Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o zwrot nienależnie pobranego świadczenia

na skutek apelacji S. K.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

z dnia 18 marca 2011 r. sygn. akt VIII U 1240/10

uchyla zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 9 lipca 2010r. i sprawę przekazuje do rozpoznania bezpośrednio organowi rentowemu.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 marca 2011 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił odwołanie S. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 9 lipca 2010 r. zobowiązującej wnioskodawcę do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń za okres od 1 lutego 2010 r. do 14 lutego 2010 r. w kwocie 551,67 zł z uwagi na pobieranie zasiłku chorobowego.

Sąd ten ustalił, że S. K., decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 maja 2010 r. miał przyznane prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 lutego 2010 r. (tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym wpłynął wniosek) do dnia 30 kwietnia 2011 r. Po otrzymaniu decyzji z dnia 27 maja 2010 r. wnioskodawca poinformował organ rentowy, że pobierał zasiłek chorobowy do dnia 14 lutego 2010 r. Wobec powyższego, kolejną decyzją z dnia 24 czerwca 2010 r. organ rentowy ustalił, że prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy przysługuje od dnia 15 lutego 2010 r., tj. od dnia zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego.

Bezspornym jest, że do dnia 14 lutego 2010 r. wnioskodawca miał wypłacany zasiłek chorobowy.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał odwołanie za nieuzasadnione. Skoro do dnia 14 lutego 2010 r. wnioskodawcy wypłacany był zasiłek chorobowy, w okresie od 1 lutego 2010 r. do 14 lutego 2010 r. nie przysługiwało mu prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Świadczenie rentowe za ten okres należy uznać za świadczenie nienależnie pobrane. Świadczenie to podlega zwrotowi na zasadzie art. 138 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zaskarżona decyzja jest zatem prawidłowa.

Apelację złożył wnioskodawca, domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego oraz poprzedzającej go decyzji organu rentowego i przekazania sprawy do rozpoznania organowi rentowemu. Zarzucił, że organ rentowy decyzją z dnia 7 marca 2011 r. odmówił mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 17 sierpnia 2009 r. do 14 lutego 2010 r. Tym samym za okres od 1 do 14 lutego 2010 r. wnioskodawcy nie przysługiwał zasiłek chorobowy. Pozbawiono go też za w/w okres świadczenia rentowego w przedstawionej sytuacji słusznie należnego.

Stąd wnioskodawca winien zostać zwolniony z obowiązku zwrotu kwoty 551,67 zł, jako nienależnego świadczenia rentowego.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja wnioskodawcy jest uzasadniona.

Zgodnie art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się między innymi świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania.

Organ rentowy za nienależnie pobrane świadczenie uznał przysługujące i wypłacone wnioskodawczy świadczenie rentowe za okres od 1 do 14 lutego 2010 r. wskazując, iż w okresie tym wnioskodawca uprawniony był do zasiłku chorobowego.

Istotnie, w myśl art. 100 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. (tekst jednolity: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia.

Oznacza to, iż świadczenie rentowe za okres od 1 do 14 lutego 2010 r. stanowiłoby świadczenie nienależne, gdyby wnioskodawca w tym samym okresie pobierał zasiłek chorobowy i był uprawniony do jego pobierania. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałoby bowiem po upływie okresu zasiłkowego, tj. od dnia 15 lutego 2010 r.

Jak jednak wynika z akt rentowych, organ rentowy kwestionuje prawo wnioskodawcy do zasiłku chorobowego za wymieniony okres z uwagi na ustanie, z dniem 31 lipca 2009 r., tytułu ubezpieczenia. Decyzją z dnia 7 marca 2011 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 17 sierpnia 2009 r. do 14 lutego 2010 r. Decyzja ta zmienia sytuację wnioskodawcy w zakresie oceny uprawnień do renty od wcześniejszej daty. Rozważenia zatem wymaga k westia uprawnienia wnioskodawcy do renty z tytułu niezdolności do pracy. Jeśli bowiem wnioskodawcy w okresie od 1 do 14 lutego 2010 r. nie przysługiwało prawo do zasiłku chorobowego, pobrane w tym okresie świadczenie rentowe nie może zostać uznane za nienależne.

Na obecnym etapie postępowania nie jest możliwe jednoznaczne ustalenie, czy wnioskodawcy w okresie od 1 do 14 lutego 2010 r. przysługiwało prawo do zasiłku chorobowego lub renty, a tym samym czy pobrane świadczenie rentowe może zostać uznane za świadczenie nienależne. Stanowi to podstawę do uchylenia zaskarżonego wyroku i poprzedzającej go decyzji organu rentowego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania bezpośrednio organowi rentowemu na mocy art. 477 ^(14a) kpc.

Rozpoznając sprawę ponownie organ rentowy winien ustalić, czy wnioskodawca za okres od 1 do 14 lutego 2010 r. był uprawniony do zasiłku chorobowego czy też do renty, a następnie czy świadczenie rentowe za okres od 1 do 14 lutego 2010 r. może zostać uznane za świadczenie nienależne.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji.