Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Łaszczych

Sędziowie: SSO Wiesław Oryl

SSO Michał Pieńkowski (spr.)

Protokolant: Ewa Chrzczonowska

przy udziale Ewy Budzińskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Ostrołęce

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2015 r.

sprawy:

1.  J. R. oskarżonego o czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i inne,

2.  A. Ł. oskarżonego o czyny z art. 286 § 1 k.k. i inne

na skutek apelacji wniesionych przez obrońcę oskarżonego J. R. i oskarżonego A. Ł.

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 17 grudnia 2014 roku

sygn. II K 99/14

orzeka:

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt 18 w ten sposób, iż dodatkowo zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. W. kwotę 772,28 (siedemset siedemdziesiąt dwa złote dwadzieścia osiem groszy) tytułem zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków,

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokatów M. S. (1) i M. W. kwoty po 516,60 (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) w tym 23 % podatku VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonych w postępowaniu odwoławczym, a na rzecz adwokata M. W. także kwotę 128,71 (sto dwadzieścia osiem złotych siedemdziesiąt jeden groszy) tytułem zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków,

IV.  zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego i przejmuje je na rachunek Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 108/15

UZASADNIENIE

J. R. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 09 maja 2013 roku w P. gm. R. woj. (...) korzystając z zezwolenia na czasowe opuszczenie Zakładu Karnego - na mocy decyzji Dyrektora Zakładu Karnego z dnia 07 maja 2013 roku o udzieleniu dwudniowej przepustki losowej bez usprawiedliwionej przyczyny nie powrócił w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu

to jest o czyn z art. 242 § 2 k.k.

II.  w dniu 09 maja 2013 roku w C. woj. (...) przy ul. (...) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 9000 złotych w ten sposób, że powołując się na znajomości i możliwość uzyskania dużych rabatów przy zakupie sprzętu RTV i AGD w salonie (...) w C. wprowadził wymienioną w błąd co do takiej możliwości i doprowadził do przekazania sobie tejże kwoty, czym działał na szkodę M. S. (2), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne;

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art.64 § 1 k.k.

III.  w dniu 25 czerwca 2013 roku w S. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. K. i A. Ł., z góry powziętym zamiarem , w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z/s w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.579,87 złotych poprzez podrobienie przez siebie i A. Ł. pisemnego zaświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania przez P. K. kredytu w postaci zaświadczenia o jego zatrudnieniu w firmie (...)następnie przedłożonego przez wymienionego pracownikowi sklepu (...) znajdującego się przy ul. (...) pośredniczącego w zawarciu umowy o numerze (...) o kredyt bezgotówkowy na zakup w systemie ratalnym laptopa marki H. (...)SW wraz z akcesoriami komputerowymi i usługą instalacji systemu operacyjnego W. (...) oraz radia samochodowego marki P., celem jego uzyskania, po wprowadzeniu w błąd co do miejsca zatrudnienia kredytobiorcy, jak i jego możliwości i zamiaru wywiązania się z zawartej umowy i spłaty kwoty kredytu, czym działał na szkodę (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z/s w G., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

to jest o czyn z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k

IV.  w dniu 3 lipca 2013 roku w S., województwo (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ł. , z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził R. S. do niekorzystnego rozporządzenia będącego jego własnością pieniędzmi w kwocie 1200 zł złotych w ten sposób, że wprowadził wymienionego w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się ze złożonej oferty sprzedaży po preferencyjnych cenach dwóch telewizorów oraz kuchenki mikrofalowej mających pochodzić ze sklepu (...) znajdującego się przy ulicy (...) w S., po czym pomimo przekazania mu z tego tytułu przez R. S. pieniędzy w łącznej kwocie 1.200 złotych zakupionych przedmiotów nie wydano, czym działał na szkodę R. S. przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne;

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

V.  w dniu 17 lipca 2013 roku w S. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z R. J. oraz A. Ł., z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić (...) Finanse S.A z/s we W. do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 2.785.53 złotych poprzez podrobienie przez się i A. Ł. pisemnego zaświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania przez R. J. kredytu w postaci zaświadczenia o jego zatrudnieniu w firmie Usługi (...) z/s w Cegielni 26” następnie przedłożonego przez wymienionego pracownikowi sklepu (...) znajdującego się przy ul. (...) pośredniczącego w zawarciu umowy, celem uzyskania bezgotówkowego kredytu na zakup w systemie ratalnym laptopa marki A. i aparatu F. oraz wprowadzenia w błąd co do miejsca zatrudnienia kredytobiorcy, jak i jego możliwości i zamiaru wywiązania się z zawartej umowy i spłaty kwoty kredytu, jednak zamierzonego cele nie osiągnął z uwagi na odrzucenie przez Bank wniosku o udzielenie kredytu, działając tym na szkodę (...) Finanse S. A. z/s we W., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

to jest o czyn z art. 13 § 1 k.k w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 1 k.k w zw. z art. 64 § 1 k.k.

A. Ł. został oskarżony o to, że:

VI.  w dniu 25 czerwca 2013 roku w S. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. K. i J. R., z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z/s w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.579,87 złotych poprzez podrobienie przez siebie i J. R. pisemnego zaświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania przez P. K. kredytu w postaci zaświadczenia o jego zatrudnieniu w firmie Usługi (...) z/s w Cegielni 26” następnie przedłożonego przez wymienionego pracownikowi sklepu (...) znajdującego się przy ul. (...) pośredniczącego w zawarciu umowy o numerze (...) o kredyt bezgotówkowy na zakup w systemie ratalnym laptopa marki H. (...)SW wraz z akcesoriami komputerowymi i usługą instalacji systemu operacyjnego W. (...) oraz radia samochodowego marki P., celem jego uzyskania, po wprowadzeniu w błąd co do miejsca zatrudnienia kredytobiorcy, jak i jego możliwości i zamiaru wywiązania się z zawartej umowy i spłaty kwoty kredytu, czym działał na szkodę (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z/s w G.

to jest o czyn z art 297 § 1 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art.270 § 1 k.k. w zw. z art 11 § 2 k.k.

VII.  w dniu 3 lipca 2013 roku w S., województwo (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. R., z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził R. S. do niekorzystnego rozporządzenia będącego jego własnością pieniędzmi w kwocie 1200 zł złotych w ten sposób, że uczestniczył w wprowadzeniu wymienionego w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się ze złożonej oferty sprzedaży po preferencyjnych cenach dwóch telewizorów oraz kuchenki mikrofalowej mających pochodzić ze sklepu (...) znajdującego się przy ulicy (...) w S., po czym pomimo przekazania mu z tego tytułu przez R. S. pieniędzy w łącznej kwocie 1.200,00 złotych J. R. zakupionych przedmiotów nie wydano, czym działał na szkodę R. S.;

to jest o czyn z art, 286 § 1 k.k.

VIII.  w dniu 04 lipca 2013 roku w S., województwo (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. M., z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić S. B. z/s w W. do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 1799,00 zł. poprzez podrobienie przez się pisemnego zaświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania przez K. M. kredytu w postaci zaświadczenia o jego zatrudnieniu w firmie Usługi (...) z/s w Cegielni 26”, następnie przedłożonego przez wymienionego pracownikowi sklepu (...) znajdującego się przy ulicy (...), pośredniczącego w zawarciu umowy, celem uzyskania bezgotówkowego kredytu na zakup w systemie ratalnym laptopa marki A. (...) oraz wprowadzenia w błąd co do miejsca zatrudnienia kredytobiorcy, jak i jego możliwości i zamiaru wywiązania się z zawartej umowy i spłaty kwoty kredytu, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odrzucenie przez Bank wniosku o udzielenie kredytu, działając tym na szkodę (...) S.A. z/s w W.

to jest o czy n z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. zart. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

IX.  w dniu 17 lipca 2013 roku w S. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z R. J. oraz J. R. , z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić (...) Finanse S.A z/s we W. do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 2.785.53 złotych poprzez podrobienie przez siebie i J. R. pisemnego zaświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania przez R. J. kredytu w postaci zaświadczenia o jego zatrudnieniu w firmie Usługi (...) z/s w Cegielni 26” następnie przedłożonego przez wymienionego pracownikowi sklepu (...) znajdującego się przy ul. (...) pośredniczącego w zawarciu umowy, celem uzyskania bezgotówkowego kredytu na zakup w systemie ratalnym laptopa marki A. i aparatu F. oraz wprowadzenia w błąd co do miejsca zatrudnienia kredytobiorcy, jak i jego możliwości i zamiaru wywiązania się z zawartej umowy i spłaty kwoty kredytu, jednak zamierzonego cele nie osiągnął z uwagi na odrzucenie przez Bank wniosku o udzielenie kredytu, działając tym na szkodę (...) Finanse S. A. z/s we W.,

to jest o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

X.  w okresie od 25 czerwca do 17 lipca 2013 roku w L. gm. S. woj. (...) czyniąc przygotowania do podrobienia celem użycia jako autentycznych dokumentów w postaci zaświadczeń o zatrudnieniu przystawił na co najmniej 8 sztukach druków tychże zaświadczeń pieczątkę nie działającej firmy (...) tel.(...) NIP (...) Regon (...)” oraz złożył własnoręczny podpis

to jest o czyn z art. 270 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 17 grudnia 2014 roku w sprawie II K 99/14:

1.  oskarżonego J. R. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I aktu oskarżenia i za czyn ten na podstawie art. 242 § 2 k.k. skazuje go i wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  oskarżonego J. R. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II aktu oskarżenia i za czyn ten na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

3.  oskarżonego J. R. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punktach III i V aktu oskarżenia, z tym iż przyjął, że dopuścił się ich działając w warunkach ciągu przestępstw w zw. z art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art.14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  oskarżonego J. R. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie IV aktu oskarżenia i za czyn ten na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

5.  na podstawie art. 86 § 1 k.k., art. 91 § 2 k.k. wymierzone oskarżonemu J. R. w pkt 1,2,3,4 kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył mu łączną karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności

6.  oskarżonego A. Ł. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punktach VI i VIII aktu oskarżenia, z tym iż przyjął, że dopuścił się ich działając w warunkach ciągu przestępstw w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz czynu z punktu VIII aktu oskarżenia dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą i za to na podstawie art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11§ 2 k.k, art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art.14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

7.  oskarżonego A. Ł. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie VII aktu oskarżenia i za czyn ten na podstawie art. 286 § 1 k.k. skazał go i wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

8.  oskarżonego A. Ł. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie IX aktu oskarżenia i za czyn ten na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zb. z art.297 § 1 k.k. w zb. z art.286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 §k.k. skazał go, a na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności

9.  oskarżonego A. Ł. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie X aktu oskarżenia z tym iż przyjął, czy wyczerpuje on znamiona przestępstwa określonego w art.270 § 3 k.k. i za to na podstawie art. 270 § 2 k.k. skazuje go i wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

10.  na podstawie art. 86 § 1 k.k., art. 91 § 2 k.k. wymierzone oskarżonemu A. Ł. w pkt 6,7,8,9 kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył mu łączną karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

11.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w punkcie 10 łącznej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci tymczasowego aresztowania do dnia 01 sierpnia 2013 roku do dnia 04 listopada 2013 roku

12.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę przez oskarżonego J. R. na rzecz pokrzywdzonej M. S. (2) kwoty 9.000 ( dziewięć )tysięcy złotych, zapłatę solidarną przez oskarżonych J. R. i A. Ł. kwoty 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych na rzecz R. S.

13.  zasądził na ze Skarbu Państwa na rzecz adw. M. S. (1) kwotę 2.273,04 (dwa tysiące dwieście siedemdziesiąt trzy złote cztery grosze w tym 23 % VAT) za obronę z urzędu A. Ł. i R. J., na rzecz adw. M. W. kwoty 1.136,52 złotych (jeden tysiąc sto trzydzieści sześć złotych pięćdziesiąt dwa grosze w tym 23 % VAT za obronę z urzędu J. R.

14.  zwolnił oskarżonych J. R., A. Ł., z obowiązku uiszczenia kosztów postępowania, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa

Wyżej wymienionym wyrokiem skazani zostali także oskarżeni R. J. i P. K.. Wobec w/w wyrok uprawomocnił się w dniu 25 grudnia 2014 roku.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego J. R..

