Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Violetta Kossowska-Czinar

Sędziowie: SSO Agata Kotuła

SSR del. Kamila Myczkowska

Protokolant: Magdalena Maślanka

po rozpoznaniu w dniu 01 kwietnia 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa małoletniego M. L. (1) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową G. D.

przeciwko T. L.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji wniesionej przez powoda od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 02 czerwca 2014 r. sygn. akt III RC 67/14

oddala apelację

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu wyrokiem z dnia 02.06.2014 r. zasądził na rzecz małoletniego powoda M. L. (1) od pozwanego T. L. podwyższone alimenty w kwocie po 900 zł miesięcznie, poczynając od 04.02.2014 r., oddalając powództwo w pozostałej części.

Rozstrzygnięcie powyższe Sąd Rejonowy oparł na następujących ustaleniach faktycznych:

Małoletni powód M. L. (1), urodzony dnia (...) pochodzi ze związku małżeńskiego G. D. i T. L..

Wyrokiem z dnia 31 marca 2006 r. wydanym w sprawie o sygnaturze XVIII RC 2085/05 Sąd Okręgowy w Katowicach rozwiązał małżeństwo rodziców małoletniego przez rozwód. Jednocześnie wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim Sąd powierzył matce, pozostawiając pozwanemu prawo współdecydowania o istotnych sprawach syna, utrzymywania z nim kontaktów osobistych z możliwością zabierania syna do siebie w terminach ustalonych wcześniej z jego przedstawicielką ustawową. Kosztami utrzymania małoletniego Sąd obciążył natomiast oboje rodziców – pozwanego poprzez płacenie alimentów w kwocie po 600 zł miesięcznie, poczynając od prawomocności wyroku, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego do 10. dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w wypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek raty.

W dacie wydania wyroku rozwodowego małoletni powód miał 8 lat, uczęszczał do szkoły podstawowej. Miesięczny koszt jego utrzymania wynosił około 1200 zł miesięcznie. Małoletni mieszkał wówczas z matką u jej rodziców w W. (powiat (...)). Bieżącą pieczę nad małoletnim sprawowali wówczas przede wszystkim jego dziadkowie macierzyści, ponieważ jego matka przebywała na kontrakcie w S..

Obecnie małoletni ma 16 lat. Uczęszcza do III klasy gimnazjum o profilu sportowym w W.. Decyzja o podjęciu przez małoletniego nauki w szkole w W. związana była z planami dotyczącymi rozwoju jego kariery siatkarskiej i została podjęta wspólnie przez jego rodziców. Małoletni mieszka w bursie szkolnej, gdzie ma trzy posiłki dziennie. Zakwaterowanie i wyżywienie w bursie opłacane jest przez klub sportowy, do którego należy małoletni. W weekendy najczęściej wyjeżdża na turnieje i mecze wyjazdowe. Raz w miesiącu przyjeżdża do W.. Poza treningami siatkarskimi nie uczęszcza na zajęcia dodatkowe. W związku z treningami i meczami małoletni powód korzysta z odzieży sportowej. Para butów do gry w siatkówkę dla profesjonalistów kosztuje około 150-300 zł i wystarcza na około pół roku. Wakacje małoletni spędza na dwóch obozach sportowych, w około 40% finansowanych przez klub siatkarski. Małoletni choruje na astmę oskrzelową, jednak 0Obecnie lekarz zdecydował o odstawieniu leków. Łączny miesięczny koszt utrzymania małoletniego wynosi około 1700 zł, na co składają się wydatki na wyżywienie poza bursą (800 zł), odzież i obuwie, w tym odzież sportową i obuwie sportowe (300 zł), środki czystości (150 zł), podróże na trasie W.-W. (60 zł), komunikację miejską w W. (60 zł), telefon komórkowy (80 zł), leki, suplementy diety (20 zł), wyprawką szkolną i opłaty szkolne (około 1000 zł rocznie, tj. około 80 zł miesięcznie), wakacje (około 1200 zł rocznie, tj. około 100 zł miesięcznie), rozrywkę (50 zł). Małoletni powód nie posiada żadnego majątku.

Odnośnie matki małoletniego powoda ustalił Sąd Rejonowy, że w 2006 r. była ona czynną zawodowo siatkarką, grała w Klubie (...) w S.. Otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 3000 zł brutto miesięcznie, dodatkowo ewentualne premie za turnieje.

