Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Dominika Romanowska

Protokolant : Robert Purchalak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa T. A.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda T. A. kwotę 44.674,30 zł (czterdzieści cztery tysiące sześćset siedemdziesiąt cztery złote trzydzieści groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lutego 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  umarza postępowanie co do kwoty 1.117,29 zł;

III.  oddala dalej idące powództwo;

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 10.910,06 zł tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód, T. A., wniósł w dniu 27 lutego 2013 r. pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 134.671,65 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15 lutego (...). do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 3.617 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że jest właścicielem samochodu marki M. (...) nr rej. (...), rocznik 2010. W dniu 31 grudnia 2012 r. jego samochód uczestniczył w kolizji, której sprawca posiadał ubezpieczenie w zakresie OC wykupione w (...) S.A. Powód wskazał, że w wyniku kolizji jego samochód został uszkodzony, a strona pozwana wartość szkody ustaliła na kwotę 80.751,68 zł. Jak podał T. A., pozwany ubezpieczyciel pomimo upływu terminu postępowania likwidacyjnego, kwoty tej nie wypłacił. W przekonaniu powoda kwota wypłacona przez (...) S.A. była zaniżona, wobec czego zlecił on rzeczoznawcy samochodowemu ustalenie kosztów naprawy samochodu. Z opinii prywatnej wynika, iż koszt ten wyniesie 127.193,25 zł. Koszt sporządzenia opinii wyniósł 615 zł, której również powód w ramach powództwa się domaga. Dalej powód podał, że prowadzi działalność gospodarczą, w której samochód jest mu niezbędny, wobec czego – jak wskazał – był zmuszony do wynajęcia innego samochodu. Koszt wynajęcia wyniósł 6.863,40 zł. Powód wskazał, że wezwał ubezpieczyciela do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem, na którą składają się koszt naprawy samochodu wyliczony przez rzeczoznawcę, koszt sporządzenia opinii oraz koszt wynajmu samochodu, jednakże bezskutecznie.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, (...) S.A., wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu przyznała, że co do zasady ponosi odpowiedzialność za skutki wynikłe ze zdarzenia z dnia 31 grudnia 2013 r., wskutek którego uszkodzeniu uległ samochód powoda. Strona pozwana podała, że łączne odszkodowanie przyznane powodowi za uszkodzenie pojazdu i koszty wynajmu samochodu zastępczego zostało ustalone na kwotę 84.440,43 zł. Z kwoty tej – jak podał ubezpieczyciel – potrącono kwotę 1.265 zł tytułem składki za inne umowy ubezpieczeniowe łączące powoda z pozwanym. Łącznie strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 83.175,43 zł z tytułu kosztów naprawy pojazdu i kosztów wynajmu samochodu. Pozwany ubezpieczyciel wskazał, że kwota odszkodowania odpowiada kosztom naprawy wyliczonym według przeciętnych cen części zamiennych i robocizny niezbędnych dla dokonania naprawy. (...) S.A. podała również, że nie kwestionuje zasadności żądania zwrotu kosztów wynajmu samochodu, niemniej w jej ocenie żądany przez powoda koszt wynajmu jest zawyżony. Strona pozwana podniosła, że dokonując analizy porównawczej cen wynajmu pojazdów w firmach świadczących tego typu usługi na terenie W. przy długoterminowym wynajmie, przekraczającym 1 miesiąc, koszt ten wyniesie ok. 3.688,77 zł. (...) S.A. zakwestionowała natomiast zasadność zwrotu kosztów opinii prywatnej sporządzonej na zlecenie powoda, jako nie pozostających w związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 31 grudnia 2012 r., a nadto jako nie mieszczących się w granicach odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego dotyczących zwrotu kosztów związanych z naprawieniem szkody.

W dniu 01 sierpnia 2013 r. powód cofnął pozew co do kwoty 83.175,43 zł w związku z uiszczeniem odszkodowania w tej wysokości przez stronę pozwaną już w toku procesu. Postanowieniem z dnia 01 sierpnia 2013 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu umorzył postępowanie co do kwoty 83.175,43 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 grudnia 2012 r. samochód osobowy powoda, marki M. (...) o nr rej. (...) został uszkodzony w wyniku kolizji. Sprawcą wypadku był właściciel samochodu osobowego marki V. (...), który w dacie kolizji był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej zawartą z (...) S.A. na okres od dnia 14 września 2012 r. do dnia 13 września 2013 r. Za skutki wynikłe ze zdarzenia odpowiedzialność ponosi strona pozwana, (...) S.A.

Bezsporne, nadto akta szkodowe (...) S.A.

W wyniku postępowania likwidacyjnego strona pozwana ustaliła wartość rynkową pojazdu powoda na kwotę 145.400 zł, natomiast wysokość szkody na kwotę 84.440,43 zł. Na odszkodowanie składały się koszty naprawy w kwocie 80.751,66 zł oraz koszty wynajmu samochodu zastępczego w kwocie 3.688,77 zł. Do kalkulacji kosztów naprawy samochodu osobowego powoda strona pozwana przyjęła średnie ceny rynkowe części zamiennych i usług naprawczych na datę szkody. Dokonano korekty przy ustalaniu odszkodowania przyjmując ubytek 30% na oponach przednich Ostatecznie pozwany ubezpieczyciel na podstawie decyzji z dnia 05 marca 2013 r. wypłacił powodowi kwotę 83.175, 43 zł, pomniejszając przyznane odszkodowanie o składkę należną od powoda na podstawie łączących strony innych umów ubezpieczeniowych.

Dowód:

- akta szkodowe (...) S.A.

Powód zlecił wycenę wartości pojazdu nieuszkodzonego według stanu sprzed kolizji oraz wycenę kosztów naprawy uszkodzeń samochodu wybranemu rzeczoznawcy. Wartość brutto pojazdu sprzed kolizji została ustalona na kwot 174.500 zł. Koszt naprawy samochodu osobowego powoda, marki M. (...), rocznik 2010, przy przyjęciu cen części oryginalnych oszacowano na kwotę 127.193,25 zł. Za wykonanie opinii powód uiścił opłatę w wysokości 615 zł.

Dowód:

- opinia prywatna sporządzona na zlecenie powoda wraz z dokumentacją fotograficzną k. 10-59

- faktura VAT na kwotę 615 zł k. 5

Koszt naprawy samochodu osobowego powoda marki M. (...) przeprowadzonej z zastosowaniem części oryginalnych producenta samochodu, z uwzględnieniem zużycia eksploatacyjnego opon PP i PL (potrącenie cen w wysokości 30%), potrącenia lakierniczego w wysokości 25% i przy przyjęciu cen części w dacie szkody, tj. na styczeń 2013 r., ustalono na kwotę 126.075,96 zł.

Dowód:

- opinia biegłego rzeczoznawcy samochodowego dr. inż. K. M. k. 119-133

Powód, T. A., w związku z niemożnością korzystania z własnego samochodu, zmuszony był do wynajęcia auta zastępczego. Koszt wynajmu samochodu S. (...), rok produkcji 2011, za okres 31 dni wyniósł 6.863,40 zł.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 31 grudnia 2012 r. k. 6-7

- faktura VAT nr (...) k. 8

Koszt wynajmu samochodu marki S. (...) w okresie od 31 grudnia 2012 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. wynosił średnio 3.025 zł - 3.689 zł.

Dowód:

- informacje z firm zajmujących się wynajmem samochodów osobowych k. 104,107

Mając na względzie powyższe, Sąd zważył:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady, natomiast co do wysokości – w przeważającej części.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach szkodowych (...) S.A. z postępowania likwidacyjnego, w oparciu o opinię biegłego rzeczoznawcy, w tym także opinię prywatną sporządzona na zlecenie powoda, umowę najmu samochodu zastępczego, informacje udzielone przez firmy świadczące usługi wynajmu samochodu. Pomiędzy stronami poza sporem była odpowiedzialność ubezpieczyciela za skutki wypadku, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy powoda marki M. (...).

