Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia: 2 października 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Kurdziel

Protokolant: Paulina Okrutnik

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa: (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W.

przeciwko: A. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego A. K. na rzecz strony powodowej (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. kwotę 1.447,79 zł (tysiąc czterysta czterdzieści siedem złotych siedemdziesiąt dziewięć groszy) wraz z odsetkami od kwoty 1.218,19 zł od dnia 18 października 2003 r. do dnia zapłaty liczonymi według stopy 28% w stosunku rocznym, z zastrzeżeniem, że wysokość tych odsetek nie może przekraczać czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego oraz ustawowymi odsetkami od kwoty 229,60 zł od dnia 2 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 40 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nadaje wyrokowi zaocznemu w pkt I. i III. rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII C 559/14

UZASADNIENIE

Na podstawie wpisów w repertoriach ustalono, że (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wniosła do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu w dniu 7 kwietnia 2004 r. pozew o zapłatę kwoty 1.447,79 zł zarejestrowany pod sygnaturą VIII Nc 7884/04, na skutek którego został wydany nakaz zapłaty.

Akta sprawy VIII Nc 7884/04 zaginęły i prawomocnym postanowieniem z dnia 22 maja 2013 r. tut. Sąd stwierdził niemożność odtworzenia akt sprawy. Zgodnie z art. 728 k.p.c. jeżeli akta nie mogą być odtworzone lub odtworzone zostały w części niewystarczającej do podjęcia dalszego postępowania, sprawa może być wszczęta ponownie.

W tych okolicznościach strona powodowa (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. jako nastepca prawny (...) Bank (...) S.A. we W. wniosła w dniu 2 sierpnia 2013 r. pozew o treści sprostowanej w dniu 17 kwietnia 2014 r., w którym domagała się zasądzenia od pozwanego A. K. na swoją rzecz zapłaty kwoty 1.447,79 zł z odsetkami w wysokości 28 % w stosunku rocznym od kwoty 1.218,19 zł od dnia 18 października 2003 r. do dnia zapłaty i odsetkami ustawowymi od kwoty 229,60 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto wniosła o zasądzenie kosztów procesu według norm. Wskazała, iż dochodzi należności z umowy pożyczki nr (...) zawartej w dniu 7 marca 2002 r., której pozwany nie realizował. Podniosła przy tym, że w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. cały majątek (...) Bank (...) S.A. został przejęty przez (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W..

Pozwany nie ustosunkował się do żądań pozwu ani nie wnosił o rozpoznanie sprawy pod jego nieobecność. Na rozprawie w dniu 2 października 2014 r. Sąd wydał wyrok zaoczny cczęściowo uwzględniający żądanie pozwu.

Sąd zważył, co następuje:

Wobec faktu, iż pozwany nie odniósł się do żądań pozwu, okoliczność faktyczne leżące u podstawy rozstrzygnięcia Sąd uznał za bezsporne. W szczególności dotyczyło to treści dołączonej do pozwu umowy pożyczki z dnia 7 marca 2002 r. określającej zakres świadczeń pieniężnych obciążających pozwanego. Kwota należności głównej jak i następstwo prawne strony powodowej nie budziły wątpliwości Sądu. Natomiast żądane odsetki od kapitału pożyczki Sąd uznał za wygórowane w zakresie, w jakim żądane odsetki umowne przekraczałyby stopę odsetek maksymalnych obowiązującą w dniu, za który odsetki są naliczane.

Przepis art. 359 § 2 ² k.pc. przewiduje, że jeśli wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekacza wysokość odsetek maksymalnych, należą się odsetki maksymalne. Znajduje on zastosowanie do odsetek wynikających z czynności prawnych dokonanych począwszy od dnia wejścia w życie przepisu, tj. od dnia 20 lutego 2006 r. Natomiast nie obejmuje zakresem regulacji umów zawartych wcześniej. Nie oznacza to jednak, iż Sąd nie ma możliwości weryfikacji, w świetle uregulowań art. 5 k.c., zgłoszonej wysokość odsetek od kapitału pożyczki, wynikających z umowy pożyczki zawartej pod rządami kodeksu cywilnego w brzmieniu sprzed 20 lutego 2006 r., nawet pomimo braku reakcji pozwanego na doręczenie mu odpisu pozwu.

W ocenie Sądu żądanie odsetkowe od kapitału pożyczki może ulec uwzględnieniu o tyle, o ile wysokość żądanych umownych odsetek nie przekracza odsetek maksymalnych, które zresztą podlegają zmianom w czasie, gdyż są wielokrotnością zmiennego wskaźnika stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego Obecnie zgłaszanie roszczeń odsetkowych przekraczających odsetki maksymalne, zwłaszcza mając na uwadze, iż od daty wymagalności roszczenia o spłatę pożyczki do chwili wyrokowania upłynęło ponad 10 lat, prowadziłoby do nadmiernego obciążenia pozwanego odsetkami, których suma przekraczałaby wielokrotnie kwotę kapitału pożyczki, co w ocenie Sądu nie zasługuje na ochronę prawną, zwłaszcza, iż aktualna stopa kredytu lombardowego na dzień wydania wyroku zaocznego wynosiła zaledwie 4 %, zaś odsetki maksymalne – 16%. Stąd w wyroku zaocznym Sąd zasądził żądane odsetki w wysokości 28 %, z zastrzeżeniem jednak, iż egzekwowana na podstawie wyroku stawka odsetek od kapitału pożyczki, zarówno za okres sprzed wydania wyroku jak i w przyszłości, nie może przekraczać stopy odsetek maksymalnych obowiązującej w dniu, za który odsetki były lub będą naliczane.

Stąd orzeczono jak w sentencji, opierając orzeczenie o kosztach na treści art. 98 k.p.c.