Na podstawie art. 425 § 1 k.p.k. i art. 444 k.p.k. zaskarżył wyrok Sądu Rejonowego w Ostrołęce Wydział II Karny z dnia 17 grudnia 2014r., sygn. akt II K 99/14 w części dotyczącej oskarżonego J. R., tj. pkt 1,2,3,4 i 5 wyroku, tj. w części dotyczącej orzeczenia o karze oraz pkt. 18 w części dotyczącej niepełnego orzeczenia o kosztach obrony z urzędu na rzecz adw. M. W..

Na podstawie art. 438 pkt 1 i 4 k.p.k. w/w wyrokowi obrońca zarzucił:

1.  rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec oskarżonego J. R. kar jednostkowych za popełnione czyny oraz rażącą niewspółmierność kary łącznej, do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a przy tym nie uwzględnienie, że oskarżony od początku przyznawał się do winy, wyrażał żal za popełnione czyny, podał w sprawie istotne okoliczności pomagając organom ścigania i chciał się dobrowolnie poddać karze,

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie § 14 ust. 1 pkt 2 oraz § 19 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2013r. Poz. 461), polegające na braku zasądzenia pełnych kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu i nieprzyznaniu przez Sąd kosztów pomocy za postępowanie przygotowawcze (za śledztwo) oraz braku zasądzenia niezbędnych, udokumentowanych wydatków z tytułu dojazdów adwokata na rozprawę

Na podstawie art. 437 k.p.k. obrońca oskarżonego wniósł o:

- zmianę wyroku w pkt 1 poprzez orzeczenie wobec oskarżonego J. R. kary 2 miesięcy pozbawienia wolności,

- zmianę wyroku w pkt 2 poprzez orzeczenie wobec oskarżonego J. R. kary 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- zmianę wyroku w pkt 3 poprzez orzeczenie wobec oskarżonego J. R. kary 1 roku pozbawienia wolności,

- zmianę wyroku w pkt 4 poprzez orzeczenie wobec oskarżonego J. R. kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności,

- zmianę wyroku w pkt 18 i zasądzić ze Skarbu Państwa za obronę z urzędu J. R. na rzecz adw. M. W. oprócz kwoty 1.136,52 zł (z VAT) za postępowanie przed Sądem I instancji, kwotę 369 zł (z VAT)za postępowanie przygotowawcze oraz kwotę 772,28 zł z tytułu uzasadnionych wydatków,

- zasądzenie na rzecz adwokat M. W. kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu w postępowaniu przed Sądem II instancji. Jednocześnie obrońca oświadczył, że koszty te nie zostały pokryte ani w całości ani w części.

Apelację od powyższego wyroku złożył oskarżony A. Ł.. Oskarżony nie sprecyzował zarzutów apelacyjnych, stwierdził jedynie, że nie zgadza się z wyrokiem Sądu Rejonowego i wniósł o ponowne rozpoznanie sprawy i wydanie wobec niego wyroku w zawieszeniu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego A. Ł. jest niezasadna w stopniu oczywistym.

Na wstępie zaznaczyć należy, że Sąd I instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie i ujawnił zgromadzony w postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy, który następnie poddał trafnej analizie. Ocena materiału dowodowego została dokonana przez Sąd orzekający z uwzględnieniem reguł określonych w art. 4 k.p.k. i 7 k.p.k., a więc nie narusza w żaden sposób granic swobodnej oceny dowodów i nie zawiera błędów natury faktycznej lub logicznej i w związku z tym Sąd Okręgowy w pełni ją podziela. Tak więc wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości, zaś przyjęta kwalifikacja prawna czynu jest zasadna.

W niniejszej sprawie Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności nie naruszył zasady i dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Przy wymiarze kary Sąd Rejonowy miał na uwadze zarówno okoliczności przemawiacie na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego. Dolegliwość tej kary nie przekracza zdaniem Sądu Odwoławczego stopnia winy oskarżonego, mając na uwadze jego dotychczasową postawę i prawidłowo realizuje cele zapobiegawcze w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Oskarżony A. Ł. w apelacji opisuje swoje życie rodzinne i zapewnia Sąd odwoławczy, że zmienił swoje zachowanie. Okoliczności te były znane Sądowi I instancji i Sąd miał powyższe okoliczności na uwadze wymierzając oskarżonemu karę. Powoływanie się oskarżonego w swojej apelacji na swoją sytuację rodzinną i osobistą nie jest okolicznością, która decyduje o rodzaju i rozmiarze wymierzonej mu kary. Okoliczności, które oskarżony podnosi mogą być wzięte pod uwagę w postępowaniu wykonawczym, gdzie skazany może wnieść o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności lub o wykonywanie kary w formie dozoru elektronicznego. Oskarżony A. Ł. jest osobą czterokrotnie uprzednio karaną, w tym dwukrotnie za przestępstwa przeciwko mieniu (karta karna oskarżonego k. 463-464). Uprzednio orzekane wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania nie przyniosły spodziewanych rezultatów i nie zmieniły zachowania oskarżonego, który nadal dopuszczał się czynów sprzecznych z prawem. Dlatego też Sąd rejonowy słusznie uznał, iż brak jest wobec oskarżonego A. Ł. pozytywnej prognozy kryminologicznej, która pozwalałaby przyjąć, iż warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej pozbawienia wolności spełni swoje cele i zapobieże powrotowi oskarżonego na drogę przestępczą.