Zgodnie z treścią art. 822§1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. W niniejszej sprawie właściciel pojazdu kierowanego przez sprawcę wypadku zawarł w dniu 14 września 2012 r. z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC) na okres od 14 września 2012 r. do dnia 13 września 2013 r. Umowa ta obowiązywała więc w dacie wypadku komunikacyjnego z 31 grudnia 2012 r., a wynikająca z niej odpowiedzialność pozwanej za skutki tego wypadku była pomiędzy stronami bezsporna. Sporna natomiast była wysokość należnego powodowi odszkodowania.

Szkoda, która powstaje wskutek wypadku komunikacyjnego, podlega naprawieniu według zasad określonych w art. 363 § 2 kc. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać (vide: uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r., sygn. akt III CZP 68/01 oraz orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1988 r., sygn. akt I CR 151/88, niepubl.).

Zgodnie z art. 363 § 1 kc naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Zasada pełnego odszkodowania wskazuje zatem, że poszkodowany może żądać przywrócenia swego majątku do stanu poprzedniego, a zatem wyrównania wszelkich poniesionych w nim szkód. Z zasady wyrażonej w art. 363 § 1 kc wynika, że w razie uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej.

Efekt pełnej kompensaty szkody – naprawienia pojazdu, uzyskuje się, gdy pojazd doprowadzony zostaje do stanu używalności sprzed wypadku, do stanu technicznego i wartości istniejącej przed uszkodzeniem. Przed wszystkim należy zauważyć, że chodzi o przywrócenie do stanu sprzed wyrządzenia szkody pojazdu jako całości. Przywrócenie do stanu poprzedniego oznacza wobec tego, że pojazd ma być sprawny technicznie i zapewnić poszkodowanemu komfort jazdy, a także bezpieczeństwo jazdy, w takim stopniu jak przed zdarzeniem. Konieczność wymiany uszkodzonej części stanowi niewątpliwie normalne następstwo działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, jeżeli nie da się jej naprawić w taki sposób, aby przywrócić ją do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę, musi zostać zastąpiona inną.

Koszt naprawy samochodu powoda marki M. (...) rocznik 2010 przy użyciu części oryginalnych, nakierowany na przywrócenie stanu poprzedniego sprzed kolizji z dnia 31 grudnia 2012 r. wynosił 126.075,96 zł. Tylko taka forma naprawy zapewniała przywrócenie pojazdowi stanu z okresu przed wypadkiem, co byłoby niemożliwe do osiągnięcia przy zastosowaniu nieoryginalnych części. Biorąc również pod uwagę dobrą markę pojazdu oraz to, że samochód ten wyprodukowano w 2010 r., a więc w chwili wypadku miał 2 lata, uznać należy, iż osiągnięcie efektu przywrócenia stanu pojazdu sprzed wypadku może nastąpić tylko przy użyciu części oryginalnych. Wartość samochodu sprzed kolizji wynosiła 174.500 zł. Koszty naprawy nie przekroczyły zatem wartości pojazdu.

Sąd wartość kosztów naprawy ustalił w oparciu o opinię biegłego rzeczoznawcy samochodowego dr. inż. K. M.. W ocenie Sądu, opinia ta jest rzetelna, dokładna oraz sporządzona przez osobę posiadającą ku temu odpowiednią wiedzę i kwalifikacje. Biegły należycie umotywował swoje stanowisko. Nadto żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego. Wedle opinii rzeczoznawcy samochodowego odszkodowanie przyznane przez pozwanego ubezpieczyciela zostało niezasadnie zaniżone, nie uwzględnia całkowitych, uzasadnionych kosztów naprawy samochodu, zgodnych z technologią producenta. Pozwany ubezpieczyciel przyjął bowiem zarówno naprawę za pomocą części zamiennych, jak również niezasadnie obniżył ich ceny o 30% (tzw. potrącenie amortyzacyjne). Sąd w całości podziela opinię biegłego i wnioski z niej płynące. W przekonaniu Sądu tylko naprawa przeprowadzona w oparciu o oryginalne części pozwoli na przywrócenie stanu samochodu sprzed wypadku, nadto jest pod względem technicznym i ekonomicznym uzasadniona.

Należne zatem powodowi odszkodowanie z tytułu przywrócenia samochodu do stanu sprzed wypadku winno wynieść zatem 126.075,96 zł. Ubezpieczyciel już w toku procesu wypłacił powodowi odszkodowanie obejmujące koszty naprawy w wysokości 80.751,66 zł.

Spornym natomiast między stronami było czy w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę, czyli kolizją komunikacyjną, było poniesienie przez powoda kosztów sporządzenia ekspertyzy dotyczącej wysokości kosztów naprawy pojazdu przez rzeczoznawcę. Zdaniem Sądu zasadnym jest, aby strona pozwana poniosła koszt sporządzenia prywatnej opinii, wykonanej na zlecenie powoda, a dotyczącej wyceny naprawy uszkodzonego pojazdu. Pogląd ten Sąd opiera na istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy kolizją, a sporządzeniem opinii. Bez wątpienia gdyby nie zdarzenie wywołujące szkodę nie byłoby potrzeby, aby powód zlecił wykonanie przedmiotowej ekspertyzy. W świetle wskazanych okoliczności na rzecz powoda należało zasądzić kwotę 615 zł tytułem poniesionych kosztów sporządzenia opinii rzeczoznawcy samochodowego, która to kwota była niezbędna do dochodzenia praw przez powoda i okazała się zbieżna z opinią wydaną przez biegłego sądowego.

Sąd zatem za zasadne uznał żądanie pozwu co do kwoty 126.690,96 zł (kwota 126.075,96 zł stanowiąca wartość napraw ustalona niekwestionowaną opinią biegłego oraz koszty opinii prywatnej), wobec jednak cofnięcia pozwu co do kwoty wypłaconej przez pozwanego ubezpieczyciela w wysokości 83.175,43 zł już w toku procesu i po obniżeniu należnego odszkodowania o wysokość składki w wysokości 1.265 zł, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 44.674,30 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15 lutego 2013 r. do dnia zapłaty, o czym orzekł w punkcie I.

Sąd w punkcie II. umorzył postępowanie co do kwoty 1.117,29 zł, bowiem powód cofnął pozew w tym zakresie po zapoznaniu się z opinią biegłego. Wskazana wartość o tyle obniżała koszty naprawy w porównaniu z opinią biegłego wykonaną na zlecenie powoda.

Sąd za niezasadne uznał żądanie w zakresie dotyczącym kosztów wynajmu samochodu zastępczego ponad już kwotę wypłaconą przez ubezpieczyciela. Sama konieczność wynajęcia samochodu niezbędnego powodowi do prowadzenia działalności na czas naprawy jego własnego samochodu pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, za które odpowiedzialność ponosi ubezpieczyciel. Powód z tytułu zawartej umowy najmu samochodu uiścił za okres 31 dni kwotę 6.863,40 zł i takiej też kwoty domagał się od strony pozwanej. Natomiast jak wynika z informacji nadesłanych do Sądu, które Sąd uznał za miarodajne dla ustalenia należnych z tytułu tej usługi kosztów, kwota średnia wynajmu pojazdu osobowego marki S. (...) (będącej w użytkowaniu powoda przez okres naprawy jego samochodu) wynosił od 3.025 zł do 3.689 zł. Zatem kwota wypłacona powodowi przez stronę pozwaną z tego tytułu w wysokości 3.688,77 zł była adekwatna do cen rynkowych za tę usługę. W tym zakresie Sąd powództwo oddalił, co znalazło swój wyraz w punkcie III. sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach zawarte w punkcie IV. Sąd oparł o treść art. 100 kpc. Powód wygrał proces w 94%. Wobec tego, że poniósł koszty w wysokości 11.837,32 zł (na które składały się opłata sądowa od pozwu, koszty opinii biegłego oraz koszty zastępstwa procesowego), należy mu się zwrot w wysokości 10.910,06 zł. Taką też kwotę Sąd zasądził od (...) S.A. na jego rzecz z tytułu zwrotu kosztów postępowania.