Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2014r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Beata Sokalska

Protokolant Małgorzata Sypek

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014r. w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)z siedzibą w L.

przeciwko A. S.

o zapłatę

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 1318/13

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...)z/s w L. wniosła pozew przeciwko A. S.o zapłatę kwoty 329,92zł z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

W uzasadnieniu podała, że w wyniku umowy cesji z dnia 28.09.2012r. nabyła od (...) S.A. wierzytelność, z tytułu świadczenia usług, związanych z umową abonamentową, dochodziła od pozwanego zapłaty za nie zwrócony sprzęt w łącznej wysokości 329,92zł, wraz z ustawowymi odsetkami, zgodnie z załączonym do pozwu częściowym wykazem wierzytelności.

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew. Na rozprawie w dniu 18.02.2014r. pozwany oświadczył, iż dochodzoną kwotę wraz z odsetkami i kosztami wpłacił na rzecz pozwanej w dniu 11.02.2014r.

Sąd ustalił:

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 28.09.2012r.. strona powodowa nabyła od (...) S.A. w W. wierzytelności pieniężne wględem abonentów, z tytułu niezapłaconych należności, wynikających z umów o świadczenie usług, w celu ich dalszej windykacji.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności (k- 14-14v).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa nie udowodniła faktów, z których wywodzi skutki prawne, w postaci możliwość żądania zapłaty od pozwanego kwoty dochodzonej pozwem. Jej twierdzenia, jakoby nabyła wierzytelność przysługującą względem pozwanego w kwocie dochodzonej pozwem, pozostały gołosłowne. Na stronie powodowej spoczywał ciężar udowodnienia, że pozwany, wbrew warunkom umowy, zawartej z (...) S.A. w W., nie wykonał świadczenia, polegającego na zwrocie sprzętu (art. 232 kpc w zw. z art. 6 kc). Tymczasem powód nie przedstawił żadnych dowodów, na okoliczność, że jego poprzednikowi prawnemu w ogóle przysługiwała taka wierzytelność względem pozwanego - pomimo zobowiązania, powód nie przedłożył umowy, łączącej zbywcę wierzytelności z pozwanym, ani faktur, wymienionych w dołączonym do pozwu, częściowym wykazie wierzytelności. Poza brakiem wykazania istnienia wierzytelności względem pozwanego z tytułu świadczenia usług, związanych ze zwrotem sprzętu, w wysokości 329,92 zł, brakiem wykazania terminu wymagalności świadczenia, a co za tym idzie - możliwości dochodzenia odsetek, powód nie udowodnił, że w ogóle nabył wierzytelność przysługującą względem pozwanego. Na podstawie dowodów, zaoferowanych przez powoda, Sąd ustalił jedynie, że na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 28.09.2012r. strona powodowa nabyła od (...) S.A. w W. wierzytelności pieniężne względem abonentów, z tytułu niezapłaconych należności, wynikających z umów o świadczenie usług, w celu ich dalszej windykacji. Nie przedłożyła zarazem Załącznika nr 1 - Wykazu wierzytelności, wymienionego w art. 1 w.w. umowy, który zawierał wierzytelności objęte tą umową. Z umowy wynika, że powód nabył wierzytelności pieniężne, bezsporne i wymagalne, względem abonentów (...) S.A. w W.. W niniejszej sprawie powód nie wykazał ani faktu, że pozwany był abonentem (...) ani tym bardziej, że ciążył na nim bezsporny i wymagalny dług względem zbywcy wierzytelności. Dowodem na tą okoliczność w żadnym razie nie może być "częściowy wykaz wierzytelności" (k-13v.), który, jako niepodpisany, nie stanowi nawet dokumentu prywatnego (art. 245 kpc). Z samego zaś faktu, że strona powodowa sporządziła dokument, w postaci zawiadomienia o cesji wierzytelności, adresowany do pozwanego, nie wynika fakt istotny, a mianowicie, że wierzytelność przeciwko pozwanemu w ogóle istniała, nie wspominając o jej wysokości, tym bardzie, że powód nie wykazał, aby owo "zawiadomienie" w ogóle zostało doręczone pozwanemu, w taki sposób, że mógł się on zapoznać z jego treścią. Pismo to, jako dokument prywatny, stanowi jedynie dowód tego, że osoba, która jej podpisała złożyła oświadczenie określonej treści. Nie jest natomiast dowodem na fakt istotny dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd nie znalazł podstaw do działania z urzędu w celu poszukiwania dokumentów, na poparcie twierdzeń powoda, u wskazanego zbywcy wierzytelności, w sytuacji, gdy strona powodowa działała przez profesjonalnego i doświadczonego w takich sprawach pełnomocnika. Sąd podziela pogląd, wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2000r., V CKN 175/00, OSP 2001 r./7-8/116, iż działanie sądu z urzędu może prowadzić do naruszenia prawa do bezstronnego sądu i odpowiadającego mu obowiązku przestrzegania zasady równego traktowania stron (art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP). W uzasadnieniu powołanego orzeczenia wyrażono stanowisko, iż ani w toku postępowania dowodowego, ani po wyczerpaniu wniosków dowodowych stron, sąd nie ma obowiązku ustalania, czy sprawa jest dostatecznie wyjaśniona do stanowczego rozstrzygnięcia stosunku spornego i nieaktualny jest już nakaz uzupełniania z urzędu udzielanych przez strony wyjaśnień i przedstawianych przez nie dowodów jak i dokonywania oceny stopnia wyjaśnienia sprawy. Powołanie dowodu przez sąd z urzędu może być korzystne dla jednej ze stron, niekorzystne natomiast dla strony przeciwnej. Przestrzegając zasady równości stron, sąd musi, o ile chodzi o powoływanie dowodów, przestrzegać również zasady kontradyktoryjności, stosownie do której strona może m.in. powoływać dowody i wypowiadać się co do dowodów powołanych przez przeciwnika (art. 210§1 kpc). Sąd powinien zatem przede wszystkim dbać o to, aby każda ze stron taką możliwość uzyskała. Działanie przez sąd z urzędu nie może prowadzić do zastępowania strony w spełnieniu jej obowiązków i może mieć miejsce tylko w szczególnie wyjątkowych sytuacjach. Sąd nie dopatrzył się podstaw do uznania za taką sytuacji stron w niniejszej sprawie.

W tym miejscu godzi się podkreślić, iż pozwany w dniu 11.02.2014r. dokonał zapłaty kwoty 462,72zł, tym samym zaspokoił należność powoda.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w sentencji.