Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Urszula Wiewióra

Protokolant: Agnieszka Dymitroca

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2014r. w Jeleniej Górze

sprawy z powództwa J. I.

przeciwko Z. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej Z. K. na rzecz powódki J. I. kwotę 124 150,00 zł (sto dwadzieścia cztery tysiące sto pięćdziesiąt złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 10.10.2012r. do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanej Z. K. na rzecz powódki J. I. kwotę 9367 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt I C 1790/12

UZASADNIENIE

Powódka J. I. domagała się zasądzenia od pozwanej Z. K. na jej rzecz 147.381 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 10.10.2012r. do dnia zapłaty.

Uzasadniając swoje żądanie powódka wskazała, że jej syn zawarł z pozwaną umowę przechowania samochodu marki B. (...) o nr rej. (...), stanowiącego jej własność, który wskutek niewłaściwego wykonania umowy został zniszczony – podpalony przez nieznanego sprawcę na terenie parkingu dozorowanego przez pozwaną. Na kwotę 147.381 zł składa się 146.331,17 zł z tytułu wartości naprawy uszkodzonego pojazdu marki B. (...), 450 zł kosztów opłaty za parking oraz 600 zł tytułem kosztu transportu wskazanego samochodu z parkingu do miejsca pobytu powódki.

Pozwana Z. K. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według przepisanych norm.

Pozwana stała na stanowisku, że nie ponosi winy za zaistniałą szkodę, albowiem prawidłowo sprawowała dozór parkingu. Kwestionowała także wartość dochodzonego odszkodowania, wskazując między innymi, że przy jego ustalaniu należało uwzględnić wartość przedmiotowego pojazdu po jego uszkodzeniu w wyniku pożaru. Zarzucała, że powódka rażąco zawyżyła koszt naprawy samochodu. Kwestionowała także zasadność poniesienia przez nią kosztów holowania auta ze Z. do K. w Niemczech, skoro powódka zamieszkuje w Z..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka J. I.była właścicielką pojazdu – samochodu osobowego marki B. (...)o nr rej. (...)z 2011r., koloru (...). Samochód został zakupiony na terenie Niemiec w dniu 10.05.2012r. jako auto używane za cenę 29.800 Euro. W dacie zakupienia był uszkodzony (tylne drzwi i tylny błotnik od strony pasażera), został naprawiony przez powódkę. Naprawy dokonano w warsztacie (...) (...)wZ..

(oświadczenie k.62; rachunek wraz z tłumaczeniem k. 98, 115; zeznania świadka A. S. e-protokół z 08.04.2013r. 00:28:44-00:45:41)

Pozwana Z. K. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...). Parking usytuowany jest przy ul. (...) w Z.. Teren parkingu jest ogrodzony stalową siatką o wysokości około 150 cm. Wjazd na teren parkingu usytuowany jest od strony ul. (...) przy budynku stróżówki. Teren parkingu jest oświetlony. Nie posiada monitoringu. Budka strażnicza jest murowana, nie jest w całości przeszklona, posiada okna od strony parkingu. Parking dozorowany jest przez jedną osobę. Obchodzi ona teren parkingu raz na pół godziny – godzinę. Z uwagi na skargi okolicznych mieszkańców korzystający z parkingu proszeni są o wyłączanie alarmów w samochodach. O miejscu ustawienia samochodu na parkingu decyduje pracownik zmiany.

(protokół oględzin k. 18-20; zdjęcia k. 26-27, 47-49; zaświadczenie k.44; regulamin k. 45-46; zeznania świadka Z. K.k.10-11 – w aktach sprawy (...) (...)Komendy (...)Policji w Z.; zeznania świadków P. B.e-protokół z 08.04.2013r. 00:21:49-00:28:44)

W dniu 25.06.2012r. synpowódki A. S.zostawił auto na parkingu strzeżonym przy ul. (...)w Z.. Zgodnie ze wskazówkami pracownika parkingu, A. S.zaparkował pojazd obok budki strażniczej. Następnego dnia (26.06.2012r.) samochód został zabrany z parkingu i ponownie tam pozostawiony w tym samym dniu w godzinach wieczornych – około 22. A. S.zaparkował samochód w tym samym miejscu, co poprzednio, to jest obok budki strażniczej. Pozwana Z. K., która w tym dniu pełniła dyżur na stróżówce, poleciła synowi powódki przestawienie auta w inne miejsce – oddalone od budki strażniczej o około 22-25 metrów, 10 i 9 metrów od ogrodzenia, w centralnej części placu. A. S.zastosował się do tych wskazówek i przestawił auto.

