Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2015r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Stupnicki

Protokolant: Joanna Szajkowska

Asesor Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Tomasz Czułowski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2015r.

s p r a w y : A. S.

syna T. i T. z d. H.

ur. (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 26 sierpnia 2014 roku w P., województwa (...), prowadził po drodze publicznej motorower marki (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,34 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czyn czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze o sygn. akt VIIK 579/09 z dnia 19 sierpnia 2009 roku za czyn z art. 178a § 1 k.k. na mocy którego wymierzono karę jednego roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 września 2009 roku do dnia 09 kwietnia 2010 roku

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego A. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to za podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego A. S. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego A. S. od kosztów sądowych w części ponad kwotę 300 złotych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 1595/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. S. mieszka w P. przy ul. (...). Był on uprzednio trzykrotnie karany sądownie za czyny z art. 178 § 1 k.k. (w tym jednokrotnie także za czyn z art. 244 k.k.). Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19 sierpnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt VIIK 579/09 A. S. został skazany czyn z art. 178a § 1 k.k. za który wymierzono mu karę jednego roku pozbawienia wolności. Karę tą A. S. odbył w okresie od dnia 30 września 2009 roku do dnia 9 kwietnia 2010 roku.

( dowód:

odpisy wyroku k. 9,10,11;

dane o karalności k.7)

W dniu 26 sierpnia 2014 roku około godziny 11. 00 A. S. spożył alkohol w postaci piwa o pojemności 0,5 litra oraz wódki o pojemności 0,1 litra. Następnie tego samego dnia około godziny 17.00 A. S. jechał drogą publiczną motorowerem marki (...) o nr rej. (...)– od miejsca swojego zamieszkania przy ul. (...) w P. zamierzając przejechać odległość około 1,5 km. A. S. znajdował się wówczas w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,34 mg /dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu. Po przejechaniu około 700 metrów został on zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol Policji.

( dowód:

wyjaśnienia oskarżonego A. S. k. 16-18,22,23,27,51;

protokół badania trzeźwości k. 3)

A. S. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. W czasie zarzucanego mu czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania jego znaczenia bądź pokierowania swoim postępowaniem.

(dowód:

opinia sądowo psychiatryczna dotycząca A. S. k. 41-42)

Zarówno toku postępowania przygotowawczego jak i na rozprawie oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż pił alkohol zanim zaczął kierować skuterem – około 6 godzin wcześniej, dodając, iż była to jedna butelka piwa o pojemności 0,5 litra oraz 100 gramów wódki. Zapewnił, iż był przekonany, że jadąc skuterem nie jest już w stanie nietrzeźwości.

Sąd, zważył co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego w których przyznał się, że w dniu 26 sierpnia 2014 roku kierował motorowerem po drodze publicznej po wcześniejszym spożyciu alkoholu jadąc drogą publiczną w P. były wiarygodne. Były one bowiem rzeczowe i konsekwentne. Nadto wyjaśnienia oskarżonego znajdowały potwierdzenie w protokole z badania stanu trzeźwości, z którego wynikało, iż oskarżony po jego ujęciu przez Policję znajdował się w stanie nietrzeźwości mając 0,34 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu. Podkreślić przy tym należy, iż oskarżony nie miał żadnego powodu by wskazywać na obciążającego go okoliczności, gdyby nie wystąpiły one w rzeczywistości. Sąd nie znalazł także podstaw do podważania wyjaśnień oskarżonego co do ilości i rodzaju spożytego przez niego alkoholu oraz drogi jaką pokonał (oraz chciał pokonać) kierując motorowerem.

Niewiarygodne były jednakże wyjaśnienia oskarżonego w których zapewnił, że był przekonany, że jadąc motorowerem nie znajduje się już pod wpływem alkoholu. Oskarżony sam podał bowiem, iż spożył znaczne ilości alkoholu (tj. zarówno piwo o pojemności 0,5 litra jak i wódkę o pojemności 0,1 litra), na kilka (około 6) godzin, zanim zaczął kierować pojazdem. Wiedział zatem, że nie jest to ilość symboliczna, która mogła by ulec metabolizmowi w tak krótkim czasie. Tym samym wyjaśnienia oskarżonego, iż był przekonany, że nie znajduje się w stanie nietrzeźwości (pomimo, iż obiektywnie znajdował się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,34 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu) były niewiarygodne.

Jako prawdziwe Sąd uznał wnioski opinii biegłych psychiatrów dotyczącej stanu zdrowia oskarżonego. Opinia ta została wydana przez lekarzy mających wiadomości specjalne w dziedzinie psychiatrii po bezpośrednim badaniu A. S. a jej wnioski były kategoryczne i rzetelnie uzasadnione.

Sąd obdarzył walorem wiarygodności dowody z dokumentów przeprowadzone w sprawie. Zostały one bowiem sporządzone przez powołane do tego podmioty, w granicach ich kompetencji.

A. S. swoim zachowaniem z dnia 26 sierpnia 2014 roku polegającym na tym, że prowadził w P. po drodze publicznej motorower marki (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,34 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czyn czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19 sierpnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt VIIK 579/09 za czyn z art. 178a § 1 k.k. którym wymierzono karę roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 września 2009 roku do dnia 9 kwietnia 2010 roku wyczerpał znamiona czynu z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd ustalił, iż oskarżony w dniu 26 sierpnia 2014 roku kierował motorowerem po drodze publicznej – m.in. jadąc ulicą (...) w P.. Prowadził więc pojazd mechaniczny (jakim bez wątpienia był skuter marki (...)) uczestnicząc w ruchu lądowym. Znajdował się wówczas w stanie nietrzeźwości (w rozumieniu art. 115 § 16 pkt 2 k.k.) gdyż ten stan wynosił 0,34 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu. Oznacza to, iż swoim działaniem oskarżony wyczerpał znamiona czynu z art. 178a § 1 k.k.

