Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 09 czerwca 2009 roku pokrzywdzony P. R. przebywał w swoim domu gdzie spożywał piwo. Następnie pokrzywdzony wyszedł z domu i poszedł do sklepu (...) , po zakupie piwa wyszedł ze sklepu i udał się w stronę domu, gdy spotkał W. U. ponownie udał się wraz z w/w do sklepu (...) po dokonaniu zakupów w/w szli w stronę miejsca zamieszkania . W okolicy sklepu znajdowała się grupa mężczyzn , którzy zaczęli zachowywać się agresywnie wobec W. U. , gdy P. R. zwrócił im uwagę został zaatakowany przez mężczyzn , przewrócony na ziemię , był uderzany rękoma i kopany a następnie został przeszukany , sprawcy zabrali mu z kieszeni dwa piwa oraz 200 zł.

/ dowód: zeznania świadków: częściowo P. R.,

T. S. k. 21-22 ,

W. U. k. 19-20 , 74-75, 294;

protokół oględzin k. 5-7/

P. R. doznał obrażeń w postaci stłuczenia policzka lewego szczególnie okolicy podoczodołowej lewej ( w formie opuchnięcia w/w okolicy ) , otarcia naskórka po lewej stronie ust w okolicy brody.

/dowód : opinia biegłego k. 109/

` Miejsce zdarzenia objęte jest monitoringiem miejskim, w toku postępowania przygotowawczego nie zabezpieczono nagrań z monitoringu, w czasie rozprawy głównej Sąd uzyskał informację , iż nagranie z monitoringu zostało skasowane .

/ dowód : pismo Straży Miejskiej w L. k. 255/

Oskarżony K. P. (1) stojący pod zarzutem popełnienia czynu z art. 280§1 kk i z art. 158 §1 kk i z art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk nie przyznał się do winy i w złożonych wyjaśnieniach podał, że krytycznego dnia nie było go na miejscu zdarzenia albowiem przebywał wtedy u swoich dziadków .

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd nie znalazł podstaw do przypisania oskarżonemu sprawstwa odnośnie popełnienia zarzucanego mu czynu.

Wersja zdarzenia podana przez pokrzywdzonego P. R. w zakresie udziału oskarżonego K. P. (1) nie znalazła potwierdzenia w zeznaniach innych świadków obecnych na miejscu zdarzenia. P. R. w pierwszych zeznaniach składnych w toku dochodzenia wskazał, iż został zaatakowany przez P. W. i P. (k 2-4). W kolejnych zeznaniach P. R. wskazał, iż został zaatakowany przez P. W. , świadek podał , iż na miejscu zdarzenia było dużo osób , wśród nich był też D. S. i K. P. (1), odnośnie ich udziału w zdarzeniu pokrzywdzony w trakcie tego przesłuchania podał, iż na pewno uderzał go W. , był też przez w/w kopany oraz jeszcze przez inną osobę, świadek zeznał

„ możliwe że był to P.” , również odnośnie D. S. świadek wskazywał, iż możliwe , że był przez niego kopany, pokrzywdzony zeznał, iż nie wie kto dokonał jego przeszukania. Z kolei w trakcie rozprawy głównej pokrzywdzony podał inną wersję zdarzenia wskazując na udział trzech osób, w tym K. P. (1) , świadek podawał kolejne szczegóły zachowania poszczególnych osób o których wcześniej nie mówił, a mianowicie , iż K. P. (1) kopnął go w piszczel

Świadkowie przesłuchani w sprawie a mianowicie W. U. i T. S. w sposób odmienny opisali przebieg zdarzenia i wskazali, iż osobami, które zaatakowały pokrzywdzonego byli P. W. i D. S..

Pozostali świadkowie przesłuchani w sprawie a mianowicie A. S., A. K. , J. G., D. G. i P. M. nie widzieli przebiegu zdarzenia i ich zeznania nie były przydatne do ustalenia odpowiedzialność oskarżonego K. P. (1). Wobec wskazań zawartych w zeznaniach W. U. , iż na miejscu zdarzenia obecny był P. U. Sąd przesłuchał w/w w charakterze świadka , dowód ten nie wniósł nowych okoliczności do sprawy albowiem świadek nie kojarzył zdarzenia, po zreferowaniu zarzutu aktu oskarżenia oświadczył, że o tym , że ktoś się bił dowiedział się od innej osoby , zdarzenia osobiście nie widział. Z kolei K. P. (2), której zeznania odczytano z uwagi na ustalenie, iż świadek nie przebywa w miejscu zamieszkania w zeznaniach składanych w toku postępowania przygotowawczego odnosiła się jedynie do osoby D. S. wskazała, iż widziała szarpaninę , nie podała tożsamości które miały w niej uczestniczyć, w relacji świadka nie pojawia się nazwisko oskarżonego K. P. (1) jako osoby, która krytycznego wieczoru miałaby widzieć w okolicy miejsca zdarzenia.

Przesłuchani w charakterze podejrzanych w toku postępowania przygotowawczego P. W. i D. S. a stojący również pod zarzutem popełnienia przedmiotowego czynu nie przyznali się do winy i w złożonych wyjaśnieniach zaprzeczyli swojemu udziałowi w zdarzeniu.