W 2011 r. zawarła nowy związek małżeński z T. D.. Od 31 maja 2012 r. małżonkowie mają ustanowioną rozdzielność majątkową. Mieszkają razem w domu stanowiącym własność męża matki powoda. Koszty utrzymania domu ponosi T. D.. Koszty bieżące ponosi przedstawicielka ustawowa małoletniego – jest to kwota około 1000-1500 zł miesięcznie. G. D. korzysta z pomocy finansowej rodziny – rodziców i siostry, którzy przekazują jej około 300 zł miesięcznie. Matka powoda nie posiada żadnego majątku. G. D. pracuje obecnie jako specjalista ds. PR w firmie 4 (...). W styczniu 2014 r. pracowała na podstawie umowy na czas określony – od 1 stycznia do 31 stycznia 2014 r. Obecnie pracuje na podstawie umowy zawartej na czas nieokreślony. Otrzymuje wynagrodzenie w wysokości około 2800 zł brutto, tj. około 2000 zł netto miesięcznie. W 2012 r. przedstawicielka ustawowa małoletniego osiągnęła dochód w wysokości 45000 zł, w 2013 r. – dochód w wysokości 25000zł.

Jeśli chodzi o pozwanego T. L. to ustalił Sąd Rejonowy, że w 2006 r. mieszkał on w Wielkiej Brytanii, pracował w sklepie internetowym. W tamtym okresie podejmował różne prace, z których otrzymywał dochód w wysokości około £1000 miesięcznie.

Dnia 20 grudnia 2007 r. ze związku z obecną żoną T. L. urodziła się córka O., natomiast dnia (...) urodził się jego syn S.. W czerwcu 2011 r. M. L. (2) i T. L. zawarli związek małżeński. Mieszkają w S. w Wielkiej Brytanii. Pozwany pracuje jako kierowca autobusu i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości £ (...) rocznie (około £ (...) miesięcznie). Dodatkowo otrzymuje tzw. child benefit – zasiłek rodzinny na małoletniego powoda w wysokości około £80 miesięcznie. Żona pozwanego M. L. (2) od 2007 r. pracuje na pół etatu za wynagrodzeniem w wysokości około £120 tygodniowo, tj. około £480 miesięcznie. Dodatkowo otrzymuje child benefit – zasiłek rodzinny na małoletnich O. i S. w łącznej wysokości £134 miesięcznie.

Miesięczne koszty utrzymania rodziny pozwanego przekraczają jej miesięczne dochody. Pozwany płaci czynsz najmu mieszkania w wysokości £700, podatek w wysokości £130 miesięcznie, opłaca rachunki za media (£115) oraz abonament radiowotelewizyjny (£150). Ponadto pozwany spłaca kredyt zaciągnięty na ślub oraz wydatki bieżące – miesięczna rata wynosi £367, oraz podatek drogowy w wysokości £200 rocznie. Małoletnia O. uczęszcza do szkoły polskiej, opłata za którą wynosi £150 rocznie. Bieżące koszty utrzymania rodziny, to jest zakup wyżywienia, odzieży, środków czystości, wynoszą około £200 tygodniowo, czyli około £800-£900 miesięcznie. Koszt utrzymania małoletnich O. i S. wynosi średnio £300 miesięcznie na każde z dzieci.

Pozwany w ostatnim czasie korzystał z oszczędności M. L. (2). Zlikwidował polisy emerytalne i polisy na życie swoją i pozostałych członków swojej rodziny. Korzysta również z pomocy finansowej ojca.

Sąd Rejonowy ustalił nadto, że pozwany regularnie łoży na utrzymanie syna. Poza kwotą 600 zł tytułem alimentów przesyła również co miesiąc 55 zł na opłacenie rachunku za telefon komórkowy małoletniego. Partycypuje w większych wydatkach związanych z jego utrzymaniem, takich jak zakup sprzętu sportowego do klubu (w 2013 r. łącznie około 400 zł), obozy sportowe (w 2013 r. – 600 zł), szczepienie (w 2013 r. – 200 zł). Przesyła również kwoty bezpośrednio małoletniemu z okazji mikołajek (100 zł), urodzin (100 zł), świąt Bożego Narodzenia (150 zł), Dnia Dziecka (100 zł). Latem 2013 r. był z małoletnim na tygodniowych wakacjach w P. i poniósł koszty noclegu. W maju 2013 r. wpłacił w związku z tym 200 zł zaliczki. Kupił małoletniemu piłkę za 160 zł.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie. Swoje rozstrzygnięcie oparł na przepisie art. 138 k.r.o., który stanowi, iż w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany do alimentacji może żądać zmiany orzeczenia w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego.

