Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2014 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa H. (...)Funduszu(...)z siedzibą w K.

przeciwko S. K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 9 czerwca 2014 r. sygn. akt IX GC 1106/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

„I. powództwo oddala;

II. zasądza od strony powodowej H. (...)Funduszu(...)z siedzibą w K. na rzecz pozwanego S. K. kwotę 4 428 zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych) w tym 828 zł z tytułu podatku VAT w wysokości 23% tytułem zwrotu kosztów procesu.”

2.  zasądza od strony powodowej H. (...)Funduszu (...) z siedzibą w K. na rzecz pozwanego S. K. kwotę 3321 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia jeden złotych) w tym 621 zł z tytułu podatku VAT w wysokości 23% tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego;

3.  nakazuje ściągnąć od strony powodowej H. (...)Funduszu (...)z siedzibą w K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Krakowie kwotę 5 287 zł (pięć tysięcy dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem opłaty od apelacji od której pozwany był zwolniony.

Sygn. IACa 1383/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa H. (...)Fundusz (...)w K. wniosła o zasądzenie od pozwanego S. K., kwoty 105 733,60 zł z ustawowymi odsetkami, oraz zwrotu kosztów procesu.

Żądanie pozwu uzasadniła tym, że nabyła od (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wierzytelność pozwanego z tytułu umowy kredytu konsolidacyjnego. Pozwany został wezwany do dobrowolnej spłaty zadłużenia, jednakże wezwanie było bezskuteczne.

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz

ozasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. Podniósł, że strona powodowa winna uzyskać zaspokojenie należności kredytowych pozwanego od (...), która zawarła z pozywam umowę ubezpieczenia obejmującą inwalidztwo lub poważne zachorowanie, a która stanowiła zabezpieczenie spłaty kredytu.

Wyrokiem z dnia 9 czerwca 2014 r. Sąd Okręgowy uwzględnił powództwo w

całości.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny: pozwanego łączyła z (...) Bank Spółką Akcyjną we W. umowa kredytu konsolidacyjnego powtórnego nr (...) z dnia 23 września 2009 roku, w której zobowiązał się do spłaty zadłużenia na zasadach określonych w Umowie i Regulaminie Udzielania Kredytów. Pozwany w terminie nie spłacił zadłużenia, w związku z czym Bank wypowiedział zawartą z pozwanym umowę kredytu oraz wezwał go do zapłaty należności.

Na mocy umowy przelewu z dnia 7 czerwca 2013 r. strona powodowa nabyła od (...) Bank Spółki Akcyjnej we W. wierzytelność wobec pozwanego z tytułu umowy kredytu. Następnie pozwany został poinformowany o tym fakcie. Zadłużenie pozwanego z tytułu umowy kredytu wyniosło na dzień 18 czerwca 2013 roku łączną kwotę 105 733,60 zł, w tym kwota 65 933,71 zł tytułem należności głównej, kwota 33 120,68 zł tytułem odsetek karnych, kwota 6 177,82 zł tytułem odsetek ustawowych oraz kwota 501,39 zł tytułem opłaty manipulacyjnej.

W związku z brakiem spłaty kredytu, strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty zaległości, jednakże bezskutecznie. Aktualnie pozwany jest osobą schorowaną, często hospitalizowaną, nie ma tez żadnego majątku ruchomego i nieruchomego.

Powyższe ustalenia faktyczne poczynione zostały w oparciu o przedstawione przez strony dokumenty, których autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

W konsekwencji, Sąd na podstawie powyższych dowodów ustalił treść złożonych przez strony oświadczeń, mając na uwadze to, że żadna ze stron nie kwestionowała faktu ich złożenia i zawartej w nich treści. Ponadto zostały one sporządzone w przypisanej przez prawo formie i są uznane przez Sąd Okręgowy za wiarygodne.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły również osobowe środki dowodowe w postaci zeznań pozwanego. Zeznania pozwanego Sąd uznał za wiarygodne w całości. Są one zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym, logiczne, spójne i rzetelne. Dlatego Sąd nadaje tym zeznaniom walor wiarygodności i prawdziwości.

Zdaniem Sądu Okręgowego powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Na wstępnie należy zidentyfikować, jaka umowa w świetle prawa cywilnego materialnego łączyła strony niniejszego sporu oraz czy była ważna. Strony łączyła umowa kredytu. Analizując przedmiotową umowę należy wskazać, że jest ona tzw. umową nienazwaną w świetle przepisów kodeksu cywilnego tzw. swobodnym stosunkiem zobowiązaniowym. Swoboda umów to zasada prawa zobowiązań polegająca na przyznaniu podmiotom prawnym ogólnej możliwości zawierania i kształtowania treści umów w granicach zakreślonych przez prawo. Na swobodę umów składają się cztery elementy: swoboda w zawieraniu umowy, swoboda w wyborze kontrahenta, swoboda w kształtowaniu treści umowy oraz swoboda w wyborze formy zawarcia umowy. Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353 ¹ k.c. zgodnie z którym, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zasada swobody umów stwarza podmiotom możliwość kształtowania stosunków zobowiązaniowych innych niż typowe, strony uzyskują kompetencję do tworzenia zupełnie nowych typów umów, niepodobnych do normatywnie określonych w kodeksie cywilnym, mogą także wzorować się na umowach nazwanych, ale określając łączący ich stosunek zobowiązaniowy dokonywać pewnych modyfikacji lub uzupełnień, kreując w ten sposób bardziej odpowiedni dla nich instrument prawny. Tak też mamy w przypadku przedmiotowej sprawy, albowiem umowa kredytu łącząca strony niniejszego procesu zawiera w sobie bardzo dużo elementów z umowy pożyczki. Kredyt bankowy to umowa zawarta w formie pisemnej pomiędzy bankiem a kredytobiorcą.

Bank zobowiązuje się udostępnić określoną kwotę na określony cel oraz czas, a kredytobiorca zobowiązuje się wykorzystać kredyt zgodnie z jego przeznaczeniem oraz zwrócić pobraną kwotę wraz z należnym bankowi wynagrodzeniem w postaci prowizji i odsetek.

W niniejszej sprawie pozwanego łączyła z (...) Bank Spółką Akcyjną we W. umowa kredytu konsolidacyjnego. Na mocy umowy z dnia 7 czerwca 2013 roku powódka nabyła od (...) Bank Spółki Akcyjnej wierzytelność wobec pozwanego z tytułu umowy kredytu. Zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Podstawowym wynikiem przelewu wierzytelności jest sukcesyjne wstąpienie cesjonariusza w miejsce cedenta. Przelew powoduje więc, że cedent przestaje być wierzycielem, a staje się nim cesjonariusz. Dotychczasowy wierzyciel zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Cesjonariusz nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu. Zmienia się tylko osoba wierzyciela, czyli osoby uprawnionej do żądania spełnienia świadczenia. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela.

Przechodząc do meritum przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że umowa kredytu zawarta przez strony była ważna, przez powódkę (która wstąpiła w miejsce banku) została wykonana w całości. Natomiast pozwany nie wykonał ciążącego na nim zobowiązania solidarnego względem strony powodowej, wynikającego z tej umowy. Mówiąc ściślej, nie spłacił zaciągniętego kredytu, co sam przyznał w odpowiedzi na pozew. Jego zadłużenie wyniosło na dzień 18 czerwca 2013 roku łączną kwotę 105 733,60 zł, w tym kwota 65 933,71 zł tytułem należności głównej, kwota 33 120,68 zł tytułem odsetek karnych, kwota 6 177,82zł tytułem odsetek ustawowych oraz kwota 501,39 zł tytułem opłaty manipulacyjnej. Pozwany dopuścił się tym samym nienależytego wykonania zobowiązania z umowy kredytu konsolidacyjnego. Dlatego strona powodowa może dochodzić od niego zwrotu całej kwoty powstałego zadłużenia. Cały materiał dowodowy zgromadzony w toku sprawy, a w szczególności umowa kredytu oraz umowa cesji, dały podstawę do stwierdzenia, że roszczenie strony powodowej jest zasadne w całości. Powódka domagała się zasądzenia łącznej kwoty 105 733,60 zł. Zdaniem Sądu, uzasadnione jest żądanie zapłaty tej kwoty.

Pozwany popadł w opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Dlatego uwzględniając roszczenie główne, Sąd przyjął również zasadność roszczenia o zasądzenie odsetek ustawowych, roszczenie to znajduje oparcie w art. 481 § 1 k.c.

Przepis ten obciąża dłużnika obowiązkiem zapłaty odsetek bez względu na przyczynę uchybienia terminowi płatności sumy spornej. Odsetki należą się za cały czas opóźnienia, począwszy od dnia wymagalności długu, a stają się wymagalne z upływem pierwszego dnia terminu wymagalności roszczenia głównego. W świetle art. 481 § 1 k.c. nie budzi wątpliwości, że bieg odsetek rozpoczyna się z pierwszym dniem opóźnienia.

Pozwany podniósł zarzut, że zadłużenie z umowy kredytu powinno być egzekwowane z umowy ubezpieczeniowej od (...), która była zawarła z pozywam na okoliczność inwalidztwa lub poważnego zachorowania. Zarzut ten nie może zostać uwzględniony. Pozwany nie wskazał żadnych dokumentów na uzasadnieni swojego stanowiska, nie przedstawił rzeczonej polisy, jak też dowodów wpłat składek okresowych za ochronę ubezpieczeniową.

Także okoliczność, iż pozwany jest aktualnie osobą schorowaną nie może zostać uwzględniona. Aktualna choroba pozwanego nie może mieć wpływu na jego wcześniejsze zobowiązania.

Reasumując, pozwany nie podniósł skutecznych zarzutów pozwalających na obalenie zasadności roszczenia strony powodowej i dlatego w punkcie I wyroku uwzględniono w całości roszczenie powódki.

W punkcie II wyroku orzeczono o kosztach procesu na podstawie art. 98 k.p.c. Jako że pozwanego należało uznać za stronę przegrywającą, zobowiązany jest on do zwrotu powódce poniesionych kosztów postępowania.

W punkcie III wyroku zasadzono od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej kwotę 3 617 zł tytułem kosztów pełnomocnika z urzędu, ustanowionego dla pozwanego przez tut. Sąd.

Wyrok ten zaskarżył apelacją pozwany wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości.

Pozwany zarzucił naruszenie prawa procesowego, a to art. 233 § 1 k.p.c. poprzez a) nieuwzględnienie treści § 1 ust.8 znajdującej się a aktach umowy kredytowej, zgodnie z którą zabezpieczeniem kredytu było ubezpieczeni pozwanego na wypadek śmierci inwalidztwa, i medical assistance, oraz poważnego zachorowania w ramach umowy ubezpieczenia zawartej pomiędzy (...) Bankiem S.A, a (...) S.A. (...) skutkujące błędnym przyjęciem, że zabezpieczeniem umowy było ubezpieczenie zawarte pomiędzy pozwanym a (...) S.A. (...) i to pozwany powinien udowodnić, że w ogóle zawarł taką umowę ubezpieczenia i opłacał z tego tytułu składki; b) błędne ustalenie, że stan zdrowia pozwanego po zawarciu umowy kredytowej nie ma dla rozstrzygnięcia sprawy żadnego znaczenia, w sytuacji gdy okoliczność ta jest niezmiernie istotna nie tylko w kontekście zabezpieczenia, ale i zasad współżycia społecznego; c) brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego i uznanie, że strona powodowa udowodniła wysokość zadłużenia pozwanego, w sytuacji gdy z zebranego materiału dowodowego takiego wniosku wysnuć się nie da.

W uzasadnieniu rozwinął zarzuty, wskazując nadto na treść art. 194 ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych, do którego odwołał się powód, a który nie ma w sprawie znaczenia.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie i wskazał, że jego zdaniem

\

stanowi ona polemikę z ustaleniami sądu.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja pozwanego jest zasadna, a ustalenia Sądu I instancji i rozważania, niepełne i wskazujące na nieuważną lekturę umowy kredytowej.

Sąd Apelacyjny ustalił następujący stan faktyczny, czyniąc w części ustalenia tożsame z Sądem Okręgowym.

Powód reprezentowany przez pełnomocnika M. M. w dniu 10 grudnia 2013 r. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym / k. 5-8 /.

Pozwany wniósł sprzeciw w którym zarzucił, że Bank sprzedał dług nie informując o tym pozwanego, a nadto że do dnia 16 października 2013 r. egzekucję prowadził Komornik przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa Nowej Huty, a więc była ona prowadzona jeszcze po dacie zbycia długu. Podniósł, że wnosił o obniżenie raty spłaty i do 20 października 2010 r. spłacił około 20 000zł, czego Bank nie uwzględnił. / k. 12 /.

Sprawa trafiła do Wydziału Gospodarczego Sądu Okręgowego w Krakowie w dniu 10 grudnia 2013 r. Wezwanie o braki skierowano do pełnomocnika powoda na adres podany przez niego (...) Bank S. A. - Biuro (...) pocztowa (...). (...). W odpowiedzi na wezwanie między innymi cofnięto wniosek z dowodu z wyciągu z księgi rachunkowej funduszu sekurytyzacyjnego. / k. 21 /.

Pozwanego łączyła z (...) Bank Spółką Akcyjną we W. umowa kredytu konsolidacyjnego powtórnego nr (...) z dnia 23 września 2009 roku, w której zobowiązał się do spłaty zadłużenia na zasadach określonych w Umowie i Regulaminie Udzielania Kredytów. Bank udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 84.516,95 zł. Pieniądze zwane środkami z umowy na rachunek pozwanego, z tym, że upoważnił on Bank do pomniejszenia kwoty kredytu o:

opłatę przygotowawczą - 60,00zł,

prowizję bankową od udzielonego kredytu - 740,89 zł,

składkę ubezpieczeniową - 19 634,98 zł,

a nadto upoważnił w § (...) umowy, Bank do przekazania na :

całkowitą spłatę zadłużenia z tytułu umowy nr NP. (...) z dnia 20 kwietnia 2009 r. kwoty 48 864, 08 zł i kwoty 9 817,00zł na całkowitą spłatę zadłużenia z umowy o kredyt gotówkowy w G. Banku. Treść poprzednich umów nie jest znana, a więc i ich warunki, jedynie można stwierdzić, że umowę zawarto po 5 miesiącach od poprzedniej umowy, w której zabezpieczeniem także była umowa ubezpieczenia / k. 26; §(...) umowy /. Zabezpieczeniem umowy ustanowiono w § (...) ubezpieczenie z tytułu śmierci , inwalidztwa, medical assistance oraz poważnego zachorowania w ramach umowy ubezpieczenia zawartej pomiędzy Bankiem a (...) S.A. (...). Spłatę kredytu rozłożona na 96 rat, przy czym „ostatnia rata wyrównawcza płatna jest do dnia 20-09-2017.” W umowie zawarto oświadczenie o poddaniu się egzekucji do kwoty 253 550,85 zł, z zastrzeżeniem, że Bank może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności do dnia 20 września 2020 r. / § (...)/. Pozwany przystąpił do umowy ubezpieczenia zawartej pomiędzy Bankiem a (...) S.A. (...) wskazując Bank jako osobę uprawnioną do otrzymania świadczenia w razie zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego / § (...) /.Z treści umowy wynika, że w związku ze spłatą kredytu z umowy z 20 kwietnia 2009 r. objęto pozwanego dodatkowym ubezpieczenie na okres 6 miesięcy do dnia 23. 03. 2010 r. w T. A. (...) na kwoty w zależności od przyczyny zgony 135803 zł lub 193646 zł. Z powyższego wynika, że umowy związane z zabezpieczeniem kredytu zostały tak skonstruowane, że nie przewidziano możliwości zwrotu części składki ubezpieczeniowej, a sumy ubezpieczenia były wyraźnie wyższe od kwot kredytu, z czym łączyła się składka.

