Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2015r. w O.

sprawy z odwołania J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 16.12.2014r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16.12.2014r. (...) Oddziałw P.odmówił J. K.przeliczenia emerytury na podstawie informacji o wynagrodzeniu znajdującej się w świadectwie pracy za okres zatrudnienia od 1.09.1988r. do 15.02.1995r. w (...) Spółdzielni Pracyim. IV Zgrupowania A.K. (...)w W..

J. K. wniósł odwołanie od powyższej decyzji.

W odpowiedzi na odwołanie (...) Oddział w P. wniósł o jego oddalenie. Podniósł, że za okres od 1.09.1988r. do 15.02.1995r. ZUS przyjął obowiązujące w tym czasie kwoty minimalnego wynagrodzenia i ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury w wysokości 73,33%. ZUS podniósł, że w świadectwie pracy z 17.02.1995r., złożonym w ZUS z dniu 09.01.2012r. zakład pracy podał, że wynagrodzenie odwołującego wyniosło 750zł. za miesiąc pracy, a w świadectwie pracy z 17.02.1995r., złożonym w dniu 09.03.2012r. wskazano, że otrzymywał wynagrodzenia 700zł. miesięcznie. Na podstawie tych wpisów nie można zdaniem ZUS uznać, że w okresie kilkuletniego zatrudnienia wynagrodzenie odwołującego było wypłacane w niezmiennej wysokości.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. w okresie od 01.12.1998r. do 26.05.2000r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, przyznaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 18.12.1976r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin. Do ustalenia podstawy wymiaru renty
przyjęty został wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty wynoszący 46,57%. który został ustalony z wynagrodzenia uzyskanego przez odwołującego w okresie 9 kolejnych lat kalendarzowych tj. z lat 1988-1996.

Po osiągnięciu przez odwołującego powszechnego wieku emerytalnego, Oddział ZUS decyzją z dnia 25.05.2000r. przyznał odwołującemu prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, podejmując jej wypłatę od 27.05.2000r. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury została przyjęta zwaloryzowana podstawa wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy.

Kolejną decyzją z dnia 27.09.2001r. ZUS dokonał przeliczenia pobieranej przez odwołującego emerytury począwszy od dnia 01.09.2001r.

Po rozpatrzeniu wniosku odwołującego z dnia 12.11.2008r. Oddział ZUS dokonał kolejnego przeliczenia podstawy wymiaru emerytury, przyjmując za okresy, za które odwołujący nie przedstawił zarobków minimalne, wynagrodzenie proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy stosownie do przepisu art. 15 ust.2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W wyniku przeliczenia ustalono, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury ustalony z innych 20 najkorzystniejszych lat wybranych z
całego okresu podlegania ubezpieczeniu (tj. lat 1967-1969, 1973-1977, 1984-1987, 1991-1998) wyniósł 70,00% i jest wyższy od poprzednio obliczonego.

W związku z powyższym Oddział ZUS decyzją z dnia 18.03.2009r. dokonał
przeliczenia wysokości emerytury z zastosowaniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury wynoszącego 70,00%. Przeliczenia emerytury dokonano od dnia 01.01.2009r., tj. od dnia wejścia w życie przepisu art.15 ust.2 ww. ustawy.

W dniu 09.01.2012r. odwołujący zwrócił się do (...) Oddział w P. Inspektorat w P. z wnioskiem o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego z tytułu zatrudnienia na pół etatu w (...) Spółdzielni Pracy im. IV Zgrupowania A.K. (...) w W. w okresie od 01.09.1988r. do 15.02.1995r., na dowód czego odwołujący przedstawił świadectwa pracy z dnia 17.02.1995r.

W odpowiedzi na powyższy wniosek ZUS dokonał przeliczenia podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem połowy kwoty minimalnego wynagrodzenia (tj. proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy) za okres zatrudnienia od 01.09.1988r. do 15.02.1995r. W wyniku przeliczenia wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wzrósł do wysokości 73,33%, stąd ZUS decyzją z dnia 27.03.2012r. dokonał przeliczenia wysokości emerytury od dnia 01.01.2012r.

W dniu 09.12.2014r. odwołujący J. K.złożył w Inspektoracie ZUS w P.wniosek o ponowne przeliczenie wysokości emerytury z uwzględnieniem zarobków uzyskanych w (...) Spółdzielni Pracyim. IV Zgrupowania (...) w W.w okresie od 01.09.1988r. do 15.02.1995r. Odwołujący wniósł o przyjęcie zarobków za ten okres na podstawie informacji o wynagrodzeniu znajdującej się w świadectwie pracy z dnia 17.02.1995r.

