Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Głowacki

Protokolant Jowita Sierańska

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2015r.

sprawy A. S.

obwinionego z art.92§1 kw.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia

z dnia 16 grudnia 2014 roku. sygn. akt VI W 3834/14

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 30 złotych za II instancję.

UZASADNIENIE

Straż Miejska W. wniosła o ukaranie A. S. za to, że:

w dniu 23 maja 2014 roku przed godziną 11:22 we W. na ul. (...), kierując pojazdem marki A. o nr rej. (...), nie zastosował się do znaku drogowego B-36 (zakaz zatrzymywania się), tj. za wykroczenie z art.92§1 kw.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia wyrokiem z dnia 16 grudnia 2014 r., sygn. akt VI W 3834/14:

I.  uznał obwinionego A. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. za winnego wykroczenia z art.92§1 kw. i za to na podstawie art.92§1 kw. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) złotych;

II.  zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, w tym zwolnił go od opłaty.

Wyrok zaskarżył obrońca obwinionego zarzucając:

1.  obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art.7 kpk. w zw. z art.8 kpw. poprzez przeprowadzenie oceny dowodów, w szczególności wyjaśnień obwinionego, w sposób dowolny a nie swobodny, a także sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania przez bezpodstawne przyjęcie, że wyjaśnienia obwinionego nie są konsekwentne i pozostają ze sobą w sprzeczności, co mogło mieć wpływ na treść wyroku poprzez poczynienie błędnych ustaleń co do sprawstwa obwinionego;

2.  obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art.34 kpw. poprzez pominięcie przy ocenie materiału dowodowego znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji zdjęciowej miejsca zdarzenia, co mogło mieć wpływ na treść orzeczenia poprzez poczynienie błędnych ustaleń faktycznych co do sprawstwa obwinionego;

3.  obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art.366§1 kpk. w zw. z art.70§5 kpw. i art.39§1 kpw., polegające na zaniechaniu wyjaśnienia wszystkich ważnych okoliczności dotyczących ustalenia, czy usytuowania znaków drogowych dokonano zgodnie z obowiązującą procedurą;

4.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na dowolnym ustaleniu w oparciu o wyjaśnienia obwinionego:

a. że musiał mieć świadomość postawienia przedmiotowego znaku, gdyż stwierdził, że widoczność znaku jest „słaba”,

b. że skoro jest pracownikiem (...) we W. to regularnie
dojeżdża do pracy drogą, na której był postawiony przedmiotowy znak,

co mogło mieć wpływ na treść wyroku w zakresie przypisania obwinionemu popełnienia zarzucanego wykroczenia;

5.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że obwiniony popełnił zarzucany mu czyn w sytuacji, gdy brak było jednoznacznych dowodów świadczących o sprawstwie obwinionego, co mogło mieć wpływ na treść wyroku poprzez bezpodstawne ukaranie obwinionego.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie obwinionego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja obrońcy obwinionego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska prezentowanego przez apelującego, jakoby procedując w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Sąd meriti dokonał właściwych ustaleń faktycznych i uczynił to w sposób wolny od naruszenia przepisów postępowania wskazywanych w zarzutach apelacji. Prawidłowa rekonstrukcja stanu faktycznego w efekcie pozwoliła też na dokonanie prawidłowej oceny prawnej zachowania obwinionego wyczerpującego znamiona wykroczenia z art.92§1 kw.

Analiza akt sprawy oraz pisemnych motywów zaskarżonego rozstrzygnięcia pozwala stwierdzić, że Sąd orzekający przeprowadził postępowanie dowodowe co do wszystkich okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii sprawstwa i winy obwinionego. Pozyskane w toku procesu dowody poddano wnikliwej i rzetelnej analizie.

Ostateczna ich ocena jest trafna, przeprowadzona została po wszechstronnym rozważeniu całokształtu okoliczności ujawnionych podczas przewodu sądowego. Swoje stanowisko w sprawie Sąd meriti uargumentował w sposób nienaruszający treści art.424§1 i 2 kpk. wskazując, którym konkretnie dowodom dał wiarę i dlaczego, a którym wiary tej odmówił. Wywody poczynione w tym zakresie są jasne i przekonujące, ustalenia logicznie wypływają z całokształtu zgromadzonego w toku procesu materiału, natomiast przeprowadzona ocena dowodów uwzględnia zarówno wskazania wiedzy, jak i zasady doświadczenia życiowego. Wnioskowaniu temu nie sposób zarzucić dowolności, co implikuje stwierdzenie, że pozostaje ono pod ochroną art.7 kpk.

Sąd Odwoławczy w całej rozciągłości aprobuje tok rozumowania przyjęty przez Sąd I instancji i dokonaną ocenę dowodów, w szczególności oparcie zasadniczych ustaleń na dowodach z dokumentów oraz zeznaniach funkcjonariuszy Straży Miejskiej K. P. i M. P., które nie bez powodu zostały przez Sąd uznane za dowody nie budzące zastrzeżeń, przedstawiające w sposób obiektywny zachowanie obwinionego, oznakowanie drogi i widoczność znaku B-36. Odmienny pogląd obrony na wartość dowodową w/w zeznań nie znajduje żadnego racjonalnego uzasadnienia. Wbrew zarzutom apelacji Sąd meriti nie uznał zeznań w/w świadków za wiarygodne jedynie z powodu wykonywanego przez nich zawodu, lecz z uwagi na to, że są logiczne, spójne, wzajemnie się uzupełniają i korespondują z dowodami z dokumentów.

