Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron(spr.)

Sędziowie SO Andrzej Wieja

SO Klara Łukaszewska

Protokolant Konrad Woźniak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Macieja Prabuckiego

po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2015r.

sprawy P. C.

oskarżonej z art. 177 § 1 k.k.

z powodu apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 6 listopada 2014 r. sygn. akt II K 221/14

I.  uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonej P. C. i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Zgorzelcu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 16/15

UZASADNIENIE

P. C. została oskarżona o to, że w dniu 02 lutego 2013 roku na terenie gminy D., w (...) umyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym M. (...) nr rej. (...) nie dostosowała prędkości do stanu i rodzaju drogi, w wyniku czego prowadzony przez nią pojazd wpadł w poślizg, po czym uderzył czołowo w drzewo po prawej stronie drogi, a następnie, po odbiciu się od tego drzewa, uderzył prawą stroną w inne drzewo, w wyniku czego pasażer tego samochodu M. P. (2) doznał obrażeń ciała w postaci złamania kości czołowej po stronie prawej i złamania górnej części oczodołu prawego, które to obrażenia naruszały funkcję narządu ciała na okres powyżej dni siedmiu,

tj. o czyn z art. 177 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wyrokiem z dnia 6 listopada 2014r. w sprawie o sygnaturze akt II K 221/14:

I.  ustalił, iż P. C. w dniu 02 lutego 2013 roku na terenie gminy D., w (...)nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym M. (...) nr rej. (...) nie zachowała należytej ostrożności i nie dostosowała prędkości do stanu i rodzaju drogi, w wyniku czego prowadzony przez nią pojazd wpadł w poślizg, po czym uderzył czołowo w drzewo po prawej stronie drogi, a następnie, po odbiciu się od tego drzewa, uderzył prawą stroną w inne drzewo, w wyniku czego pasażer tego samochodu M. P. (2) doznał obrażeń ciała w postaci złamania kości czołowej po stronie prawej i złamania górnej części oczodołu prawego, które to obrażenia naruszały funkcję narządu ciała na okres powyżej dni siedmiu, co stanowi przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. i na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec niej warunkowo umorzył na okres 1 (jednego) roku próby od dnia uprawomocnienia się orzeczenia,

II.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił P. C. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości,

III.  na podstawie art. 627 k.pk. w zw. z art. 629 k.p.k. i § 14 ust. 2 pkt 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od oskarżonej P. C. na rzecz oskarżyciela posiłkowego M. P. (2) kwotę 588 zł tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia pełnomocnika.

Od powyższego wyroku apelację złożył pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, który zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych, który mógł mieć wpływ na treść orzeczenia, iż:

a.  wskutek wypadku oskarżyciel posiłkowy doznał obrażenia ciała w postaci złamania kości czołowej po stronie prawej i złamania górnej części oczodołu prawego chociaż doznał także krwiaka podtwardówkowego – strona prawa, wymagającego chirurgicznej ewakuacji

b.  obrażenia czaszki które doznał oskarżyciel posiłkowy zostały wyleczone a oskarżyciel pomimo drobnych dolegliwości, normalnie funkcjonuje pracuje a zatem doznane obrażenia nie pogorszyły istotnie jedności jego życia

c.  zadośćuczynienie w wysokości 16.000zł jest znaczne i odpowiednie do stopnia doznanych przez oskarżyciela na skutek wypadku obrażeń i dolegliwości

d.  brak jest podstaw do zasądzenia na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki, gdyż samochód był ubezpieczony a ubezpieczyciel przyznał pokrzywdzonemu zadośćuczynienia w wysokości 16.000zł a także odszkodowanie uwzględniające koszty leczenia, koszty opieki i koszty dojazdów do placówek publicznych

e.  li tylko w subiektywnym odczuciu oskarżyciela było nie okazanie skruchy i satysfakcjonującej pomocy

2.  niesłusznego nie zastosowania innego środka to jest świadczenia pieniężnego wymienionego w art. 39 pkt. 7 lub nawiązkę.

Mając powyższe zarzuty pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

albo

2.  zmianę zaskarżonego wyroku w ten sposób, że:

- ustalenie okresu próby na 2 lata

- zastosowanie innego środka w postaci świadczenia pieniężnego wymaganego w art. 39 pkt 7 kk lub nawiązki, w kwocie 5000zł

- obciążenie oskarżonej kosztami opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zasługuje na uwzględnienie.

