Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Krzyków Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Zdrzałka-Szymańska

Protokolant: Alicja Ziomek

po rozpoznaniu w dniu 03 marca 2015 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa R. Ż.

przeciwko A. Towarzystwo (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej A. Towarzystwa (...) w W. na rzecz powoda R. Ż. kwotę 27540 złotych (dwadzieścia siedem tysięcy pięćset czterdzieści złotych) wraz ustawowymi odsetkami od dnia 3 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 3791 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Powód R. Ż. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na swoją rzecz kwoty 27.540,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 26.06.2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie powód wskazał, że pozwana prowadzi działalność w zakresie ubezpieczeń na życie. Powód zawarł ze stroną pozwaną umowę ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym o oznaczeniu (...)OWU-0310 – polisa nr (...). Zgodnie z zawartą umową strona powodowa była zobowiązana do opłacania składki regularnej w wysokości 30.000,00 zł. W następstwie braku możliwości dalszego opłacania składki powód postanowił zrezygnować z polisy i rozwiązać umowę. W chwili zakończenia umowy wartość subkonta składek regularnych wynosiła 69.128,81 zł. Polisa nr (...) została rozwiązana z dniem 25.06.2014 r. i na ten dzień strona pozwana pobrała opłatę likwidacyjną w wysokości 27.540,00 zł z ogólnej wartości rachunku powoda wynoszącego 69.128,81 zł. Zdaniem powoda postanowienia OWU, jak i załącznika dotyczącego opłaty likwidacyjnej, które stanowiły podstawę naliczenia opłaty likwidacyjnej, stanowią niedozwolone postanowienia umowne i w świetle treści art. 385 ¹ § 1 k.c., jako nieuzgodnione indywidualnie, sprzeczne z dobrymi obyczajami, rażąco naruszające jego interesy i niedotyczące głównych świadczeń stron umowy - nie są dla niego wiążące. W konsekwencji, zdaniem powoda, opłata likwidacyjna w wysokości 27.540,00 zł została pobrana bezzasadnie, strona pozwana bezpodstawnie wzbogaciła się jego kosztem, wobec czego świadczenie to, jako nienależne, powinno zostać mu w całości zwrócone.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 27.11.2014 r. tut. Sąd zasądził zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, jak i o zasądzenie kosztów procesu od strony powodowej na rzecz pozwanej. Uzasadniając swoje stanowisko strona pozwana przyznała, że strony postępowania łączyła umowa ubezpieczenia na życie, jednocześnie jednak podkreślając, że przed zawarciem umowy powód został szczegółowo zapoznany z warunkami pobierania opłaty likwidacyjnej zawartymi w OWU i załączniku do niego i wyraził zgodę na związanie tymi postanowieniami. Następnie, wobec decyzji powoda o rozwiązaniu umowy ubezpieczenia, strona pozwana dokonała przelewu środków pieniężnych znajdujących się na rachunku ubezpieczenia powoda potrącając przy tym zgodnie z treścią OWU kwotę opłaty likwidacyjnej w wysokości 27.540,00 zł. W ocenie strony pozwanej pobranie opłaty likwidacyjnej w w/w wysokości nie było nieuprawnione i było w pełni zasadne w świetle postanowień łączącej strony umowy, znajdując nadto uzasadnienie w swojej funkcji w postaci pokrycia wysokich kosztów początkowych związanych z zawarciem, obsługą i likwidacją ubezpieczenia. Z uwagi na okres, na który została zawarta z powodem umowa, pozwana miała prawo zakładać, że koszty te będą finansowane ze składek ubezpieczeniowych przez stosunkowo długi czas, co ma swoje podstawy w polityce inwestycyjnej prowadzonej przez ubezpieczycieli. Ponadto, strona pozwana podniosła, że w orzecznictwie sądów panuje powszechny pogląd co do legalności pobierania opłaty likwidacyjnej przez ubezpieczycieli, o ile opłata ta ustalana jest na podstawie kosztów ponoszonych przez zakład ubezpieczeń, z uwzględnieniem godziwego zysku. Pozwana wskazała, że w przedmiotowej sprawie poniosła koszty prowizji agenta ubezpieczeniowego w kwocie 27.000,00 zł, koszt wystawienia polisy w kwocie 260,00 zł oraz jej likwidacji w wysokości 280,00 zł – łącznie 27.540,00 zł, a tym samym pobrana przez nią opłata likwidacyjna była zasadna. Nadto, pozwana wskazała, że obecnie wysokość pobieranych przez nią opłat likwidacyjnych jest określana każdorazowo i indywidualnie w stosunku do każdej umowy ubezpieczenia na podstawie kosztów rzeczywiście poniesionych przez pozwaną w związku z konkretną umową ubezpieczenia.

W piśmie z dnia 23.02.2015 r. powód, odnosząc się do sprzeciwu strony pozwanej, ponownie podkreślił, że postanowienia dotyczące naliczania opłat likwidacyjnych zostały ustalone w sposób jednostronny i obszernie wyjaśnił w czym przejawiało się naruszanie interesów konsumentów w działaniach pozwanej, przywołując opinie Rzecznika Ubezpieczonych i Prezesa UOKiK w odniesieniu do działalności Towarzystwa (...). Ponadto, strona powodowa podała w wątpliwość zasadność kosztów składających się, zdaniem pozwanej, na wysokość opłaty likwidacyjnej – przede wszystkim z uwagi na brak ich wyraźnego wskazania w OWU, a nadto z uwagi na ich wątpliwą celowość dla zawarcia i rozwiązania umowy ubezpieczenia w świetle doświadczenia życiowego.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

W dniu 4.08.2011 r. R. Ż. wniósł do (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. o zawarcie umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a następnie w dniu 11.08.2011 r. zawarł z pozwaną spółką, działającą za pośrednictwem (...) Sp. z o.o., umowę ubezpieczenia na życie o oznaczeniu (...)OWU-0310 – polisa nr (...). Zgodnie z zawartą umową strona powodowa była zobowiązana do opłacania składki regularnej w wysokości 30.000,00 zł. Integralną część umowy stanowił dokument „OGÓLNE WARUNKI UBEZPIECZENIA NA ŻYCIE Z UBEZPIECZENIOWYM FUNDUSZEM (...) 2008 PLUS” oraz załącznik do ogólnych warunków ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym o oznaczeniu (...)OWU-0310.

( dowód:

- wnios ek o zaw ar cie umowy ubezpieczenia na życie z dnia 4.08. 2011 r. – k. 57-59 ,

- polisa nr (...) – k. 10,

- załącznik do (...)OWU-0310 – k. 60 ,

- ogólne warunki ubezpieczenia na życie (...) in A. 2008 – k. 12,

- umowa o świadczenie usług wraz z aneksem nr (...) i załącznikami – k. 51-56)

Z powodu trudności z terminowym opłacaniem składek powód podjął decyzję o wypowiedzeniu umowy ubezpieczenia. Wskutek rozwiązania umowy pozwana wypłaciła ubezpieczającemu kwotę 41.588,81 zł ze środków zgromadzonych na jego rachunku w łącznej wysokości 69.128,81 zł, z potrąceniem opłaty likwidacyjnej w wysokości 27.540,00 zł.

( dowód:

- pismo z dnia 23.09.2013 r. – k. 61,

- pismo z dnia 15.04.2014 r. – k. 63,

- zlecenie wypłaty z dnia 15.06.2014 r. – k. 64-65 ,

- dyspozycja wypłaty z dnia 27.06.2014r. – 67,

- potwierdzenia dokonania wypłaty z dnia 25.06.2014 r. – k. 66)

Pozwana argumentowała tak naliczoną wysokość opłaty likwidacyjnej sumą kosztów dystrybucji, wystawienia polisy i rozwiązania umowy, ustalonymi na podstawie zmienionych z dniem 3.09.2012 r. warunków OWU. Zmiana ta miała na celu dostosowanie stosowanych przez Towarzystwo wzorów umownych do wyroków zapadłych przed (...) i SA w W. poprzez zmniejszenie wysokości oraz sposobu naliczania pobieranych opłat likwidacyjnych. Wobec tego na mocy uchwały Zarządu Towarzystwo wprowadziło stosowne zmiany do obowiązującego OWU.

( dowód:

- protokół posiedzenia zarządu z dnia 20.08.2011 r. – k. 6 8)

Strona powodowa obliczyła wysokość należnej opłaty likwidacyjnej stosownie do postanowień zmienionego OWU oraz poniesionych kosztów obsługi polisy, w tym zwłaszcza wysokich kosztów prowizji agenta ubezpieczeniowego w kwocie 27.000,00 zł.

( dowód:

- za stawienie kosztów z dnia 13.01.2015 r. – k. 69 ,

- oświadczenie z dnia 13.01.2015 r. – k. 70 ,

- zestawienie prowizyjne z dnia 5.01.2015 r . – k. 71)

Działalność ubezpieczeniowa powoda była przedmiotem analiz i interwencji zarówno Rzecznika Ubezpieczonych, jak i Komisji Nadzoru Finansowego. Rzecznik Ubezpieczonych wskazał, że strona powodowa w zakresie naliczania opłat likwidacyjnych stosowała w swoich wzorcach umownych niedozwolone klauzule umowne, które z mocy prawa nie są wiążące dla konsumenta. Nadto, Rzecznik zaznaczył, że modyfikacja OWU nie może następować jednostronnie i powinna być poprzedzona zgodą ubezpieczającego, zaś wewnętrzne akty zakładu ubezpieczeń nie mogą stanowić podstawy praw i obowiązków stron umów ubezpieczenia. Podobne wskazania znalazły się w opinii (...).

( dowód:

- pismo z dnia 16.09.2014 r. – k. 82-84 ,

- pismo z dnia 1.10.2014 r. – k. 85 )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie prawie w całości.

W niniejszej sprawie Sąd w całości przychylił się do zdania powoda co do charakteru zastosowanej przez pozwaną klauzuli umownej, która stanowiła podstawę obliczenia oraz potrącenia opłaty likwidacyjnej w wysokości 27.540,00 zł. Nie ulega wątpliwości, że pierwotne postanowienia umowy ubezpieczenia w odniesieniu do wysokości naliczanych opłat likwidacyjnych, na które powód przystał zawierając umowę z pozwaną, z mocy prawa nie były wiążące dla powoda stosownie do orzecznictwa sądów powszechnych w tym zakresie (por. np. wyrok SN z 18.12.2013 r. I CSK 149/13), jak i in concreto stosownie do wyroków, które zapadły w sprawach, jakie toczyły się przeciwko pozwanej przed (...) i SA w W., co pozwana sama zresztą przyznała. Zgodnie bowiem z art. 385 ³ pkt 17 k.c. w razie wątpliwości uważa się, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które nakładają na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej lub odstępnego. Sąd Okręgowy w Warszawie-Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wielokrotnie wskazywał w swoim orzecznictwie, że za niedozwolone należy uznać klauzule zawarte w umowach przewidujące stosowanie przez towarzystwa ubezpieczeniowe tzw. opłat likwidacyjnych. Tytułem przykładu należy wskazać na wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2010 r., sygn. akt VI ACa 1175/09, w którym Sąd Apelacyjny orzekł, że „postanowienie ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (OWU), przewidujące iż rezygnacja przez ubezpieczonego z dalszego wnoszenia składek ubezpieczeniowych (w rozpatrywanym okresie czasu) będzie skutkować utratą wszystkich środków jakie zostaną uzyskane poprzez wykup jednostek uczestnictwa, narusza dobre obyczaje, gdyż sankcjonuje przejęcie przez ubezpieczyciela całości wykupionych środków w całkowitym oderwaniu od skali poniesionych przez ten podmiot wydatków. Zapis taki rażąco narusza interes konsumenta gdyż prowadzi do uzyskiwania przez ubezpieczyciela pewnych korzyści, kosztem ubezpieczonego, zwłaszcza wówczas gdy ten ostatni zgromadzi na swoim rachunku osobistym aktywa o znacznej wartości”. Podobne stanowisko wyraził Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie o sygn. VI ACa 87/12. Również Sąd Okręgowy w Warszawie, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w wyroku z dnia 4 czerwca 2012 r. w sprawie XVII Amc 974/11 uznał za niedozwolone i zakazał stosowania przez "A. Towarzystwo (...).A. z siedzibą w W. w obrocie z konsumentami postanowień wzorca umowy o następującej treści:

1. "W razie odstąpienia od Umowy (...) Towarzystwo zwraca Ubezpieczającemu Wartość Rachunku Ubezpieczającego, ustaloną według wyceny Jednostek Uczestnictwa najpóźniej z dziewiątego Dnia Wyceny po dniu zaakceptowania przez Towarzystwo oświadczenia o odstąpieniu od Umowy (...), zwiększoną o pobrane opłaty, wskazane w § 18 ust. 1 pkt 1-6".

2. "Opłata likwidacyjna pobierana z Subkonta Składek regularnych, poprzez umorzenie Jednostek Uczestnictwa, przed Całkowitą Wypłatą, w razie wygaśnięcia Umowy (...) [...] oraz tej części Częściowej Wypłaty z Subkonta Składek Regularnych, która powoduje, że Wartość Subkonta Składek Regularnych staje się niższa od kwoty odpowiadającej Statusowi Polisy Opłaconej przed wskazaną poniżej Rocznicą Polisy, w następującej wysokości:

do dnia poprzedzającego 1. Rocznicę Polisy -100,0%

od 2. Rocznicy Polisy do dnia poprzedzającego 3. Rocznicę Polisy - 80,0%

od 3. Rocznicy Polisy do dnia poprzedzającego 4. Rocznicę Polisy - 70,0%

od 4. Rocznicy Polisy do dnia poprzedzającego 5. Rocznicę Polisy - 60,0%

od 5. Rocznicy Polisy do dnia poprzedzającego 6. Rocznicę Polisy - 50,0%

od 6. Rocznicy Polisy do dnia poprzedzającego 7. Rocznicę Polisy - 40,0%

od 7. Rocznicy Polisy do dnia poprzedzającego 8. Rocznicę Polisy - 30,0%

od 8. Rocznicy Polisy do dnia poprzedzającego 9. Rocznicę Polisy - 20,0%

od 9. Rocznicy Polisy do dnia poprzedzającego 10. Rocznicę Polisy - 10,0%

od 10. Rocznicy Polisy - 0%".

3. "Opłata likwidacyjna pobierana jest w wysokości wskazanej w tabeli poniżej:

Rok polisowy, w którym jest pobierana opłata likwidacyjna od środków wypłacanych z Subkonta Składek Regularnych Wysokość opłaty likwidacyjnej stanowiąca procent środków wypłacanych z Subkonta Składek

1 100%

2 100%

3 80%

4 70%

5 60%

6 50%

7 40%

8 30%

9 20%

10 10%.

Podobne stanowisko zajął Sąd Okręgowy w Warszawie, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w wyroku z dnia 7 października 2011 r. w sprawie XVII Amc 1704/09, uznając za niedozwolone i zakazał wykorzystywania (...) Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. w obrocie z konsumentami postanowień wzorca umowy o nazwie "Załącznik do Ogólnych Warunków Ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym o oznaczeniu (...)" o treści: "Opłata likwidacyjna jest pobierana w wysokości wskazanej w tabeli poniższej:

W ocenie Sądu nie można przyjąć, iż "istota (charakter prawny) świadczenia konsumenta w postaci opłaty likwidacyjnej została wyrażona w klauzuli § 18 ust. 6 OWU". Szczegółowe jej stawki określa pkt 15 Załącznika do OWU. W toku postępowania strona pozwana nie wskazała w sposób wyraźny za jakie jej świadczenia pobierana jest opłata likwidacyjna, tłumacząc konieczność jej pobierania z uwagi na "utratę spodziewanych korzyści". W OWU brak jest jednak zapisu, który wskazywałby na funkcję kompensacyjną opłaty. Jej nazwa "opłaty", jak również zapisy § 18 ust. 6 wskazują, że opłata ta stanowi świadczenie konsumenta, nie będące świadczeniem głównym, za bliżej nie określone czynności pozwanego, a pobierana jest w razie wygaśnięcia umowy w sytuacji niedopełnienia obowiązków kontraktowych przez konsumenta, bądź wypowiedzenia przez niego umowy. Zapis § 18 ust. 6 przewiduje bowiem, iż opłata likwidacyjna pobierana jest w razie wygaśnięcia umowy w sytuacjach wskazanych w § 12 ust. 2, § 25 ust. 2 pkt 2, 3 i 5 (wygaśnięcie umowy na skutek nie zapłacenia przez ubezpieczającego Składki Regularnej - jeśli doszło do skutków określonych w pkt 2 i 3 oraz wygaśnięcie umowy na skutek upływu okresu wypowiedzenia umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego).

Z powyższego wynika, iż ubezpieczyciel przewidział dla ubezpieczonego swoistą sankcję za rezygnację z dalszego kontynuowania umowy bez powiązania jej z realnie poniesionymi wydatkami, w przypadku zawarcia ubezpieczenia na rzecz konkretnej osoby, przy czym owo zastrzeżenie ma charakter uniwersalny tzn. jest całkowicie niezależne od wartości posiadanych przez ubezpieczonego jednostek uczestnictwa. Opłata likwidacyjna nie ma więc charakteru świadczenia odszkodowawczego zatem w drodze analogii można uznać, iż zakwestionowane postanowienie wzorca podpada pod dyspozycję art. 385 ³ pkt 17 k.c. - pobranie opłaty likwidacyjnej przewidziane zostało nie tylko w sytuacji niedopełnienia przez ubezpieczającego obowiązków umownych, ale także w razie wypowiedzenia przez niego umowy, tj. skorzystania z przysługującego mu uprawnienia do rozwiązania umowy. W ocenie Sądu wzorzec umowy przewidujący, jak w niniejszej sprawie, że w razie rezygnacji przez ubezpieczonego z kontynuowania umowy ubezpieczenia traci on wszystkie środki uzyskane wskutek wykupu jednostek uczestnictwa, bezsprzecznie "narusza dobre obyczaje, gdyż sankcjonuje przejęcie przez ubezpieczyciela całości wykupionych środków w całkowitym oderwaniu od skali poniesionych przez ten podmiot wydatków. Zapis taki rażąco narusza interes konsumenta gdyż prowadzi do uzyskiwania przez ubezpieczyciela pewnych korzyści kosztem ubezpieczonego, zwłaszcza wówczas, gdy ten ostatni zgromadzi na swoim rachunku osobistym aktywa o znacznej wartości". (tak: Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 maja 2010 r., sygn. akt: VI ACa 1175/09).

Podkreślić przy tym należy, iż ocena zaskarżonego wzorca umowy pod kątem jego abuzywności dotyczyła wysokości stawek procentowych powyższej opłaty, które nie znajdują żadnego uzasadnienia w ponoszonych przez stronę pozwaną kosztach, ani nie pozostaje w związku z jej ryzykiem. Nie wystarcza tu ogólnikowe powołanie się na rzekomo powszechnie znany fakt, że koszt wykupu ulokowanych środków jest w pierwszych latach trwania umowy ubezpieczenia wyższy niż w następnych z uwagi na wyższe opłaty manipulacyjne. Nie stanowi też dostatecznego usprawiedliwienia dla stosowania tak rygorystycznego automatyzmu okoliczność, że umowy ubezpieczenia na życie mają ze swej natury długoterminowy charakter. Znaczna część kosztów funkcjonowania strony pozwanej oraz jej ryzyko jest bowiem pokrywane przez konsumenta w ramach szeregu innych opłat pobieranych przez pozwaną, o których mowa w § 18 OWU, takich jak opłata wstępna, opłata za zarządzanie, czy opłata administracyjna. Wysokość opłaty likwidacyjnej powinna być uzależniona jedynie od kosztów jakie pozwana ponosi w związku z wygaśnięciem umowy ubezpieczenia i wykupem Jednostek Uczestnictwa.

Strona pozwana podniosła, że opłata likwidacyjna wiąże się z kosztami jako ubezpieczający poniósł w związku z obsługą umowy ubezpieczenia, m.in. w postaci wypłaconej agentowi prowizji, kosztów wystawienia polisy w kwocie 260 zł oraz kosztów jej likwidacji w kwocie 280 zł. Jednakże wskazać należy, że w żaden sposób koszty te nie zostały wykazane. W szczególności chodzi o prowizję agenta, która w niniejszej sprawie musiałaby wynieść 27.000,00 zł. Późniejsze zatem „dopasowanie” kwoty pobranej opłaty likwidacyjnej do rzekomych kosztów związanych z obsługą umowy ubezpieczenia nie znajduje żadnego uzasadnienia. Zatem uzasadnione jest stanowisko, iż opłata likwidacyjna w takiej wysokości jaką naliczyła strona pozwana jest niezwykle wygórowana, niezależna od poniesionych przez stronę pozwaną kosztów, które nie zostały wykazane, nadmiernie obciążająca konsumenta, a tym samym rażąco naruszająca jego interesy. Wysokość opłaty likwidacyjnej jest znacznie wygórowana i stanowi niedozwoloną klauzulę abuzywną, co również przesądza o zasadności powództwa, a niezasadnie pobrana przez stronę pozwaną opłata likwidacyjna stanowiła świadczenie nienależne w rozumieniu art. 410 k.c., do którego zwrotu wobec wygaśnięcia umowy, w sytuacji gdy w istocie fakt wygaśnięcia umowy był między stronami niesporny, strona pozwana zobowiązana była powodowi strona pozwana.

Z powyższych względów powództwo podlegało uwzględnieniu, a powód uległ przeciwnikowi procesowemu w minimalnym zakresie, bo jedynie w odniesieniu do części odsetek. Powód domagał się bowiem zasądzenia kwoty dochodzonej pozwem z ustawowymi odsetkami od dnia 26 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty, tj. od dnia pobrania opłaty likwidacyjnej z konta powoda. W ocenie Sądu jednak zobowiązanie do zwrotu nienależnego świadczenia ma charakter bezterminowy (por. wyrok SN z 17 grudnia 1976 r., III CRN 289/76, LEX nr 7893 oraz uchwała SN z 6 marca 1991 r., III CZP 2/91, OSNCP 1991, nr 7, poz. 93). W konsekwencji termin spełnienia takiego świadczenia musi być wyznaczony zgodnie z art. 455 k.c., a więc niezwłocznie po wezwaniu skierowanym przez zubożonego. Ponieważ zatem powód nie przedstawił dowodu skierowania wezwania do zapłaty do strony pozwanej, Sąd uznał, że odsetki winny być zasądzone od dnia następnego od dnia doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu.

Mając powyższe na uwadze Sąd w pkt I i II wyroku zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 27.540,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 3 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty, dalej idące powództwo oddalając.

Sąd orzekł w punkcie II wyroku o kosztach procesu na podstawie art. 100 k.p.c., albowiem żądanie powoda zostało uwzględnione w przeważającej części Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda całość poniesionych przez niego kosztów procesu, na które składała się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 1.377 zł, wynagrodzenie należne pełnomocnikowi powoda w kwocie 2.400 zł, ustalone zgodnie z § 6 p. 5 taryfy, i koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, łącznie 3.791 zł.