Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 listopada 2013 r. powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. kwoty 9.429,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 2.500 od dnia 21 grudnia 2011 do dnia zapłaty, od kwoty 3.126,91 złotych od dnia 28 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 3.181,76 złotych od dnia 14 lutego 2012 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 620,46 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych, z tytułu ceny sprzedaży opon na podstawie zawartej umowy o współpracę z dnia 27 grudnia 2010 roku.

W dniu 12 grudnia 2013 r. referendarz sądowy w tutejszym Sądzie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie XV GNc 9264/13, w którym orzekł zgodnie z żądaniem zgłoszonym w pozwie.

W dniu 30 grudnia 2013 r. pozwany złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu podnosząc, że zwłoka w zapłacie powstała wskutek zatorów płatniczych oraz wskazał, że w dniu 20 grudnia 2013 roku uiścił kwotę 500 złotych z kwoty dochodzonej niniejszym pozwem.

Pismem z dnia 29 kwietnia 2014 roku powód cofnął powództwo w zakresie kwoty 5.820,46 złotych z uwagi na to, iż pozwany uiścił wskazaną kwotę na poczet należności głównej. W pozostałym zakresie powód podtrzymał żądanie pozwu oraz wniósł o zasądzenie od pozwanego odsetek ustawowych od kwot:

-700,00 złotych od dnia 21 grudnia 2011 roku do dnia 12 grudnia 2013 roku;

-1.000,00 złotych od dnia 28 grudnia 2011 roku do dnia 13 stycznia 2014 roku;

-500,00 złotych od dnia 28 grudnia 2011 roku do dnia 23 stycznia 2014 roku;

-318,24 złotych od dnia 28 grudnia 2011 roku do dnia 12 lutego 2014 roku;

-681,76 złotych od dnia 14 lutego 2012 roku do dnia 12 lutego 2014 roku;

-2.000,00 złotych od dnia 14 lutego 2012 roku do dnia 10 marca 2014 roku;

-620,46 złotych od dnia 25 listopada 2014 roku do dnia 10 marca 2014 roku.

Pismem z dnia 25 czerwca 2014 roku powód cofnął powództwo co do pozostałej części należności głównej oraz wniósł dodatkowo o zasądzenie o zasądzenie od pozwanego odsetek ustawowych od kwot:

-500,00 złotych od dnia 21 grudnia 2011 roku do dnia 23 grudnia 2013 roku;

-1.300,00 złotych od dnia 21 grudnia 2011 roku do dnia 2 stycznia 2014 roku;

-1.308,67 złotych od dnia 28 grudnia 2011 roku do dnia 2 stycznia 2014 roku;

-500,00 złotych od dnia 14 lutego 2012 roku do dnia 21 lutego 2014 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 grudnia 2010 r. powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarł z pozwanym Przedsiębiorstwem (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w T. umowę o współpracy, przedmiotem której był wspólny udział w zwiększeniu sprzedaży opon marek G., D., S., N. T., polepszenia usług związanych z ich sprzedażą, zwiększenia bezpieczeństwa użytkowników opon oraz profesjonalizmu pracowników związanych ze sprzedażą opon. Pozwany zobowiązał się m.in. do stosowania zaleceń i rekomendacji powoda w zakresie prezentacji opon powyższych marek w punktach sprzedaży oraz wysokiego poziomu usług i sprzedaży opon, jak również posiadania w magazynie wystarczającego zapasu opon pozwalającego na zapewnienie pokrycia zapotrzebowania na ich kupno. Pozwany miał na bieżąco uzupełniać swój stan magazynowy nabywając opony od powoda (§ 2 pkt 3 i 4 umowy). Pozwany był zobowiązany do odbioru towaru dostarczonego przez powoda, jeżeli dostawa była zgodna z ich zamówieniem, jak również do dokonania płatności za nabywane opony w terminach płatności wynikających z faktur VAT, (§ 2 pkt 13 umowy). Powód miał prawo do udzielania pozwanym rabatów i upustów za sprzedawane opony, pod warunkiem terminowego regulowania zobowiązań przez pozwanych (§ 3 pkt 7 umowy).

(dowód: umowa o współpracy z dnia 27 grudnia 2010 roku k. 9-10).

W dniu 20 października 2011 roku, pozwany zamówił u powoda 4 sztuki opon (...).5 SP (...), w dniu 8 listopada 2011 roku pozwany zamówił 2 sztuki opon (...).5 (...) oraz w dniu 19 grudnia 2011 roku pozwany zamówił u powoda kolejne 2 sztuki opon (...).5 (...), łącznie zamówienia opiewały na kwotę 12.858,17 zł brutto Powyższy towar został dostarczony pozwanemu, zgodnie ze złożonym zamówieniem. Towar zamówiony w dniu 20 października 2011 roku został odebrany w dniu 21 października 2011, towar zamówiony w dniu 8 listopada został odebrany w dniu 9 listopada 2011 roku natomiast opony zamówione w dniu 19 grudnia zostały odebrane w dniu 20 grudnia 2011 roku, każdorazowy odbiór towaru był potwierdzany przez pracownika pozwanego. Powód wystawił tytułem zapłaty za dostarczony towar na rzecz pozwanego: fakturę VAT nr (...) na kwotę 6.549,50 zł, z terminem zapłaty do dnia 20.12.2011r.; fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.126,91 zł, z terminem zapłaty do dnia 27.12.2011r.; fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.181,76 zł, z terminem zapłaty do dnia 13.02.2012r.;

(dowód: dokumenty dostawy k. 14-16, faktury k. 17-19)

Pozwany tytułem zapłaty należności wynikającej z faktury VAT nr (...) uiścił w dniu 8.11.2012 roku kwotę 1.049 złotych, w dniu 17.12.2012r. kwotę 1.000 złotych, w dniu 8.03.2013r. kwotę 1.000 złotych oraz w dniu 11.06.2013 roku kwotę 1.000 złotych, łącznie tytułem zapłaty ceny zakupu opon zgodnie z ww. fakturą VAT pozwany uiścił kwotę 4.049,50 złotych. W dniu 19 sierpnia 2013 roku powód wystosował do pozwanych wezwanie do zapłaty kwoty 8.929,41 zł oraz kwoty 620,46 złotych tytułem odsetek za opóźnienie w płatności.

W toku procesu pozwany zapłacił powodowi następujące kwoty:

- w dniu 12 grudnia 2013 roku kwotę 700 złotych na poczet faktury VAT nr (...);

- w dniu 13 stycznia 2014 roku kwotę 1.000 złotych na poczet faktury VAT nr (...);

- w dniu 23 stycznia 2014 roku kwotę 500 złotych na poczet faktury VAT nr (...);

- w dniu 12 lutego 2014 roku kwotę 1.000 złotych na poczet faktury VAT nr (...);

- w dniu 10 marca 2014 roku kwotę 2.808,74 złotych na poczet faktury VAT nr (...) (w zakresie kwoty 2.000 złotych) oraz noty odsetkowej nr (...) (w zakresie kwoty 808,74 złotych);

- w dniu 23 grudnia 2013 roku kwotę 500 złotych na poczet faktury VAT nr (...);

- w dniu 2 stycznia 2014 roku kwotę 2.608,87 złotych na poczet faktury VAT nr (...) oraz faktury VAT nr (...);

- w dniu 21 lutego 2014 roku kwotę 500 złotych na poczet faktury VAT nr (...).

(dowód: wezwanie k. 29, wyliczenie wartości przedmiotu sporu k.30; potwierdzenia wpłat – k. 50, 68-72, 78-81, 92-94)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty dołączone do akt sprawy oraz w oparciu o twierdzenia stron, które nie były kwestionowane przez stronę przeciwną. Wiarygodność przedłożonych w toku postępowania dokumentów nie była kwestionowana wzajemnie przez strony postępowania, a Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Postępowanie w zakresie należności głównej podlegało umorzeniu.

Podstawą umorzenia było cofnięcie pozwu w tym zakresie z uwagi na spełnienie przez pozwanego świadczenia po wytoczeniu powództwa. Cofnięcie to nie było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego i nie zmierzało do obejścia prawa.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 203 k.p.c. w zw. z art. 355 k.p.c. orzeczono jak w punkcie II wyroku.

Powództwo w ostatecznie popieranym zakresie, tj. w zakresie roszczenia odsetkowego podlegało uwzględnieniu.

W niniejszej sprawie pozwany nie kwestionował faktu zawarcia pomiędzy stronami umów sprzedaży, na podstawie których powód wydał pozwanemu 4 sztuki opon (...).5 SP (...), 2 sztuki opon (...).5 (...) oraz 2 sztuki opon (...).5 (...) oraz ceny ustalonej przez strony. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wskazał jedynie, iż powództwo jest niezasadne w zakresie kwoty 500 złotych, gdyż kwota ta została przez pozwanego uiszczona w dniu 20 grudnia 2013 roku.

Zawarta pomiędzy stronami umowa była umową sprzedaży w rozumieniu art. 535 k.c. W myśl tego przepisu, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Sprzedaż jest umową dwustronnie zobowiązującą. Do podstawowych obowiązków sprzedającego należą przeniesienie na kupującego własności rzeczy oraz jej wydanie kupującemu. Z kolei obowiązkiem kupującego jest zapłacenie ceny.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Chwilę, w której dłużnik dopuszcza się opóźnienia, określić należy na podstawie art. 476 k.c. Zgodnie z tym przepisem dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W przedmiotowej sprawie termin spełnienia świadczenia przez pozwanego został oznaczony i wynikał z pkt 13 § 2 umowy o współpracy. Strony uzgodniły, iż pozwany będzie uiszczać należności za kupowany towar w terminach oznaczonych w fakturach VAT. Z tytułu sprzedaży opon powód wystawił: fakturę VAT nr (...) na kwotę 6.549,50 zł, z terminem zapłaty do dnia 20.12.2011r.; fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.126,91 zł, z terminem zapłaty do dnia 27.12.2011r.; fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.181,76 zł, z terminem zapłaty do dnia 13.02.2012r. Kwot tych oraz terminów zapłaty pozwany nie kwestionował.

Roszczenie powoda stało się zatem wymagalne z upływem ostatniego dnia terminu płatności poszczególnych faktur VAT. Od dnia następnego po dniu wskazanym w każdej z faktur pozwani pozostawali zatem w opóźnieniu z zapłatą żądanej kwoty, zatem odsetki ustawowe należą się powodowi właśnie od tego dnia do dnia zapłaty poszczególnych kwot przez pozwanego.

Mając powyższe na uwadze, powództwo w ostatecznie popieranym zakresie, tj. w zakresie roszczenia odsetkowego, okazało się uzasadnione.

O zwrocie części opłaty od pozwu na rzecz powoda orzeczono w oparciu o przepis art. 79 ust. 1 pkt 3 a) ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych dnia 28 lipca 2005 r. (Dz. U. 2005 Nr 167, poz. 1398 ze zm.). Sąd zwrócił powodowi część opłaty od pozwu, albowiem w niniejszej spraw powód cofnął pozew w zakresie kwoty 5.820,46 złotych po wysłaniu odpisu pozwu pozwanemu, ale przed rozpoczęciem posiedzenia o czym Sąd orzekł w pkt III sentencji wyroku.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie IV sentencji wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadną odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwany przegrał sprawę w całości albowiem wszystkie wpłaty zostały dokonane po wytoczeniu powództwa. Na koszty procesu poniesione przez powoda w łącznej kwocie 1.424 zł, składa się uiszczona opłata od pozwu w kwocie 207 zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone na kwotę 1.200 zł na podstawie § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) wraz z kwotą 17 zł kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.