(rachunek k. 16; protokół oględzin k. 18-20; zdjęcia k. 26-27, 47-49; zeznania świadków P. B. e-protokół z 08.04.2013r. 00:21:49-00:28:44, A. S. e-protokół z 08.04.2013r. 00:28:44-00:45:41)

W nocy z 26/27 czerwca 2012r. samochód osobowy marki B. (...) o nr rej. (...) w czasie, gdy był zaparkowany na parkingu przy ul. (...) w Z., został popalony przez nieznanego sprawcę w wyniku czego uległ częściowemu uszkodzeniu.

Pozwana nie zauważyła sprawcy podpalenia, który dostał się na teren parkingu, nie widziała również przedsięwziętych przez niego czynności w celu podpalenia auta. Zobaczyła dopiero palący się samochód, co nastąpiło około godz. 1 w nocy, wezwała straż pożarną, która ugasiła pożar, co zapobiegło całkowitemu spaleniu pojazdu.

Dochodzenie prowadzone w sprawie podpalenia prowadzone przez Komendę (...)Policji w Z.zostało umorzone postanowieniem z 27.08.2012r. (sygn. akt (...) (...)), z powodu niewykrycia sprawcy przestępstwa.

(protokół oględzin k. 18-20; postanowienie k. 21; opinia wstępna k. 22; dokumenty w aktach sprawy (...) (...)Komendy (...)Policji w Z.- protokół ustnego zawiadomienia k.2-3; protokół oględzin k. 6-8, zeznań świadka Z. K.- k.10-11, z opinia wstępna k. 27-28, opinia k. 36-43; zdjęcia k. 26-27, 47-49; zeznania świadka Z. K.k.10-11 – w aktach sprawy (...) (...)Komendy (...)Policji w Z.; zeznania świadka T. N.e-protokół z 08.04.2013r. 00:45:41-01:00:30; zeznania świadków Ł. C.k. 222-222v, Ł. M.k. 222v-223, M. L.k. 223v, J. S.k. 245)

Wartość rynkowa samochodu marki B. (...) nr rej. (...), rok produkcji 2011, na dzień 27.06.2012r. wynosiła 177.800 zł.

(opinia biegłego sądowego k. 177-187)

Wartość uszkodzonego pojazdu w dacie wystąpienia szkody wynosiła 54.100 zł.

(opinia uzupełniająca k. 292-296)

Pojazd powódki pozostał na parkingu pozwanej do czasu wyjaśnienia okoliczności podpalenia. Pozwana wystawiła rachunek nr (...) z 10.11.2012r. za parkowanie pojazdu w kwocie 450 zł.

(rachunek k. 16; zeznania świadka A. S. e-protokół z 08.04.2013r. 00:28:44-00:45:41)

Koszt holowania uszkodzonego pojazdu ze Z. do miejscowości K. w Niemczech wyniósł 599.99 zł

(rachunek k. 17)

Pismem z 21.09.2012r. (doręczony pozwanej 25.09.2012r.) powódka wezwała pozwaną do zapłacenie na jej rzecz kwoty 176.100 zł, tytułem odszkodowania za uszkodzony w dniu 27.06.2012r. samochód marki B. (...) nr rej. (...), w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania. Powódka powołała się na wycenę samochodu dokonaną przez biegłego rzeczoznawcę. Wyceny uszkodzeń na zlecenie powódki dokonał D. G..

(pismo z 21.09.2012r. wraz z dowodem doręczenia k. 24; kalkulacja naprawy k. 63-82; zeznania świadka D. G. e-protokół z 15.05.2013r. 00:03:41-00:31:33)

(...) S.A. w W., u którego pozwana miała wykupioną polisę OC, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, nie znalazła podstaw do wypłacenia odszkodowania uznając, że właściciel parkingu dochował należytej staranności w wykonaniu umowy przechowania.

W trakcie postępowania ustalono, że przyczyną uszkodzenia pojazdu było podpalenie – oblanie przodu pojazdu łatwopalna cieczą, która następnie została zapalona.

(pismo z 15.11.2012r. k. 25; opinia k. 50-61)

W dniu 11.11.2012r. powódka sprzedała uszkodzone auto za cenę 8.000 Euro.

(umowa wraz z tłumaczeniem k. 98, 116)

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornie syn powódki A. S.zawarł w dniu 25.06.2012r. z pozwaną Z. K.prowadzącą działalność gospodarczą w postaci parkingu strzeżonego przy ul. (...)w Z.umowę przechowania pojazdu marki B. (...)o nr rej. (...). Samochód miał być tam przechowywany w nocy z 25 na 26 czerwca oraz z 26 na 27 czerwca 2012r. Poza sporem pozostawał także fakt, że opisany wyżej pojazd w nocy z 26/27 czerwca 2012r. został uszkodzony, w wyniku podpalenia przez nieustalonego sprawcę. Potwierdzają to także dowody zawarte w aktach dochodzenia nr (...) (...), w tym zawarta tam opinia dotycząca przyczyn uszkodzenia samochodu.

Zatem powódka, jako właścicielka pojazdu, była legitymowana do dochodzenia odszkodowania za uszkodzenie samochodu marki B. (...) o nr rej. (...).

Jak stanowi art. 835 k.c., przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. W art. 837 k.c. określone zostały obowiązki przechowawcy, który powinien przechowywać rzecz w taki sposób, do jakiego się zobowiązał, a w braku umowy w tym względzie, w taki sposób, jaki wynika z właściwości przechowywanej rzeczy i z okoliczności. Zaznaczenia przy tym wymaga, że pozwana zawodowo trudniła się przechowywaniem rzeczy (samochodów), a zatem dla oceny zachowania przez nią należytej staranności należy stosować art. 355 § 2 k.c., w myśl którego, należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.

Zdaniem Sądu orzekającego, pozwana nienależycie wykonała zobowiązanie, a zatem winna na podstawie art. 471 k.c. naprawić szkodę doznaną przez powódkę. Zaznaczyć przy tym należy, że ciężar udowodnienia istnienia związku przyczynowego między nienależytym wykonaniem zobowiązania przez pozwanego, a powstałą szkodą w świetle art. 6 k.c. spoczywa na wierzycielu, jako na osobie, która z tychże faktów wywodzi skutki prawne. Wierzyciela nie obciąża natomiast obowiązek udowodnienia winy dłużnika w niewykonaniu bądź nienależytym wykonaniu zobowiązania, gdyż konstrukcja odszkodowawczej odpowiedzialności kontraktowej oparta jest na zasadzie winy domniemanej i to dłużnika obciąża ciężar udowodnienia, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności. Przyjęcie odpowiedzialności dłużnika na podstawie art. 471 k.c. nie jest uzależnione od udowodnienia przez wierzyciela, że nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. To na dłużniku - żeby skutecznie uwolnić się od odpowiedzialności - spoczywa udowodnienie, że nienależyte wykonanie przez niego zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi on odpowiedzialności (tak np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 2013 r. II PK 344/12, LEX nr 1350304).

Jak wskazano wyżej, do wystąpienia szkody doszło w czasie przechowywania samochodu powódki na parkingu pozwanej. Pozwana nie wykazała, aby nienależyte wykonanie zobowiązania (nieskuteczne strzeżenie samochodu powódki) było następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności. Wskazać należało, że w nocy z 25/26 czerwca samochód powódki stał w bezpośredniej bliskości budki strażniczej. Było to niewątpliwie zachowanie uzasadnione choćby z punktu widzenia dużej wartości samochodu, co nie ulegało wątpliwości już tylko po jego wyglądzie. Z materiału zdjęciowego zawartego w aktach wynika, że umieszczenie pojazdu w bezpośredniej bliskości budki strażniczej zapewniało jego bezpieczne przechowanie, a osoba niepowołana, która chciałaby dostać się do samochodu, zostałaby niechybnie zauważona. Sytuacja uległa zmianie w dniu następnym, to jest z 26/27 czerwca, kiedy parking dozorowała sama pozwana. Syn powódki w tym dniu zaparkował na poprzednim miejscu, czyli koło budki strażniczej. Jednakże pozwana nakazała mu przestawienie samochodu w centralne miejsce parkingu, oddalone od budki strażniczej o około 22-25 metrów, co też uczynił. Wówczas to w nocy z 26/27 czerwca nieustalona osoba dostała się na teren parkingu i niezauważona przez pozwaną podpaliła auto. Dopiero ogień zaalarmował pozwaną, która zawiadomiła straż pożarną. Zaznaczenia wymaga, że parking nie był wyposażony w monitoring, nie było psa stróżującego, a jak wynika z pism pozwanej, obchodziła ona teren parkingu jedynie co godzinę. Wbrew jej twierdzeniom widok z budki, która jest dość mocno zabudowana i nie ma w całości przeszklonych ścian, nie zapewniał, zwłaszcza w nocy, właściwego przeglądu parkingu i pozostawionych tam samochodów. Gdyby tak było, pozwana niechybnie zauważyłaby wcześniej sprawcę podpalenia, który wszak musiał przeskoczyć przez ogrodzenie, a następnie podjąć czynności w celu podpalenia auta – polać je benzyną, czy też inną łatwopalna cieczą i podpalić, co nie mogło nastąpić szybko – wymagało odpowiedniego czasu. Jednakże pozwana zareagowała dopiero wówczas, gdy pojazd zaczął się palić i zauważyła ogień. Zatem, wbrew jej twierdzeniom, budka strażnicza nie zapewniała jej dobrego widoku na część parkingu, gdzie stał samochód powódki i nie zachowała ona należytej staranności przy pilnowaniu parkingu przed dostępem osób postronnych. Nie sposób w tych okolicznościach uznać, aby pozwana w dniu zdarzenia, jak twierdziła w swoich pismach procesowych, była czujna, skoncentrowana i prawidłowo wypełniała swoje obowiązki.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należało, że pozwana ponosi odpowiedzialność za niewłaściwe strzeżenie pojazdu powódki i jest zobowiązana do naprawienia wyrządzonej w związku z tym szkody.

Sporna była wysokość należnego odszkodowania, w zakresie uszkodzonego pojazdu. Na te okoliczności powołany został dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych i kalkulacji warsztatowej, którego ustalenia Sąd przyjął za swoje, jako spójne, logiczne i wyczerpujące. Strony nie podważyły skutecznie prawidłowości wyliczeń biegłego. Biegły w opinii wyliczył, że wartość rynkowa samochodu marki B. (...) nr rej. (...), rocznik 2011 na dzień 27.06.2011r. wynosiła 177.800 zł. Jednakże pojazd powódki nie został zniszczony całkowicie, a zatem wysokość odszkodowania powinna uwzględniać wartość pojazdu po jego uszkodzeniu, którą biegły wycenił na kwotę 54.100 zł. Sąd nie wziął pod uwagę kosztów naprawy pojazdu, skoro powódka nie naprawiała auta, lecz sprzedała je uszkodzone. Zatem bezpodstawne byłoby wyliczenie jej szkody w wysokości kosztów naprawy auta. Bez znaczenia był również fakt sprzedania przez powódkę uszkodzonego auta za cenę 8.000 €, a więc za kwotę niższą, niż wyliczona przez biegłego wartość uszkodzonego pojazdu. Decyzja powódki w zakresie sprzedaży auta za taka kwotę nie może obciążać pozwanej, która nie miała wpływu na sposób rozporządzenia rzeczą przez powódkę. Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił wnioski dowodowe pozwanej z pisma z 18.03.2014r. z zeznań świadka M. C. – nabywcy uszkodzonego auta, jak i polis ubezpieczeniowych tego samochodu.

Zatem, z tytułu naprawienia szkody w postaci uszkodzenia pojazdu uzasadnione było zasądzenie na rzecz powódki kwoty 123.700 zł (177.800 zł - 54.100 zł).

Ponadto Sąd za zasadne uznał także zasądzenie na rzecz powódki kwoty 450 zł tytułem zwrotu opłaty za przechowanie pojazdu, skoro umowa nie została należycie wykonana.

Z kolei brak było podstaw do uwzględnienia kosztów holowania pojazdu ze Z. do K. w Niemczech, skoro z twierdzeń powódki wynika, że mieszka ona w Z..

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki łącznie kwotę 124.150 zł (123.700 zł + 450 zł).

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 455 k.c. w zw. za art. 481 k.c., zasądzając je od dnia 10.10.2012r. Jak wynika z pisma z 21.09.2012r. (k. 24), pozwana została wezwana do zapłaty kwoty 176.100 zł w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania, co nastąpiło 25.09.2012r., a zatem zasadne było zasądzenie odsetek od dnia 10.10.2012r., to jest pierwszym dniu po upływie zakreślonego przez powódkę terminu do dobrowolnego spełnienia świadczenia.

Dalej idące powództwo, z podanych wyżej przyczyn podlegało oddaleniu.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., stosunkowo je rozdzielając.

Powódka wnosiła łącznie o zapłatę kwoty 147.381 zł, zasądzono na jej rzecz 124.150 zł, a zatem wygrała proces w 84 %, a przegrała w 16 %. Powódka poniosła koszty: 7.370 zł opłaty od pozwu, 875,91 zł wynagrodzenia biegłego, 3.600 zł zastępstwa procesowego, łącznie 11.845,91 zł. Pozwany poniósł koszty: 48 zł (k. 137) za stawiennictwo świadka, 3.600 zł zastępstwa procesowego, łącznie 3.648 zł. Zatem od pozwanej na rzecz powódki zasądzono tytułem zwrotu kosztów postępowania kwotę 9.367 zł (11.845,91 x 84 % = 9.951 zł - 3.648 zł x 16 % = 584 zł).