W dacie zawierania umowy kredytowej pozwany był rencistą i otrzymywał świadczenie w wysokości netto 440 zł, pracował w (...) Sp. z o.o. we W. z wynagrodzeniem 3000zł netto miesięcznie. / umowa k. 25-27 /. W trakcie obowiązywania umowy pozwany spłacił co najmniej kwotę 18583,24zł, z odsetkami (kwota kredytu 84516,95 zł - 65 933,71zł kwota kapitału według pozwu).

W umowie nie podano sumy ubezpieczenie z umowy z (...) S.A. (...). (...) Bank S.A. i powód zawarli umowę przelewu w dniu 7 czerwca 2013 r., a aneksem do umowy z 24 czerwca 2013 r. strony stwierdziły, że z datą umowy wierzytelności wymienione w załączniku zostały przeniesione ze skutkiem na 7 czerwca 2013 r. na powoda. / k.28 -31 /.W aktach sprawy brak jest dokumentu z którego wynikałoby przeniesienie na powoda wierzytelności pozwanego. W pismach datowanych 18 czerwca 2013 r. Bank informuje pozwanego o sprzedaży wierzytelności i zarazem o tym że będzie nadal prowadził windykację ale nie na podstawie umowy - jako wierzyciel, tylko jako zarządzający sekurytyzowanymi wierzytelnościami na rzecz powoda. Powód wezwał pozwanego do zapłaty wskazując na cesję wierzytelności i podał kontakt telefoniczny i poprzez skrytkę pocztową / k. 32 i 33 /. W aktach brak dowodu doręczenia w/w pism pozwanemu.

Pozwany wskazał, że przebył dwa zawały, rozpoznano u niego tętniaka aorty brzusznej i oczekuje na zabieg, utracił rentę, nie posiada majątku, z renty komornik egzekwuje po 300,00 zł a otrzymuje 400,00zł. Renta wynosi 700,00zł. / k. 48 /. Pozwany urodził się w (...) r. / k. 67 /. Z orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 19.02.2014 r. wynika całkowita niezdolności do pracy pozwanego w związku ze stanem narządu ruchu, przy czym nie podana daty początkowej niezdolności. / k. 71 /. Z orzeczenia wynika, że pozwany leczył się szpitalnie w latach 2004, 2008 i 2013. Zabieg inwazyjny wykonano w marcu 2014 r. / k. 72 /. Pozwany w terminie nie spłacił zadłużenia, w związku z czym Bank wypowiedział zawartą z pozwanym umowę kredytu oraz wezwał go do zapłaty należności. Strona pozwana określiła zadłużenie pozwanego z tytułu umowy kredytu na dzień 18 czerwca 2013 roku na łączną kwotę 105 733,60 zł, w tym kwota 65 933,71 zł tytułem należności głównej, kwota 33 120,68 zł tytułem odsetek karnych, kwota 6 177,82 zł tytułem odsetek ustawowych oraz kwota 501,39 zł tytułem opłaty manipulacyjnej. W związku z brakiem spłaty kredytu, strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty zaległości, jednakże bezskutecznie. Aktualnie pozwany jest osobą schorowaną, często hospitalizowaną, nie ma tez żadnego majątku ruchomego i nieruchomego.

Sąd Apelacyjny poczynił ustalenia na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, a głównie przez powoda, w sprawie i niekwestionowanych oświadczeń pozwanego, jak też stwierdzając brak dowodów wskazujących na konkretne okoliczności.

