Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W (...)

Dnia 10 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny:

w składzie:

Przewodniczący : SSR Anna Ogińska-Łągiewka

Protokolant: Alicja Kicka

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

przeciwko J. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z siedzibą w W. kwotę 6.703,17 ( sześć tysięcy siedemset trzy 17/100 ) złote wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 czerwca 2010 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z siedzibą w W. kwotę 1.467,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

Sygn. akt I C 2918/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7.08.2013 r. powód Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. wniosła przeciwko J. S. o zapłatę kwoty 6.703, 17 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11.06.2010 r. do dnia zapłaty, a także o zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzona kwota wynika z zawartej pomiędzy stronami umowy poręczenia kredytu studenckiego. Z uwagi na niespłacenie rat kredytu przez pozwanego powód uiścił na rzecz banku kwotę 6.703, 17 zł. Pomimo kierowanych wezwań do zapłaty kwota ta nie została na rzecz powoda zwrócona (pozew – k. 2-6).

Nakazem zapłaty z dnia 27.09.2013 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie nakazał pozwanemu, aby zapłacił na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11.06.2010 r., a także kwotę 1.262, 50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zapłaty, bądź aby w tym terminie wniósł do Sądu sprzeciw (nakaz zapłaty - k. 66).

W sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty pozwany zaskarżył ww. nakaz w całości. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że zawarł z Bankiem (...) S.A. w W. umowę o kredyt studencki, która z uwagi na brak spłat została mu w dniu 5.06.2009 r. wypowiedziana. Wskazał jednak, że z uwagi na upływ czasu zobowiązanie powoda uległo przedawnieniu (sprzeciw – k.69-70).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27.02.2006 r. pomiędzy J. S., a Bankiem (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarta została umowa o kredyt studencki nr (...). Zgodnie z § 3 umowy wysokość kredytu stanowiła sumę wypłat rat kredytu, których wysokość jest corocznie określana w formie rozporządzenia przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w porozumieniu z Ministrem Finansów. W dniu podpisania umowy wysokość miesięcznej raty kredytu wynosiła 600 zł (§ 4 umowy). W § 14 umowy przewidziano, że prawne zabezpieczenie spłaty udzielonego kredytu wraz z należnymi odsetkami stanowić będzie weksel własny in blanco z wystawienia kredytobiorcy z klauzulą „nie na zlecenie’ i poręczony przez M. i J. W.; poręczenie 80% kwoty wykorzystanego kredytu udzielone przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa; weksel własny in blanco na rzecz Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z klauzulą „bez protestu” wraz z deklaracją wekslową. Wypłata rat kredytu nastąpić miała po ustanowieniu zabezpieczenia spłaty kredytu w formie poręczenia przez (...) w wysokości 80 % kredytu (umowa – k. 7-10).

W dniu 1.03.2006 r. pomiędzy J. S. i Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w imieniu której występował Bank (...) S.A. z siedzibą w W., zawarta została umowa nr (...) o udzielenie poręczenia kredytu studenckiego. Kwota poręczenia została ustalona na 80 % wysokości kredytu studenckiego, tj. 12.000, 00 zł. W § 8 ust. 1 przedmiotowej umowy wnioskodawca zobowiązał się do zwrotu kwot wypłaconych Bankowi przez Agencję z tytułu poręczenia objętego umową wraz z odsetkami ustawowymi, za okres od dnia zaspokojenia roszczenia Banku do dnia całkowitego uregulowania należności Agencji (umowa poręczenia- k. 17; umowa o współpracy – k. 22-24).

W dniu 23.05.2006 r. pomiędzy Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z siedzibą w W., a Bankiem (...) S.A. w W. zawarta została umowa poręczenia nr 2/ (...)/06, mocą której Agencja udzieliła Bankowi (...) poręczenia spłaty kredytów wymienionych w załączniku nr 1 do umowy, do łącznej kwoty 8.651.400, 00 zł. W ww. załączniku do umowy jako kredytobiorca wskazany został m.in. J. S. (umowa – k. 11-16).

Wobec braku spłaty zaległych rat kredytu, Bank (...) S.A. pismem z dnia 1.06.2009 r. wypowiedział J. S. umowę o kredyt studencki z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia, wzywając go jednocześnie do spłaty zadłużenia na dzień 1.06.2009 r. w wysokości 1.456, 16 zł (k. 41).

Pismami z dnia 31.12.2009 r. oraz 16.03.2010 r. Bank (...) we W. wezwał Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. do zapłaty kwoty 6.703, 17 zł z tytułu poręczenia spłaty kredytu studenckiego w terminie 30 dni od daty doręczenia wezwania (wezwania do zapłaty – k. 43, 44).

W dniu 18.01.2010 r. (...) poinformowała J. S., iż została wezwana przez Bank do zapłaty kwoty 6.703, 17 zł, obejmującej zobowiązania wynikające z kredytu studenckiego wzywając jednocześnie kredytobiorcę do niezwłocznego uregulowania należności (k. 50).

W dniu 11.06.2010 r. poręczyciel uiścił na rzecz kredytodawcy kwotę 6.703, 17 zł (potwierdzenie przelewu – k. 57). W związku z powyższym pismem z dnia 23.06.2010 r. wezwał J. S. do zapłaty przedmiotowej kwoty, na podstawie § 8 umowy o udzielenie poręczenia z dnia 1.03.2006 r. (k. 58).

Wobec faktu, że powyższa kwota nie została przez J. S. uregulowana, Agencja (...) wystosowała do niego kolejne wezwanie, na kwotę 7.013, 53 wskazując, że na ww. kwotę składają się: kapitał w wysokości 6.703, 17 zł oraz odsetki - 310, 36 zł (wezwanie do zapłaty – k. 59).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dołączonych do akt sprawy i wskazanych wyżej dokumentów, których prawdziwość i wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu, a także nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo, jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W toku postępowania bezspornym pomiędzy stronami pozostawał fakt zawarcia przez pozwanego z Bankiem (...) S.A. umowy o kredyt studencki, jak również okoliczność, że z uwagi na brak spłaty rat tego kredytu przedmiotowa umowa została pozwanemu wypowiedziana. Pozwany w sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty nie kwestionował podstawy jak i wysokości swojego obowiązku. Wskazywał jedynie, że z uwagi na upływ czasu, jego zobowiązanie uległo przedawnieniu. Wobec powyższego w pierwszej kolejności należało odnieść się do zgłoszonego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia - gdyby został on bowiem podniesiony skutecznie, Sąd nie badałby już innych okoliczności sprawy.

Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Wskazane w art. 118 k.c. terminy mają charakter ogólny. Oznacza to, że znajdują one zastosowanie tylko wtedy, jeśli przepis szczególny nie wprowadza innego terminu przedawnienia. Należy przy tym zauważyć, że ustanowiony we wskazanym przepisie termin dziesięcioletni jest terminem maksymalnym w prawie cywilnym. Ustawodawca nie zróżnicował terminów przedawnienia w zależności od tego, z jakiego rodzaju stosunku cywilnoprawnego roszczenia wynikają. Nie wprowadził też minimalnego terminu przedawnienia. Trzyletni ogólny termin przedawnienia odnosi się do roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz roszczeń o świadczenia okresowe. Wskazać należy, że roszczenie o świadczenie okresowe musi charakteryzować się następującymi cechami: przedmiotem świadczenia muszą być pieniądze lub rzeczy oznaczone rodzajowo, w ramach jednego i tego samego stosunku prawnego dłużnik ma spełnić wiele świadczeń jednorazowych, spełnienie tych świadczeń następuje w określonych regularnych odstępach czasu, świadczenia te nie składają się na pewną z góry określoną całość. W przypadku zaś roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wskazać należy, że sam fakt, że roszczenie przysługuje przedsiębiorcy, nie jest jeszcze wystarczającym kryterium dla oceny, że jest ono związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Związek roszczenia z działalnością gospodarczą zwykle polega na tym, że roszczenie to łączy się z czynnościami prawnymi dokonywanymi w toku prowadzenia tej działalności.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu w niniejszej sprawie brak podstaw do zastosowania trzyletniego terminu przedawnienia. Powód w toku niniejszego postępowania dochodził roszczenia wynikającego z zawartej z pozwanym umowy poręczenia, mocą której pozwany zobowiązany był do zwrotu kwot wypłaconych Bankowi przez Agencję. Roszczenie to nie stanowiło zatem, ani roszczenia okresowego, ani roszczenia, które było związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Mając na uwadze powyższe w niniejszej sprawie zastosowanie znalazł dziesięcioletni termin wskazany w art. 118 k.c. - nieskuteczny okazał się zatem podnoszony przez pozwanego zarzut, iż dochodzone pozwem roszczenie uległo przedawnieniu.

Stosownie do art. 876 § 1 k.c. przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Wskazać należy, że poręczenie stanowi klasyczną, obok umowy gwarancyjnej czy weksla, postać zabezpieczenia typu osobistego, poprzez umocnienie pozycji prawnej wierzyciela, który może szukać zaspokojenia swojej wierzytelności także z majątku poręczyciela (A. S., Zabezpieczenia osobiste wierzytelności, S. 1997, s. 23). Podstawą powstania zabezpieczenia tego typu jest umowa, przez którą poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie, na wypadek gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

W niniejszej sprawie bezspornym pozostawało, że strony w dniu 1.03.2006 r. zawarły umowę o udzielenie poręczenia kredytu studenckiego. W § 8 ust. 1 tejże umowy J. S. zobowiązał się do zwrotu kwot wypłaconych Bankowi przez Agencję z tytułu poręczenia objętego umową wraz z odsetkami ustawowymi, za okres od dnia zaspokojenia roszczenia Banku do dnia całkowitego uregulowania należności Agencji. W sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty pozwany nie kwestionował przy tym, ani zasady swej odpowiedzialności (wskazał, że zawarł z Bankiem umowę, która z uwagi na brak spłaty została wypowiedziana), ani wysokości dochodzonego przez powoda żądania. Powód w toku postępowania wskazał nadto co składa się na dochodzoną pozwem kwotę (należność główna oraz odsetki). Wobec powyższego, z uwagi na uregulowanie przez powoda roszczenia Banku względem pozwanego, nie ulegało wątpliwości, że powodowi przysługiwało skuteczne roszczenie względem J. S..

Mając zatem na uwadze powyższe względy, wobec nieskutecznie podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia, powództwo w zakresie należności głównej zasługiwało na uwzględnienie. Sąd uwzględnił także żądanie odsetkowe strony powodowej wyrażone w pozwie. Żądanie to uzasadnione było dyspozycją przepisu art. 481 § 1 k.c., wedle którego wierzyciel może domagać się odsetek za okres opóźnienia w spełnieniu przez dłużnika świadczenia pieniężnego, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W niniejszej sprawie powód dochodził odsetek ustawowych od dnia 11.06.2010, tj. od dnia realizacji roszczenia na rzecz Banku. W umowie o udzielenie poręczenia kredytu studenckiego strony ustaliły, że pozwany zobowiązany jest do zapłaty odsetek ustawowych od dnia zaspokojenia roszczenia Banku do dnia całkowitego uregulowania należności wobec Agencji (§ 8 ust. 1 umowy). Nie ulegało zatem wątpliwości, iż w dniu 11.06.2010 r. pozwany pozostawał już w opóźnieniu ze spełnieniem należnego powodowi świadczenia.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. W niniejszej sprawie Sąd w całości uwzględnił powództwo, dlatego też to pozwany jest tą stroną procesu, która przegrała przedmiotową sprawę i w związku z tym obowiązana jest zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu. Warunkiem zasądzenia od strony przegrywającej na rzecz przeciwnika kosztów procesu jest zgłoszenie żądania, który w niniejszej sprawie został spełniony, albowiem pełnomocnik powoda w pozwie wniósł o zasądzenie kosztów procesu. Koszty poniesione w niniejszej sprawie przez powoda stanowiło wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 1.200, 00 złotych - § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłata od pełnomocnictwa procesowego w wysokości 17, 00 zł, a także opłata sądowa od pozwu w kwocie 250, 00 zł.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie 2 wyroku.