Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2006 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Janusza Konstantego

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2006 r. sprawy

E. M. ur. (...) w O.

córki K. i T.

oskarżonej z art. 149 kk i art. 278 §1 kk

na skutek apelacji obrońcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 30 czerwca 2006 r. sygn. akt. IV K 187/05

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

2.  zasądza od Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w Gliwicach) na rzecz adw. A. R. – Kancelaria Adwokacka w G. kwotę 732 (siedemset trzydzieści dwa, w tym 22% VAT) złote tytułem zwrotu kosztów obrony oskarżonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

3.  zwolnia oskarżoną od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II AKa 343/06

UZASADNIENIE

E. M. została oskarżona o to, że:

I. od początku 2002r. do 19 lutego 2004r. w G., będąc biologiczną matką noworodka płci męskiej, powodując u niego uraz mózgu oraz poprzez niepodjęcie zabiegów pielęgnacyjnych pozbawiła go życia w okresie porodu

i pod wpływem jego przebiegu,

to jest o przestępstwo z art.149kk

II. w okresie od 29 do 30 marca 2004r. w O. na ulicy (...)

z otwartego mieszkania dokonała kradzieży notebooka marki N., aparatu fotograficznego C.i odzieży o łącznej wartości 20000 zł na szkodę R. C.,

to jest o przestępstwo z art.278§1kk

Sąd Okręgowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 30 czerwca 2006r. wydanym

w sprawie IV K 187/05 orzekł:

1. oskarżoną E. M. uznał za winną popełnienia zarzucanego czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art.149kk i za to na mocy art.149kk skazał ją na karę 4 lat pozbawienia wolności,

2. oskarżoną E. M. uznał za winną popełnienia zarzucanego czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art.278§1kk i za to na mocy art.278§1kk skazał ją na karę 1 roku pozbawienia wolności,

3. na mocy art.85kk i art.86§1kk połączył orzeczone wobec oskarżonej E. M. kary pozbawienia wolności i wymierzył jej karę łączną

w wymiarze 4 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności,

4. na mocy art.29 ust.1ustawy Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii indywidualnej adwokata A. R. kwotę 960zł wraz

z podatkiem VAT łącznie kwotę 1171,20 zł tytułem kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonej E. M.,

5. na mocy art.624§1kpk zwolnił oskarżona E. M. od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.

Od wyroku apelację w zakresie orzeczenia o karze na korzyść złożył obrońca oskarżonej E. M..

Na podstawie art.438pkt4kpk zaskarżył orzeczenie w części dotyczącej rozstrzygnięć zawartych w punktach 1 i 3, zarzucając rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonej E. M. za przestępstwo dzieciobójstwa w górnej granicy ustawowego zagrożenia, przy pominięciu okoliczności łagodzących, uzasadniających znacznie niższy wymiar kary.

Stawiając ten zarzut autor apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku

i wymierzenie oskarżonej znacznie niższej kary pozbawienia wolności za przestępstwo przypisane jej w punkcie 1 wyroku, a w konsekwencji wymierzenie niższej kary łącznej pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonej E. M. jest niezasadna

oraz nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie z urzędu należy zauważyć, że autor apelacji nie kwestionuje ustaleń faktycznych i prawnych dokonanych przez Sąd Okręgowy. Są one prawidłowe i znajdują potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym. Nie budzi zatem żadnych wątpliwości wina oraz sprawstwo oskarżonej E. M. odnośnie przypisanych im czynów z art.149kk i art.278§1kk, do których zresztą popełnienia przyznała się. Słusznie Sąd I-szej instancji dał wiarę jej wyjaśnieniom, ponieważ znajdują potwierdzenie w zgromadzonym

w sprawie materiale dowodowy. Zaprezentowana ocena dowodów jest obiektywna, logiczna i rzeczowa. Sąd Apelacyjny w pełni ją akceptuje. Nie budzi też zastrzeżeń przyjęta kwalifikacja prawna czynów przypisanych oskarżonej E. M.. Stanowisko Sądu Okręgowego również

w tym zakresie trzeba podzielić.

W końcu należy również zgodzić się z rozstrzygnięciem Sądu Okręgowego w zakresie orzeczonych kar oskarżonej E. M.. Została ona skazana na podstawie art.149kk na karę 4 lat pozbawienia wolności,

z mocy art.278§1kk na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz w oparciu

o art.85kk i art.86§1kk na karę łączną 4 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd I-szej instancji w sposób przekonujący uzasadnił wymiar orzeczonych kar jednostkowych oraz kary łącznej pozbawienia wolności. Uczynił to zgodnie

z dyrektywami sądowego wymiaru kary zawartymi w przepisie art.53§1i2kk. Kary te nie mogą być uznane za wyjątkowo surowe i rażąco niewspółmierne do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości popełnionych przez nią przestępstw. Zostały one właściwie zindywidualizowane oraz prawidłowo uwzględniają rolę i zachowanie się oskarżonej w czasie realizacji czynów. Należy pamiętać o tym, że dopuściła się bardzo groźnych przestępstw.

Chybiony jest też zarzut apelacyjny rażącej niewspółmierności orzeczonej kary 4 lat pozbawienia wolności wymierzonej za przestępstwo dzieciobójstwa określonego w art.149kk. Sąd Apelacyjny w pełni podziela argumenty Sądu Okręgowego leżące u podstaw wymierzenia kary w takiej wysokości.

Orzeczona kara 4 lat pozbawienia wolności, mimo, że jest surowa, to we właściwy sposób uwzględnia stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej E. M. przestępstwa, przejawiającego się

w charakterze naruszonego dobra prawnego, w sposobie, okolicznościach

oraz skutkach jej działania, pobudkach zachowania, a także stopień winy, jak również jej warunki i właściwości osobiste, negatywną opinię środowiskową oraz dotychczasową karalność, co sprawia, że powinna spełnić ona swoje zadania w zakresie wychowawczego oddziaływania na sprawcę, jak

i w płaszczyźnie społecznego oddziaływania, jak również w dziedzinie zapobiegania przestępstwom oraz umacniania poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego. Absolutnie nie przekracza granic karygodności

i ujemnego ładunku bezprawia zawartych w zaistniałym czynie zabronionym.

Nie ma żadnego usprawiedliwienia dla przestępczego zachowania się oskarżonej E. M.. Żadne względy osobiste lub społeczne nie usprawiedliwiają popełnionego czynu. Nic przecież nie stało na przeszkodzie, aby w szpitalu urodziła zdrowe dziecko i oddała je do adopcji. Jednak w sposób okrutny pozbawiła je życia i jej zachowanie wymaga napiętnowania

i przykładnego ukarania, co zresztą uczynił Sad I-szej instancji. Nie może być żadnej pobłażliwości dla takiego rodzaju zachowań, będących konsekwencją stylu życia prowadzonego przez oskarżoną E. M., lekceważącą instytucję małżeństwa. W jej zachowaniu się nie można dopatrzyć się żadnych okoliczności łagodzących. Nie przemawiają za łagodną oceną postępowania w szczególności względy społeczne i jej trudna sytuacja materialna. Również cechy jej osobowości nie wyłączały, ani też nie ograniczały zdolności do właściwej oceny sytuacji w jakiej się znalazły. W okresie porodu nie była

w stanie wyłączającym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu

i pokierowania swoim postępowaniem. Mogła więc zachować się zgodnie

z prawem i obowiązującymi normami moralnymi. Brak jest więc podstaw do złagodzenia orzeczonej kary jednostkowej.

Nie mogą budzić również żadnych zastrzeżeń kara łączna orzeczona

w oparciu o zasadę asperacji w wymiarze 4 lat i 10 miesięcy wobec oskarżonej E. M.. Aczkolwiek jest surowa, to niewątpliwie uzmysłowi jej rażącą naganność postępowania oraz wysoce niepoprawną postawę wobec drugiego ludzkiego życia oraz powinna ją wdrożyć do przestrzegania porządku prawnego i zasad współżycia społecznego oraz spełnić swoje cele w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej. W tej sytuacji brak jest też podstaw do ich złagodzenia.

Sąd Apelacyjny nie podzielając więc zarzutów i wniosków zawartych

w apelacji z przyczyn wyżej wskazanych, uznał zaskarżony wyrok za trafny oraz słuszny i na podstawie art.437§1kpk utrzymał go w mocy.

O kosztach obrony z urzędu oskarżonej E. M. oraz kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art.29 ust.1i 2 ustawy z dnia 26 maja Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 ze zm. ), §14 ust.1pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokacie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.1348) oraz art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach

w sprawach karnych ( Dz. U. Nr. 49, poz. 223 ze zm.) i art. 624§1kpk, mając na uwadze jej sytuację majątkową i brak dochodów z powodu pobytu w jednostce penitencjarnej.