Oceniając zebrany materiał dowodowy wskazać należy, iż jedynym dowodem wskazującym na udział oskarżonego K. P. (1) są zeznania pokrzywdzonego P. R. przy czym zeznania te nie mogą być uznane za spójne i logiczne albowiem relacje składane na poszczególnych etapach postępowania różnią się co do istotnych okoliczności zdarzenia. Przesłuchany na rozprawie pokrzywdzony nie był wstanie wyjaśnić z jakich przyczyn podawał odmienne okoliczności zdarzenia a przede wszystkim dlaczego dopiero na rozprawie po znacznym upływie czasu od zdarzenia wskazał na stosowanie przemocy wobec niego przez K. P. (1) pomimo, iż wcześniej na taki sposób zachowania oskarżonego nie wskazywał. Żadne z zeznań składanych w toku postępowania przygotowawczego przez P. R. nie zawiera pełnego opisu zdarzenia i wskazania jako sprawców trzech osób , którym postawiono zarzut popełnienia przedmiotowego czynu. W pierwszych zeznaniach świadek pominął osobę D. S. , w kolejnej relacji wskazywał na użycie przemocy przez P. W. a odniesieniu do zachowań pozostałych osób zeznania są niejednoznaczne, świadek mówi o przypuszczeniach, analiza treści tych zeznań prowadzi do wniosku, iż świadek nie potrafił opisać zachowania pozostałych osób, natomiast wskazanie, iż na pewno byli tam D. S. i K. P. (3) nie może przesądzać o sprawstwie oskarżonego K. P. (1). W kolejnych zeznaniach ( k 82-83) , które są najbardziej szczegółowe w odniesieniu do K. P. (1) świadek wskazał, iż usiłował on go kopnąć jednak go nie trafił , świadek podał, iż nie wie przez kogo był kopany oraz kto dokonał jego przeszukania. Tym samym P. R. pomimo upływu czasu składał coraz bardziej szczegółowe zeznania, co zdaniem Sądu jest nielogiczne , jednocześnie jednak relacje te zawierają istotne sprzeczności, po czym na rozprawie świadek podał zupełnie nowe okoliczności co zachowania K. P. (1). Powyższa analiza prowadzi do wniosku , iż zeznania świadka P. R. muszą być oceniane z dużą ostrożnością, a przypisanie sprawstwa oskarżonemu K. P. (1) musiałoby prowadzić do sytuacji w której podstawą ustaleń faktycznych byłaby jedna z relacji pokrzywdzonego, najbardziej dla oskarżonego niekorzystna , natomiast brak jest racjonalnych przesłanek do takiego wybiórczego potraktowania zeznań P. R.. Wprawdzie w niniejszym postępowaniu Sąd rozstrzygał kwestię odpowiedzialności P. R. , jednak pierwotnie postępowanie przygotowawcze prowadzone było przeciwko trzem osobom , wyłączenie spraw przeciwko P. W. i D. S. nastąpiło na etapie postępowania przed Sądem i tym samym zeznania pokrzywdzonego z istoty sprawy dotyczyły całości zdarzenia i w takim zakresie były oceniane.

Niezależnie od w/w wątpliwości zeznana pokrzywdzonego pozostają w sprzeczności z relacjami świadków T. S. i W. U. , którzy od początku postępowania wskazywali, iż w zdarzeniu nie uczestniczył K. P. (1) i zeznania te podtrzymali zeznając na rozprawie głównej. Zdaniem Sądu brak jest podstaw do przyjęcia aby świadkowie ci w sposób celowy złożyli fałszywe zeznania , które miałyby doprowadzić do uniknięcia odpowiedzialności karnej przez K. P. (1), ich relacje wzajemnie się potwierdzają i nie zawierają sprzeczności.

Na rozprawie świadek T. S. przesłuchany został pod nieobecność oskarżonego wobec zgłoszonych okoliczności dotyczących obawy przed oskarżonym, jednak w sytuacji gdy świadek w toku postępowanie przygotowawczego złożył zeznania o takiej samej treści jak na rozprawie okoliczność ta nie może stanowić przesłanki do podważenia wiarygodności zeznań świadka, podobnie jak przedstawione orzeczenie dotyczące niepełnosprawności świadka, podczas bezpośredniego przesłuchania Sąd nie stwierdził aby istniały przesłanki do poddania wątpliwość zdolności postrzegania i odtwarzania postrzeżeń przez świadka, jak wynika z treści protokołu wątpliwości takich nie zgłaszał też oskarżyciel publiczny.

Również w odniesieniu do zeznań świadka W. U. brak jest okoliczności podważających jego wiarygodność, zeznania te stały się podstawą postawienia innych zarzutów w sprawie w zakresie zdarzeń , które miały mieć miejsce krytycznego dnia a którymi pokrzywdzony był W. U. , świadek zeznawał w sposób rzeczowy, wyjaśniał również przyczynę dla której w czasie drugiego przesłuchania podawał więcej szczegółów zdarzenia , przy czym podkreślić należy, iż w zeznaniach świadka brak jest sprzeczności i mimo że różnią się one stopniem szczegółowości , każda relacja zawiera tożsame okoliczności w zakresie przebiegu zdarzenia a mianowicie braku sprawstwa K. P. (1).

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego wskazać należy, iż zaprzeczał on aby był obecny w okolicy sklepu co pozostaje w sprzeczności z zeznaniami W. U. , który podał iż oskarżony był w grupie osób która tam się znajdowała. Przesłuchani w charakterze świadków B. P. i J. P. podali, iż według ich wiedzy w czasie gdy miało zostać popełnione przestępstwo K. P. (1) znajdował się w domu, jednak okoliczności sprawy wskazują , iż w istocie zeznania te nie wyłączają możliwości przebiegu zdarzenia podanego przez W. U. albowiem świadkowie nie mogli przez cały okres czasu obserwować zachowania oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze Sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu a poniesione w sprawie wydatki zaliczył na rachunek Skarbu Państwa.