Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Remigiusz Chmielewski

Sędziowie SSO Małgorzata Tomkiewicz (spr.)

SSO Dariusz Firkowski

Protokolant st.sekr.sądowy Jolanta Jankowska

przy udziale oskarżyciela publicznego- mjr SG Tomasza Chilmanowicza

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015r.

sprawy M. K.

oskarżonej o przestępstwo z art. 54§3 kks w zb z art. 65§4 kks w zb z art. 91§4 kks w zw z art. 7§1 kks

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżoną

od wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach II Wydziału Karnego

z dnia 16 grudnia 2014r. sygn. akt II W 5714/14

I.zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że z podstawy prawnej skazania eliminuje art. 54 & 3 kks zaś wymierzoną oskarżonej karę łagodzi do 200 (dwustu)zł.;

II.w pozostałym zakresie wyrok ten utrzymuje w mocy;

III.kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

M. K. oskarżona została o to, że w dniu 10 lipca 2014r., w rejonie ul. (...), w miejscowości B., pow. (...), woj. (...), bez wymaganego zgłoszenia organowi celnemu oraz bez uprzedniego oznaczenia polskimi znakami akcyzy oraz jednostkowymi cenami detalicznymi, uchylając się od opodatkowania przechowywała w bagażu podręcznym wyroby akcyzowe w postaci 46 paczek po 20 sztuk w każdej paczce papierosów różnych marek, będących przedmiotem czynu zabronionego z art. 65 kks, przez co został narażony na uszczuplenie podatek VAT w wysokości 181,00zł., podatek akcyzowy w wysokości 704,00zł. Oraz należność celna w wysokości 30,00zł.

- tj. o wykroczenie skarbowe z art. 54 §3 kks w zb. z art. 65 §4 kks w zb. z art. 91 §4 kks w zw. z art. 7 §1 kks.

Sąd Rejonowy w Bartoszycach wyrokiem z dnia 16 grudnia 2014r. w sprawie IIW 5714/14 orzekł :

I.oskarżoną M. K. uznał za winną popełnienia zarzuconego jej czynu i za to, z mocy art. 54 §3 kks w zb. Z art. 65 §4 kks w zb. Z art. 91 §4 kks w zw. z art. 7 §1 kks, opierając wymiar kary o art. 65 §4 kks w zw. z art. 7 §2 kks, skazał ją na karę 600zł. Grzywny;

II.na podstawie art. 49 §1i2 kks w zw. z art. 29 pkt.1 kks i art. 31 §6 kks orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci 46 paczek po 20 sztuk w każdej paczce papierosów różnych marek przechowywanych w magazynie depozytowym PSG w B. i zarządził ich zniszczenie;

III.na podstawie art. 624 §1 kpk w zw. z art. 113 §1 kks i art. 31 §7 kks zwolnił oskarżoną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym od kosztów zniszczenia wyrobów tytoniowych.

Od powyższego wyroku nieformalną apelację wniosła oskarżona , zaskarżając przedmiotowe orzeczenie w zakresie rozstrzygnięcia o karze. Wyrokowi temu skarżąca zarzuciła, jak zdaje się to wynikać z kontekstu, rażącą niewspółmierność (surowość) wymierzonej jej kary, polegającą na nie uwzględnieniu przez Sąd I-szej faktu, iż znajduje się ona w bardzo trudnej sytuacji materialnej: samotnie wychowuje dziecko, utrzymuje się jedynie z zasiłku pielęgnacyjnego. Stawiając ten zarzut oskarżona wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez „umorzenie grzywny”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Na wstępie stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń zarówno w aspekcie okoliczności stanu faktycznego, jak i winy oskarżonej. Dokonana w tym zakresie analiza materiału dowodowego jest wnikliwa i jasna, w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 kpk a przeprowadzona w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione.

Ferując wyrok w przedmiotowej sprawie Sąd I-szej instancji nie ustrzegł się jednakże błędu w zakresie przyjętej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego M. K.. Uwadze Sądu Rejonowego umknął bowiem fakt, iż czynu z art.54 k.k.s. skutkującego narażeniem na uszczuplenie należnego podatku VAT, może dopuścić się wyłącznie podatnik - a więc osoba prowadząca legalną działalność podlegającą opodatkowaniu, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Przepis ten nie ma natomiast zastosowania do czynności sprzecznych z prawem , nawet jeżeli w wyniku ich dokonania powstaje obowiązek uiszczenia należności na rzecz Skarbu Państwa (podatku akcyzowego, cła- zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 9 sierpnia 2012r. IIAKa 111/12, LEX nr 1237245). O ile bowiem, abstrahując nawet od podstawowego stanowiska wg którego przedmiot opodatkowania może stanowić tylko działalność legalna, nigdy zaś sprzeczna z prawem (tak m.in. uchwała SN z 19.07.1973r. w sprawie VI KZP 13/73, OSNKW 1973, nr 9, poz.104), podatkowi nie podlegają takie „czynności które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy”, np. paserstwo (tak wyrok SN z 12.03.1976r. w sprawie VI KZP 47/75, OSNKW 1976, nr 4-5, poz.56). W świetle powyższego, niezgłoszenie dochodów z tego typu czynności nie stanowi naruszenia art.54kks. (tak też T.Grzegorczyk, Komentarz do art.54kks.).

Konsekwencją powyższego stała się konieczność modyfikacji w ramach przyjętego wyrokiem czynu przypisanego oskarżonej poprzez wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej (podstawy skazania), przepisu art.54 § 3 k.k.s.

Powyższa zmiana w odniesieniu do oskarżonej winna znaleźć odzwierciedlenie w wymiarze orzeczonej kary grzywny. Z uwagi na konieczność dokonania wskazanej korekty Sąd Okręgowy uznał , iż orzeczona wobec M. K. grzywna w kwocie 600zł. jest rażąco surowa, tym bardziej, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, iż oskarżona jest inwalidką, utrzymującą siebie oraz dziecko jedynie z zasiłku pielęgnacyjnego i alimentów w łącznej wysokości 800 zł. miesięcznie.

Mając zatem powyższe na uwadze, dokonano zmiany zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie orzeczonej wobec oskarżonej kary do 200 zł. grzywny (art. 437 §2 kpk). Kara w takim wymiarze jest adekwatna do wagi i okoliczności popełnionego czynu i , pomimo bardzo trudnej sytuacji materialnej oskarżonej, leży w jej możliwościach płatniczych. Z uwagi na uwzględnienie apelacji wniesionej na korzyść oskarżonej, kosztami procesu za postepowanie odwoławcze obciążono Skarb Państwa (art. 636 §1 kpk ).