A. S. czynu tego dopuścił się w będąc wcześniej prawomocnie skazanym za taki sam czyn wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19 sierpnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt VIIK 579/09. Z tych też względów zachowanie A. S. należało zatem zakwalifikować z art. 178a § 4 k.k. Nadto przypisanego mu czynu z art. 178a § 4 k.k. dopuścił się w dniu 26 sierpnia 2014 roku tj. niespełna 4 lata od odbycia kary roku pozbawienia wolności wymierzonej mu za czyn z art. 178a § 1 k.k. (a zatem w przeciągu 5 lat od jej odbycia). Czyn z art.178a § 4 k.k. jest przestępstwem umyślnym podobnym, w rozumieniu art. 115 § 3 k.k., do umyślnego przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. za które uprzednio A. S. był skazany. Przestępstwa te są bowiem tego samego rodzaju. Okoliczności te przesądzają, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 178a § 4 k.k. w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k. Tym samym oskarżony swoim zachowaniem z dnia 26 sierpnia 2014 roku wyczerpał znamiona czynu z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Oskarżony jest osobą działającą w normalnej sytuacji motywacyjnej. W czasie czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym możliwości rozpoznania jego znaczenia bądź pokierowania swoim postępowaniem. Można mu zatem przypisać winę. Nadto przypisanego mu czynu dopuścił się z winy umyślnej. Wiedział bowiem, iż kierowanie pojazdem mechanicznym po drodze publicznej jest zabronione (gdyż uprzednio był karany sądownie za takie zachowania). Pomimo tego, wiedząc, iż uprzednio wypił alkohol, kierował motorowerem po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości.

Przy ustalaniu stopnia społecznej szkodliwości zarzuconego oskarżonemu czynu Sąd wziął pod uwagę okoliczności jego popełnienia. Wprawdzie oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, który nieznacznie przekraczał granicę stanu nietrzeźwości określoną w kodeksie karnym ( art. 115 § 16 pkt 2 k.k.) oraz kierował niewielkim pojazdem mechanicznym – tj. motorowerem, jednakże jechał drogą publiczną w godzinach popołudniowych (tj. około godziny 17.00), kiedy to natężenie ruchu, z uwagi na powroty kierowców z pracy do miejsca zamieszkania, jest duże. Nie bez znaczenia był również fakt, iż oskarżony zamierzał jechać, co sam przyznał, przez dość długi odcinek drogi – około 1,5 km. Tym samym Sąd ocenił, iż stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu był znaczny, chociaż nie wysoki.

Jako szczególną okoliczność łagodzącą Sąd uznał przyznanie się oskarżonego do dokonania zarzucanego mu czynu. Jako szczególną okoliczność obciążającą Sąd uznał jego uprzednią karalność.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. kara 7 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do jego winy oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynu. Kara ta powinna spełniać swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej – wpływając na zmianę jego postawy w przyszłości – gdyż winna mu uzasadnić nieopłacalność takiego postępowania. Zdaniem Sądu, orzeczona wobec niego kara powinna również spełnić swoje cele w zakresie prewencji ogólnej – kształtując prawidłowe postawy społeczne – gdyż winna wykazać, że popełnienie przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji pociąga za sobą odpowiednio dolegliwą represję karną.

Sąd uznał, że dla osiągnięcia zakładanych celów kary konieczna jest izolacja oskarżanego od społeczeństwa. W ocenie Sądu nie istnieje wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna pozwalająca stosownie do art. 69 § 1 k.k. zawiesić wykonanie wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. Oskarżony był bowiem uprzednio trzykrotnie karany sądownie za przestępstwa podobne, w tym na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Nie istniały zatem wobec niego zwykłe przesłanki uzasadniające warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności a tym bardziej nie istniały wobec niego szczególne przesłanki (o jakich stanowi art. 69 § 4 k.k.) umożliwiające warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony w czasie popełnienia przestępstwa znajdował się w stanie nietrzeźwości, Sąd zobligowany był, na podstawie przepisu art. 42 § 2 k.k., orzec wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. W ocenie Sądu dwuletni okres tegoż zakazu jest współmierny do społecznej szkodliwości jego czynu w tym spowodowanemu przez niego zagrożeniu dla bezpieczeństwa w ruchu.

Zasadą w procesie karnym jest ponoszenie przez oskarżanego kosztów procesu a wyjątkiem od zasady zwolnienie od tego obowiązku. Oskarżony posiada zdolności zarobkowe – uzyskując z prac dorywczych dochód w wysokości 4800 złotych jednakże ze względu na fakt, iż jest to zatrudnienie dorywcze a także mając na względzie jego sytuację rodzinną(bowiem jego cała najbliższa rodzina jest na jego wyłącznym utrzymaniu) Sąd uznał, iż zachodzą wobec niego przesłanki określone w art. 624 k.p.k. przemawiające za zwolnieniem go części od ponoszenia przedmiotowych kosztów w kwocie ponad 300 złotych a także by nie wymierzać mu opłaty (art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych).