Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia, 9 kwietnia 2014r.

Sąd Rejonowy w Oleśnicy, Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Ostrowska-Gołąbek

Protokolant Ewelina Grudzień-Wuczkowska

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2014r. w Oleśnicy sprawy

Przy udziale stron:

powód (...)z/s we W.

pozwany M. M.

o zapłatę

oddala powództwo.

Z./

1. kal. 21 dni.

09.04.2014r.

Sygn. akt I C 2250/13

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) z siedzibą we W., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła pozew przeciwko pozwanemu M. M.domagając się zasądzenia kwoty 6022,60 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu swojego żądania strona powodowa podniosła, iż zobowiązanie pozwanego wynikało z umowy bankowej nr (...)zawartej w dniu 11.12.2003 r. przez pozwanego z (...) Bank S.A.na określoną kwotę pieniężną, do której zwrotu pozwany zobowiązał się w tejże umowie. Pozwany nie wywiązał się jednak z zobowiązania, w związku z czym niezapłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Pozwany został wezwany do zapłaty zaległej kwoty przez wierzyciela pierwotnego, który wskazał, iż w razie nieuregulowania zobowiązania wierzytelność zostanie przelana na rzecz (...). Jednak pomimo wezwania do dobrowolnego zaspokojenia wymagalnego roszczenia, pozwany w oznaczonym terminie nie spełnił dochodzonego świadczenia. W dniu 26.06.2010 r. została zawarta umowa pomiędzy (...)we W., a (...) Bankiem S.A.w wyniku której nastąpiła cesja wierzytelności. Strona powodowa wskazała nadto, że dowodem istnienia zobowiązania jest wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr (...)z dnia 18.09.2013r., podpisany przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzony pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym. Wyciąg ten bowiem precyzuje źródło i rodzaj wierzytelności wraz z potwierdzeniem faktu dokonanej cesji.

Pozwany M. M. nie złożył odpowiedzi na pozew. Na rozprawie sądowej w dniu 09 kwietnia 2014r. potwierdził zawarcie umowy z pierwotnym wierzycielem (...) Bank S.A., jednakże zakwestionował wysokość dochodzonej od niego niniejszym pozwem należności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29.06.2010 r. we W.pomiędzy (...)Zamkniętym we W., a (...) Bankiem S.A.z siedzibą we W.została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności. Przedmiotem umowy było przeniesienie przez zbywcę na rzecz nabywcy wierzytelności pieniężnych opisanych w załączniku do w/w umowy.

Dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 29.06.2010 r.- k-8-11.

W niniejszej sprawie został wystawiony przez Prokurę Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej Nr (...)z dnia 18 września 2013r. Wyciąg ten został wystawiony na podstawie art.194 Ustawy z dnia 27 maja 2004r. o funduszach inwestycyjnych. Z wyciągu wynikało, iż zobowiązanie dłużnika M. M.wynika z umowy zawartej w dniu 11 grudnia 2003r. , tj. umowy pożyczki nr (...)i wynosi 1965,27 złotych.

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej Nr (...)z dnia 18 września 2013r. k-5.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie strona powodowa (...)z siedzibą we W.wniosła o zasądzenie od pozwanego M. M.kwoty 6022,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Dla wykazania swojego żądania strona powodowa dołączyła do pozwu wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego wystawiony na podstawie art. 194 Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach sekurytyzacyjnych, który miał stanowić dowód na poparcie wszystkich jej twierdzeń, jakie zawarła w pozwie. Jednak pozostawała w błędnym przekonaniu, że może on stanowić samodzielną podstawę do dochodzenia niniejszego roszczenia. Zgodnie bowiem z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r. (sygn. P1/10, Dz. U. z 25/07/2011 r. Nr 152, poz. 900) art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach sekurytyzacyjnych, w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym wprowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 20 Konstytucji. Zgodnie z powyższym wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego należy traktować jako dokument prywatny, który korzysta z domniemania autentyczności oraz z domniemania, że zawarte w nim oświadczenie złożyła osoba, która go podpisała (art. 245 k.p.c.). Dokument prywatny nie korzysta natomiast z domniemania zgodności z prawdą oświadczeń w nim zawartych. O materialnej mocy dowodowej dokumentu prywatnego, zależącej od jego treści, rozstrzyga sąd według ogólnych zasad oceny dowodów myśl art. 233 § 1 k.p.c. Podobnie jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia, czy dowód ten ze względu na jego indywidualne cechy i okoliczności obiektywne zasługuje na wiarę, czy nie. Wynikiem tej oceny jest przyznanie lub odmówienie dowodowi z dokumentu waloru wiarygodności, ze stosownymi konsekwencjami w zakresie jego znaczenia dla ustalenia podstawy faktycznej orzeczenia.

W świetle materiału procesowego zebranego w niniejszym postępowaniu Sąd uznał, że dokument w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej z dnia 18 września 2013r. nie stanowi dowodu istnienia zobowiązania pozwanego wobec strony powodowej w żądanej wysokości. Pozwany w swoich zeznaniach zakwestionował wysokość zadłużenia, którego spłaty w niniejszym procesie domagała się strona powodowa, a tym samym przedłożone przez kolejnego nabywcę wierzytelności dokumenty nie mogą być podstawą uznania, iż roszczenie to zostało udowodnione co do wysokości i jest w całości wymagalne. Wobec powyższego Sąd oddalił powództwo w całości.