Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2015r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 27 stycznia 2015r. we Wrocławiu

sprawy z odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 20 marca 2014r. znak: (...)

i z dnia 04 listopada 2014r. znak: (...)

w sprawie A. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o zasiłek chorobowy

oddala odwołania.

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni A. M. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 20 marca 2014r., odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 11 lutego 2014r. do 25 marca 2014r. i nadal oraz od decyzji z dnia 04 listopada 2014r. odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego od dnia 04 września 2014r. do 03 listopada 2014r. i nadal.

W uzasadnieniu odwołania wnioskodawczyni podniosła, że na zwolnieniu lekarskim od lutego 2014r. przebywała z powodu nowego schorzenia jakim był uraz stawu biodrowego, a wcześniej skręcenie kolana lewego.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. wniósł o oddalenie odwołania wnioskodawczyni

W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, że wnioskodawczyni przebywała na zwolnieniach lekarskich w ilości 182 dni do 10 marca 2013r., od 11 marca 2013r. do 04 stycznia 2014r. przyznane zostało świadczenie rehabilitacyjne. Kolejne zwolnienie lekarskie wnioskodawczyni przedłożyła na okres od 11 lutego 2014r. do 11 sierpnia 2014r., a lekarz orzecznik orzekł, iż ponowna niezdolność do pracy spowodowana jest ta samą jednostką chorobową. Niezdolność do pracy od dnia 04 września 2014r. do 03 listopada 2014r. spowodowana jest ta samą jednostką chorobową co niezdolność do pracy orzekana do sierpnia 2014r.

Sąd stosując zasadę ekonomiki procesowej na podstawie art.219 kpc połączył obie sprawy do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni A. M., ur. (...), z zawodu technik handlowy prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, w okresie do 10 marca 2013r. wykorzystała okres zasiłkowy w ilości 182 dni. Od dnia 11 marca 2013r. do 04 stycznia 2014r. wnioskodawczyni przyznano prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Ponownie od dnia 11 lutego 2014r. wnioskodawczyni stała się niezdolna do pracy i otrzymała od lekarza leczącego zwolnienie lekarskie do dnia 11 sierpnia 2014r. oraz ponownie od 04 września 2014r. do 03 listopada 2014r. Strona pozwana przyjęła, że brak jest podstaw do otwarcia nowego okresu zasiłkowego od dnia 11 lutego 2014r., i od 04 września 2014r., gdyż ponowna niezdolność do pracy powstała po przerwie krótszej niż 60 dni, a ponadto na podstawie numerów statystycznych schorzeń oraz dokumentacji medycznej i orzeczniczej brak jest podstaw do otwarcia nowego okresu zasiłkowego, gdyż niezdolność do pracy spowodowana jest tą sama jednostką chorobową. Decyzją z dnia 20 marca 2014r. strona pozwana odmówiła wnioskodawczyni prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 11 lutego 2014r. do 25 marca 2014r. i nadal, a decyzją z dnia 04 listopada 2014r. prawa do zasiłku chorobowego od 04 września 2014r. do 03 listopada 2014r. i nadal.

Dowód: akta zasiłkowe ZUS.

Postanowieniem z dnia 31 lipca 2014r. Sąd, na zasadzie art.468 § 1 i § 2 pkt 4 i § 4 kpc podjął czynności wyjaśniające przez zasięgnięcie opinii biegłego sądowego chirurga ortopedy i neurologa na okoliczność ustalenia czy niezdolność do pracy wnioskodawczyni do dnia 04 stycznia 2014r. spowodowana jest tą samą jednostką chorobową z powodu której wnioskodawczyni stała się niezdolna do pracy od dnia 11 lutego 2014r., czy też inna jednostką chorobową i czy w związku z tym wnioskodawczyni ma prawo do otwarcia nowego okresu zasiłkowego od dnia 11 lutego 2014r.

W wydanej w dniu 14 października 2014r. biegły sądowy chirurg ortopeda i neurolog rozpoznali u wnioskodawczyni stan po skręceniu stawu kolanowego lewego, przykurcz zgięciowy tego stawu. Zdaniem biegłych sądowych niezdolność do pracy wnioskodawczyni do 04 stycznia 2014r. i od 11 lutego 2014r. spowodowana jest tą sama jednostką chorobową.

Dowód: 1) opinia biegłych sądowych z dnia 14.10.2014r. – k. 32 akt.

2) wykaz jednostek chorobowych wnioskodawczyni – k. 28 as.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni jako nie uzasadnione należało oddalić.

W świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 159), świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i macierzyństwa określonym w ustawie z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2013r., poz. 1442).

Zgodnie z art. 8 i 9 przedmiotowej ustawy zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy nie dłużej jednak niż przez okres 182 dni a jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została gruźlicą - nie dłużej niż przez 270 dni. Zgodnie z art. 9 ust. 1 cyt. ustawy do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art.6 ust. 2. W niniejszej sprawie nie zachodzi sytuacja z art.6 ust. 2.

Art. 9 ust. 2 cyt. ustawy reguluje zasady ustalania okresu zasiłkowego w przypadku niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekracza 60 dni.

