Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem U. B. żądała zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W., kwoty 4.000 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 20 grudnia 2013r. tytułem zadośćuczynienia za obrażenia ciała odniesione w następstwie wypadku komunikacyjnego, który miał miejsce w dniu 5 lipca 2013r. oraz 1283,56 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 20 grudnia 2013r. tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia. Powódka wniosła także o zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwana zarzuciła, że obrażenia powódki oraz znikome uszkodzenia pojazdu którym się poruszała, nie dają podstaw do przyjęcia że pozostają w związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 5 lipca 2013r. Pozwana wskazała, że z dokumentacji medycznej wynikają znaczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa powódki, a przedstawione przez powódkę rachunki mają związek z leczeniem tych zmian.

Pismem z dnia 9 lipca 2014r. powódka cofnęła żądane odszkodowanie o kwotę 75,88 zł. podtrzymując je w pozostałej kwocie 1207,68 zł. Nadto pismami z 30 stycznia 2015r. i 5 marca 2015r. powódka rozszerzyła żądanie zadośćuczynienia do kwoty 20.000 zł., wnosząc o zasądzenie ustawowych odsetek od kwoty 16.000 zł. od dnia 20 grudnia 2013r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 lipca 2013r. powódka wraz z mężem uległa wypadkowi komunikacyjnemu polegającym na tym, że w F. (...) w którym jechała jako pasażer na przednim fotelu, dwukrotnie uderzył jadący z tyłu pojazd. Sprawca wypadku zawarł z pozwaną umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody spowodowane ruchem tych pojazdów.

okoliczności bezsporne

Bezpośrednio po zdarzeniu powódka została przewieziona do Szpitala (...) w G. gdzie rozpoznano u niej skręcenie odcinka szyjnego kręgosłupa. Zlecono powódce noszenie miękkiego kołnierza ortopedycznego oraz farmakoterapię, wykonanie badania MR i skierowano do dalszego leczenia w poradni ortopedycznej. Powódka nosiła kołnierz ortopedyczny przez okres 2 tygodni. Ze względu na długie kolejki w ramach świadczeń wykonywanych przez NFZ, badanie MR wykonała prywatnie płacąc 410 zł., a za nierefundowany kołnierz ortopedyczny 29,99 zł. Odniesiony uraz był bolesny, szczególnie gdy powódka zdejmowała kołnierz ortopedyczny, odczuwała ból głowy który uniemożliwiał jej normalne funkcjonowanie. Powódka nie może dźwigać, obowiązki domowe przekazała mężowi. Czuje strach przed jazdą samochodem jako pasażer, nie prowadzi już samochodu jako kierowca.

Powódka przyjmowała zalecone przez lekarza środki farmakologiczne w tym przeciwbólowe, których koszt wyniósł łącznie 327,69 zł. Po wypadku przeszłą rehabilitację w ośrodku (...) której koszt wyniósł 440 zł.

dowód: zeznania świadka B. B. /k.53/, powódki /k.53/, dokumentacja medyczna /k.9-15/, paragony, rachunki /k.16-20/

W następstwie wypadku u powódki biegły ortopeda traumatolog uznał 15 % uszczerbku na zdrowiu z tytułu zespołu szyjnego mieszanego kręgosłupa, o charakterze pourazowym oraz 5 % z tytułu nerwicy pourazowej. Biegły wskazał, że u powódki występowała przed wypadkiem, leczona choroba zwyrodnieniowa uszkodzonej części kręgosłupa, której przebieg i dynamika zostały nasilone wskutek wypadku. Brak zdaniem biegłego możliwości precyzyjnego oddzielenia skutków wypadku od istniejącej przed wypadkiem choroby zwyrodnieniowej, w aktualnym obrazie klinicznym powódki. Zdaniem biegłego dolegliwości bólowe u powódki przez okres pierwszego miesiąca miały charakter znaczny i nadal utrzymują się w stopniu umiarkowanym, a rokowania zdrowotne na przyszłość są negatywne.

dowód: opinia biegłego ortopedy z dnia 30.12.2015r. /k.102-104/

Ustalając stan faktyczny sprawy, Sąd oddalił wniosek dowodowy z uzupełniającej opinii biegłego, złożony przez pozwanego, bowiem opinia podstawowa, w zakresie dotyczącym urazu kręgosłupa powódki - uzupełnienia nie wymagała. Biegły jednoznacznie wskazał, że w obecnym obrazie klinicznym powódki, nie ma możliwości oddzielenia skutków wypadku od istniejącej przed wypadkiem choroby zwyrodnieniowej. Jednocześnie wyczerpująco wytłumaczył, dlaczego wobec tego nie pomniejszył ustalonego uszczerbku na 15%.

Sąd nie uznał także za trafnych argumentów pozwanej, jakoby rozpoznany przez biegłego 5% uszczerbek z tytułu nerwicy pourazowej został jedynie w oparciu o „niepotwierdzone skargi subiektywne”. Wszak proces diagnozowania opiera się m.in. na tzw. wywiadzie medycznym, który z istoty rzeczy takie skargi zawiera. Powódka zeznając przed Sądem również wskazała, że po wypadku nie prowadzi samochodu i czuje strach przed jazdą jako pasażer. Słusznie zatem biegły o specjalizacji także z traumatologii, zaliczył skargi powódki zebrane w wywiadzie w postaci : niemożności prowadzenia samochodu, nerwowości, nadmiernej potliwości, „bojaźni o wypadek” (k.104v.) jako następstwo przedmiotowego zdarzenia w sferze zdrowia psychicznego powódki. Wbrew stanowisku pozwanej, skargi takie nie muszą być potwierdzone dokumentacją medyczną, gdyż powódka mogła nie poszukiwać po wypadku pomocy odpowiedniego specjalisty. Jednakże w świetle okoliczności sprawy, zeznań powódki w tym zakresie, które Sąd uznał za wiarygodne, opinie biegłego sądowego należało uznać za trafną.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w znacznej części należało uznać, za uzasadnione.

Zdaniem Sądu pozwany ponosił odpowiedzialność za przedmiotową szkodę na zasadzie art. 822 §1 k.c. w związku z art. 34 ust 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (...) / Dz. U nr 124, poz. 1152 ze zm.). Z wskazanych przepisów wynika jednoznacznie, że co do zasady zakład ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną w takim zakresie, jak sprawca szkody.

W zakresie wysokości należnego powódce zadośćuczynienia Sąd oparł się na dyspozycji art. 445 § 1 k.c. Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest złagodzenie doznanej przez powódkę krzywdy, oraz iż ma charakter kompensacyjny, przez co jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Z drugiej strony należny mieć na uwadze, iż wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierna w stosunku do doznanej przez powódkę krzywdy i powinna być utrzymana w rozsądnych granicach.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało jednoznacznie, że powódka na skutek wypadku doznała znacznych cierpień fizycznych, oraz psychicznych. Wskazują na to same obrażenia doznane przez powódkę, jak również okres leczenia oraz obecnie odczuwane przez powódkę dolegliwości, które wyraźnie zmniejszyły komfort życia powódki .

Powódka doznała trwałego uszczerbku w części szyjnej kręgosłupa w rozmiarze 15 % oraz 5% uszczerbku z tytułu nerwicy pourazowej.

Sąd mając na uwadze, że zadośćuczynienie jest świadczeniem jednorazowym, uwzględniając stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki w tym okoliczność, że na 15 % uszczerbek kręgosłupa składają się także jego schorzenia samoistne występujące przed wypadkiem, zakres cierpień i przebieg rekonwalescencji oraz negatywne rokowania na przyszłość Sąd doszedł do przekonania, że dostatecznym zaspokojeniem roszczeń powódki z tytułu zadośćuczynienia na zasadzie art. 445 § 1 k.c. będzie kwota 20.000,00 zł.

Jednocześnie powódka w toku procesu wykazała, swoimi zeznaniami oraz przedłożoną dokumentacją medyczną że w związku z obrażeniami odniesionymi w wypadku zaszła konieczność zakupu kołnierza ortopedycznego, przeprowadzenia rehabilitacji, przyjmowania środków farmakologicznych i wykonania badania MR. Poniesione wydatki z tego tytułu powódka wykazała stosownymi rachunkami w łącznej kwocie 1207,68 zł., którą Sąd zasadził na zasadzie art. 444 § 1 k.c. oddalając cofnięte powództwo z tego tytułu o kwotę 75,88 zł. bowiem ani powódka roszczenia w tym zakresie się nie zrzekła, ani pozwany na cofnięcie nie wyraził zgody.

O ustawowych odsetkach od żądanej już w toku postępowania likwidacyjnego kwoty 10.000 zł. zadośćuczynienia oraz 1207,68 zł. odszkodowania (wezwanie k. 21) Sąd orzekł na zasadzie art. 817 § 1 k.c. licząc 30 dniowy termin od dnia zagłoszenia szkody, co miało miejsce w dniu 22 listopada 2013r. (k.37). Wbrew stanowisku pozwanego, skoro powódka przed procesem żądała 10.000 zł. zadośćuczynienia, to jedynie co do dalszej kwoty 10.000 zł. (a nie 16.000 zł.) rozszerzonego żądania, znajduje zastosowanie zasada, że pozwany pozostawał w opóźnieniu z jej zapłatą po dniu doręczenia odpisu pisma z rozszerzeniem żądania, co miało miejsce w dniu 18 lutego 2015r. (k.125). W pozostałym zakresie Sąd żądanie odsetkowe oddalił jako nieuzasadnione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na zasadzie art. 100 k.p.c., wkładając na pozwaną obowiązek poniesienia wszystkich kosztów procesu, bowiem powódka ulegała ze swoim żądaniem w nieznacznej części. Dlatego Sąd zasądził od pozwanej poniesione koszty procesu przez powódkę: 1.200 zł. kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 265 zł opłaty od pozwu, oraz wydatki na wynagrodzenie biegłego w kwocie 500,00 zł.

W oparciu o art. 113 ust 1 u.k.s.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanej brakującą kwotę 145,52 zł. wydatkowaną na wynagrodzenie biegłego i 800 zł. opłaty od rozszerzonego powództwa.

SSR Łukasz Malinowski

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

G. dnia 21 maja 2015 r.