Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) S.a.r.l. z/s w Luksemburgu wniósł o zasądzenie od pozwanego A. G. kwoty 220,02zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

W uzasadnieniu żądania podniósł, iż w drodze umowy cesji zawartej z firmą (...) S.A. nabył w stosunku do pozwanego wierzytelność z tytułu świadczenia usług abonamentowych i wobec tego dochodzi zapłaty za niezwrócony sprzęt.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28.09.2012 r. powód zawarł ze spółką (...) S.A. z siedzibą w W. umowę przelewu wierzytelności. W wykazie wierzytelności objętych cesją widnieje zadłużenie w kwocie wskazanej w pozwie a dotyczące pozwanego, wynikające z noty obciążeniowej wymienionej w częściowym wykazie wierzytelności wystawionej dnia 10.09.2012r.

W dniu 28 września 2012 r. powód wystosował do pozwanego pismo, informujące o zawartej umowie.

Dowód:

-umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 28.09.2012 r., k. 17/2

-częściowy wykaz wierzytelności, k. 16

- zawiadomienie o cesji, k. 15

Sąd zważył, co następuje:

Art. 339 § 1 k.p.c. stanowi, że jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W takim wypadku stosownie do treści paragrafu drugiego powołanego przepisu przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości lub zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W przedmiotowej sprawie Sąd, w oparciu o powołany artykuł wydał wyrok zaoczny. Pozwany mimo prawidłowego wezwania na rozprawę i doręczenia mu odpisu pozwu wraz z załącznikami (pismo dwukrotnie awizowano - fikcja doręczenia z art. 139 k.p.c.) nie stawił się na wyznaczone posiedzenie, jak również nie złożył w sprawie żadnych pisemnych czy też ustnych wyjaśnień, a jednocześnie nie wnosił o przeprowadzenie rozprawy w jego nieobecności (art. 340 k.p.c.).

Orzekając zatem co do istoty sprawy, Sąd oparł się na twierdzeniach powoda oraz dołączonych przez niego do pozwu dokumentach, które co do swojej prawdziwości nie budziły uzasadnionych wątpliwości, jednakże równocześnie same w sobie nie dowodziły istnienia roszczenia.

Art. 6 k.c. stanowi, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

O ile powód wykazał fakt zawarcia umowy przelewu wierzytelności, która obejmowała swoim zakresem zadłużenie pozwanego w kwocie 200,02 zł, o tyle w żaden sposób nie udowodnił faktu istnienia zobowiązania w tej właśnie kwocie pomiędzy wierzycielem pierwotnym, a pozwaną, które warunkuje treść ewentualnego stosunku prawnego powoda z pozwaną, a tym samym wpływa na treść merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Powód nie dołączył do pozwu np. umowy o świadczenie usług, którą pozwany miał zawrzeć z (...) S.A. z/s w W., z której to umowy przedmiotowa wierzytelność ma wynikać, nie przedłożył również żadnych dokumentów, faktur, czy rachunków dowodzących wysokości zadłużenia pozwanego. Swoje roszczenie powód opiera wyłącznie na umowie cesji i dołączonym do niej wykazie wierzytelności, z których wynika tylko tyle, że umowa została zawarta i obejmuje zadłużenie pozwanego w kwocie 220,02zł.

Sam wykaz wierzytelności, przy braku jakiegokolwiek dowodu istnienia zobowiązania pomiędzy pozwanym, a spółką (...) S.A. z/s w W., nie mógł stanowić podstawy uwzględnienia powództwa. Żądanie nie zostało bowiem w ten sposób udowodnione (art. 6 k.c.).