Z literalnego brzmienia cyt. art.9 wynika, że do okresu zasiłkowego w ilości 182 dni wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy. Przy czym wykładnia językowa prowadzi do wniosku, że doliczaniu podlegają okresy niezdolności do pracy w znaczeniu medycznym. Ubezpieczony do chwili wyczerpania okresu zasiłkowego w ilości 182 dni nie może domagać się ustalenia nowego okresu zasiłkowego z powodu niezdolności do pracy powstałej przed upływem 60 dni tylko z tego powodu, że jest to nowa niezdolność do pracy powstała z powodu innego zdarzenia.

Wnioskodawczyni okresie do 10 marca 2013r. wykorzystała okres zasiłkowy w ilości 182 dni. Od dnia 11 marca 2013r. do 04 stycznia 2014r. wnioskodawczyni przyznano prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Ponownie od dnia 11 lutego 2014r. i od 04 września 2014r. wnioskodawczyni stała się niezdolna do pracy i otrzymała od lekarza leczącego zwolnienie lekarskie. Zdaniem Sądu niezdolność do pracy wnioskodawczyni od dnia 11 lutego 2014r. i od 04 września 2014r. wynika z rozpoznanych wcześniej schorzeń w okresie do 04 stycznia 2014r. Wskazują na to numery statystyczne chorób na udzielanych wnioskodawczyni drukach zwolnień lekarskich. Niezdolność do pracy od dnia 04 września 2014r. powstała po okresie krótszym niż 60 dni od ustania poprzedniej niezdolności do pracy z dniem 11 sierpnia 2014r. i spowodowana jest tą sama jednostką chorobową. Zdaniem Sądu wnioskodawczyni nie ma prawa do otwarcia nowego okresu zasiłkowego od dnia 11 lutego 2014r. i od dnia 04 września 2014r. Wykorzystanie 182 dni okresu zasiłkowego nie pozbawia ubezpieczonego – w dalszym ciągu niezdolnego do pracy – prawa do świadczeń, gdyż ustawodawca w przypadku dalszej niezdolności do pracy i rokowania co do powrotu do zdrowia przewidział możliwość korzystania na mocy art. 18 cyt. ustawy świadczenia rehabilitacyjnego. Wnioskodawczyni nie dokończyła starań o świadczenie rehabilitacyjne, gdyż mimo dwukrotnego wezwana nie stawiła się na badanie komisji lekarskiej ZUS. Decyzja z dnia 10 marca 2014r. odmawiająca wnioskodawczyni prawa do świadczenia rehabilitacyjnego nie została przez nią zaskarżona.

Wnioskodawczyni nie ma więc prawa do zasiłku chorobowego za okres od 11 lutego 2014r. do 25 marca 2014r. i nadal oraz od 04 września 2014r. do 03 listopada 2014r. i nadal.

Zdaniem Sądu brak jest podstaw do otwarcia nowego okresu zasiłkowego, gdyż kolejna niezdolność do pracy spowodowana jest tą sama jednostką chorobową z powodu, której wnioskodawczyni przebywała na zasiłku chorobowym i świadczeniu rehabilitacyjnym do dnia 04 stycznia 2014r.

Okoliczność te potwierdzili w wydanej w dniu 14 października 2014r. biegli sądowi chirurg ortopeda i neurolog. Zdaniem Sądu opinia biegłych sądowych zasługuje na przymiot wiarygodności. Opinia ta została sporządzona w sposób obiektywny, rzetelny i pełny a jej wydanie zostało poprzedzone wnikliwym zapoznaniem się z dokumentacją medyczną, zebraniem wywiadu oraz bezpośrednim badaniem wnioskodawczyni. Zdaniem Sądu opinia jest pełna, uwzględnia wszystkie istniejące schorzenia oraz stopień ich nasilenia u wnioskodawczyni.

Dowód z opinii biegłego podlega ocenie Sądu przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c., na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji, jak dowód na stwierdzenie faktów, na podstawie kryterium prawdy i fałszu. Nie są miarodajne dla oceny tego dowodu niekonkurencyjne z nim oceny świadków i uczestników postępowania, co do faktów będących przedmiotem opinii (zob. uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64; uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1354/00, niepubl.). W przedmiotowej opinii biegli sądowi odpowiedzieli na wszystkie postawione przez Sąd pytania. Swoje stanowisko poparli wnikliwą analizą dokumentacji medycznej oraz przeprowadzonym badaniem wnioskodawcy

Zdaniem Sądu opinia jest pełna, uwzględnia wszystkie istniejące schorzenia oraz stopień ich nasilenia u wnioskodawczyni i Sąd w pełni podziela stanowisko zajęte w opinii przez biegłych.

Z wydaną w sprawie opinią nie zgodziła się wnioskodawczyni, ale nie wniosła do niej merytorycznych zastrzeżeń. Zdaniem Sądu subiektywne odczucie wnioskodawczyni, że w spornym okresie była ona leczona z powodu różnych schorzeń nie znajduje uzasadnienie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, w tym w dowodzie z opinii biegłych sądowych. Strona pozwana nie wniosła do opinii biegłych sądowych zastrzeżeń.

Tym samym, Sąd na mocy przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołania wnioskodawczyni.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji.