Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2014 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska – Szota

Protokolant: Małgorzata Schick

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2014 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa B. P.

przeciwko Skarbowi Państwa – Sądowi Okręgowemu (...)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda B. na rzecz strony pozwanej Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego (...) w kwocie 60 (sześćdziesiąt) zł tytułem kosztów procesu.

(...)

UZASADNIENIE

Powód B. P. wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego (...) kwoty 1 zł tytułem odszkodowania, zadośćuczynienia za dokonaną pomyłkę sądu, który uznał w procesie karnym, że obrażenia datowane przez E. Ż. powstały w czasie do 18 – tu godzin przed ich opisaniem przez lekarza w szpitalu w M.. Zdaniem powoda przedmiotowe urazy powstały w czasie powyżej 24-tu godzin przed ich opisaniem, a więc 2 – 3 dni wcześniej niż datowała to poszkodowana E. Ż.. Powód wskazał, że niniejsze postępowanie ustali czas powstania powyższych obrażeń

W piśmie z dnia 22 stycznia 2014 r. powód wskazał, że przed 15 grudnia 2000 r. E. Ż. nie było w jego mieszkaniu, 15 grudnia 2000 r. przyszła do mieszkania powoda i na jego zgłoszenie 16 grudnia rano została zabrana przez pogotowie do szpitala, gdzie w godzinach przedpołudniowych lekarz opisał przedmiotowe obrażenia. Powód podniósł, że jako niewinny człowiek odsiaduje wyrok za urazy, których rzekomo miał dokonać do 18 – tu godzin przed ich opisaniem. Powód wniósł o niezawisłość i skuteczność pozwu.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Skarb Państwa – Sąd Okręgowy (...) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu.

Strona pozwana wskazał, że twierdzenia powoda nie wnoszą nic nowego do sprawy i nie zostały poparte żadnymi dowodami, ponadto powód przyznał, że 15 grudnia 2000 r. E. Ż.przyszło do jego mieszkania jednak nie opisał, co działo się w czasie pomiędzy jej przyjściem a wezwaniem pogotowani ratunkowego w dniu następnym. Strona pozwana wskazała także, że nie wiadomo do opisu jakich obrażeń i u jakiej osoby odnosi się pismo SP ZOZ Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego (...) w R.z dnia 20 stycznia 2014 r. , wyklucza ono, aby dotyczyło E. Ż., bowiem z pisma wynika, że zdarzenie miało miejsce w 2008 r. ,a obrażenia u E. Ż.powstały w 2000 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód B. P. został skazany za to, że w dniu 15 grudnia 2000 r. w M. bijąc rękami i drewnianym sztylem po ciele, butelką po głowie, zadając rany cięte przy użyciu rozbitej butelki oraz przybijając stopy do podłogi gwoździami spowodował u E. Ż. obrażenia ciała w postaci: rozległej rany tłuczonej powłok miękkich głowy okolicy ciemieniowej lewej, licznych ran ciętych skóry twarzy, szyi, przedniej powierzchni klatki piersiowej i brzucha oraz kończyn, stłuczenia głowy, tułowia i kończyn manifestującego się licznymi podbiegnięciami krwawymi i obrzękiem tkanki podskórnej twarzy, stłuczenia okolicy barku lewego z obrzękiem i dużym krwiakiem podskórnym poniżej mięśnia naramiennego lewego ze złamaniem szyjki kości ramiennej lewej oraz obrażeń stóp, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała oraz rozstrój zdrowia wymienionej pokrzywdzonej na okres 4 – 5 miesięcy, przy przyjęciu, iż czynu tego dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art.64 § 1 k.k. będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Mysłowicach z dnia 30 października 1996 r. sygn. (...) za przestępstwa: z art.158 § 1 d.k.k. z art.253 d.k.k. oraz z art.166 d.k.k. na kare łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności którą odbył w okresie od dnia 18 listopada 1995 r. do 30 października 1996 r. czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art.157 § 1 k.k. przy art.64 § 1 k.k. Ponadto B. P. został skazany za przestępstwo z art.157 § 1 k.k. w zw. z art.64 § 1 k.k. za to, że w dniu 12 czerwca 2001 r. w M. zadając E. Ż. trzy ciosy nożem spowodował u w/w obrażenia ciała w postaci rany kłutej grzbietu okolicy podłopatkowej lewej, rany kłutej pośladka lewego, rany ciętej ręki prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała u w/w na okres powyżej dni 7, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach recydywy zwykłej opisanej wyżej oraz za przestępstwo z art.190 § 1 k.k. w zw. z art.64§ 1 k.k. za to, że w dniu 21 września 2001 r. w M. groził E. Ż. pozbawieniem życia, przy czym groźba ta wzbudziła u w/w uzasadniona obawę, że zostanie spełniona, a czynu tego dopuścił się w warunkach recydywy zwykłej opisanej wyżej. Na postawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16 grudnia 2004 r. wyrok z dnia 7 czerwca 2004 r. został zmieniony częściowo przez podwyższenie powodowi kary pozbawienia wolności.

Dowód:

- wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 07.06.2004 r. w sprawie o sygn. akt (...) – k.35 – 36

- wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16.12.2004 r. – k.37

- postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 05.07.2004 r. – k.38

W piśmie z dnia 12 lutego 2009 r. Wojewódzki Szpital Specjalistyczny (...) w W piśmie z dnia 12 lutego 2009 r. Wojewódzki Szpital Specjalistyczny (...) poinformował powoda, że opis obrażeń świadczy o tym, że rany na pewno nie zostały opisane w dniu pobicia.

Dowód:

- pismo Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w C.z dnia 12.02.2009 r. - k.

W piśmie z dnia 20 stycznia 2014 r. Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Szpital Specjalistyczny (...) w R.poinformował powoda, że przytoczony opis stwierdzonych obrażeń u pokrzywdzonej jednoznacznie wskazuje, że do urazów doszło co najmniej kilka dni wcześniej w stosunku do daty badania. Wskazano, że ze względu, iż zdarzenie miało miejsce w 2008 r. brak możliwości weryfikacji przytoczonego opisu.

Dowód:

- pismo z dnia 20.01.2014 r. – k.30

W dniu 15 listopada 2013 r. akta sprawy o sygn. (...) zostały przedstawione Sądowi Najwyższemu Izbie Karnej w Warszawie do sprawy (...) w związku ze złożeniem przez powoda wniosku o wznowienie postępowania.

Dowód:

- pismo z dnia 23.01.2014 r. – k.34

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest bezzasadne.

Zgodzić należy się ze stroną pozwaną, że podnoszone przez powoda zarzuty i twierdzenia zmierzają do podważenia prawomocnych orzeczeń sądów.

Powód pomija przepis art.11 zd. 1 k.p.c., w myśl którego ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym.

W związku z tym, powód nie może żądać ustalenia innego czasu powstania obrażeń E. Ż. na drodze postępowania cywilnego, skoro wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 7 czerwca 2004 r. jest prawomocny, a wcześniej podlegał kontroli instancyjnej dokonanej przez Sąd Apelacyjny w Katowicach. Powód nie przedstawił żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że wyrok skazujący z dnia 7 czerwca 2004 r. został uchylony. Jak wynika z pisma Sądu Okręgowego (...) z dnia 23 stycznia 2014 r. akta sprawy o sygn. (...) zostały w dniu 15 listopada 2013 r. w związku ze złożeniem przez skazanego wniosku o wznowienie postępowania przedstawione Sądowi Najwyższemu Izbie Karnej w Warszawie. Na drodze postępowania karnego istnieje możliwość wzruszenia prawomocnych orzeczeń, nie zaś na drodze postępowania cywilnego.

Wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 1 k.p.c. kodeks postępowania cywilnego normuje postępowanie sądowe w sprawach ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz w innych sprawach, do których przepisy tego Kodeksu stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne).

Tymczasem z twierdzeń powoda zawartych w pozwie i jego pismach procesowych wynika, że dochodzi on zadośćuczynienia i odszkodowania po uprzednim ustaleniu przez sąd cywilny czasu powstania obrażenia E. Ż. w grudniu 2000 r., za które został prawomocnie skazany, bowiem jego zdaniem doszło do pomyłki Sadu Okręgowego (...). Kwestia ustalenia okresu powstania obrażeń u E. Ż. była przedmiotem postępowania karnego i wobec złożenia wniosku o wznowienie postępowania, może być właśnie postępowania o wznowienie postępowania przy zachowaniu oczywiście odpowiednich wymogów wynikających z kodeksu postępowania cywilnego. Sąd cywilny natomiast nie jest władny dokonywać ustaleń w tym przedmiocie. Gdyby doszło do ewentualnego wzruszenia wyroku karnego z dnia 7 czerwca 2004 r., wówczas powodowi przysługiwać będą określone roszczenia.

Wskazać należy także, że przedstawione dowody przez powoda w postaci pism Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w C.z dnia 12 lutego 2009 r. i SP ZOZ (...) w R.z dnia 20 stycznia 2014 r. w żadnym stopniu nie mogą stanowić podstawy do weryfikacji przez sąd cywilny wyroku karnego. Jest to niedopuszczalne. Ponadto jak słusznie wskazał strona pozwana, nie sposób odnieść się do pisma z dnia 20 stycznia 2014 r., w którym nie wiadomo jakiej osoby i jakich obrażeń dotyczyło, a zdarzenie miało mieć miejsce w 2008 r., a zatem nie związanych z dniem 15 grudnia 2000 r.

Z tych też względów Sąd oddalił wnioski powoda o zwrócenie się z zapytaniami i o informacje , jak też oddalił wnioski powoda z zaświadczenia, z protokołu rozprawy karnej, pisma z dnia 1 czerwca 2012 r., z 12 lipca 2012 i z 15 stycznia 2014 r. oraz prośby z dnia 12 stycznia 2009 r.

Przedmiotem dowodu zgodnie z art.227 k.p.c. przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, przy czym pamiętać należy, że chodzi o znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy cywilnej.

W niniejszej sprawie o zadośćuczynienie i odszkodowanie przy istnieniu prawomocnego wyroku skazującego nie jest możliwe jakikolwiek ustalenie skutkujące odpowiedzialnością strony pozwanej.

Mając na względzie powyższe powództwo należało oddalić.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art.98 § 1 i 3 k.p.c. zasądzając je od powoda jako przegrywającego proces. Powód powinien liczyć się z tym, że w razie przegranej obowiązany będzie do zwrotu kosztów strony przeciwnej. Okoliczność zaś, że odbywa karę pozbawienia wolności nie jest okolicznością szczególną, która miałaby skutkować zastosowaniem przepisu art.102 k.p.c.