Sąd I instancji wskazał, że po dokonaniu analizy zakresu usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda w kontekście jego ewentualnej zmiany od 2006 r. doszedł do przekonania, że koszty utrzymania małoletniego w okresie ostatnich ośmiu lat znacząco wzrosły, co wynika to chociażby z ogólnego wzrostu cen i usług na rynku, a jednocześnie z rozwoju psychofizycznego małoletniego, którego potrzeby nie ograniczają się obecnie do kwestii wyżywienia, zakupu odzieży i zapewnienia mieszkania, lecz obejmują również wydatki związane z rozpoczętą przez niego karierą siatkarską.

Zatem o ile w 2006 r. potrzeby małoletniego kształtowały się na poziomie około 1200 zł miesięcznie, o tyle obecnie w ocenie Sądu Rejonowego na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb chłopca wymagana jest kwota około 1700 zł miesięcznie, co oznacza, że zakres potrzeb małoletniego wzrósł o około 500 zł w skali miesiąca. Przedstawicielka ustawowa małoletniego nie wykazała, aby zakres usprawiedliwionych potrzeb M. L. (1) wynosił około 3000 zł miesięcznie, jak twierdziła w pozwie, w szczególności odnośnie kwoty 1500 zł, którą wskazała w zeznaniach jako przeznaczona na wyżywienie powoda. Sąd Rejonowy uznał, że w świetle zasad doświadczenia życiowego oraz faktu, że małoletni ma zapewnione w bursie całodzienne wyżywienie, kwota ta jest zdecydowanie wygórowana. Tak wysokich kosztów wyżywienia nie uzasadniają nawet okoliczności, że powód jest czynnym sportowcem oraz chłopcem w okresie dojrzewania. Chociaż z uwagi na harmonogram zajęć szkolnych i treningów małoletni często nie może skorzystać z posiłków w bursie szkolnej, to jednak kwota 1500 zł miesięcznie, to jest średnio 50 zł dziennie, stanowiąca około ¾ miesięcznego wynagrodzenia netto matki małoletniego, nie mogła zostać przez Sąd I instancji uznana za usprawiedliwiony wydatek. Sąd doszedł do przekonania, że w sposób prawidłowy potrzeby małoletniego w zakresie wyżywienia mogą zostać zaspokojone kwotą 800 zł miesięcznie ponad to, co zapewnia małoletniemu bursa szkolna.

Sąd Rejonowy dał natomiast wiarę zeznaniom przedstawicielki ustawowej małoletniego dotyczącym kosztów zakupu odzieży i środków czystości. Ze względu na tryb życia i intensywne zajęcia sportowe potrzeby małoletniego w tym zakresie są wyższe niż przeciętne. Na podstawie zeznań matki powoda Sąd ustalił, że miesięczne wydatki na zakup odzieży i obuwia, w tym odzieży sportowej i obuwia sportowego kształtują się na poziomie około 300 zł miesięcznie, a na środki czystości i kosmetyki dla małoletniego należy przeznaczyć kwotę około 150 zł miesięcznie. W ocenie Sądu także pozostałe wydatki wskazane przez G. D. (tj. podróże, leki, rozrywka, wypoczynek wakacyjny, koszty szkolne, telefon komórkowy) są usprawiedliwione, w związku z czym łączny miesięczny koszt utrzymania małoletniego Sąd I instancji ustalił na poziomie około 1700 zł miesięcznie.

Odnosząc się natomiast do możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców małoletniego jako osób zobowiązanych do alimentacji, Sąd I instancji zważył, że również one uległy zmianom od chwili wydania wyroku rozwodowego. Od 2006 r. dochody przedstawicielki ustawowej małoletniego spadły o około 200 zł w skali miesiąca, równocześnie jednak obniżeniu uległy koszty jej utrzymania: w 2006 r. samodzielnie ponosiła wszystkie koszty swojego utrzymania, a obecnie wszystkie wydatki na opłaty domowe ponosi jej mąż, podczas gdy G. D. pokrywa bieżące koszty utrzymania rodziny i siebie.

Sąd Rejonowy wskazał, że także sytuacja pozwanego zmieniła się znacząco. Obecnie pozwany osiąga dochody o £800 wyższe niż 2006 r., jednakże w ciągu ostatnich ośmiu lat założył on nową rodzinę i prócz małoletniego powoda ma obecnie na utrzymaniu dwoje dzieci. Koszty utrzymania dzieli między siebie i swoją obecną małżonkę, która uzyskuje dochody w wysokości około £600-£650 miesięcznie. Z historii rachunku bankowego pozwanego wynika, że prócz alimentów regularnie przekazuje on na rzecz małoletniego dodatkowe kwoty na pokrycie większych wydatków lub w charakterze prezentu urodzinowego lub bożonarodzeniowego. W ten sposób w 2013 r. poza alimentami przekazał na rzecz małoletniego kwotę co najmniej 2400 zł. Na tej podstawie Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że rzeczywiste możliwości płatnicze pozwanego są wyższe niż deklarowane i w związku z tym pozwany jest w stanie przeznaczać na utrzymanie małoletniego co najmniej 800 zł miesięcznie. Sąd wziął również pod uwagę, że żona pozwanego, z którą prowadzi on wspólne gospodarstwo domowe, od siedmiu lat pracuje jedynie w wymiarze połowy etatu.

Biorąc pod uwagę wszystkie wskazane wyżej okoliczności, Sąd I instancji doszedł do przekonania, że rodzice małoletniego powoda powinni pokrywać koszty jego utrzymania w mniej więcej równych częściach. Małoletni ma szesnaście lat, w związku z czym matka powoda angażuje się osobiście w proces jego wychowania w minimalnym stopniu, zwłaszcza że chłopiec na co dzień przebywa w W.. Nadto, chociaż nominalnie dochody pozwanego (£1800 x ~5,15 = 9270 zł) są niemal pięciokrotnie wyższe niż dochody matki małoletniego, to z uwagi na niewspółmierne koszty utrzymania rodziny w Polsce i w Wielkiej Brytanii trudno jest jednoznacznie określić stosunek między dochodami rodziców małoletniego. Posiłkując się informacjami uzyskanymi na podstawie zgromadzonych w aktach dokumentów oraz zeznaniami stron, Sąd Rejonowy doszedł jednak do przekonania, że poziom życia przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda i pozwanego jest porównywalny – oboje na swoje utrzymanie przeznaczają bieżące dochody, G. D. nie ma żadnego majątku, natomiast pozwany swoje oszczędności przeznacza na zaspokojenie bieżących potrzeb rodziny.

Na tej podstawie Sąd I instancji ustalił, że podwyższenie dotychczasowej kwoty alimentów 600 zł do kwoty 900 zł (to jest około £175) z jednej strony odpowiadać będzie potrzebom powoda, z drugiej zaś – nie będzie przekraczało możliwości płatniczych pozwanego. Pozostałą część kosztów utrzymania małoletniego powinna ponosić matka w związku z ciążącym również na niej obowiązkiem alimentacyjnym. Mając na uwadze powyższe, w pkt. I wyroku Sąd zasądził od pozwanego T. L. tytułem podwyższonych alimentów na rzecz małoletniego M. L. (1) kwotę po 900 zł miesięcznie, poczynając od dnia wytoczenia powództwa, to jest od 4 lutego 2014 r., płatnych do 10. dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk ustawowej przedstawicielki małoletniego powoda – G. D., w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 31 marca 2006 r. w sprawie XVIII RC 2085/05 w kwocie po 600 zł miesięcznie, jednocześnie oddalając w pkt. II wyroki dalej idące powództwo.

W pkt. III wyroku, uwzględniając sytuację finansową pozwanego, na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 3 ustawy Sąd nie obciążył pozwanego opłatą sądową za postępowanie w pierwszej instancji, a na podstawie art. 333 § 1 k.p.c. w pkt. IV wyroku Sąd wyrokowi w pkt. I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Apelację od orzeczenia Sądu Rejonowego wywiódł małoletni powód, który zaskarżył wyrok w pkt II, zarzucając:

-

naruszenie art. 135 § 1 krio poprzez zaniżone określenie usprawiedliwionych potrzeb powoda oraz niedostateczne uwzględnienie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, nieuwzględnienie dysproporcji zarobków obojga rodziców powoda, w tym także, że matka powoda nie zamieszkuje u jej rodziców, którzy ponosili w części koszty utrzymania powoda;

-

naruszenie art. 135 § 2 krio poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie osobistych starań matki powoda o jego wychowanie przy ustalaniu kosztów jego utrzymania;

-

naruszenie art. 233 § 1 kpc poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów polegające na dokonaniu dowolnej oceny, iż koszty utrzymania rodziny w Polsce i Wielkiej Brytanii są niewspółmierne.

W oparciu o powyższe zarzuty powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa w zakresie oddalonym i podwyższenie alimentów należnych powodowi od pozwanego do kwoty po 1500 zł miesięcznie, poczynając od dnia wniesienia pozwu, zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd |I instancji.

Pozwany T. L. wniósł o oddalenie apelacji powoda.

Sąd Okręgowy:

I.  uzupełnił postępowanie dowodowe w postępowaniu odwoławczym i dodatkowo ustalił, że małoletni powód doznał kontuzji, na skutek czego w dniu 18.03.2015 r. przeszedł zabieg operacyjny - rekonstrukcję troczków mięśni strzałkowych, koszt zabiegu wyniósł 5800 zł i będzie zrefundowany przez ubezpieczyciela;

II.  zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy wyjaśnił istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktyczne i poczynił prawidłowe ustalenia, które Sąd Okręgowy przyjął za własne, właściwie przeprowadził postępowanie dowodowe, prawidłowo powołał także podstawy prawne rozstrzygnięcia oraz dokonał ich wykładni. Ustalenia te pozwalają na stwierdzenie, że zarzuty apelacji nie zasługują na uwzględnienie.

W szczególności Sąd Rejonowy właściwie określił zakres usprawiedliwionych potrzeb powoda, wskazując, że wynoszą one obecnie ok. 1700 zł miesięcznie i są o. ok. 500 zł miesięcznie wyższe niż w dacie poprzedniego orzeczenia. Podkreślić należy, że Sąd Rejonowy wyraźnie zaznaczył, że chodzi o te potrzeby małoletniego, które nie są zaspakajane przez klub sportowy, a więc przede wszystkim: dodatkowe wyżywienie – ponad to, które powód otrzymuje w bursie, kosmetyki, ubranie, obuwie, wyjazdy wakacyjne. Niewątpliwie całość kosztów utrzymania M. L. (1), przy uwzględnieniu także tych, które ponosi klub sportowy, jest wyższa niż ustalona przez Sąd Rejonowy, obecnie jednak – w związku ze zobowiązaniami klubu wobec małoletniego- żadne z rodziców nie ponosi tych dodatkowych wydatków. Wobec powyższego zasadnym było ustalenie przez Sąd I instancji udziału pozwanego tylko w kosztach utrzymania powoda faktycznie obciążających jego rodziców, ustalonych prawidłowo na kwotę ok. 1700 zł miesięcznie. Okoliczności tej nie zmienia fakt wydatkowania ostatnio przez matkę powoda kwoty 5800 zł na zabieg operacyjny syna, skoro koszty te ostatecznie zostaną zrefundowane z ubezpieczenia opłacanego powodowi przez klub sportowy.

Sąd Okręgowy nie podzielił zarzutu apelacji odnośnie nieuwzględnienia osobistych starań matki powoda o jego utrzymanie i wychowanie, jak również nieuwzględnienia udziału dziadków macierzystych powoda w zaspokajaniu potrzeb powoda w dacie poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego. Sąd Okręgowy zważył za Sądem Rejonowym, że obecny udział matki powoda w sprawowaniu bieżącej pieczy nad synem jest znacząco ograniczony, w pierwszej kolejności z uwagi na wiek chłopca, a co istotniejsze- w związku z jego zamieszkiwaniem poza domem rodzinnym przez większość miesiąca. Należy zauważyć, że o ile powód wymagałby osobistych starań o wychowanie i utrzymanie chociażby na poziomie przeciętnego nastolatka, to z pewnością jego rodzice nie zdecydowaliby się na umieszczenie syna w szkole odległej od miejsca zamieszkania o kilkaset kilometrów, wymagającej ponadto zwiększonego wysiłku nie tylko w związku z bieżącą nauką, ale także profesjonalnym uprawianiem sportu. Fakt, że matka powoda i pozwany podjęli jednak taką decyzję świadczy w ocenie Sądu Okręgowego o tym, że małoletni powód jest osobą daleko samodzielną, a przede wszystkim nie wymagającą udziału jego matki w codziennych sprawach małoletniego. W tym stanie rzeczy uzasadnionym jest ustalenie przez Sąd Rejonowy, że rodzice małoletniego powoda powinni pokrywać koszty jego utrzymania mniej więcej w równych częściach. Odnośnie udziału dziadków macierzystych w kosztach utrzymania M. w dacie poprzedniego orzeczenia to należy przede wszystkim wskazać, że udział ten nie został w żaden sposób uwzględniony i wyceniony przez Sąd Okręgowy w Katowicach w wyroku rozwodowym. Ponadto sytuacja G. D. nie zmieniła się istotnie albowiem o ile poprzednio prowadziła ona gospodarstwo domowe wspólnie z rodzicami, to obecnie czyni to wspólnie z mężem, który pokrywa koszty utrzymania domu.

Jeśli chodzi dysproporcję zarobków pozwanego T. L. i G. D. to niewątpliwie ma ona miejsce, ale tylko jeśli chodzi o nominalną wartość środków uzyskiwanych przez każde z nich tytułem wynagrodzenia. Rację ma bowiem Sąd Rejonowy, o ile wskazuje, że koszty utrzymania w Wielkiej Brytanii są drastycznie wyższe niż koszty utrzymania w Polsce, a to na skutek wartości polskiego złotego w stosunku do funta brytyjskiego. Skoro więc - jak twierdzi powód - pozwany zarabia pięć razy więcej niż matka powoda, to również ponosi pięciokrotnie wyższe wydatki na utrzymanie swojej rodziny w Wielkiej Brytanii. W tym miejscu należy także zauważyć, że dochody z czynszu najmu mieszkania pobierane przez żonę pozwanego, stanowią jej majątek odrębny, a nadto przeznaczane są na spłatę kredytu hipotecznego obciążającego M. L. (2). Podkreślić należy, że T. L. poza alimentami ponosi dodatkowe wydatki na rzecz powoda, pomimo znacznej odległości miejsca zamieszkania utrzymuje z nim bieżący kontakt.

W tym stanie rzeczy za niezasługujący na uwzględnienie należy także uznać zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 233 § 1 kpc poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów. Sąd ma obowiązek wyprowadzenia z zebranego w sprawie materiału dowodowego wniosków logicznie prawidłowych. Reguła ta, współokreślająca granice swobodnej oceny dowodów nie będzie zachowana, jeżeli wnioski wyprowadzone przez sąd przy ocenie dowodów nie układają się w logiczną całość zgodną z doświadczeniem życiowym, lecz pozostają ze sobą w sprzeczności, a także gdy nie istnieje logiczne powiązanie wniosków z zebranym w sprawie materiałem dowodowym (uzas. wyroku SN z dnia 9.12.2009 r., IV CSK 290/09). Wbrew zarzutowi apelacji ustalenia Sądu Rejonowego odnośnie możliwości zarobkowych pozwanego i oceny kosztów utrzymania w Polsce i Wielkiej Brytanii nie są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego oraz zasadami logicznego rozumowania. Dokonując ustaleń Sąd I instancji uwzględnił bowiem wszystkie dowody przeprowadzone w postępowaniu oraz fakty powszechnie znane np. odnośnie kursu funta brytyjskiego , nie ma więc zdaniem Sądu Okręgowego, uzasadnionych powodów by - w myśl zarzutów skarżącego - zakwestionować istnienie logicznego związku między treścią przeprowadzonych dowodów a ustalonymi na ich podstawie w drodze wnioskowania faktami stanowiącymi podstawę zawartego w nim rozstrzygnięcia.

Wobec powyższego, uznając zarzuty apelacji za chybione, a wyrok Sądu Rejonowego za prawidłowy, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację, o czym orzeczono jak w sentencji.