Wbrew przekonaniu obrony Sąd Rejonowy przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy nie pominął dokumentacji zdjęciowej. Przekonuje o tym treść pisemnego uzasadnienia, z którego wynika wprost, że Sąd w/w dowody uwzględnił przy analizie przebiegu zdarzenia, jak też następnie je ocenił, nie dając ostatecznie wiary twierdzeniom obrony o nieprawidłowym ustawieniu znaku.

Jak wynika z załączonych do akt zdjęć, znak zakazu zatrzymywania w istocie posadowiony był na metalowym słupie nad ogrodzeniem oddzielającym plac budowy od jezdni, nie miało to jednak żadnego wpływu na jego widoczność, a już z całą pewnością nie uniemożliwiało dostrzeżenia go przez osoby poruszające się z kierunku ruchu, którym jechał obwiniony. Usytuowanie znaku w sposób uwidoczniony na zdjęciu nie narusza obowiązujących przepisów i tym samym nie ekskulpuje winy obwinionego.

Podnoszonej zaś przez obronę okoliczności, jakoby znak ów był przesłonięty przez samochód ciężarowy i niemożliwy do dostrzeżenia przez użytkownika drogi nie zasługuje na uwzględnienie. Podkreślenia wymaga, że obwiniony dopiero przed Sądem wskazał, że nie widział znaku, ponieważ był zasłonięty przez samochód. W chwili interwencji Straży Miejskiej nic nie zasłaniało znaku a obwiniony w rozmowie z funkcjonariuszami nie podnosił tej kwestii. W ocenie Sądu, gdyby znak faktycznie był przesłonięty przez pojazd, powyższa okoliczność znalazłaby swój wyraz w sporządzonej przez funkcjonariuszy notatce; obwiniony z całą pewnością nalegałby na odnotowanie tego faktu. Wspomniana notatka oraz zeznania funkcjonariuszy wskazują natomiast, że obwiniony - zapytany o przyczynę nieprawidłowego zaparkowania samochodu - oświadczył, że spieszył się do pracy i nie miał innego miejsca, aby zaparkować pojazd. Wyjaśnienia te nie pozwalają zatem na akceptację tezy o braku widoczności znaku.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż obwiniony zaparkował pojazd w miejscu, w którym obowiązywał zakaz zatrzymywania się, o czym informował pionowy znak drogowy B-36 ustawiony – wbrew twierdzeniu apelującego - w sposób całkowicie legalny, zgodnie z projektem zastępczej organizacji ruchu. Wszelkie dywagacje obrońcy obwinionego dotyczące nieprawidłowego postawienia znaku nie mają znaczenia, albowiem przepisem wiodącym jest art.92§1 kw. nakazujący stosowanie się do znaku drogowego. W ocenie Sądu do obowiązku obwinionego należy stosowanie się do prawa wyznaczonego przez znak drogowy a nie jego dowolna interpretacja. Gdyby obwiniony uważał, iż w tym miejscu znak drogowy został ustawiony nielegalnie, winien podjąć działania w celu jego usunięcia, ale w sposób przewidziany prawem. Na marginesie wskazać należy, że cytowane przez skarżącego orzeczenia Sądu Najwyższego o legalnym charakterze znaku drogowego jako warunku odpowiedzialności za wykroczenie dotyczą zupełnie odmiennych stanów faktycznych, kiedy to znak drogowy został postawiony przez podmiot nieuprawniony.

Reasumując, kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku przeprowadzona przez Sąd Odwoławczy nie potwierdziła zasadności zarzutów podniesionych przez apelującego, a sugerujących naruszenie przez Sąd I instancji przepisów postępowania czy też poczynienie błędów w ustaleniach faktycznych.

Sąd Odwoławczy akceptuje również rozstrzygnięcie w zakresie karny uznając, iż nie pozostaje ono w sprzeczności z dyrektywami, o jakich stanowi art.33 kw., zaś wymierzona kara grzywny mieści się w granicach przewidzianych przez ustawodawcę, uwzględnia w należytym stopniu ogół okoliczności ujawnionych w sprawie, jak też odzwierciedla stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego obwinionemu. Przekonująca argumentacja w tym względzie sprawia, że nie sposób uznać, by reakcja prawno-karna na popełnione przez A. S. wykroczenie była nazbyt surowa, a co się z tym wiąże - rażąco niesprawiedliwa.

Powyższe skutkowało utrzymaniem zaskarżonego wyroku w mocy.

Orzeczenie o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze oparto o przepisy art.636 kpk. w zw. z art.119 kpw. oraz art.8 w zw. z art.21 pkt.2 i art.3 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn.zm.).