%). Po wzajemnym zbilansowaniu otrzymamy kwotę 1.818,72zł. Sąd nie znalazł podstaw do przyznania pełnomocnikowi powoda stawki wyższej niż minimalna albowiem nie przemawia za tym ani okoliczność sprawy ani nakład pracy a ponadto na zakończenie procesu wniósł on o przyznanie kosztów według norm przypisanych.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji.