Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLIEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny:

w składzie:

Przewodniczący : SSR Adam Mitkiewicz

Protokolant: apl. adw. Gabriela Mierzwiak

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

z powództwa M. K.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą
w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powoda M. K. kwotę 6700,00 (sześć tysięcy siedemset) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 3 października 2012 roku do dnia zapłaty;

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  Zasądza od powoda M. K. na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. kwotę 32,60 (trzydzieści dwa 60/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  Nakazuje zwrócić M. K. kwotę 12,00 (dwanaście) złotych z zaliczki wpłaconej przez niego pod poz. (...)/ (...)

Sygn. akt I C 2814/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 lipca 2013 roku powód M. K. wniósł przeciwko pozwanemu (...) S.A. w W. o zasądzenie kwoty 16.780 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 października 2012 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik powoda wyjaśnił, iż pojazd M. K. uległ uszkodzeniu. Powód posiadał ubezpieczenie auto casco i na tej podstawie ubezpieczyciel przyjął odpowiedzialność za powstałą szkodę. Odszkodowanie wypłacono, uznając, że wystąpiła ekonomicznie nieopłacalność naprawy, tzw. szkoda całkowita. Pełnomocnik wyjaśnił, iż powód nie kwestionuje tego sposobu ustalenia odszkodowania, jednakże oponuje przeciwko błędnemu wyliczeniu wysokości szkody /k. 2-3/.

W dniu 5 września 2013 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie wydał w sprawie I Nc 5692/13 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym / k. 35/.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany (...) S.A. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego przyznał, iż pomiędzy stronami nie ma sporu co do zasady odpowiedzialności . Sporna natomiast jest wysokość odszkodowania, mimo że obie strony uznają, iż w niniejszej sprawie zachodzi wypadek tzw. szkody całkowitej. Nadto pełnomocnik pozwanego podniósł, iż wysokość odszkodowania została ustalona zgodnie z postanowieniami OWU / k. 36-37/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. zawarł z (...) S.A. w W. umowę ubezpieczenia komunikacyjnego w ramach ubezpieczenia AC obowiązującą w okresie od dnia 5 września 2011 roku do dnia 4 września 2012 roku, przy czym suma ubezpieczenia została określona na kwotę 95.000 zł. brutto. Nadto strony umowy przyjęły w ramach warunków ubezpieczenia klauzulę stałej wartości pojazdu, tj. 87.900 zł. oraz niepomniejszanie sumy ubezpieczenia / k. 6-8 – polisa Seria (...)/.

W dniu 1 września 2012 roku pojazd m-ki M. o nr rej. (...), należący do M. K. uległ uszkodzeniu.

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia Autocasco dla klienta indywidualnego oraz małego i średniego przedsiębiorcy przez szkodę całkowitą należało rozumieć uszkodzenie pojazdu w takim zakresie, że koszty naprawy ustalone według zasad określonych w § 22 ust. 8 pkt 3 przekraczają 70% wartości pojazdu. Z kolei w myśl zapisu § 19 ust. 8 pkt 1 w razie powstania szkody całkowitej odszkodowanie ustala się w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania pomniejszonej o wartość pozostałości, z uwzględnieniem warunków umowy ubezpieczenia / k. 38-45v./.

Pismem z dnia 13 września 2012 roku (...) S.A. poinformowało M. K., że na podstawie oględzin uszkodzonego pojazdu oraz wyliczenia kosztów jego naprawy ustalono, że przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku jest ekonomicznie nieuzasadnione. Dodano, że na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia autocasco odszkodowanie ustala się w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania pomniejszonej o wartość pozostałości. W związku z powyższym rozmiar szkody został ustalony na podstawie różnicy pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym ( 95.000 zł. ) a jego wartością w stanie uszkodzonym ( 55.300 zł.), w związku z powyższym wysokość odszkodowania wyniosła kwotę 39.700 zł. (...) S.A. przyznało M. K. odszkodowanie w kwocie 55.900 zł. / akta szkody/.

W świetle opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, badania i rekonstrukcji wypadków drogowych, ruchu drogowego, wyceny pojazdów i kosztorysowania napraw - mgr inż. Z. K., stosownie do zasad ustalania odszkodowania przewidzianych w ogólnych warunkach ubezpieczenia auto casco ( owu AC) wartość samochodu M. (...), nr rej. (...) w stanie nieuszkodzonym wyniosła kwotę 87.900 zł. brutto, zaś w stanie nieuszkodzonym wyniosła kwotę 25.300 zł. brutto. Biegły wskazał, że umowę ubezpieczenia zawarto z opcją stała wartość pojazdu, co oznaczało, że przez cały okres ubezpieczenia wartość pojazdu dla celów ubezpieczeniowych pozostaje niezmienna i jest równa wartości ustalonej podczas zawierania umowy, tj. wynosi 87.900 zł. brutto. Swoją opinię biegły sądowy podsumował stwierdzeniem, iż wysokość szkody ustalona metodą szkody całkowitej wynosi 62.600 zł. i nie przekracza sumy ubezpieczenia 95.000 zł., która nie podlega pomniejszeniu przez kolejne wypłaty odszkodowań w czasie trwania umowy ubezpieczenia/ k. 67-71/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wszechstronnej analizy akt sprawy, na które złożyły się dokumenty wskazane i opisane treści, zgromadzone w katach szkody i aktach sprawy, nie kwestionowane przez żadną ze stron, których autentyczność nie budziła żadnych wątpliwości Sądu. Wydając rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie Sąd oparł się przed wszystkim na opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, badania i rekonstrukcji wypadków drogowych, ruchu drogowego, wyceny pojazdów i kosztorysowania napraw - mgr inż. Z. K., którą uznał za sporządzoną w sposób rzetelny, kompetentny, szczegółowy i wnikliwy przez osobę posiadającą odpowiednie wiadomości specjalne, niezbędne do wydania opinii, a nadto wydaną przez osobę bezstronną.

Zebrane w niniejszej sprawie dowody były wystarczające do wydania rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Definicja szkody sprowadza się do ujemnych dolegliwości powstałych w wyniku czyjegoś bezprawnego działania i - przy szkodzie o charakterze materialnym - dotyczy przede wszystkim uszczerbku powstałego w majątku poszkodowanego.

Stosowanie do dyspozycji art. 361 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Przy czym, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Jak natomiast stanowi art. 363 § 1 k.c., naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże, gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Z powyższego jednoznacznie wynika, że szkoda sprowadza się do ogółu dolegliwości powstałych w wyniku uszczuplenia majątku poszkodowanego. Co do zasady odpowiedzialność odszkodowawcza spoczywa wówczas na sprawcy powodującego ją zdarzenia.

Zgodnie art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do postanowień ogólnych warunków ubezpieczenia autocasco dla klienta indywidualnego oraz małego lub średniego przedsiębiorcy przez szkodę całkowitą należało rozumieć uszkodzenie pojazdu w takim zakresie, że koszty naprawy ustalone według zasad określonych w § 22 ust. 8 pkt 3 przekraczają 70% wartości pojazdu. Z kolei w myśl zapisu § 19 ust. 8 pkt 1 w razie powstania szkody całkowitej odszkodowanie ustala się w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania pomniejszonej o wartość pozostałości, z uwzględnieniem warunków umowy ubezpieczenia.

Mając na względzie powyższe uregulowania oraz wnioski płynące z opinii biegłego sądowego, stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie doszło do wyrządzenia szkody całkowitej w rozumieniu owu, co było bezsporne pomiędzy stronami. Zważywszy, iż wartość przedmiotowego pojazdu miała charakter stały została ustalona w umowie przez strony i wynosiła 87.900 zł., Sąd od wskazanej wartości pojazdu odjął wartość tzw. pozostałości oszacowanych na kwotę 25.300 zł. i ustalił, że należne odszkodowanie całkowite wynosić powinno kwotę 62.600 zł. Mając jednak na uwadze kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania, tj. 55.900 zł., należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.700 zł., zaś w pozostałym zakresie powództwo oddalić.

W tym stanie rzeczy Sąd w oparciu o przepisy art. 805 § 1 i § 2 pkt 1 k.c., orzekł jak w pkt 1 i 2 wyroku.

Stosownie do przepisu art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. W niniejszej sprawie M. K. zgłosił szkodę ubezpieczycielowi w dniu 2.09.2012 r., a więc (...) S.A. winno wypłacić należne odszkodowanie najpóźniej w dniu 2.10.2012 r. Toteż odsetki ustawowe, zgodnie z przepisami art. 359 i 481 k.c., zasądzono od dnia 3.10.2012 r. do dnia zapłaty.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu, oparto o przepisie art. 100 kpc, statuującego zasadę stosunkowego rozliczenia kosztów procesu. Na koszty procesu poniesione przez powoda złożyły się: wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 2.400 zł. ustalone w oparciu o § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz.U. nr 163, poz. 1349, z późn. zm.), opłata sądowa od pozwu w kwocie 839 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. oraz poniesiony koszt opinii biegłego w kwocie 288 zł. Z kolei na koszty procesu poniesione przez pozwanego złożyło się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika wraz z opłatą od pełnomocnictwa również w kwocie 2.417 zł. Suma kosztów procesu wyniosła kwotę 5.961 zł. Ponieważ pozwany przegrał sprawę w 40%, winien ponieść koszty procesu w kwocie 2.384,40 zł. Niemniej jednak podniósł je w rzeczywistości w kwocie 2.417 zł., toteż należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 32,60 zł.

Orzeczenie dotyczące zwrotu nadpłaty w kwocie 12 zł. w zakresie wydatku poniesionego przez powoda w związku z dopuszczeniem dowodu z opinii biegłego sadowego wydano na podstawie przepisów art. 80 w zw. z art. 84 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz.U. z dnia 2010 r., Nr 90, poz. 594 z późn. zm.).

z./ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanego.