Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Dnia 03 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy wydał wyrok, w którym zasądził od pozwanego J. M. na rzecz powoda (...) Sp. z.o.o z siedzibą w I. kwotę 5.591,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi

- od kwoty 572,80 złotych od dnia 16 lutego 2012 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1672,80 złotych od dnia 16 marca 2012 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1672,80 złotych od dnia 16 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1672,80 złotych od dnia 16 maja 2012 roku do dnia zapłaty,

oraz koszty procesu według norm przypisanych w kwocie 1.467,00 zł. Sąd Rejonowy ustalił, iż strony łączyła umowa najmu lokalu użytkowego położonego w I. przy ulicy (...) zawarta przez strony w dniu 01.07.2011r. na czas określony do 31.12.2012 r. Na podstawie wskazanej umowy pozwany zobowiązany był do płacenia miesięcznego czynszu najmu w wysokości 1.360,00 zł netto zwiększonego o podatek Vat, płatnego w terminie do 15 każdego miesiąca. Umowa najmu została załączona do pozwu i nie budziła zastrzeżeń Sądu. Sąd Rejonowy ustalił, że od lutego 2012 r. pozwany zaprzestał regulowania opłat czynszowych. Niezapłacony czynsz za okres od lutego do maja 2012 roku wyniósł łącznie 5.591,20 zł. Sąd Rejonowy ustalił, że powód bezskutecznie wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty. Sąd Rejonowy nie uznał za uzasadnione twierdzenia pozwanego, że ten nie posiada wobec powoda żadnych zobowiązań pieniężnych. Pozwany nie przedstawił żadnych dowodów, aby potwierdzić swoje słowa, w szczególności nie przedstawił dowodów zapłaty. Ponadto Sąd Rejonowy nie uznał za udowodnione oświadczeń pozwanego, że to powód ma zobowiązania pieniężne wobec pozwanego z tytułu nakładów i kosztów utrzymania przedmiotu najmu poniesionych przez pozwanego. W tym zakresie również pozwany nie udowodnił swojego twierdzenia. Faktury za energię elektryczną przedstawione przez pozwanego nie są wystarczającym dowodem na to, że powinny one obciążać powoda, mając na uwadze, że umowa najmu pozostawia płatność opłat za energię elektryczną pozwanemu.

W rezultacie wydania wyroku, pozwany wniósł apelację, wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, uchylenie wyroku i zasądzenie kosztów procesu za obie instancje. W apelacji pozwany ponownie wskazał, że nie posiada zobowiązań wobec powoda. Powołał się przy tym na ugodę z powodem zwalniającą go ze zobowiązania, której jednak nie załączył, a jej istnienia nie wykazał. Poza powyższymi twierdzeniami, pozwany nie wskazał w apelacji żadnych okoliczności zwalniających go ze świadczenia z tytułu umowy najmu.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Apelacja pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela w pełni stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie ustaleń faktycznych i wywiedzionych na ich podstawie wniosków. Stan prawny i faktyczny we wskazanej sprawie jest oparty na stosunku najmu pomiędzy powodem i pozwanym. Powód wykazał swoje roszczenie przy pomocy umowy najmu. Pozwany nie kwestionował autentyczności ani treści umowy. Zarzuty oraz ich argumentacja zaprezentowane przez pozwanego w apelacji w żaden sposób nie podważają trafności ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji i wyprowadzonych na ich podstawie wniosków. Pozwany wprawdzie zaprzeczył istnieniu zobowiązania z tytułu umowy najmu, jednakże nie przedstawił dowodów na swój pogląd. Nie wykazał w szczególności istnienia dowodów zapłaty lub ugody, która zwalniałaby go z ciążących na nich zobowiązań. Podobnie za nieudowodnione Sąd Okręgowy uznaje twierdzenia pozwanego o przysługujących mu roszczeniach o nakłady, czy poniesione koszty na przedmiot najmu, które miałyby powodować, że roszczenie powoda jest nieuzasadnione. Pozwany nie wykazał bowiem w żadnym zakresie, iż koszty które poniósł, pozostawały zobowiązaniem ciążącym na powodzie. Zgodnie z art. 6 k.c. to na stronie spoczywa ciężar udowodnienia faktu uzasadniającego jego roszczenie. W oparciu o art. 6 k.c., jeśli pozwany powołał się przed Sądem na fakt posiadania wierzytelności wobec powoda, z którym prawo wiąże korzystne dla niego konsekwencje prawne, a stwierdzenie to nie zostało przez pozwanego udowodnione, to samo twierdzenie, że zaistniał ten fakt nie może stać się podstawą do oddalenia powództwa. Dlatego Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął, że w niniejszej sprawie powód wykazał swoje roszczenie, a pozwany nie udowodnił w żaden sposób, że roszczenie powodowi nie przysługuje.

Sąd Okręgowy wobec powyższych okoliczności uznał, że apelacja nie zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił jako bezzasadną.

^