Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 2222/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2015r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Magdalena Zdrzałka-Szymańska

Protokolant: Alicja Ziomek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2015 roku we W.

sprawy z powództwa (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Inwestycyjny Sekurytyzacyjny z siedzibą w W.

przeciwko Z. L.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

W dniu 09.05.2014r. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od E. L. kwoty 1064,77 zł oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazano, że dochodzona wierzytelność wynika z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie której wierzyciel wystawił następujące faktury i noty księgowe: (...) z dnia 09.07.2013 r. na kwotę 37,15 zł, (...) z dnia 08.08.2013 r. na kwotę 32,36 zł, (...) z dnia 22.10.2013 r. na kwotę 334,70 zł, notę księgową (...) z dnia 8.10.2013 r. na kwotę 630 zł. Dochodzona pozwem kwota stanowi należność wynikającą z niezapłaconych dokumentów księgowych wraz z kwotą skapitalizowanych odsetek-30,56 zł. Strona powodowa nabyła przedmiotową należność na mocy umowy przelewu z dnia 20.03.2014r. Pomimo prób polubownego załatwienia sporu należność do chwili wytoczenia powództwa nie została uregulowana.

W dniu 21 maja 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem pozwu- sygn. akt VI Nc-e 632207/14.

W sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty z dnia 25 czerwca 2014 r. pozwana Z. L. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasadzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwana wskazała, iż w okresie 10 dni od zawarcia umowy skutecznie od niej odstąpiła. Zarzuciła jednocześnie, iż strona powodowa nie ma legitymacji procesowej czynnej, co winno skutkować oddaleniem powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwaną Z. L. zawarła z (...) S.A. w dniu 19.03.2013 r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na mocy której TP świadczyła na rzecz pozwanej usługi telekomunikacyjne.

(dowód: umowa z dnia 19.03.2013 r.- k. 72-75).

W dniu 19 marca 2013 r. pozwana złożyła stronie pozwanej oświadczenie o odstąpieniu od umowy, które przesłane zostało na adres do korespondencji wskazanej w umowie: (...) SA ul. (...) K..

Ponowne oświadczenie o rozwiązaniu umowy skierowane zostało przez pozwaną w dniu 04.05.2013 r. do Telefonii Dialog we W.. W lipcu 2013 r. pozwana ponownie zwróciła się do Dyrekcji O. i do (...) S.A., informując, iż nie dysponuje telefonem stacjonarnym i z całą pewnością nie korzysta z takowego od dnia 29.06.2013 r. W dniu 14 października 2013 r. pozwana poinformowała (...) S.A., że nie podpisywała żadnej umowy. W dniu 15 stycznia 2014 r. pozwana ponownie poinformowała (...) , iż nie zawierała żadnej umowy. Kolejne pisma pozwana kierowała do (...) S.A. w dniach 18 stycznia 2014 r., 20 stycznia 2014 r., 2 lutego 2014 r.

(dowód: podanie, k. 19, pismo z dnia 04.05.2013 r., 29, pismo z dnia 12.07.2013 r., k. 31, pismo z dnia 14.10.2013 r., k. 33, pismo z dnia 15.01.2014 r., k. 34, pismo z dnia 18.01.2014 r., k. 40, pismo z dnia 20.01.2014, k. 47, pismo z dnia 02.02.2014 r., k. 49)

W dniu 09.07.2013 r. wystawiona została faktura VAT (...) na kwotę 37,15 zł, w dniu 08.08.2013 r. wystawiona została faktura VAT (...) na kwotę 32,36 zł, w dniu 22.10.2013 r. wystawiona została faktura VAT (...) na kwotę 334,70 zł, w dniu 8.10.2013 r. wystawiona została nota księgowa (...) na kwotę 630 zł.

(dowód: (...) z dnia 09.07.2013 r. na kwotę 37,15 zł, k. 76, (...) z dnia 08.08.2013 r. na kwotę 32,36 zł, k. 77, (...) z dnia 22.10.2013 r. na kwotę 334,70 zł, k. 78, nota księgowa (...) z dnia 8.10.2013 r. na kwotę 630 zł., k. 79),

W dniu 11 kwietnia 2014 r. sporządzone zostało skierowane do Z. L. pismo, z którego treści wynika, iż (...) S.A. w S. dokonał przeniesienia wierzytelności przysługującej wobec pozwanej na rzecz (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny. Czynności windykacyjne wobec pozwanej podejmowane były również przez (...) sp. z o.o.

(dowód: zawiadomienie o cesji wierzytelności, k. 21, pismo z dnia 11.12.13 r., k. 23, wezwanie do zapłaty z dnia 21.11.2013 r., k. 25, zawiadomienie o możliwości sprzedazy długu, k. 27)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 509 § 1 i 2 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jak stanowi przepis art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Założeniem rozwiązania legislacyjnego przyjętego w art. 6 k.c. jest obowiązywanie zasady kontradyktoryjności (sporności). Idea sporu zadecydowała o regule rozkładu ciężaru dowodu. Przepis art. 6 k.c. jest w istocie normą decyzyjną w tym znaczeniu, że przesądza on w określonych sytuacjach o sposobie wyrokowania sądu w postaci oddalenia powództwa. Ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów. Instytucja ta spełnia dwie zasadnicze funkcje. Po pierwsze dynamizuje postępowanie dowodowe w systemie obowiązywania zasady sporności (kontradyktoryjności) w procesie. Po drugie określa wynik merytoryczny sporu (sprawy) w sytuacji krytycznej, gdy strona nie udowodni faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (K. Piasecki, Kodeks cywilny. Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze, 2003 r.). Sąd zatem wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. (vide wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29, w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża strony. Sąd został wyposażony w uprawnienie (a nie obowiązek) dopuszczenia dalszych jeszcze, nie wskazanych przez żadną ze stron, dowodów, kierując się przy tym własną oceną, czy zebrany w sprawie materiał jest - czy też nie jest - dostateczny do jej rozstrzygnięcia (art. 316 § 1 in principio k.p.c.). Zarazem podkreśla się w doktrynie i praktyce, że sąd powinien korzystać z przewidzianego w art. 232 zd. 2 k.p.c. uprawnienia powściągliwie i z umiarem, pamiętając, że taka inicjatywa należy przede wszystkim do samych stron i że cały rozpoznawany spór jest ich sprawą, a nie sądu. Działanie sądu z urzędu może prowadzić do naruszenia prawa do bezstronnego sądu i odpowiadającego mu obowiązku przestrzegania zasady równego traktowania stron (art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP; vide wyrok Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2000 r., V CKN 175/00, OSP 2001/7-8/116).

Powództwo w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie ze względu na to, iż w ocenie Sądu przytoczone przez stronę powodową okoliczności faktyczne, z których wywodzi ona swoje roszczenie, budzą uzasadnione wątpliwości, tym bardziej, iż pozwana zarzuciła brak legitymacji procesowej czynnej.

W pierwszej kolejności Sąd zwraca uwagę, że strona powodowa nie wykazała, by faktycznie posiadała legitymację procesową czynną do występowania z żądaniem prezentowanym w pozwie. Powodowy Fundusz nie udowodnił, iż nabył jakąkolwiek wierzytelność na podstawie umowy cesji, która miała zostać zawarta pomiędzy (...) S.A. i stroną powodową. Fundusz nie przedłożył odpisu tej umowy. W ocenie Sądu, przedkładając zawiadomienie z dnia 11.04.2014 r. strona powodowa nie wykazała nabycia przedmiotowej wierzytelności. Pismo to nie zawiera oświadczenia poprzedniego wierzyciela, który miałby zbyć wskazaną należność. Ponadto strona powodowa nie wykazała, by osoba, która podpisała przedmiotowy dokument, była umocowana do działania w imieniu Funduszu. Nie udowodniono również, by pismo to zostało doręczone pozwanej; nie wykazano nawet, by zostało one do niej wysłane.

Na marginesie jedynie wskazać należy, iż również materiał dowodowy zaproponowany przez stronę powodową nie pozwalałby na uwzględnienie żądania pozwu.

Dochodzona należność, zdaniem strony powodowej, wynikała z zawartej umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Fundusz nie udowodnił jednak, że pozwana jest zobowiązana do zapłaty na rzecz operatora jakiejkolwiek należności.

Dołączona do akt umowa oświadczenie usług telekomunikacyjnych zawarta została w dniu 19.03.2013 r., natomiast dochodzone należności dotyczą miesięcy lipiec, sierpień i październik 2013 r. Z żadnych dokumentów nie wynika jakich świadczeń faktury te miałyby dotyczyć. Dodatkowo z zeznań pozwanej wynika, iż na rzecz (...) nie płaciła ona żadnych należności po dacie 19.03.2013 r.

Stronie powodowej doręczone zostały zarzuty pozwanej i przedstawione przez nią dokumenty, jednak (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny nie ustosunkował się do zaprezentowanego stanowiska.

Skoro to stronę powodową obciążał ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających reprezentowane przez nią twierdzenia, a powód obowiązkowi temu nie sprostał, na podstawie art. 6kc , należało orzec jak w sentencji wyroku.