Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2015 r. w Gliwicach

sprawy N. S. (S.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania N. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 5 września 2014 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje odwołującemu prawo do emerytury od dnia 19 sierpnia 2014 r.

(-) SSO Jolanta Łanowy

Sygn. akt. VIII U 1950/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 września 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., powołując się na ustawę z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) odmówił ubezpieczonemu N. S. prawa do emerytury z powodu niespełnienia wymogu udokumentowania posiadania 15 lat pracy w szczególnych warunkach, wobec jednoczesnego zajmowania w okresie od 31 sierpnia 1972r. do 16 lipca 1990r. stanowiska elektromontera i spawacza.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany i przyznania mu prawa do spornego świadczenia. W piśmie z dnia 22 grudnia 2014r. odwołujący dodał, że w spornym okresie wykonywał bez przerwy pracę na terenie zakładu Huta (...) w warunkach szkodliwych, z którego to tytułu przysługiwał mu dodatkowy urlop zdrowotny w rozmiarze 9 dni. Na rozprawie w dniu 24 marca 2015 roku ubezpieczony sprecyzował, że domaga się uznania, iż pracował w warunkach szczególnych w okresie od 1 stycznia 1980r. do dnia 16 lipca 1990r. w (...) Zakład nr (...) w R., gdyż w tym okresie ostał oddelegowany do Huty (...) do pracy przy remontach suwnic i pieców, wykonując prace elektromontera i spawacza.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wskazał, że okres zatrudnienia w okresie od 31 sierpnia 1972r. do 16 lipca 1990r. stanowiska elektromontera i spawacza w (...) Przedsiębiorstwie (...) w R. nie mógł zostać uwzględniony, gdyż ubezpieczony świadczył pracę na różnych stanowiskach, w obrębie różnych działów i pozycji zarządzania resortowego, a uznanie za pracę w szczególnych warunkach zatrudnienia na dwóch stanowiskach jest możliwe wyłącznie w ramach wykonywania pracy w ramach jednego działu.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Gliwicach poczynił następujące ustalenia:

Ubezpieczony N. S. urodził się w dniu (...).

W dniu 19 sierpnia 2014 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach, miał wówczas ukończone 60 lat. Nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Wydając zaskarżoną decyzję z dnia 5 września 2014 roku ZUS O /Z. uwzględnił 26 lat, 3 miesiące i 17 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 8 lat, 4 miesiące i 27 dni zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Do wymaganego 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie uznał ubezpieczonemu okresu zatrudnienia od dnia 31 sierpnia 1972 roku do 16 lipca 1990 roku na stanowisku elektromonter, spawacz, jako że praca ta była wykonywana na różnych stanowiskach, w obszarze odrębnych działów i pozycji zarządzania resortowego, co w ocenie organu rentowego wyklucza możliwość spełnienia wymogu wykonywania pracy stale i w pełnym wymiarze czasu, przewidzianego dla danego stanowiska pracy.

Sąd ustalił, na podstawie świadectwa pracy, zeznań świadków i przesłuchania ubezpieczonego, iż odwołujący w okresie od 1 stycznia 1980r. do dnia 16 lipca 1990r. został oddelegowany z (...) Przedsiębiorstwa (...) w R. do Huty (...), gdzie naprawiał instalację elektryczną przy suwnicach, pracując w stalowni i walcowni, które w tym czasie pozostawały w pełnym ruchu. Poza czynnościami elektromontażowymi ubezpieczony wykonywał prace spawalnicze, na bieżąco konserwując agregaty i urządzenia oraz prace montażowe w stalowni i walcowni, pozostających w ruchu ciągłym. Z tytułu pracy w warunkach szczególnych ubezpieczony otrzymywał dodatkowe 9 dni urlopu. W lipcu 1990 roku ubezpieczony podjął pracę w Hucie (...), wykonując te same czynności i na tym samym stanowisku, jak w okresie delegacji z (...) Przedsiębiorstwa (...) w R..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego oraz akt osobowych ubezpieczonego (koperta - k. 15 a.s.), zeznań świadków: R. D. (k. 22, nagranie rozprawy z dnia 24 marca 2015 roku płyta – k. 25 a.s.), S. K. (k. 22-23, nagranie rozprawy z dnia 24 marca 2015 roku płyta – k. 25 a.s.) i K. P. (k. 23, nagranie rozprawy z dnia 24 marca 2015 roku płyta – k. 25 a.s.) oraz dowodu z przesłuchania ubezpieczonego N. S. (k. 23, nagranie rozprawy z dnia 24 marca 2015 roku płyta – k. 25 a.s.). Sąd dał wiarę zeznaniom świadków i odwołującego, gdyż były logiczne, spójne, wzajemnie się uzupełniały i znalazły odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym. Istotnym jest także, iż w spornym okresie świadkowie R. D., S. K. i K. P. pracowali z ubezpieczonym w tym samym zakładzie pracy, wykonując tożsame czynności, często w tej samej brygadzie. Wobec powyższego należało uznać, iż posiadali oni odpowiednie rozeznanie co do warunków i trybu pracy ubezpieczonego.

Zebrany materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych oraz do rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.) w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz.43 ze zm.) ubezpieczonym mężczyznom urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych w wykazie A, przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków:

1.  osiągnięcia wieku emerytalnego 60 lat

2.  posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 powołanego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z kolei zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl ust. 2 emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Sąd ustalił, iż ubezpieczony posiada ponad 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, osiągnął wiek emerytalny, tj. 60 lat i jest przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, które to okoliczności nie były sporne.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawało zatem ustalenie, czy okres zatrudnienia odwołującego w okresie od 1 stycznia 1980r. do dnia 16 lipca 1990r. w ramach delegacji do Huty (...) z (...) Przedsiębiorstwa (...) w R., gdzie ubezpieczony wykonywał prace elektromontera i spawacza, można uznać za okres pracy wykonywanej w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a tym samym, czy ubezpieczony spełnia przesłanki do nabycia emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, po ukończeniu 60 roku życia.

Organ rentowy nie zaliczył mu wskazanego okresu zatrudnienia do wymaganego 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych, z uwagi na wykonywanie pracy na różnych stanowiskach, w obszarze odrębnych działów i pozycji zarządzenia resortowego.

Należy jednak wskazać, iż przywołany zarzut organu rentowego nie jest zasadny, gdyż załącznik nr 1 wykazie A do zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 roku w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego, w dziale XIV, poz. 25 pozwala na uznanie za wykonywanie takiej pracy zatrudnienia przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prac budowlano-montażowych i budowlano-remontowych na oddziałach pozostających w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są wymienione w wykazie stanowiska pracy, na których prace wykonywane są w warunkach szczególnych - stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przy stanowisku wymienionym w wykazie. Przepis ten pozwala na łączenie pracy wykonywanych na różnych stanowiskach, jeżeli każde z nich są wykonywane w warunkach szczególnych, nie formułując wymogu, by były to prace wykonywane w ramach jednego działu.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wykazał, że odwołujący w czasie delegacji w Hucie (...) wykonywał prace elektromontażowe przy suwnicach oraz prace spawalnicze w stalowni oraz w walcowni, które w tymże czasie pozostawały w ruchu. Ubezpieczony pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, okazał świadectwo pracy stwierdzające wykonywanie zatrudnienia w szczególnych warunkach. Za przyjęciem takiej okoliczności świadczą nie tylko spójne zeznania świadków R. D., S. K. i K. P. oraz dowód z przesłuchania ubezpieczonego, ale również zakładu pracy, w którym był zatrudniony odwołujący. Tym samym w ocenie Sądu odwołujący spełnił wszystkie warunki do przyznania mu prawa do emerytury.

Mając na uwadze powyższe, Sąd, z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji, zmieniając zaskarżoną decyzję i przyznając ubezpieczonemu N. S. prawo do emerytury poczynając od dnia 19 sierpnia 2014 roku, tj. od dnia złożenia przez ubezpieczonego wniosku.

(-) SSO Jolanta Łanowy