Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 grudnia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant : Anna Włodarczak

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2013 roku w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa E. Ł.

przeciwko Towarzystwu (...) SA z siedzibą w

W.

o zapłatę

I zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...)

SA z siedzibą w W. na rzecz powódki E. Ł. kwotę 30.000 zł

(trzydzieści tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 marca

2012 roku do dnia zapłaty;

II dalej idące powództwo oddala;

III zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...)

SA z siedzibą w W. na rzecz powódki E. Ł. kwotę 6668 zł

tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IC 889/12

UZASADNIENIE

Powódka E. Ł. domagała się zasądzenia od Towarzystwa (...)
i (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 25.000,00 zł wraz
z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 marca 2012 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia zgodnie z przepisem art. 445§1 k.c. oraz kwoty 2.016,00 zł wraz
z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 marca 2012 roku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów opieki zgodnie z przepisem art. 444§1 k.c. Nadto powódka wniosła
o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości. 4800,00 zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa
w wysokości 17,00 zł, ewentualnie zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania wg spisu kosztów, który zostanie przedłożony na rozprawie.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 14 listopada 2011 roku
w Ś. uległa wypadkowi w czasie korzystania z komunikacji miejskiej, tj. w wyniku gwałtowanego szarpnięcia pojazdu, a to autobusu linii 50 kierowanego przez S. K. (1), straciła równowagę i w wyniku upadku doznała wieloodłamowego złamania głowy, guzka większego, szyjki kości ramieniowej prawej z przemieszczeniem odłamów oraz przedniego zwichnięcia kości ramieniowej prawej. W dacie zdarzenia pojazd sprawcy posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych
u pozwanej. Powódka zgłosiła szkodę pozwanemu wnosząc o wypłatę 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 2.016,00 zł tytułem kosztów opieki osób trzecich, jednakże pozwana odmówiła wypłaty należności uzasadniając to brakiem dowodów na potwierdzenie okoliczności zdarzenia, w wyniku którego powódka doznała obrażeń.

Powódka podniosła, iż okoliczności zdarzenia, jak i brak jakiejkolwiek winy po stronie powódki nie mogą budzić żadnych wątpliwości. Uzasadniając wysokość dochodzonego roszczenia powódka wskazała, iż doznane w wyniku zdarzenia obrażenia ciała spowodowały konieczność podjęcia leczenia operacyjnego, powodowały dolegliwości bólowe i silnym natężeniu. Po wyjściu ze szpitala powódka przez długi czas nie była w stanie samodzielnie wykonywać najprostszych czynności życia codziennego, przez co konieczna stała się opieka osoby trzeciej. Przez okres 6 tygodni powódka potrzebowała opieki
w wymiarze 6 godzin dziennie (42 dni x 6h/dziennie x 8,00 zł/h = 2.016,00 zł). Powódka zaznaczyła, że prawdopodobnie nie odzyska pełnej sprawności ramienia. W dalszym ciągu pozostaje w leczeniu. W przyszłości czeka ją kolejna operacja w celu zastosowania endoprotezy stawu barkowego. Nadmieniła także, że z powodu zaburzeń emocjonalnych skierowana została do poradni psychologicznej.

W zakresie żądania zasądzenia od pozwanej odsetek od dnia 28 marca 2012 roku powódka wskazała, iż podyktowane jest faktem wydania przez pozwaną w dniu
27 marca 2012 roku decyzji odmownej kończącej proces likwidacji szkody powódki .

W odpowiedzi na pozew (k. 14 i n.) pozwana Towarzystwo (...)
i (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa
w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, że powódka nie wykazała, by do wskazanego zdarzenia doszło wskutek nieprawidłowego prowadzenia autobusu przez kierującego pracownika ubezpieczonego Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) w Ś.,
a to S. K. (2), a w konsekwencji, że pozwana ponosi odpowiedzialność
za szkodę. Z oświadczenia kierowcy wynika bowiem, iż podczas wskazanego kursu autobusu nie miało miejsca ostre hamowanie, które miało doprowadzić do upadku powódki.
Nadto pozwana wskazała, iż nawet gdyby uznać, z uwagi na odniesiony przez powódkę uszczerbek na zdrowiu, roszczenie o zadośćuczynienie za słuszne co do zasady,
to z ostrożności procesowej kwestionuje wysokość dochodzonej kwoty zadośćuczynienia jako wygórowaną. W zakresie żądania zwrotu kosztów opieki osób trzecich pozwana wskazała,
iż żądanie to uważa za nie udowodnione tak co do zasady (konieczności pomocy),
jak i okresu, wymiaru oraz kosztu. Powódka nie przestawiła też dowodu, by w związku z tym poniosła uszczerbek majątkowy. Pozwana podała ponadto, że nieuzasadnione ani nakładem pracy, ani skomplikowanym charakterem sprawy jest żądanie w zakresie wielokrotności stawki minimalnej kosztów zastępstwa procesowego pełnomocnika powódki.

W piśmie procesowym z dnia 20 sierpnia 2013 roku (k. 90 i n.) wniesionym do tut. Sądu w dniu 23 sierpnia 2013 roku (data stempla pocztowego) powódka rozszerzyła kwotę dochodzoną pozwem o dalsze 47.000,00 zł, tj. wniosła o zasądzenie od pozwanej kwoty łącznie 74.016,00 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi: od kwot 25.000,00 zł i 2.016,00 zł od dnia 28 marca 2012 roku do dnia zapłaty i od kwoty 47.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia od dnia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powódka podała, że dopiero po zapoznaniu się ze sporządzoną na potrzeby niniejszego postępowania opinią biegłego specjalisty, który orzekł 30% uszczerbku na zdrowiu, uzyskała ona pełną wiedzę o swoim stanie zdrowia, co uczyniło koniecznym i uzasadnionym zmodyfikowanie powództwa na tym etapie postępowania.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w rozszerzonym zakresie (k. 127 i n.) wskazując, iż z treści pisma powódki wynika, iż jedynym powodem rozszerzenia żądania jest wysokość ustalonego przez lekarza biegłego uszczerbku na zdrowiu powódki podczas gdy
w świetle poglądów judykatury każdy przypadek szkody winien być rozpatrywany indywidualnie stosownie do okoliczności danej sprawy, a wysokość uszczerbku na zdrowiu nie może być jedyną przesłanką braną pod uwagę przy ustalaniu należnego zadośćuczynienia. Pozwana podniosła, iż stan zdrowia powódki od daty wytoczenia powództwa nie uległ diametralnemu pogorszeniu, co uzasadniałoby tak radykalną zmianę powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Usługi komunikacji miejskiej w Ś. świadczy Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś..

W dniu 14 listopada 2011 roku na linii nr 50 kursował należący do w/w firmy marki J. (...) o nr rej. (...), a kierował nim pracownik wymienionej firmy
– S. K. (1).

W wymienionej dacie powyższy pojazd posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej.

bezsporne

Powódka E. Ł. (ur. (...)) zamieszkała w Ś. przy ulicy (...) od około 40 lat korzysta z usług komunikacji miejskiej.

W dniu 14 listopada 2011 roku około godziny 12:20 powódka, z zamiarem udania się do domu, wsiadła na przystanku przy ulicy (...) zlokalizowanym niedaleko dworca PKP Ś. P. do autobusu linii nr (...) jadącego w kierunku ulicy (...). Miała przy sobie jedynie przewieszoną na lewej ręce torebkę.

Po wejściu do autobusu powódka podeszła do kasownika, by odbić w nim bilet przejazdu. Po skasowaniu biletu, z uwagi na to, że siedzenia przy kasowniku, jak i po jego lewej stronie oraz na przedzie autobusu były zajęte, udała się na tyły autobusu, by tam zająć miejsce siedzące. W chwili, gdy przechodziła, kierowca ruszył dosyć brawurowo,
co wymusiło na powódce uchwycenie lewą ręką oparcia jednego z siedzeń, jednakże
w pewnym momencie pojazdem tak szarpnęło, że mimo, iż tym razem uchwyciła górną część oparcia siedzenia także prawą ręką, nie zdołała utrzymać na oparciach tychże siedzeń rąk. Utraciła równowagę ciała i upadła na podłogę autobusu uderzając przy tym prawą częścią ciała o siedzenia pojazdu. Na moment utraciła przytomność. Po jej odzyskaniu, chcąc się podnieść, próbowała chwycić oburącz nóżek od siedzeń autobusowych. Nie mogąc wstać próbowała wołać o pomoc, jednak pasażerowie siedzieli do niej plecami i nikt jej nie słyszał. Gdy w końcu udało się jej wstać zorientowała się, że autobus dojechał na ostatni przystanek zlokalizowany przy ulicy (...). Poprosiła wówczas wysiadającą z autobusu pasażerkę, by zgłosiła kierowcy, że upadła i potrzebuje pomocy.

Kierowca autobusu S. K. (1) zapytał powódkę, czy ma wezwać pogotowie, a gdy ta potwierdziła, nawiązał połączenie radiowe z dyspozytorem
i poinformował go o tym, że pasażerka zgłosiła mu, że uderzyła się o siedzenie i boli ją ręka. Dyspozytor wezwał na miejsce zdarzenia karetkę pogotowia. W związku z tym, że S. K. (1) pozostał z powódką do czasu przyjazdu pogotowia ratunkowego kurs został przerwany, a do jego kontynuowania podstawiony został autobus zastępczy.

Karetka pogotowia odwiozła powódkę do (...) Szpitala (...) w Ś. na Oddział (...) Urazowo-Ortopedycznej.

Zdarzenie z dnia 14 listopada 2011 roku odnotowane zostało w raporcie dyspozytora.

dowód:

akta szkody nr (...), w szczególności:

notatka służbowa z dnia 14 listopada 2011 roku sporządzona przez Kierownika D. P. S. B. (1)

oświadczenie S. K. (1) z dnia 14 grudnia 2011 roku

karta kolizji/wypadku Nr 46 z dnia 14 listopada 2011

pismo powódki z dnia 14 grudnia 2011 roku do Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. i odpowiedź
tegoż z dnia 14 grudnia 2011 roku

karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego z dnia 14 listopada 2011 roku wraz z kartą medycznych czynności ratunkowych

karta informacyjna leczenia szpitalnego (...) Szpitala (...) w Ś. z dnia 18 listopada 2011 roku

– akta szkody w załączeniu

częściowo zeznania świadka S. K. (2) – k. 40v.-41

częściowo zeznania świadka S. B. (1) – k . 135-136

zeznania świadka W. Ł. – k. 134-135

przesłuchanie powódki E. Ł. – k. 41v.-42v.

W okresie od 14 do 18 listopada 2011 roku powódka przebywała w SPZOZ Regionalnym Szpitalu (...) w Ś. na Oddziale (...) Urazowo-Ortopedycznej z rozpoznaniem wieloodłamowego złamania głowy, guzka większego, szyjki kości ramieniowej prawej z przemieszczeniem odłamów oraz przedniego zwichnięcia głowy kości ramieniowej prawej doznanych w autobusie podczas jazdy.

W czasie pobytu w/w szpitalu u powódki w dniu 15 listopada 2011 roku wykonano otwartą repozycję zwichnięcia głowy kości ramieniowej prawej i wieloodłamowego złamania głowy, szyjki i guzka większego kości ramieniowej prawej ze stabilizacją złamań za pomocą dwóch drutów K.. Po zabiegu kończynę górną prawą powódki unieruchomiono
w miękkim opatrunku D., a następnie w ortezie barku i ramienia. Do domu powódka wypisana została z zaleceniem m. in. utrzymania unieruchomienia ramienia prawego
w stabilizatorze barku i ramienia przez okres 6 tygodni od zabiegu operacyjnego, a po tym czasie wykonania radiogramów złamań, usunięcia drutów K. i ćwiczeń usprawniających. Nadto zalecono stosowanie leków w razie bólu oraz dalsze leczenie
i kontrolę w warunkach ambulatoryjnych.

dowód:

akta szkody nr (...), w szczególności:

historia choroby wraz z kartą informacyjną leczenia szpitalnego (...) Szpitala (...) w Ś. z dnia 18 listopada 2011 roku

– akta szkody w załączeniu

przesłuchanie powódki E. Ł. – k. 41v.-42v.

W dniu 9 stycznia 2012 roku powódka, ze względu na brak pełnej sprawności złamanej kończyny, została skierowana do Poradni (...) Urazowo-Ortopedycznej O.-RehabilitacyjnegoSzpitala Klinicznego w P. celem przeprowadzenia kwalifikacji do ewentualnego zabiegu endoprotezoplastyki stawu barkowego. Tego samego dnia wpisana została na listę osób oczekujących na ten zabieg, zaś termin wykonania świadczenia określono za około 6 lat.

dowód:

akta szkody nr (...), w szczególności:

skierowanie do Kliniki (...) z dnia 9 stycznia 2012 roku

zaświadczenie z dnia 9 stycznia 2012 roku

– akta szkody w załączeniu

przesłuchanie powódki E. Ł. – k. 41v.-42v.

Do dnia 23 stycznia 2012 roku, kiedy to nastąpiło usunięcie zespolenia – drutów, powódka unieruchomione miała ramię prawe w stabilizatorze barku i ramienia.

Powódka mieszka z mężem – emerytem. Od chwili wypadku do dnia dzisiejszego pomaga on powódce we wszystkich czynnościach życia dnia codziennego, w tym związanych z higieną osobistą i toaletą, ubieraniem, przyrządzaniem posiłków, czynnościach domowych
jak np. sprzątanie (mycie podłóg, wieszanie firan, przebieranie pościeli), robienie zakupów.

Powódka do dzisiaj odczuwa ból ręki, śpi niekomfortowo. Wymaga stałego usprawniania ręki prawej. Codziennie musi wykonywać specjalne ćwiczenia. Wymaga kontrolnych wizyt lekarskich i stałej rehabilitacji.

Od czasu wypadku powódka ani razu nie jechała autobusem

dowód:

zeznania świadka W. Ł. – k. 134-135

przesłuchanie powódki E. Ł. – k. 41v.-42v.

Pismem z dnia 28 lutego 2012 roku działające w imieniu powódki (...) S.A. z siedzibą w L. zgłosiło pozwanej szkodę wnosząc
o wypłatę na rzecz powódki kwoty 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 2.016,00 zł tytułem kosztów opieki osób trzecich.

Pozwana odmówiła wypłaty w/w kwot, wyrażając ostatecznie swoje stanowisko
w decyzji z dnia 27 marca 2012 roku.

dowód:

akta szkody nr (...), w szczególności:

pismo (...) Centrum (...) z dnia 28 lutego 2012 roku do pozwanej

odpowiedź pozwanej z dnia 24 lutego 2012 roku

– akta szkody w załączeniu

Na skutek zdarzenia z dnia 14 listopada 2011 roku powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 30%.

dowód:

opinia z dnia 16 czerwca 2013 roku sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii lek. med. R. B. – k. 83-84

Ustaleń stanu faktycznego sąd dokonał o zgromadzony i powołany wyżej materiał dowodowy. Świadkowi S. K. i S. B. sąd dał wiarę w zakresie, który pokrywał się z pozostałymi dowodami, w tym potwierdzeniem okoliczności zdarzenia przez Prezesa Zarządu MPK W. K. w dniu 14 grudnia 2011 roku, oraz w opisie przyjętym przez dyspozytora. Ponadto, zdaniem sądu, data na oświadczeniu S. K.- 14XII 2011, nie jest oczywistą omyłką, a skutkiem pisma powódki z dnia 14 grudnia 2011 roku i przeprowadzonego dopiero wówczas postępowania wyjaśniającego. Co do dowodu z opinii biegłego – sąd dał tejże opinii wiarę albowiem stanowiła ona wnikliwą i rzetelną analizę stanu zdrowia powódki przekonująco uzasadnioną. Oddalił natomiast sąd wniosek o opinię uzupełniającą skoro powódka wskazała, iż z uwagi na wiek i zbyt duże w jej pojęciu ryzyko operacji usprawniającej kończynę , nie zamierza się jej poddawać przynajmniej w najbliższym czasie. Natomiast zawarte w opinii biegłego rokowanie co do perspektyw na poprawę stanu zdrowia powódki, gdyby operacji się poddała, miało wpływ na obniżenie żądanej ostatecznie pozwem kwoty.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu .

Rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie oparto na przepisach Ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz. U. z dnia 18 maja 1964 roku, Nr 16, poz. 93
z późn. zm.) oraz przepisach Ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – dalej Ustawy o ubezpieczeniach OC (tekst jednolity
- Dz. U. z 2013 roku, poz. 392).

Zgodnie z przepisem art. 822§1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność
za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Stosownie natomiast do treści przepisu art. 35 Ustawy o ubezpieczeniach OC, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę
w związku z ruchem tego pojazdu. W myśl natomiast przepisu art. 34 ust. 1 powołanej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania
za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, która w przypadku szkód na osobie nie może być niższa,
niż równowartość w złotych: 5.000,00 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych – ustalana przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego
w dniu wyrządzenia szkody (przepis art. 36 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy).

Z kolei treść przepisu art. 444§1 k.c. stanowi, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. W wypadkach przewidzianych
w przepisie art. 444 k.c. Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (przepis art. 445§1 k.c.).

W wyniku krytycznego zdarzenia powódka doznała uszkodzenia ciała, jakim jest
w rozumieniu przepisów art. 444§1 i 445§1 k.c. „ (…) takie oddziaływanie na ciało ludzkie, które pozostawia na nim wyraźny ślad będący wynikiem naruszenia tkanek organizmu, bez względu na to czy chodzi o uszkodzenie jedynie powierzchowne czy też uszkodzenie poważne np. powiązane ze złamaniem kości, uszkodzeniem mięśni itp.” oraz rozstroju zdrowia jakim w rozumieniu wskazanych przepisów jest „ (…) takie oddziałanie na organizm ludzki, które pociąga za sobą zakłócenie jego funkcji. Czas trwania skutków nie ma znaczenia.” (tak wyrok SN z dnia 12 marca 1975 roku, sygn. II CR 18/75,
LEX nr 7669).

Z zeznań powódki, zgromadzonej w aktach szkody dokumentacji medycznej powódki oraz opinii biegłego sądowego R. B. jasno wynika, że na skutek wypadku
z dnia 14 listopada 2011 roku powódka doznała wieloodłamowego złamania głowy, guzka większego, szyjki kości ramieniowej prawej z przemieszczeniem odłamów oraz przedniego zwichnięcia głowy kości ramieniowej prawej. Z uwagi na całkowite zniszczenie stawu barkowego powstała znaczna dysfunkcja prawej kończyny górnej powódki. Nie jest ona w stanie wykonać jakichkolwiek czynności wymagających uniesienia kończyny – przy odwodzeniu, zginaniu nie uzyskuje możliwości osiągnięcia zakresu powyżej 90 stopni. Z uwagi na zmiany strukturalne (całkowite zniszczenie nasady bliższej kości ramiennej z powstaniem stawu cepowego – wiszącego
z przemieszczeniem głowy kości ramiennej poza panewkę stawu) brak jest możliwości odtworzenia nasady bliżej kości i przywrócenie funkcji stawu choćby w ograniczonym zakresie. Poprawę funkcji kończyny można uzyskać jedynie w drodze alloplastyki stawu barkowego, której jednak powódka przynajmniej na razie nie chce się poddać.

Ustawodawca zaniechał wskazania w przepisie art. 445§1 k.c. kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia i przez posłużenie się klauzulą generalną („suma odpowiednia”) pozostawił je uznaniu sądów. W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że zadośćuczynienie powinno być środkiem pomocy dla poszkodowanego, wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy i winno pozostawać
w odpowiednim stosunku do rozmiarów krzywdy i szkody niemajątkowej. Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia podstawowe znaczenie ma stopień natężenia krzywdy, a więc cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych. Decyduje więc rodzaj, charakter
i długotrwałość cierpień fizycznych doznanych przez poszkodowanego wskutek uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia, nieodwracalność (trwałość) następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), szanse na przyszłość, wiek poszkodowanego, utrata korzystania z rozrywek i inne czynniki podobnej natury (zob. wyrok SN z dnia 18 grudnia 1975 roku, sygn. I CR 862/75, LEX nr 7781 oraz wyrok SN z dnia 09 listopada 2007 roku, sygn. akt V CSK 245/07, Biul. SN 2008/4/11).

Mając powyższe na uwadze sąd uznał, iż adekwatnym będzie przyznanie powódce kwoty 30.000 zł, czyli takiej, jakiej pierwotnie domagała się jeszcze w postępowaniu likwidacyjnym , a która została przez nią uzasadniona. Znalazła też odzwierciedlenie w materiale dowodowym zebranym w sprawie w tym w zeznaniach powódki opisującej trudy i niedogodności, a także ból i cierpienie związane ze skutkami zdarzenia. Opinia biegłego jedynie potwierdziła, uwiarygodniła te zeznania, nie sprawiła natomiast „ spotęgowania ” odczuć powódki , gdyż stan faktyczny nie uległ zmianie. Dlatego też ponad kwotę 30.000 zł. powództwo oddalono.

Co do kosztów opieki powództwo również oddalono . Wobec realizowanego przez męża obowiązku wynikającego z art. 23 krio wskazać należy, iż powódka faktycznie nie poniosła kosztów opieki, co dałoby podstawę do oceny zasadności ich wysokości w świetle konkretnych kwot i zakresu wykonywanych czynności w związku z opieką. Powódką zajmował się mąż, który pobiera świadczenia emerytalne, a zatem poświęcany powódce czas nie wpłynął na zmianę dochodów rodziny. Nie wykazano, ile faktycznie czasu mąż powódki poświęcał opiece nad żoną, czy rzeczywiście służyły one zaspokajaniu potrzeb tylko powódki ( np.gotowanie , sprzątanie służyło zapewne także mężowi powódki)

O kosztach postępowania (pkt III wyroku) Sąd orzekł na podstawie przepisu
art. 98§1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

W myśl §3 cyt. przepisu do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone
w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez Sąd osobistego stawiennictwa strony.

Zasądzona od pozwanej Towarzystwa (...) S.A.
z siedzibą w W. na rzecz powódki E. Ł. kwota łącznie 6.668,00 zł obejmuje:

- kwotę 4.800 zł stanowiącą dwukrotność stawki minimalnej za czynności radcy prawnego w sprawie o wartości przedmiotu sporu powyżej 10.000 zł do 50.000 zł.
(§2 ust. 2 w zw. z §6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - Dz. U. z 2013 roku, poz. 490) , uznając za uzasadniony wniosek pełnomocnika powódki w tym zakresie.

- kwotę 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa (art. 1 ust. 1 pkt 2 Ustawy z dnia 16 listopada 2006 roku
o opłacie skarbowej- Dz. U. z 2006 roku, Nr 225, poz. 1635 ze zm.);

- zaliczkę na biegłego – 500,00 zł - opłatę od pozwu – 1.351,00 zł