Sąd Apelacyjny w wyniku uwzględnienia zarzutów apelacji i poczynienia własnych ustaleń zmienił zaskarżony wyrok i powództwo oddalił. Powód cofnął dowód z wyciągu z ksiąg funduszu, a nadto nie przedstawił dowodu nabycia konkretnej wierzytelności pozwanego. W związku z tym nie wykazał także zasadności kwotowej roszczenia, co w powiązaniu z brakiem dowodu doręczenia pism pozwanemu doprowadziło do przyjęcia nie wykazania roszczenia. Podstawą oddalenia powództwa nie było nie zawiadomienia dłużnika o zbyciu wierzytelności, a nie udowodnienie jej nabycia przez powoda.

Równie istotną podstawą oddalenia powództwa była umowa ubezpieczenia kredytu. Sąd Apelacyjny zauważa, że z przyczyn leżących po stronie Banku doszło do znacznego wzrostu zadłużenia pozwanego - dwukrotne ubezpieczenie kredytu w ciągu pół roku, przy czym kwota drugiego z ubezpieczeń wyniosła 19 634,98 zł, co stanowiło 40,18% kredytu spłacanego już przez pozwanego (48864,08), i także zwiększonego składką ubezpieczeniową, a do zadłużenia i w innym banku było to ( 48864,08 + 9817,00= 58681,08) 33,46%.

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na uzasadnienie orzeczenia Sądu Najwyższego wyroku z dnia 23 maja 2013 r. IV CSK 679/12 i glosę R. Cebuli ( OSP 2014 r. Nr 11, poz. 104C s. 1446 ), w kontekście również zasad współżycia społecznego.

Sąd Okręgowy błędnie stwierdzi, że pozwany nie wykazał uiszczenia składki, cała składka została pobrana przy zawieraniu umowy. Okoliczności te nie obciążają powoda.

Dalsze jednak odnoszą się do powoda, który wstąpił w stan prawny taki jaki miał Bank.

Umowa ubezpieczenia z opłaconymi składkami na cały czas trwania spłaty kredytu a więc 8 lat nadal obowiązuje, nie wykazano by było inaczej. W sprawie nie twierdzono, że umowa ubezpieczenia wygasa w razie wypowiedzenia umowy kredytowej. Postanowienie umowne dotyczące zgody na trwanie umowy w razie wcześniejszej spłaty kredytu wskazują na to że umowa ubezpieczenia trwa, a w związku z tym najpierw Bank, a następnie powód zobowiązany był do wykorzystania zabezpieczenia umowy. Okolicznością wskazującą na skorzystanie z zabezpieczenia był stan egzekucji, plus możliwe do uzyskania od pozwanego informacje o stanie zdrowia - treść § (...) umowy i w istocie zakaz wskazania innej osoby niż Bank jako uprawnionej z umowy ubezpieczenia. Odrębnym zagadnieniem jest istnienie tytułu wykonawczego i prowadzenia przez komornika egzekucji w stosunku do pozwanego, a także informacje wynikające z tego postępowania. W dodatku z treści umowy wynika, że pozwany był rencistą, co powinno tym bardziej spowodować czynności dla realizacji umowy ubezpieczenia. Okoliczność ta obciąża już powoda i stanowi również samoistną przyczynę oddalenia powództwa. Dokumenty dotyczące stanu zdrowia pozwanego wskazują na możliwość istnienia przesłanek do realizacji świadczenia ubezpieczeniowego. Na marginesie nie sposób nie dokonać oceny, że Banku przy formalnym wykorzystaniu instrumentów prawnych w istocie ubezpieczył własne ryzyko na koszt konsumenta. Wątpliwości, co najmniej, wywołuje pogląd Sądu Okręgowego dotyczący stosowania zasady swobody umów przy zawieraniu przez konsumenta umowy kredytowej z bankiem. Obrona takiego poglądu przy formalnym spojrzeniu na treść umowy jest możliwa, w praktyce jednak stosunek ten bliższy jest regulacji z art. 385 ¹ k.c., pomimo formalnej, możliwości negocjacji. Odniesienie się do innych zagadnień występujących w sprawie wobec treści orzeczenia nie było już konieczne.

Z przedstawionych przyczyn orzeczenie uległo zmianie na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., a o kosztach orzeczono na podstawie art. 98 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.