Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2013 r. w Lublinie na rozprawie sprawy

z powództwa D. W.

przeciwko Towarzystwu (...) SA w W.

o zadośćuczynienie i rentę

na skutek apelacji obu stron od wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 6 grudnia 2012r., sygn. akt I C 1096/11

I.  z apelacji powoda zmienia zaskarżony wyrok częściowo w pkt I w ten sposób, że odsetki od kwoty 70.000zł należą się od dnia 20 kwietnia 2011r;

II.  z apelacji pozwanego zmienia zaskarżony wyrok:

1.  częściowo w pkt II tj. w zakresie renty w ten sposób, że zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) SA w W. na rzecz powoda D. W. kwotę 6.655 (sześć tysięcy sześćset pięćdziesiąt pięć)złotych tytułem skapitalizowanej renty za okres od 15 kwietnia 2011r. do 31 grudnia 2012r. oraz od 1 stycznia 2013r. rentę kwocie po 236 (dwieście trzydzieści sześć)złotych miesięcznie płatną do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

2.  w pkt V i VI w ten sposób, że zasądzoną na rzecz powoda tytułem kosztów zastępstwa procesowego kwotę 868zł obniża do kwoty 723 (siedemset dwadzieścia trzy)złote, zaś kwotę 4.851zł, którą nakazano pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa obniża do kwoty 4.694 (cztery tysiące sześćset dziewięćdziesiąt cztery)złote;

III.  oddala obie apelacje w pozostałej części;

IV.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu za II instancję.

I ACa 108/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 6 grudnia 2012r. Sąd Okręgowy w Siedlcach zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) SA w W. na rzecz powoda D. W.:

- zadośćuczynienie w kwocie 70.000zł z odsetkami od dnia wydania wyroku;

- odszkodowanie w kwocie 2.016zł;

- skapitalizowaną rentę w kwocie 3.051,79zł za okres od 15 kwietnia do 30 września 2011r.;

- rentę w kwocie po 548zł miesięcznie od 1 października 2011r. do 28 lutego 2012r,;

- rentę w kwocie po 496zł miesięcznie od 1 marca 2012r.

W pozostałej części powództwo oddalił i orzekł o kosztach procesu.

Wyrok Sądu Okręgowego został oparty na następujących ustaleniach:

W dniu 15 października 2010r. powód uległ wypadkowi na budowie (...)w W.. Bezpośrednio po zdarzeniu powód został przewieziony do szpitala gdzie przebywał do 8 listopada 2010r. Leczenie powoda polegało na operacyjnej repozycji i stabilizacji kręgów kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Po opuszczeniu szpitala powód przez kilka miesięcy kontynuował leczenie w poradni (...). Obecny stan zdrowia powoda jest zły, towarzyszy mu ból, jest ograniczony ruchowo.

Do dnia 14 kwietnia 2011r. powód pobierał zasiłek chorobowy, a od 15 kwietnia 2011r. powodowi została przyznana renta w wysokości 588,67zł netto, zaś od 1 marca 2012r. 640,81zł netto.

Orzeczeniem z dnia 28 marca 2012r. powód został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności do dnia 15 czerwca 2013r.

Pozwany ubezpieczyciel wypłacił powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 20.325zł.

Sąd Okręgowy uwzględnił powództwo w zakresie zadośćuczynienia w całości uznając, iż żądana przez powoda kwota 70.000zł nie jest zawyżona z uwagi na trwałe skutki wypadku. Odsetki od tej kwoty zasadził od dnia wydania wyroku z uwagi na to, iż rozmiar szkody i cierpień, a przede wszystkim konsekwencje odniesionych obrażeń zostały ustalone dopiero w toku przedmiotowej sprawy.

Należną powodowi rentę z tytułu utraty zdolności do zarobkowania Sąd Okręgowy ustalił w wysokości różnicy pomiędzy zasiłkiem netto jaki powód uzyskiwał przed wypadkiem, a przyznaną mu rentą netto.

Od tego wyroku obie strony złożyły apelacje.

Powód zaskarżył wyrok w części zasądzającej odsetki od zadośćuczynienia. Domagał się jego zmiany i zasądzenia odsetek od dnia 26 lutego 2011r.

Pozwany zaskarżył wyrok w zakresie renty i zarzucał naruszenie:

- art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 227 kpc przez dokonanie sprzecznych ustaleń i przyjęcie, że powód jest całkowicie pozbawiony możliwości wykonywania pracy zarobkowej;

- art. 361 § 1 i 2 w zw. z art. 444 § 2 kc przez przyjęcie, że powodowi przysługuje renta liczona wg zasiłku chorobowego, a nie wg wynagrodzenia minimalnego netto;

- art. 362 kc poprzez pominiecie przyczynienia powoda do zwiększenia rozmiaru szkody przez zaniechanie wykorzystania częściowej zdolności do pracy.

Wskazując na powyższe pozwany wnosił o obniżenie skapitalizowanej renty w kwocie 3.051,79zł do kwoty 1.220,12zł, miesięcznej renty w kwocie 548zł do kwoty 222zł za okres od 1 października do 31 grudnia 2011r i do kwoty 262zł za okres od 1 stycznia do 29 lutego 2012r. oraz miesięcznej renty od 1 marca 2012r. w kwocie 496zł do kwoty 236zł.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Obie apelacje są częściowo zasadne.

Zgodnie ze stanowiskiem powoda zasądzenie odsetek od zadośćuczynienia od daty wyroku nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach niniejszej sprawy.

Powód zawiadomił ubezpieczyciela o wypadku w dniu 20 stycznia 2011r. domagając się wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 120.000zł. Należy uznać, iż najpóźniej w dniu 5 kwietnia 2011r., kiedy w postępowaniu likwidacyjnym została wydana opinia lekarska, pozwany dysponował całą dokumentacją pozwalającą na określenie wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia. W toku postępowania przed Sądem Okręgowym nie miały miejsca żadne zdarzenia, które miałyby wpływ na rozmiar doznanej przez powoda krzywdy.

W związku z powyższym należy uznać, iż pozwany obowiązany był wypłacić powodowi zadośćuczynienie w terminie 14 dni licząc od 5 kwietnia 2011r.(art. 817 § 2 kc).

Apelacja pozwanego jest zasadna w części w jakiej kwestionuje podstawę przyjętą przez Sąd Okręgowy do obliczenia należnej powodowi renty.

Renta powinna bowiem być wyliczona w wysokości różnicy pomiędzy minimalnym wynagrodzeniem netto, a rentą otrzymywaną przez powoda, a nie pomiędzy zasiłkiem chorobowym, a rentą.

Zasiłek chorobowy jaki otrzymywał powód do 14 kwietnia 2011r. odpowiadał kwocie minimalnego wynagrodzenia pomniejszonego o 13,71% stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010r. poz.510) i wynosił 1.136,44zł. Minimalne wynagrodzenie netto wynosiło natomiast w 2011r. - 1.032,34zł, zaś w 2012r. - 1.111,86zł.

Sąd Apelacyjny nie podziela natomiast stanowiska pozwanego, iż należna powodowi renta powinna być obniżona o 50% za cały okres objęty sporem.

Powód istotnie został uznany przez lekarza orzecznika ZUS za częściowo niezdolnego do pracy. Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika jednak, iż powodowi nie można postawić zarzutu, iż do końca 2011r. nie podjął żadnej pracy. Należy zauważyć, iż 21 października 2010r. przeprowadzono u powoda zabieg operacyjny. Po wypisaniu ze szpitala 8 listopada 2011r. powód przez 4 miesiące miał unieruchomiony odcinek lędźwiowo-piersiowy gorsetem syntetycznym, który na kolejne 4 miesiące zastąpiono stabilizatorem typu J.. W okresie od kwietnia do lipca 2011r. powód przebył dwa cykle rehabilitacji leczniczej.

Brak jest natomiast podstaw do usprawiedliwienia bezczynności powoda po dniu 1 stycznia 2012r. Skoro jego zdolności zarobkowe nie zostały na skutek wypadku całkowicie wyłączone, a jedynie ograniczone to powinien on tę ograniczoną zdolność do pracy wykorzystywać. Powód nie podjął żadnej pracy i nie wykazał nawet, że się o pracę starał, a jego twierdzenie, że wg stanowiska lekarzy nie może pracować fizycznie jest niezgodne z opinią biegłego z zakresu chirurgii, ortopedii i rehabilitacji dr n.med. Z. K., który stwierdził, iż pozwany może wykonywać lekkie prace fizyczne nie wymagające wymuszonej stałej pozycji w pochyleniu oraz dźwigania ciężarów powyżej 10-15 kg.

W związku z powyższym Sąd Apelacyjny wyliczył skapitalizowaną rentę za okres od 15 kwietnia 2011r. do 31 grudnia 2012r. przy przyjęciu obowiązującego w tym czasie minimalnego wynagrodzenia i otrzymywanej przez powoda renty, przy czym za 2012r. tak obliczona renta została obniżona o 50%, podobnie jak renta miesięczna należna od 1 stycznia 2013r.

Z tych względów i na podstawie art. 386 § 1 kpc, art. 385 kpc i art. 108 § 1 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.