Zaskarżoną w przedmiotowym postępowaniu decyzją z dnia 16.12.2014r. ZUS odmówił J. K. przeliczenia emerytury na podstawie informacji o wynagrodzeniu znajdującej się w świadectwie pracy za okres zatrudnienia od 1.09.1988r. do 15.02.1995r. podnosząc, że na podstawie wpisów w legitymacji nie można uznać, że w okresie kilkuletniego zatrudnienia wynagrodzenie odwołującego było wypłacane w niezmiennej wysokości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

J. K. kwestionował decyzję ZUS z dnia 16.12.2014r. o odmowie ponownego przeliczenia emerytury. W ocenie Sądu decyzja ta jest prawidłowa i w związku z tym nie ma podstaw do jej zmiany.

Zgodnie z art. 116 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) oraz § 21 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412 ze zm.) do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. Środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

J. K. w dniu 9.03.2012r. złożył z (...) Oddział w P. Inspektorat w P. świadectwo pracy z dnia 17.02.1995r. z którego wynika, iż w okresie od 1.09.1988r. do 15.02.1995r. był zatrudniony w wymiarze 1/2 etatu w (...) Spółdzielni Pracy im. IV Zgrupowania AK (...) w W. na stanowisku kosztorysanta, na którym otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 700zł. miesięcznie. Ponadto w aktach rentowych znajduje się drugie świadectwo pracy za ten sam okres zatrudnienia, datowane również na 17.02.1995r., z którego wynika, że J. K. uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości 750zł. za miesiąc pracy. Odwołujący oświadczył również, że nie jest w stanie przedłożyć żadnych innych dokumentów mogących potwierdzać wysokość wynagrodzenia jakie otrzymywał w poszczególnych miesiącach spornego zatrudnienia.

Sąd z urzędu podjął próbę pozyskania dokumentacji osobowo – płacowej odwołującego za sporny okres zatrudnienia i zwrócił się w tym celu do przechowawcy akt byłego pracodawcy ubezpieczonego - Archiwum Państwowego m.st. W.. W odpowiedzi na powyższy wniosek Archiwum Państwowe w W.poinformowało, iż w niekompletnie zachowanych aktach zespołu nr (...) – (...) Spółdzielnia Pracyim. IV Zgrupowania AK (...) w W.z lat 1986-1995 nie odnaleziono dokumentów potwierdzających zatrudnienie J. K.w w/w Spółdzielni w okresie od 1.09.1988r. do 15.02.1995r.

Odwołujący, pomimo stosownych pouczeń, zgodnie z art. 210 § 2 ¹ k.p.c. odnośnie zasadności przytaczania dowodów na uzasadnienie swoich twierdzeń, oprócz dwóch świadectw pracy, w których jak wskazano wyżej wskazywane są rozbieżne kwoty miesięcznego wynagrodzenia, nie przedłożył żadnych innych dowodów w celu wykazania wysokości wynagrodzenia, jakie otrzymywał w spornym okresie.

Podkreślić należy, że wysokość wynagrodzenia, która ma być przyjęta do podstawy wymiaru świadczenia musi być ustalona w sposób pewny i nie budzący wątpliwości. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być wprawdzie udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, jednakże zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych. Pogląd taki wyraził m.in. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 09.01.1998r., II UKN 440/97, z dnia 4.07.2007r., I UK 36/07, LEX nr 390123 oraz Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia z 30.10.2013r. , III AUa 269/13, LEX nr 1403675). Powyższy pogląd Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela aprobuje.

Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy Sąd doszedł do przekonania, że brak było podstaw do przeliczenia świadczenia w sposób żądany przez ubezpieczonego. Sąd Okręgowy nie mógł bowiem uwzględnić do wysokości świadczenia emerytalnego ubezpieczonego wynagrodzenia w wysokości 700 zł. w każdym miesiącu w blisko 7 – letnim okresie zatrudnienia od 1.09.1988r. do 15.02.1995r. Sąd podziela stanowisko ZUS, że na podstawie wpisów w świadectwach pracy nie można przyjąć, że w okresie kilkuletniego zatrudnienia wynagrodzenie odwołującego było wypłacane w niezmiennej wysokości, tym bardziej, że dwa świadectwa wskazują na różną wysokość otrzymywanego wynagrodzenia. Ponadto nie bez znaczenia na zakres wniosku odwołującego pozostaje też fakt, że sporny okres zatrudnienia odwołującego przypadał na lata wysokiej niestabilności cen i wynagrodzeń, co tym bardziej przemawia za przyjęciem, że wysokość wynagrodzenia odwołującego przez blisko 7 letni okres zatrudnienia nie była stała.

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że wobec niezachowania się źródłowych dokumentów płacowych za sporny okres zatrudnienia, ZUS zgodnie z prawem odmówił przeliczenia wysokości emerytury należnej J. K.. Stąd Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie od decyzji ZUS z dnia 16.12.2014r. jako bezzasadne.