W opisie przypisanego oskarżonej P. C. czynu sąd I instancji przyjął, że w wyniku spowodowanego przez nią wypadku pokrzywdzony M. P. (2) doznał obrażeń ciała w postaci złamania kości czołowej po stronie prawej złamania górnej części oczodołu prawego , które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała na okres powyżej siedmiu dni. Tym samym przyjął obrażenia, które stwierdził w swojej opinii z dnia 30.01.2014r. biegły M. R. ( k.105 ). Tymczasem sąd ten już na etapie postepowania sądowego dopuścił dowód z opinii biegłego P. P., który w opinii z dnia 22.10.2014r. obok wymienionych wyżej stwierdza u pokrzywdzonego obrażenia w postaci „drobnego krwiaka podtwardówkowego po stronie prawej leczonego operacyjnie.” ( k. 256 ). Z tłumaczenia materiałów postępowania nadesłanych z (...)z historii choroby pokrzywdzonego wynika, ze poza złamaniami kości czołowej po stronie prawej i kości oczodołu prawego stwierdzono również (...) w prawo ( k. 75 ). Natomiast z przedłożonego przez pełnomocnika pokrzywdzonego w toku postępowania przed sądem rejonowym i również przed sądem odwoławczym tłumaczenia sporządzonego przez biegłą tłumacz T. R. ( k.284 – 285 ) wynika, że obok wyżej wskazanych obrażeń u pokrzywdzonego stwierdzono krwiak podtwardówkowy – strona prawa. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku sąd przyznaje, że podstawą określenia obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego była pierwsza z opinii lekarskich sporządzonych w niniejszej sprawie ( k.105 ). Stwierdził jedynie, że kolejna opinia lekarska sporządzona w trakcie postepowania sądowego „nie dała podstaw do uznania, że skala obrażeń odniesionych przez pokrzywdzonego na skutek wypadku była większa niż stwierdzona w pierwszej opinii lekarskiej.” Jest to stwierdzenie dowolne, gdyż jak wyżej już wskazano opinia biegłego P. P. ( k. 256 ) wymienia obok złamań stwierdzonych w pierwszej opinii jako obrażenia stwierdzone u M. P. (2) drobny krwiak podtwardówkowy po stronie prawej leczony operacyjnie. Rzeczywiście biegły ten stwierdza, że obrażenia te są obrażeniami narządów ciała na okres powyżej siedmiu dni, a zatem nie zmienia orzeczenia w zakresie czasookresu trwania obrażeń M. P. (2) doznanych w wyniku wypadku drogowego spowodowanego przez P. C.. Sąd merti w żaden sposób nie uzasadnił faktu nie zmienienia opisu przypisanego oskarżonej czynu pomimo określenia w kolejnej opinii lekarskiej większego zakresu doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń. Tym bardziej, że w nadesłanych z Republiki Czeskiej materiałach, w zawartych tam tłumaczeniach krwiak podtwardówkowy nie był wymieniany jako stwierdzone u pokrzywdzonego obrażenie, a jedynie zapis (...) w prawo, a zatem nie wiadomo czy opiniujący w sprawie jako pierwszy biegły M. R. uwzględnił fakt wystąpienia u pokrzywdzonego wspomnianego krwiaka czy też nie. Sąd meriti nie dokonał należytej oceny opinii biegłego P. P. w zakresie w jakim wskazuje on, że pomimo stwierdzenia u pokrzywdzonego krwiaka podtwardówkowego ( czego we wcześniejszej opinii nie było ) nie ulega zmianie zakres obrażeń ciała, a w szczególności ich wpływ na życie i zdrowie pokrzywdzonego i okres trwania doznanego przez pokrzywdzonego uszczerbku na zdrowiu.

Wyżej podnoszone okoliczności mają wpływ na poprawność przyjętej przez sąd rejonowy kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonej czynu i tym samym na możliwość skorzystania wobec niej z dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania. Mają też wpływ, co oczywiste na fakt, iż sąd I instancji nie znalazł podstaw do zasądzenia na rzecz pokrzywdzonego nawiązki. Uznał bowiem, ze otrzymana przez M. P. (2) od ubezpieczyciela oskarżonej kwota 16 000 zł. „jest znaczna i odpowiednia do doznanych przez oskarżyciela na skutek wypadku obrażeń.” Należy w tym miejscu dodać, że z informacji firmy ubezpieczeniowej (...) ( k.195 ) wynika, że postępowanie w przedmiocie przyznania poszkodowanemu świadczenia nie zostało rozstrzygnięte w sposób ostateczny.

Powyższe skutkować zatem musiało uchyleniem zaskarżonego wyroku. Dokonane bowiem przez sąd I instancji ustalenia są ustaleniami przedwczesnymi.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd rejonowy ustali ( wyjaśniając wskazane wyżej sprzeczności w opiniach biegłych ) jakie faktycznie obrażenia w wyniku inkryminowanego zdarzenia odniósł pokrzywdzony M. P. (2), ustali również rodzaj doznanych obrażeń. Konieczne jest również dokonanie ustaleń odnośnie tego, czy postępowanie w przedmiocie przyznania pokrzywdzonemu świadczenia z tytułu ubezpieczenia sprawcy wypadku zostało zakończone i ewentualnie jaką kwotę ostatecznie mu przyznano.