Apelacja obrońcy oskarżonego J. R. jest w części zasadna i w takim zakresie została uwzględniona.

Zarzut podniesiony przez obrońcę oskarżonego w postaci rażącej niewspółmierności – surowości orzeczonej względem oskarżonego kary jest chybiony. Rażąca niewspółmierność kary, o której mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k., zachodzić może tylko wówczas, gdyby na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji, a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego. Na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - "rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować.

Po tych wstępnych uwagach stwierdzić należy, że w sprawie niniejszej o rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności nie może być mowy. Zdaniem Sądu Okręgowego bezwzględna kara 3 lat pozbawienia wolności jest karą w pełni uzasadnioną i stanowi niezbędną i adekwatną do wagi popełnionych przestępstw dolegliwość dla oskarżonego. Powyższe stanowisko Sąd Odwoławczy oparł przede wszystkim na uznaniu, iż wymierzając oskarżonemu karę Sąd Rejonowy należycie uwzględnił zarówno okoliczności obciążające jak i łagodzące. W szczególności Sąd ten trafnie przyjął jako okoliczność obciążającą oskarżonego szczególnie wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu jakiego się dopuścił się oskarżony, a także uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego i działanie w warunkach recydywy. Sąd I instancji jak wynika z uzasadnienia wyroku wziął również pod uwagę warunki i właściwości osobiste oskarżonego. Orzekając karę Sąd uwzględnia również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Chodzi tu o wpływ, jaki orzeczona kara powinna wywrzeć w kierunku ugruntowania w społeczeństwie prawidłowych ocen prawnych i stosowanego do tych ocen postępowania, o potwierdzenie przekonania, że w walce z przestępczością zwycięża praworządność, a sprawcy są sprawiedliwie karani. Kara jest jednym z ważnych środków zwalczania przestępczości. Karą współmierną i dającą zarazem zadośćuczynienie społecznemu poczuciu sprawiedliwości jest tylko taka kara, która uwzględnia wszystkie dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności zawarte w art. 53 k.k. Kara pozbawienia wolności powinna kształtować społecznie pożądaną postawę skazanego, a zwłaszcza wdrażać do poszanowania zasad współżycia społecznego oraz do przestrzegania porządku prawnego. W niniejszej sprawie taką karą – będącą sprawiedliwą odpłatą za popełnione czyny może być tylko i wyłącznie surowa kara bezwzględnego pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu Okręgowego oskarżony nie zasługuje na łagodniejsze potraktowanie i wymierzenie mu kary niższej, jak domaga się tego jego obrońca. Swoimi czynami popełnionymi z rozmysłem oskarżony wykazał swój całkowicie lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego i norm moralnych funkcjonujących w państwie prawa. Dotychczasowy sposób życia oskarżonego, wchodzenie wielokrotnie w konflikt z prawem dowodzi, że oskarżony jest zdemoralizowanym i niepoprawnym sprawcą, nie wyciąga żadnych wniosków z poprzednich wyroków skazujących, ma lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego, co w konsekwencji wskazuje na to, że dotychczasowy proces resocjalizacji oskarżonego nie przyniósł żadnych pozytywnych efektów.

Sąd Okręgowy po wnikliwej analizie całokształtu ustaleń Sądu Rejonowego w przedmiotowej sprawie nie dopatrzył się okoliczności, które uzasadniałyby przychylenie się do wniosku obrońcy oskarżonego J. R. o obniżenie wymiaru kar jednostkowych jak i kary łącznej orzeczonej oskarżonemu.

Sąd Odwoławczy podzielił stanowisko obrońcy w kwestii zasądzenia od Skarbu Państwa kwoty 772,28 złotych tytułem zwrotu niezbędnych udokumentowanych wydatków tj. wydatków związanych z dojazdem obrońcy na rozprawę. Obrońca przedstawiła sposób wyliczenia powyższej kwoty i Sąd uznał takie wyliczenie kosztów dojazdu na rozprawy za prawidłowe.

Sąd nie uwzględnił wniosku adw. M. W. o zasądzenie na jej rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu za postępowanie przygotowawcze uznając, że koszty związanych z obroną oskarżonego zostały prawidłowo ustalone przez Sąd Rejonowy. W ocenie Sądu organem właściwym do rozstrzygnięcia wniosku obrońcy oskarżonego o przyznanie wynagrodzenia za obronę z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i do wypłaty powyższego wynagrodzenia jest Prokurator Rejonowy w Szczytnie. Zgodnie bowiem z art. 619 § 1 k.p.k. jeżeli ustawa nie stanowi inaczej wszelkie wydatki wykłada tymczasowo Skarb Państwa. Takim wydatkiem jest również w myśl art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. pomoc prawna udzielona z urzędu. W związku z powyższym organ prowadzący postępowanie przygotowawcze rozpoznając wniosek obrońcy i uznając go za zasadny kosztami tymi, w myśl art. 619 § 1 k.p.k. powinien tymczasowo obciążyć Skarb Państwa. W przypadku późniejszego skierowania w niniejszej sprawie aktu oskarżenia Sąd w myśl art. 626 § 1 k.p.k. w orzeczeniu kończącym postępowanie określi, kto, w jakiej części i zakresie poniesie wszelkie koszty procesu, w tym również koszty wynagrodzenia obrońcy podejrzanego ustanowionego z urzędu. Sytuacja ta jest analogiczna do przyznawania przez organ prowadzący postępowanie przygotowawcze wynagrodzenia np. biegłym. Wydatkami tymi przewidzianymi w art. 618 § 1 pkt 9 k.p.k., w myśl art. 619 § 1 k.p.k. również tymczasowo obciąża się Skarb Państwa zaś w przypadku skierowania sprawy na etap postępowania sądowego Sąd zgodnie z art. 626 § 1 k.p.k. w orzeczeniu kończącym postępowanie określa kto koszty takie ponosi. Biegli z pewnością otrzymali wynagrodzenie za wydanie opinii w niniejszej sprawie, dlatego na tej samej podstawie prawnej powinien zostać rozstrzygnięty również obrońcy oskarżonego i wypłacone powinno zostać stosowne wynagrodzenie. Koszty wynagrodzenia obrońcy podejrzanego za obronę z urzędu w postępowaniu przygotowawczym powstały wyłącznie na etapie postępowania przygotowawczego i to organ prowadzący postępowanie jest uprawniony do rozstrzygania w tym zakresie i zobowiązany do ich uiszczania. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 marca 1999 r. sygn. I KZP 3/99 „Sformułowanie użyte w art. 626 § 1 k.p.k., iż w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie „sąd określa kto, w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu”, odnosi się do fazy postępowania sądowego i nie oznacza ażeby sąd miał być organem uprawnionym do określania wydatków wyłożonych przez Skarb Państwa w toku postępowania przygotowawczego, w tym wydatków z tytułu nie opłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokata. W postępowaniu przygotowawczym organem ustalającym te wydatki jest prokurator i to także wtedy gdy postępowanie przygotowawcze zostało umorzone.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.

Orzeczenie o kosztach sądowych wydano w oparciu o treść art. 624 § 1 k.p.k.

Na podstawie § 14 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził na rzecz adw. M. S. (1) i adw. M. W. kwotę po 516,60 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonych w postępowaniu odwoławczym.

Sąd Odwoławczy zasądził na rzecz adw. M. W. kwotę 128,71 złotych tytułem zwrotu niezbędnych udokumentowanych wydatków związanych z dojazdem na rozprawę apelacyjną w dniu 23 kwietnia 2015 roku do Sądu Okręgowego w Ostrołęce.